dinsdag 30 april 2013

Koninginnedag!

Voorlopig de laatste, zullen we maar zeggen. Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen. Wel gek om dan wakker te worden en te beseffen dat de troonswisseling al heeft plaatsgevonden. Al lang...


Maar we hebben uitzending gemist, en zo blijven we bij. Wat een mooie beelden! Het was een geweldige dag, lijkt mij. Hoe anders dan 30 april 1980. Met die relletjes enzo.
Ook hier hebben we uit alle macht het feest meegevierd, al kwamen we er 6 uur later achteraan. We hebben gezellig met onze buren koffie gedronken, met oranjetompoucen erbij.


Aan het begin van de middag zijn we naar de stad gegaan. Het was erg druk, we moesten haast halverwege de auto al parkeren. Dus we hebben een flinke wandeling gemaakt.
Het hele straatbeeld was oranje, en dan de zon die zo heerlijk scheen. Overal kraampjes langs de weg. Gelukkig hadden ze alle straten in de binnenstad afgezet voor verkeer. Zo konden we midden over de weg lopen.


Jammer genoeg waren wij net te laat voor het koningslied, dat gezongen werd op het Brionplein.
Dus zijn we doorgelopen naar Punda. Nog een paar kinderboeken gescoord voor 2 gulden per stuk. Ellen een paar oorbellen. Thijs en Ellen én Ard een T-shirt van Dushi Punda.
Uiteindelijk kwamen we uit in Pietermaai. Daar was het helemaal een Hollands feestje. Allerlei spellen als spijkerbroek hangen, sjoelen, vissen uit een bak vangen, en nog meer. Foto's maken bij de militairen...





En daarna het hele eind weer terug wandelen.




Om een uur of 5 zijn we bij ons naar de baai gegaan, daar was een happy hour. Heel oranje! Heel gezellig, alleen stond de muziek wel erg hard. In elk geval kwamen daar onze voeten weer een beetje tot rust. Terwijl de kinderen alle energie eruit gevoetbald hebben.


Nu nog even de laatste filmpjes kijken van vandaag...

maandag 29 april 2013

eerste kennismaking...

Vanmorgen ben ik voor de keuring geweest. Op de heenweg heb ik Theo en Arjan in de stad afgezet, die hadden een 'draaidag' voor het film-project van Theo en een groepje klasgenoten.

Ik kwam bij de keuringsarts. Een Spaanstalige dame, die ook wel Engels sprak. Best lastig om elkaar te begrijpen. Maar we zijn er uit gekomen. Alleen mijn bloeddruk was te hoog, dat heb ik nog nooit gehad.
Voor de rest was het wel grappig. Vroeg ze: problemen met de maag? Nee, hè. Met de ogen, de oren? Nee, hè.
Ze gaf zelf het antwoord al...
Daarna moest ik voor een ECG, een thoraxfoto en bloedprikken naar het Advent Ziekenhuis. Eerst maar naar het laboratorium. Dezelfde naalden en buisjes die ik gewend ben vanuit Zeewolde. Heel handig. Zelfs de urinepotjes zijn hetzelfde.
Had ze 2 buisjes vol, stopte het. Ik denk dat ze de naald iets te ver terugtrok. Gelukkig ging ze niet te veel peuren. Ik zei: Doe de andere arm maar.
En zo zat ik met 2 pleistertjes, even later. Ik heb maar niet gezegd dat ik een aanstaande collega ben. Komt ze volgende week wel achter. Of vrijdag al.
In elk geval waren ze allemaal heel aardig.
Toen door naar de Röntgen. Die thoraxfoto's vielen ook nog niet mee. Ze moest 2 keer overnieuw aan de gang. Maar het ECG ging wel in één keer goed. Die uitslag moest ik gelijk terugbrengen naar de keuringsarts.
Uiteindelijk was ik om half 12 weer thuis.
Ik heb toch een link gevonden van 'mijn' ziekenhuis: http://www.adventhospital.org/index.html
Zo te zien hebben ze niet alles altijd bijgehouden, maar er wordt aan gewerkt.

Theo en Arjan zijn vanuit de stad gelijk naar de baai gegaan. Samen met de rest van het groepje. Ze hadden een leuke dag gehad, zeiden ze. Behalve dan dat Thijs aan hen kleefde bij de baai. Want die was natuurlijk ook niet meer te houden.
Ellen heeft aansluiting gevonden bij een nieuw buurmeisje. Die iets ouder is, maar waar ze lekkere meidendingen mee doet. Ze kwam thuis: oogschaduw, mascara, haren gekapt. Zo kwam ze haar hakschoenen halen. Heerlijk. Meestal trekt Ellen naar jongere kinderen. Grappig om te zien dat ze dit dus ook kan! Die meiden zijn ook naar de baai geweest, maar de jongens hebben haar niet gezien....



Nu is Ard met Theo en Herman naar Guus Meeuwis. Morgen maar eens horen hoe leuk het was.

zondag 28 april 2013

Bevestiging

Vanmorgen hadden we in veel opzichten een bijzondere kerkdienst. Ard is bevestigd als ouderling. Samen met nog 2 broeders mag hij de gemeente leiden. Dat is anders wat dan de 28 broeders in Zeewolde...
Verder hebben we met elkaar genoten van de muzikale begeleiding. Ruben is hier op vakantie en die wilde heel graag pianospelen. Verder werd er gedrumd, saxofoon gespeeld, gitaar-spel en 4 zangers/zangeressen. Het was een goede samenwerking, met hart en ziel werd er gespeeld en gezongen. Dat merk je!
En toen viel halverwege de preek de stroom uit. Plop, microfoon uit, beamer en computer uit, ventilatoren uit. Ook de pastoor van de kerk iets verderop was ineens niet meer te horen...
De dominee moest iets harder praten, iedereen was van schrik stil. Dan merk je ook goed hoeveel ruis er in de kerk is, normaal. Als je hier een poosje woont valt dat niet meer op. Ard z'n vader heeft niet eens zo'n harde stem, maar zelfs achterin was hij nog te verstaan.
Na de preek was de stroom er nog niet weer. Dus zingen hebben we even overgeslagen. De psalm werd voorgelezen. Het kinderlied ging wel: gitaar hoeft niet persé aan de stroom. Dus de prinsen en prinsessen klonken enthousiast door de kerk....
Daarna het formulier voor de bevestiging. Aan het eind zouden we een gezang zingen, ook die werd voorgelezen. Waarop ik tot mijn schrik besefte dat ik dat lied niet eens in de power point had staan. Finaal over het hoofd gezien. Was ik anders even door de mand gevallen!
Vlak voor het gebed ploepten de lampen weer aan. Waarna ik de laptop weer op kon starten, het geluid weer werkte. En we dus de rest van de liederen weer mee konden zingen.
Misschien dat we toch eens na moeten denken over "wat te doen bij stroomuitval op zondag".

Na de dienst kwamen Ruben en Janwillem even aanwaaien. En ook opa en oma Vreugdenhil waren op de koffie.

Ellen had een rups gevangen, op school. Thuis in een bakje gedaan, de volgende dag was het al een pop. En vandaag was het een vlinder!


Voor vandaag hadden ze weer veel regen voorspeld, maar dat viel mee. Oftewel, het viel niet. Zodat Ard en Thijs lekker naar de baai zijn geweest. Ik mijn zondagse dutje in de hangmat heb gedaan.
En Theo en Arjan op het pleintje hebben gevoetbald.

Theo bereidt zich voor op een film: het gaat over 18 dagen, dus dan kun je niet steeds in dezelfde kleren lopen, zegt hij. Dus trek je je kledingkast leeg... Ben benieuwd naar de opnames. Die zijn deze week.


Nu eerst 3 dagen vrij!

zaterdag 27 april 2013

kilometers maken en afscheid nemen...

Vandaag hadden we weer heel wat verschillende activiteiten op de planning...
Ellen trapte af met een kleedjesmarkt bij de Albert Heijn.... hoe Hollands allemaal, zelfs het weer was Hollands met een paar buien tussendoor. Net als in Nl moet je dus op tijd je plekje veroveren en daarna zien je spullen te slijten. Met haar vriendin had ze de afgelopen week al veel werk gestoken in een grabbelton met kleine kadootjes. Maar het was dan ook wel een succes geworden. Nadat Mariette haar had weggebracht was het de beurt aan Ard om oom Gerrit en Tjitske op te halen, samen hebben we de wandeling van Boca Sami naar Vaerssenbaai gemaakt.


Thijs snorkelt met de gasten..


Voor de kenners: over de heuvel en de rotswand naar de baai.    Daar hebben we nog heerlijk gesnorkeld en de laatste uren tropenzon voor de hollandse gasten 'gescoord'. Achter onze badlakens werd ondertussen het podium opgebouwd voor de show van Guus Meeuwis van maandag as... een warme klus in de tropenzon!



Na de maaltijd en een verfrissende douche was het tijd om afscheid te gaan nemen, Tjitske en oom Gerrit moesten weer naar Hato. De dagen zijn omgevlogen maar gelukkig hebben we wel heel wat van ons mooie eiland kunnen laten zien.... volgens mij gaan er nu weer nieuwe ambassadeurs terug naar NL, wil je enthousiaste verhalen horen, moet je ze maar eens contacten!


Terwijl Ard naar Hato taxiede, ging Mariette kinderen halen en brengen. Maar toen liepen de plannetjes ineens wat anders. De KLM bleek ruim een uur vertraging te hebben (maar dat wordt dan gelijk gecompenseerd met een voucher voor wat te eten/drinken!) en Mariette kwam in zo'n stortbui terecht dat ze niet verder durfde... Thijs was inmiddels op zijn feestje beland, maar Ellen kon niet opgehaald worden omdat de auto van Mariette niet gebouwd is op 30 cm water en meer.... Ard is dus nog maar een keer weer naar de stad gereden met de pickup en heeft Ellen opgehaald. Daarmee was de onderkant van de auto gelijk ook stevig gereinigd, zodat Theo zich later vanmiddag bezig kon houden met het poetsen van de rest. We hebben hier nog wel een bui gehad van 20 minuten en net zo veel milimeters, maar elders op het eiland heeft het uren gestort.... onder andere op het feestje waar Thijs was, op de laatste 10 minuten na was het daar een en al regen maar daar hebben de kids zich niets van aangetrokken. Een springkussen en een vader waarmee ze mochten duiken in het zwembad (buddy breathen, samen met 1 fles..) is al gauw een groot succes! Nadat Thijs weer opgehaald was, waren alle schaapjes weer op stal en hingen de Koopsen in de lucht onderweg naar Nl.

Na de wraps als avondmaal hebben we de eerste kinderen snel in bed gezwiept. Tijd om de ppt te gaan maken voor morgenochtend (Mariette) en de blog te schrijven (Ard) en dan hopen dat we daarna een beetje vlot naar bed kunnen.... Morgen is het weer vroeg dag met op de planning oa de bevestiging van Ard, zang en ppt-beeld verzorgen in de dienst en wat er verder nog bij komt.... we zullen zien!

vrijdag 26 april 2013

Shete Boka/Santa Cruz


Vanmorgen hebben de kinderen hier op de basisscholen ook volop de Koningsspelen gevierd. Met een gezond ontbijt. Ellen had een boterham met pindakaas, vertelde ze. En Thijs had vooral fruit gegeten. Heel gezond. Ard heeft op de Divi nog foto's gemaakt waarmee de website kan worden aangekleed, meester Wendell stond al in zijn handen te wrijven...

 



Om 10 uur was ik bij oom Gerrit en Tjitske. Zijn wij richting Westpunt gereden. Eerst naar het Nationaal Park Shete Boka. 7 monden... We hebben gekeken bij Boka Tabla, eerst beneden en daarna boven.



Toen zijn we doorgelopen naar de Natural Bridge.
Het blijft een machtig gezicht, het water dat met enorme kracht tegen de rotsen slaat.



Het was ook een bijzonder gevoel om nu met oom Gerrit en Tjitske daar te lopen, terwijl ik daar nog zo'n 2 maanden geleden met mijn ouders liep!
We hebben rustig alles bekeken en op ons in laten werken. Daarna zijn we via Westpunt en landhuis Knip doorgereden naar Santa Cruz.



We hebben daar eerst samen heerlijk gepicknickt, gezellig onze lekkere bolletjes opgegeten en verhalen uitgewisseld.
Toen zijn we naar de Blauwe Kamer gelopen. Een warme wandeling.
Boven op de rotsen heb ik op onze spullen gepast, terwijl onze gasten de grot indoken. Het was vrij rustig, ze konden gemakkelijk de grot in komen. Uiteraard zijn er weer de mooiste foto's genomen.




Een heerlijke dag, zo! Met dank aan bijvoorbeeld Anja, die Ellen uit school heeft opgevangen. En ook aan de moeder van een vriendje van Thijs, want hij mocht gelijk mee uit school en zij heeft de jongens later naar het feestje van een klasgenootje gebracht.

 
Vanavond hebben we pizza gegeten. Pizza van de Pizza-hut. Mmmmmm, dat was lang geleden.


Na het eten zijn we nog met een hele delegatie naar fort Nassau geweest, even de stad vanuit de hoogte bekijken in het donker. Toen door naar het Riffort. Op het Brionplein, ons evenemententerrein..., was een groep voor as dinsdag aan het oefenen. We kregen zo nog onverwacht een voorstelling. Erg leuk. Allerlei circusacts, dans en zang. Ellen kreeg spontaan zin om mee te doen.

donderdag 25 april 2013

Ons eiland...

Gisteravond, drie-en-een-half uur vertraagd, zijn oom Gerrit en Tjitske aangekomen. Ga dus nooit met DAE, wat een rampenplan. Maar goed, we waren blij dat ze er waren.
Vandaag heb ik vast het één en ander van ons eiland laten zien: de stad. Punda met het regeringsgebouw, de barkjes, de Handelskade. De pontjesbrug en het uitzicht op Otrobanda.
Het had nog stevig geregend. Maar toen wij in de stad waren werd het droog en ging de zon schijnen. Het was heerlijk! Het is zo leuk om alles te laten zien aan mensen die geïnteresseerd zijn.

Voor die tijd had ik eerst een gesprek bij de school van Thijs. We hebben afspraken gemaakt over controle op huiswerk. Zodat hij niet de woordjes met spellingsfouten en al leert. Ze gaan extra werk aanbieden voor rekenen. Hij doet nu al de verrijking, maar daarmee is hij nog als eerste klaar. En de spellingwoorden worden voor hem uitvergroot.
Het is vrij frustrerend als er zo benadrukt word dat hij zo goed kan lezen, het zo goed doet, dat er niks aan hem te merken is. Terwijl je zelf het idee hebt dat het beter kan. Om het maar zacht te zeggen.
Intensief, zo'n gesprek.
Daarna door naar het ziekenhuis. In de auto moest ik mijn best doen om om te schakelen.
Weer een leuk gesprek gehad. Wel heel flitsend. Ze heeft me ook de prikpoli laten zien. Maandag moet ik gekeurd worden. Vrijdag kan ik dan beginnen. Die maandag erna begint er nog een nieuw iemand.


Ellen krijgt fotografeer-les


Vanmiddag zijn we hier naar de baai geweest. Tjitske was erg onder de indruk dat we de baai met toebehoren ongeveer in onze achtertuin hebben. Het was erg zonnig, dus extra mooi. Ze hebben gesnorkeld met Ellen. Zeepaardje gezien en andere mooie vissen. Het was een heerlijke middag!


en daar snorkelen ze richting zeepaardje


Morgen een bijzondere dag met de Koningsspelen, ontbijt op school en alle festiviteiten.

woensdag 24 april 2013

Nieuwe inspiratie

Vanmiddag, vlak voor 12 uur, belde Melissa mij. Of ik al nagedacht had. Ha, ze moest eens weten! Met kloppend hart heb ik toch gezegd dat ik blijf bij die drie ochtenden. Met wel even een kleine toelichting over ons gezin. Daarbij, ik wil wel een vierde ochtend bereikbaar zijn voor calamiteiten.
Ze had er alle begrip voor. Zei dat ze met het hoofd ging overleggen, hoofd van het lab. En ze zou mij terugbellen.
Nu had ik wel verwacht dat ze deze week nog zouden laten horen wat of ze er van vonden. Maar toen we thuis waren, iets na 1 uur, belde ze al terug.
Met een vrolijke stem vertelde ze dat het akkoord was. Maandag, woensdag, vrijdag. Kun je morgen komen voor een vervolggesprek.
Oeps, eigenlijk had ik andere plannen. Als je net gehoord hebt dat ze aan je wensen tegemoet zijn gekomen, dan probeer je wel flexibel te zijn. Dus morgenochtend, gelijk na een gesprek op school over Thijs, ga ik door naar het ziekenhuis. Zo langzamerhand ben ik ook wel nieuwsgierig naar het salaris en naar de 'gunstige secundaire arbeidsvoorwaarden'.
Tussen die twee telefoontjes in heb ik Ellen haar juf nog gesproken. Voor het tussenrapport. Ellen doet het allemaal zo goed! Het ziet er super uit. Lezen, rekenen, ze is met alles vooruit gegaan. Het enige waar de juf een aanmerking op heeft is schrijven. Dat mag wel wat netter.
Toen heb ik meester Wendell nog gesproken. Die heb ik gelijk verteld dat mijn bieb-werkzaamheden binnenkort wel eens verleden tijd zouden kunnen zijn geweest. Hij zei: 'Heb je niet ergens een tweelingzus??' Helaas... Dus er gaat een oproep naar de ouders.
En zo gaat er een heleboel veranderen!
De jongens reageerden erg enthousiast. Na enige tijd vroegen ze, om de beurt, 'enne, wanneer gaan we nu frietjes bij de baai eten??' Want dat hadden we beloofd, laatst, toen we frietjes hadden gegeten toen Herman aangenomen was. Gelukkig namen ze er wel genoegen mee dat ik zei dat het niet vanavond was.

Nu wachten we nog op oom Gerrit en Tjitske. Die vanuit Suriname hierheen komen. En zaterdag doorvliegen naar Nederland. Helaas voor hen heeft DAE weer eens een flinke vertraging. Het voordeel is dat we straks rustig naar Hato kunnen gaan. Ze zullen ook wel snel door de douane zijn, om die tijd. Ergens tussen half 10 en 10 uur. Ik heb de nasi voor hen bewaard, ze hebben nog niks gegeten.... lekkere service van DAE!

dinsdag 23 april 2013

We houden het spannend

Aangezien de mevrouw van HR nog niet terug heeft gebeld kan ik nog even in de zenuwen blijven zitten. Als ze morgenochtend niet zelf belt, bel ik haar wel. Want het blijft spannend op deze manier. Wij hebben samen  besloten dat 3 ochtenden heel mooi is, ze mogen me dan voor een 4de ochtend oproepen bij ziekte of calamiteiten. Maar dat is het maximum. Tja, en wat gaan ze daarvan vinden... Ben benieuwd.

Mochten ze daarmee akkoord gaan, dan komt de volgende minder leuke klus gelijk om de hoek kijken: bij de Dividivi-school gaan vertellen dat ik met de bieb moet stoppen. Erg jammer.
Vanmorgen ben ik nog met de rest van het personeel op de foto gekomen. Gelukkig was meester Bart er ook bij, die vertrekt volgende week naar Nederland. En Chetney, de stagiair op secretarieel gebied. Voelt toch een beetje als verraad. Maar het is niet anders.

Vanmiddag heeft Thijs weer eens zijn best gedaan bij Wilmie. Vergeleken met een half jaar geleden is zijn handschrift stukken vooruit gegaan. Als de juf er ook op blijft hameren, dan komt het wel goed.
Misschien kan Wilmie ook nog aan Thijs leren hoe je je bestek hanteert. Want hij is er van overtuigd dat hij 'dat niet kan'. Het liefst eet hij met zijn vingers, tot en met de soep...

We hebben inmiddels best een paar buien gehad, tussen de zon-uren door. Daardoor hoeven we even de planten geen water te geven. Dus van mij mag het vannacht best weer regenen.

En vanavond kwamen Ruben en Janwillem even langswaaien. Ruben had heel erg zijn best gedaan om niet te verbranden: alles netjes ingesmeerd. Vandaar dat hij alleen rond zijn ogen verdacht rood zag... Morgen zou hij een zonnebril opdoen.

Vandaag hebben we een mail gekregen van de kerkenraad. Er is een aanstaande dominee in Nederland die hier wel voor een tijdje heen wil komen. In juni hoopt hij met zijn aanstaande vrouw voor kennismaking te komen. Nu moeten we nog even een paar preken lezen, om een indruk te krijgen van alles.
Wat mij betreft, ik ben wel positief. Heb vast een blik geworpen op die preken... Trouwens, ik vind het heel moedig. Volgens mij zijn ze nog heel jong! En dan hierzo heen, zonder andere dominees in de buurt. Nou ja, natuurlijk heb je mail en skype en zo. Dat is wel een beetje anders dan vroeger.

maandag 22 april 2013

Geschikte kandidaat

Vanmorgen kreeg ik een telefoontje. Van het Advent Ziekenhuis. Ze vonden me een geschikte kandidaat. Maar of ik dan wel alsjeblieft 5 dagen wil komen werken. Ik heb afgesproken dat we het er hier thuis over zullen hebben. Morgen belt ze terug. Dus de hele dag pieker ik me al suf over alle voor- en nadelen en over de consequenties.
Leuk, al die reacties op Facebook, maar daaruit merk ik dat ik alleen zelf alles tegen elkaar af kan wegen. Dus pieker ik nog maar even door...
In elk geval is het leuk dat ze me graag willen hebben. Lijkt het me zeker een fijne locatie om te werken. En vind ik het werk zelf ook erg leuk om te doen. Sorry voor al die mensen met prikangst....

Overigens was het toch al een dag vol bijzondere gebeurtenissen. Aan het eind van de ochtend, toen ik vlak bij de Albert Schweitzer was om Thijs en Kiet op te halen, was daar de boel afgezet door de politie. Gelukkig niet over de hele lengte van de school, maar ik moest er met een flinke omweg omheen zien te komen. Allemaal zwaailichten en andere toestanden. Later bleek dat er een schietpartij had plaatsgevonden. En dat voor de kleuterlocatie. Op een leerling van een andere school, dat wel. Maar logisch dat de schrik er bij een heel aantal leerkrachten en leerlingen goed in zat.
Ard was in allerijl weer met het crisisteam bij elkaar gekomen.... de draaiboeken werken goed.. en dat terwijl de noodplannen voor de scholen nog niet helemaal af zijn. Leve de trainingen en de aandacht voor veiligheid.



Thijs zit helemaal aan het ander eind van de school, die had niks gemerkt.
Ondertussen was mijn benzine bijna op. Altijd hetzelfde, denk ik dat het nog net gaat met het restje dat er nog in zit, komt er iets geks tussen. En ik heb er een gloeiende hekel aan om door te rijden tot het lampje gaat branden. Het ging weer net goed, vlakbij Ellen haar school hebben we getankt. Vervolgens was ik wel heel laat bij Ellen, maar nog niet de laatste...

Thuis hebben we snel gegeten. Want ik had afgesproken om om 2 uur op Hato te zijn om Ruben op te halen. Het lukte allemaal net. Ellen ging mee. We kwamen precies aanlopen bij de uitgang toen Ruben naar buiten kwam. Het was maar goed dat ik niet wist dat ze al om 10 over 1 geland waren. Dan had ik flink in de piepzak gezeten.
Met een noodvaart kwam er een donkere lucht opzetten! En even later hoosde het. Op Blue Bay had het ook al flink geregend. Goed tegen het stof. En de plantjes waren ook heel blij. Maar als je net vanuit Nederland hier heen komt sta je toch even raar te kijken. Wij waren erg blij met al dat water.
Ruben en ik hebben uitgebreid bij zitten praten. Want het duurde nog een poos voordat Janwillem arriveerde. De Arke vlucht, met tussenstop op Aruba, had het schema even omgegooid. Zo landden ze eerst op Curaçao en zijn ze daarna doorgegaan naar Aruba. Ach ja, moet kunnen. Beetje sneu voor de mensen die hiervandaan in één keer door dachten te gaan naar Nederland. O ja, de clou van dit verhaal, ik dwaal af: Janwillem was dan wel veel te vroeg geland, hij moest eerst nog even een auto ophalen. En wat voor een auto! Ruben was bang dat ze niet eens over de brug zouden komen. Toch fijn dat het huis van Janwillem nog voor de brug is, bij ons vandaan gerekend.

Theo had het vorige week te bont gemaakt met bio. Die kreeg een strafmiddag. Deze middag. Wat inhield dat hij van 2 tot 4 op school moest blijven. Alleen viel gym uit. Waardoor de strafmiddag werd vervroegd. De straf hield in dat hij een kast schoon moest maken. Toen hij daarmee klaar was mocht hij naar huis. Tja, ik zou er iets strenger mee omgegaan zijn. Zou effectiever zijn, aan Theo te horen.

zondag 21 april 2013

niet veel bijzonders...

 
Zondag vandaag, maar verder niet veel bijZONders...
 
Theo en Arjan hebben de bal van Hanna (goed geslaagd dus, Timo en Heidi!) ingewijd. Hij bevalt goed, volgens de mannen. De bal van de Graafschap ligt naast de Chelseabal te wachten tot... in ieder geval is het zo dat Theo ballen gebruikt om te voetballen en anderen als alternatieve aankleding van zijn kamer. Een ereplekje naast de schildpad dus, zeg maar... De leguaneneieren zijn ingedroogd en behoorlijk verschrompeld, een broedkamer van dergelijke beesten is blijkbaar best secuur uitgemeten en op temperatuur, eenmaal boven de grond zijn de leerachtige eieren snel ingedroogd en hard. Na de oogst gisteren hebben de kinderen er eigenlijk niet meer naar omgekeken... en dat terwijl men zegt dat leguaneneieren een delicatesse zijn... dat proberen we dan wel een andere keer. 
 
Verder hebben we vanmorgen stilgestaan bij het overlijden van het kindje van oud-gemeenteleden. Dan komt er wel weer van alles boven, herinneringen aan de eerste dienst na het overlijden van onze Femke, hoe het was om toen aan te horen hoe het meegedeeld werd, de manier van herdenken, delen en troosten...
 
We hebben deze zondag verder vooral de afgelopen week laten bezinken. Nadat ik uit Nl terug ben gekomen, moet je snel weer aan de slag met van alles en merk je dat het leven hier ook gewoon doorgegaan is. Het is echt wel even bijpraten, uitwisselen en landen na zo'n week en weekend. Deze zondag was dan ook een ideale dag om op de porch en aan de baai tot jezelf te komen en de twee werelden, maar ook alle belevenissen te verbinden en verwerken.
 
De zon ging onder met een mooie wolkenlucht, oranjeroze... zoals zo vaak hier, maar toch nog heel bijzonder. Geen koningslied meer maar wel een Koninklijke hemel deze dag.....
 
 
 

zaterdag 20 april 2013

pannenkoeken, klussen en eieren.....

Gisteren door omstandigheden geen blog, maar niet getreurd we hebben vandaag wel weer heel wat te delen. We bouwen het verhaal maar weer op in drie punten.

We beginnen het verhaal achteraan, namelijk bij het avondeten van vandaag, met een quote van de kok in eigen persoon: "ik heb gewoon maar de hele tijd in het deeg staan te mixen, mama bleef maar melk geven en gieten en daarna heb ik ze omgedraaid en lukte het op zich wel.." aldus Theo die zijn kookgeduut heeft gemaakt! De enige die commentaar leverde was Thijs die zich ergerde aan een omgeflapt randje...



Tussen de bedrijven door zijn de mannen weer geknipt en geschoren... de ene met meer enthousiasme dan de ander. Een vriendinnetje van Ellen stond met open mond te kijken, dat had ze nog nooit gezien zo....
 

We hebben vandaag nog een heel klussenlijstje afgewerkt, de buurman was ook druk bezig en dat is dan lekker aanstekelijk... de badkamermeubels zijn gesteld en verhangen, de gebroken shutter vervangen, handgrepen vastgedraaid, fans schoongemaakt en roestbehandeld en de wand van het appartement is gestript, geschuurd en geprimed. Onbedoeld ontstond er een fantastische wolkenlucht, door de witte primer op de origineel blauwe wand. Crea bea bedachten we een KLM-reclamefoto... met een sateprikker, modelletje van de DC4 en photoshop lukte dat prima!
 

de versie met stokje en hulphand...
 
de photoshopversie.. en muurschildering a la Thijs Postma...

  
En dan de eieren.... Gisteren betrapte Theo een leguaan tijdens het leggen van een nest. mevrouw bleef onverstoorbaar doorgaan en perste 13 eieren uit haar lijf. Daarna gooide ze de tent dicht en bleef die van een afstandje bewaken. De jongens waren er als de kippen bij om het nest leeg te halen, de eerste 4 eieren waren voor het eten geoogst, maar na het eten had de leguaan alles weer netjes dichtgegooid en zat ze weer op wacht. Vanmorgen heeft Thijs in alle vroegte de rest van de eieren geraapt, zeer tegen de zin van Theo !$##^^%$#&&**)&^$#!! het lijkt wel heel wreed, maar we worden hier ondertussen gewoon belaagd door die beesten!







Dus we proberen het op zo'n manier een beetje binnen de perken te houden. Anders blijft er helemaal niets over van onze Oleanders en andere planten. Want ze eten met elkaar de lekkere, nieuwe, groene blaadjes op...












donderdag 18 april 2013

Ard weer thuis

Na een voorspoedige vlucht belde Ard om 2 uur al: Ik ben bijna door de douane, kom je mij halen! Wow, dat was veel eerder dan ik dacht.
Ik had net op de site van Hato zitten kijken. Stonden daar 2 vluchten van de KLM op. En ik wist niet eens welke hij had.... Er klopte weer eens niet veel van. Want deze vlucht was in ieder geval een dik uur eerder dan de vroegste vlucht. Een mazzeltje.


We hebben rustig bij kunnen praten, vanmiddag. Alles en iedereen was thuis. Kinderen allemaal blij dat papa er weer was.
Hij mocht zelfs de salami van hun pizza hebben! Want we hebben maar weer eens pizza gegeten. Echt iets om een feestje mee te maken....

Ard nam een fotoboek mee dat we van Rianne hebben gekregen. Heel, heel erg bedankt! Zo leuk om een impressie te hebben van het afgelopen half jaar. En we hopen van ganser harte op een vervolg, volgend jaar.




Nog een verrassing: volgend voorjaar hopen de beide broer(tje)s van Ard, met schoonzusjes, hierheen te komen. Heerlijk! Gaan we ons een jaar lang op verheugen.

We hadden net 'amen' gezegd, na het eten, toen kwamen opa en oma. Even Ard begroeten. Ze kwamen precies op het juiste moment. Konden ze net de jongens meenemen naar judo.

woensdag 17 april 2013

Net gehoord

Zonet las ik op mijn mail dat het zoontje van mensen die hier gewoond hebben, is overleden. Een klein mannetje van ruim anderhalf jaar. Heel plotseling. Ik kan me zo goed indenken hoe dat is...
Ze zijn vorig zomer teruggegaan naar Nederland. Maar het waren meelevende leden. Iedereen kende ze hier ook in de kerk. Het jongetje was een heerlijk kind. En leek precies op zijn vader, echt ongelooflijk veel.
Wat een naar bericht!
We hebben zometeen Bijbelstudie. We zullen hen gedenken in ons gebed.



Ard is inmiddels al in de buurt van Schiphol. Hij slaapt bij vrienden die onder de rook van de startbaan wonen. Ongeveer dan. En dan morgenochtend vroeg weer het vliegtuig in. Ben eigenlijk wel benieuwd of hij het nog steeds in zijn handbagage heeft, allemaal.
En dan eens zien of de KLM een beetje op tijd kan vliegen...



Ik heb de porch schoongemaakt, vandaag. Weer een grote klus geklaard. Alleen jammer dat het zo snel weer smerig wordt. Huishouden is toch wel een typisch geval van dweilen met de kraan open.

dinsdag 16 april 2013

Oranje

Vandaag zag ik onderweg naar de scholen overal al oranje. Vlaggen, etalages, oranje pilaren. Oftewel, tijd om onze eigen vlaggetjes te voorschijn te halen. We hadden namelijk nog 2 pakjes liggen. Niet gebruikt bij het EK, vorig jaar. Toen was het niet de moeite waard...
Vanmiddag heb ik ze aan het hek gehangen. Leuk gezicht. Stuurde Ard al een berichtje: Is het genoeg?
Haha, je kunt altijd meer ophangen, natuurlijk. Maar ik vind het zo wel genoeg. We zullen zien.




Thijs mocht van mij niet op de laptop. Eerst moest hij zijn kamer opruimen en een doekje erdoor halen. Werd hoog tijd.
Piepen en zeuren.
Daarna moest er nog huiswerk gemaakt worden. Maar toen wilde hij naar de baai. Dat vond ik wel goed.
Ging hij toch weer zeuren dat hij op de laptop wilde. Dan moest hij van mij eerst oefenen voor de tafels en zijn woordjes. En zo waren we in een strijd gewikkeld. Tot Anja kwam: wie wil er mee naar de baai??
Thijs. En Ellen kwam er ook gelijk aangespeerd. In de gauwigheid zette Thijs toch nog even de laptop aan. En gelijk het bliepje van skype.
Was het Ard. En Rianne, en Rosemarijn, en Davita, en heel Riannes familie. Alleen konden zij ook nog steeds mij niet horen. Ik kon niet vinden waar het aan lag. Dus zij praten en ik schrijven. Wel balen, want de verbinding was wel echt goed.
Het geheel was ook een verrassing voor Ard. Dat ze daar met z'n allen waren. Errug gezellig! Je houdt er toch geweldige contacten aan over (van beide kanten...) aan het wonen op Curaçao.
Nu nog 1 hele dag, dan komt Ard terug. Morgen nog even afwachten wat hij moest doen. Alle noodzakelijk dingen waren gelukt. Bijna de hele familie, van ons dan, gezien.
Verder zag ik al weer wat voorbij komen op FB. Dus ik ben benieuwd waar hij morgen nog komt.

Het was trouwens wel even lekker skypen, ondanks de geluidsproblemen, zonder Thijs en Ellen! Die vermaakten zich wel bij de baai.
En het geluidsprobleem is inmiddels opgelost. Er bleek een externe speaker aangevinkt te zijn. Je vraagt je dan wel ernstig af hoe dat in de vrede mogelijk is. Maar goed, samen met Arjan heb ik het gevonden en opgelost.

maandag 15 april 2013

Wat een dag!

Zonder dat ik nu een blog maak van Anja haar verhaal.... toch wel een klein beetje verhaal van de buren erbij.
Vandaag liep alles door elkaar. Niet verkeerd, maar wel van alles en nog wat.
Eerst heb ik de kinderen naar school gebracht. Het ging reuze makkelijk. 5 minuten eerder weg en je bent een kwartier eerder op school. Om half 7 hadden ze zelfs de afwas al klaar (Theo en Arjan) Ellen de bedden recht getrokken, Thijs alle lampen gecontroleerd en zo nodig uitgedaan. En dus konden we weg.
Een uurtje later was ik weer thuis. Zou ik skypen met mijn zusje Ingeborg, maar skype werkte niet mee. Gelukkig konden we nog wel chatten, hebben we dat gedaan. Dat duurt alleen veel langer, je moet elke keer wachten. Maar ik ben weer redelijk op de hoogte! Blijft toch wel fijn om regelmatig contact te hebben, zo kun je met elkaar meeleven.
Met een bakje koffie ging ik even bij Anja buurten. Die ondertussen de garage belde, omdat de auto, zaterdag opgehaald, gister al niet meer wilde starten. Het vermoeden was dat de accu kaduuk was.
Ondanks mijn negatieve verwachtingen, bleek echt de garantie verder te gaan dan de hoek van de straat. De garantie ging zelfs zover: ze beloofden in een kwartier hier te zijn om een nieuwe accu te installeren.
Na bijna 2 jaar Curaçao geloofde ik mijn oren niet. Echt waar?? Echt waar!!
Goed, dat kwartier dat haalden ze niet. Maar zelfs daarvoor werd Anja teruggebeld. Sorry, sorry, ze waren met iets bezig, maar daarna kwamen ze meteen.
Kwamen ze eerst nog met een veel te grote accu.... (het blijft wel Curaçao)
Maar om 12 uur had ze een nieuwe erin. En startte hij als een zonnetje. Wow, een warme douche voor Crown Automotives.

Ondertussen had ik een begin gemaakt met het ontruimen van de berging. Het was hoog tijd om daar eens flink de bezem door te halen, figuurlijk gezien. Want ik had meer aan een sopdoek. Ik heb er 4 emmers sop aan gewaagd. Je wilt niet weten hoeveel smerigheid op, in en aan de kastjes zat.
In elk geval, om 5 uur vanmiddag was het brandschoon. Je kunt er niet eens meer van de vloer eten, er ligt gewoon niks meer.
Ineens blijkt er ook veel meer te kunnen staan.
Overigens, wie heeft er nog belang bij een blikje wortels? Had Ard overgehouden van de Hike, in december. En wij lusten geen wortels.
Ook in de aanbieding: blikjes kokosmelk. Lekker voor piña colada...

blikje wortels: 3005 gram...


Tussendoor moest ik Ellen ophalen uit school. Thijs was vandaag bij Kiet. Die had geluk, hij mocht al weer mee naar het Verkeerspark. Wat zal hij goed de verkeersregels weten, straks.
En om kwart voor 4 Arjan en Ellen naar de kerk brengen voor Target.
Dat schiet ook zo fijn op, als je ergens mee bezig bent, al die ritjes her en der heen.

Nog zo'n grapje. Zegt Ellen: Hé mama, daar zijn ze weer van de garage.
Ik schrok, is die auto nou toch niet goed?? Even kijken. Nee, bleek het een andere Pick-up te zijn. Met een mannetje die onze tuinslang stond in te laden.
Ho even. Erop af. Sprak die man alleen Papiamentu. Ik zag dat het iemand van het park was, althans, hij had een polo aan met het Blue Bay-logo.
De buurvrouw, buurvrouw Roos, kwam er ook al aan. Die vertelde aan mij dat zij gebeld had, omdat er achter haar huis, op het jaagpad, tuinafval opgeruimd moest worden. Eigenlijk moesten ze dat van Blue Bay doen, maar omdat dat steeds niet gebeurde had ze het zelf maar gedaan. Alleen kon ze die troep niet zelf wegbrengen.
Die Blue Bay-man was niet zo snugger. Hij had het over sushi, sushi.
Waarop ik hem probeerde duidelijk te maken dat dat toch echt niet voor onze tuinslang gold. uiteindelijk ging hij achter in de tuin kijken. Toen heb ik eerst maar even die slang veilig achter ons huis gelegd. Waar hij natuurlijk ook hoort...
Het einde van het verhaal was dat er een baas aan kwam. Die het allemaal wel snapte. Die vertelde dat ze morgenochtend kwamen om dat puin op te halen. Waarna hij ook nog netjes toestemming aan mij vroeg om door onze tuin te mogen. Want als ze dat via de tuin van de buren moeten doen, moeten ze over de muur klimmen. Vraag ik me toch af hoe buurvrouw Roos dat dan gedaan heeft...
Toch jammer dat we niet nog even een paar bomen gerooid hebben, vanmiddag. Als we die stammen achter de tuin van de buren hadden gelegd, hadden ze dat morgen ook zo mee genomen.

Voor de rest van Anja's verhaal mogen jullie wachten tot het einde van de week.
Wat een dag, wat een dag...