zondag 30 juni 2013

Vervolgens....

Toch maar even bij het vervolg van ons soap-verhaal verder gaan.
Vrijdagmiddag ging Ard naar Curgas. Met de papieren en de bonnen die hij gekregen had toen hij had betaald. Een mevrouw begon gelijk een bonnetje uit te schrijven, waarop Ard argwanend vroeg: Wat doet u??
Hij liet de papieren zien. En ze snapte er niks meer van. Ja, u hebt betaald...
Inderdaad, dus we zijn niet van plan om nog een keer te betalen. Ging ze aan het goochelen met een rekenmachine. Uiteindelijk haalde ze er iemand anders bij. Een man, die gelijk hoog van de toren blies. Maar Ard hield voet bij stuk. Belde ten einde raad Sheryl, die bij Curgas werkt. Legde uit wat er gebeurde en dat ze van plan waren om ons 2 keer te laten betalen. Ondertussen probeerde die man met de papieren weg te lopen. Ard, met de telefoon aan zijn oor, riep de man terug. Die wilde het pakket niet terug geven.
Bleef zeggen dat het niet onze bonnen waren, dat we er geen recht op hadden. Al met al een heel vervelende situatie. Eind van het liedje was dat Ard het terug kreeg, Sheryl een beeld had hoe het allemaal gegaan was. Zij ook de enige bij Curgas was die het vervelend vond hoe het gegaan was.
Toen het gezeur een uur geduurd had kwam het hoge woord er eindelijk uit: ze hadden problemen gehad met de pinautomaat!
Wat een klungels dat ze dat niet gelijk zeggen. Dan hadden wij er begrip voor op kunnen brengen. Maar dat komt niet in hun hoofd op. Ze zijn het enige bedrijf op Curaçao waar je gasflessen kunt kopen. Blijkbaar voor hun een goede reden om totaal niet klantvriendelijk te zijn. "Wil je niet bij ons komen? Ha, kom je toch lekker niet!"
Ard heeft echt uit de grond van zijn hart gezegd: "Ik kom hier nooit weer!!"
Helaas kan ze dat geen moer schelen. Tja, wie is dan de pineut? Jammer genoeg kan je met dit verhaal ook nergens heen. Geen Kassa, Radar of ander consumentenprogramma. Het is dus slikken of stikken.
Beetje pleister op de wonde was vervolgens het telefoontje van Sheryl: Zou je alsjeblieft bij de bank willen kijken of het geld er af is gegaan, of niet? Sorry...
Ze is de enige die sorry zegt.
En, zei ze, als het er niet af is gegaan, geef het geld dan maar aan mij, dan regel ik het verder wel.
Een cursus "klantvriendelijkheid" zou geen overbodige luxe zijn bij Curgas. En Sheryl hoeft van mij die cursus niet te volgen.
Dat was vrijdagmiddag.
Vrijdagavond hadden we de alabansa. Heerlijk zingen met elkaar! De kerk was vol, allemaal Antillianen. Wij waren de enige blanken. Het was een mooie avond, vol enthousiasme!
Toen we thuiskwamen zaten Herman en Anja op onze achterporch. Even internetten... Zodat we gezellig met elkaar het weekend in konden luiden.

Zaterdag ging Ard met een groep mensen, die het Churchcamp van de VPG gaan leiden, naar San Juan. Een teambuildings sessie. Thijs en Arjan mochten mee.
even helpen om een vlot te bouwen

en dan meevaren...


Theo moest thuisblijven: die moest zijn kamer opruimen en schoonmaken, want daar zou Margriet gaan slapen. En hij moest ook nog voor mij gaan dweilen.
Het was even hard werken, maar om half 2 waren we klaar om naar Hato te gaan. Het vliegtuig was ietsje vertraagd, maar dat hadden we al gehoord. Tot mijn grote verbazing was het zelfs te zien op de site van Hato.
Erg leuk om dan onze nieuwe gasten te verwelkomen: Ben en Katinka, die we kennen van de blog, met hun 2 jongetjes. En Margriet, die nu eens niet na een dagje weer verdwijnt, maar een hele week blijft! Ook nog een week met een feestdag: 2 juli- dia di bandera.
Aan het eind van de middag hadden we nog een bbq op Veeris, één van de vrijwilligers was jarig. Erg gezellig, allerlei mensen gesproken. Allen jammer dat de bbq het niet zo goed deed. Die hadden ze net nieuw  gebouwd, maar daar moest nog wel iets aan geknutseld worden...
Dus zijn we toch om half 8 maar weer naar huis gegaan en hebben onze vleesjes thuis in de grillpan gegooid. Kan ook, was ook lekker. Al vonden de jongens het geen goed plan, die vermaakten zich daar prima met in bomen klimmen en met de trampoline.

Vanmorgen was het weer vroeg plassen: op tijd in de kerk om alles klaar te zetten. Omdat we de meeste liederen zongen die we vrijdagavond ook zongen, heb ik ook eens voorin de kerk meegezongen. Er waren wat dingetjes fout gegaan in de presentatie. Ik zei al tegen Gerard, die de preek las: iets teveel van het goede, dit weekend. Te weinig tijd gehad om de presentatie goed te checken. Maar ach, het loste zich wel op.
Vanmiddag hebben we lekker uitgerust aan de baai. Heerlijk.
mmmmm, Hema-worst!


bootje gepraaid

Ellen geniet van het tuttelen met de kleine mannen


Morgen gaan we weer aan het werk, Ard, Theo en ik. Komt toch wel heel goed uit dat Margriet er nu is...

donderdag 27 juni 2013

En verder...

En verder is Ard gevraagd om toch morgen met de papieren weer bij Curgas te komen. Om te laten zien dat hij echt betaald heeft. Hij heeft gezegd dat hij met vlaggetjes en ballonnen komt, omdat het minstens de 25 ste keer is dat hij er is.... Theo wil het graag filmen. Maar ja, die moet verven morgen.

Verder is ook een paspoort aanvragen iets waarvoor je een lange adem moet hebben:
Net geprobeerd om een paspoort te krijgen voor Theo en mij. Aangezien de geboorte-akte van Theo nog niet is aangekomen, werd hem dat niet. Maar ook bij mij viel het niet mee: mijn hoofd op de foto was te groot! Je gelooft toch niet hoeveel er tegen kan zitten. Maakt u maar een nieuwe afspraak, zegt ze. Moet ik dan weer 2 maanden wachten? Tja, misschien wel.
Terug naar de fotograaf. Daar heeft hij een nieuwe foto gemaakt. Hopelijk nu wel met de goeie afmetingen. En ik kreeg ze gratis. Dat was dan weer wel een meevallertje.
Gelijk door naar Bentana di Information, voor een nieuwe afspraak. Zitten ze niet meer in Punda, bij de Pontjesbrug. Zijn net verhuisd naar Saliña... Telefoonnummers opgeschreven. Zijn we thuis, bel ik, zijn ze net gesloten. Grrrrrrrr.


Aldus mijn verslag op FB.

Soms krijg je echt de kriebels van hoe alles gaat.
Maar gelukkig komen dan Herman en Anja eten, en komt de humor boven.

En vanavond hebben we heerlijk gezongen. Morgen is er een alabansa: lofprijzing. Een evangelisatie-activiteit van de Papiamentstalige gemeente. Ik heb me stiekem aangemeld als zanger. Wel even wennen om voor, o nee, achter een microfoon te staan. Maar het is erg leuk.

Als klap op de vuurpijl kondigde stewardess Margriet, onze grote vriendin, aan dat ze wel zin had om een weekje hierheen te komen. Haha, ja, wie niet. Dus onder gejuich gingen alle kinderen akkoord. Theo en Arjan blij dat ze een weekje samen mogen slapen. En voor de rest worden er grootse plannen bedacht om te gaan doen. Ellen zei al dat het hééél mooi uitkwam dat ze vakantie had. Inderdaad, Ellen, dat vind ik ook! Want dan komt ze zaterdag al. Dat zal dan in hetzelfde vliegtuig zijn als onze andere logees. Gezellig :)
Als je dan niet naar school hoeft, mag je mama helpen met soppen! Fijn hoor, zulke grote kinderen.


dinsdag 25 juni 2013

Dat hadden we gedacht!

Ard ging vandaag met het oké briefje naar Curgas. Dan zouden we morgen ofzo onze eigen grote gasflessen krijgen. Haha, dat hadden we gedacht. 9 juli! En verder had de mevrouw achter de balie ook nog een hoop op en aanmerkingen. Na alles wat we al meegemaakt hadden, was dit iets te veel van het goede. De stoom kwam bijna uit Ard z'n oren. Of helemaal, dat zou ook kunnen. Hij heeft vervolgens iemand gebeld die op de administratie werkt bij Curgas. Ze is een redelijk eindje naar de top. Alleen is ze niet zo goed te bereiken. Maar vandaag wel. Ze zou zien wat ze voor ons kon doen.
Ik denk dan: vooruit, nog 2 weken afzien en dan is het geregeld.

Nog een ander soort van 'stoom' verhaal. Vanmiddag waren er ineens een paar brandweer auto's op de L-sectie. Bleek er later (Ellen is graag goed op de hoogte...) een brandje te zijn gesticht door een paar spelende jochies. Blij toe dat dat geen jochies van mij waren! Het was een tikkeltje uit de hand gelopen. Grote rookwolken... uiteindelijk liep het nog redelijk goed af, nadat er 3 brandweerauto's waren gekomen.



Verder heb ik vanmorgen afscheid genomen van de Dividivi-bieb. Hopen dat ze nieuwe mensen daarvoor kunnen vinden. Natuurlijk blijf ik het wel van een afstandje volgen.
Ik heb in groep B voorgelezen. Die kids helemaal enthousiast, en de juf ook. Ze doen verder ook niks zinnigs meer. Opruimen, schoonmaken, hoop herrie maken. De helft van de kinderen is ook niet meer op school. Die van ons gaan vrijdag ook niet meer. Dan zijn ze om 10 uur vrij: Ard aan het werk, ik aan het werk. We nemen donderdag wel afscheid van de juffen, dan is het mooi geweest.

Dan nemen we aan het eind van de week ook afscheid van een stuk of wat buren. Die allemaal terug gaan naar Nederland. Vooral Ellen vindt dat niet leuk, want het waren allemaal vriendinnetjes en vriendjes van haar. Nu hoopt ze dat er weer nieuwe gezinnen komen wonen. Gelukkig maakt zij heel makkelijk vriendjes.

Theo is nog steeds helemaal in de gloria over zijn vakantiewerk. Vandaag had Matthias gezegd: We gaan eens de weg op.
En toen zijn ze naar Bandabou gegaan, naar Siloam. Dat is een kinderhospice. Daar hebben ze in de tuin gewerkt. Onkruid gewied enzo. Daarna nog een tuin gedaan op de weg terug naar de stad. Toen bij hun verfklus nog wat schoongemaakt, zodat Theo morgen weer kan verven. Nog 1 of 2 dagen, dan is dat klaar. En gaan ze aan het volgende huis beginnen.
Zegt Theo, toen hij thuis was: Eigenlijk is hovenier zijn ook wel leuk!
Dat heeft hij wel vaker gezegd. Ik zei dus ook: Kijk eens bij Velp en Wageningen, Hogere Bosbouwschool ofzo.
Gelukkig dat we dan internet hebben en je lekker kunt Googlen, maar jammer dat we niet in het echt naar een open dag kunnen gaan. Hij piekert er nog maar een tijdje over. Tenslotte heeft hij nog bijna een jaar om te beslissen waar hij verder gaat leren.


maandag 24 juni 2013

Nog even...

Vandaag kregen we een "Oké" op ons briefje van Curgas. Niet te geloven, nog even en dan hebben we grote gasflessen. Tenminste, dat hoop ik. Je zou het nu bijna gaan geloven. In elk geval zijn onze leidingen goed, die hebben de drukproef doorstaan.

Ellen mocht vandaag thuisblijven. Gisteravond bleek dat ze toch luizen had. Grr. Gelukkig had ik nog lotion, wel een beetje over de datum, maar zo te zien werkt het nog wel. We hebben een stuk of 5 luizen, dood en levend, verwijderd. En nog wat neten. Nu verder elke dag met de luizenkam. Maar vanavond vond ik al bijna niets meer. Toch fijn dat de jongens zulk kort haar hebben!

Dus Arjan en Ellen hebben samen het lijstje van mij afgewerkt: appeltjes en pitten uit de tuin gezocht, horren gewassen, de afwas gedaan.
Morgen mijn laatste dagje bij de Dividivi. Voorleesboeken mee. Eens zien of de andere kinderen dat ook leuk vinden: Max Lucado. In elk geval bij Ellen in de klas wel.


zondag 23 juni 2013

Afscheidsdienst en open dag



Vanmorgen zijn we met elkaar naar de Fortkerk geweest. Daar was de laatste dienst met dominee Wouter. Een kinderdienst. Groep 6c van de Albert Schweitzer had hard geoefend, samen met juf Jessie en Wouter. Ze kenden alle liederen die we zongen, het is zo mooi om die kinderen enthousiast voorin de kerk te zien zingen met hart en ziel en heel hun lichaam. En ik denk dat de boodschap van de dienst ook wel over is gekomen. Voor grote en kleine mensen. Dat de Here God ons goed vindt zoals we zijn, dat we groeien van complimenten en dat we onze kritiek voorzichtig in moeten pakken en uitdelen.


Na de dienst was er gezamenlijk koffiedrinken met een lekker hapje. En natuurlijk nog wat officiële woorden voor Wouter van de VPCO-kant.




Daarna ging Ard met Theo, Arjan en Ellen naar Parera, de marinebasis. Daar hadden ze vandaag open dag. Onze andere Wouter, die ook meezingt in de kerk, werkt daar. Laatst had hij 3 maten meegenomen naar de kerk. Dus nu konden ze hun eigen werk laten zien. Eén van die jongens heeft Ellen geschminkt. Verder was het erg leuk om alles te zien. Jammer genoeg waren er te veel gegadigden voor de speedboten.

 
 
 

Ik was met Thijs gelijk naar huis gegaan. Thijs was bang voor lawaai en hij had geen zin in de drukte. Wij hebben hier een paar spelletjes gedaan. Onder andere Stratego. Niet echt mijn favoriet, maar Thijs vindt het geweldig. Omdat ik het niet goed ken, en dit een versie is die ik nog nooit gedaan had (een kleine, ooit bij Hertog Jan gekregen) las ik de spelregels. En zo gingen we aan de slag. Waarop Thijs tot zijn ergernis er achter kwam dat er spelregels bij zitten die hij niet kent, die Theo hem niet geleerd heeft. En ik slimmer speelde dan ik dacht. Oei, frustrerend voor ons mannetje.

Ard ging later nog met Thijs en Ellen naar de baai. Ik dook even met mijn dikke boek in de hangmat.
En aan het eind van de middag hebben we gezellig met elkaar, Herman en Anja ook, gegeten.
Zo vloog het weekend weer voorbij....

zaterdag 22 juni 2013

vuurwerk.....



Anja zei het al op Facebook: lang gewacht, stil (nou ja....) gezwegen.... jawel vanmorgen vroeg waren de mannen van Curgas er dus echt ineens wel. Tijd voor de druktest! Helaas moest Mariette net weg met de kids voor Zeeverkenners en een nieuw portie schoenen, ze hebben het feestje gemist!

Na wat koppelen en sleutelen (door mij en de mannen) zei het Curgas opperhoofd: 'Meester, we zijn er klaar voor.....' Jawel de leiding zou onder druk worden gezet, zodat ze konden controleren of de leiding in huis (uit één stuk...) wel goed dicht was. Drukmeter er op, slangen naar de persluchtcilinder en onder druk zetten tot 100 PSi (zo'n 7 Bar). Maar dat hadden we gedacht. Met een enorme knal klapte de slang van Curgas kapot... en hij was nog niet eens helemaal op druk. Arjan lag nog te slapen maar was gelijk helemaal wakker...


De hele buurt overstuur, blaffende honden en een geschrokken buurman Herman. De schade viel mee, de achterbuurvrouw kon er smakelijk om lachen. het is ook wel een beetje raar als de Curgas je leidingen komen controleren, ze dan zelf ondeugdelijk materiaal hebben. Maar geen probleem, 'Meester, we gaan het opnieuw doen... we veranderen het een beetje.....'. Niet te geloven.... weer een enorme knal en gesprongen leiding! Carbid schieten is er niks bij! Maar ja, dit zijn dan ook wel gelijk de echte gasexperts van Curacao hoor....dan mag je natuurlijk vuurwerk verwachten! Uiteindelijk lukte het ze toch bij poging drie om de boel onder druk te zetten We hebben nu dus een leiding in de muur waar 7 bar op staat en dat moet zo blijven tot maandag... dan weten we pas echt of onze leiding niet lekt. Beetje vervelend is wel dat de kraan op de drukmeter (jawel, ook materiaal van Curgas....) wel wat lekt en je dus wel drukverlies hebt.... voorlopig staat'ie nog op ruim 100 PSi...   





En vanavond zijn we met Herman en Anja uit eten geweest, bij Fort Nassau. Ter gelegenheid van hun 12,5 jarig huwelijk. We hebben echt heerlijk gegeten! Het was er gezellig, geen harde muziek, leuke bediening! Relaxed zonder de kinderen. Theo heeft hier thuis de scepter gezwaaid en aangezien we geen telefoontjes hebben gehad zal het wel goed gegaan zijn. Toen we thuis kwamen lag alles in bed. Toch fijn als ze zo groot zijn dat dit kan.
We hadden ook een mooi plekje, met uitzicht op de Annabaai. We hebben aan alle kanten genoten.



Zo langzamerhand moeten we er bij na gaan denken dat we straks niet meer naast elkaar wonen. Toch knap dat we 3 maanden in alle eensgezindheid zo dicht bij elkaar woonden. Het bleef alleen maar gezellig. Dus dat zal nog wel even afkicken worden...
Gelukkig krijgen we zaterdag al weer nieuwe gasten! Waar we ook erg naar uitzien.

vrijdag 21 juni 2013

leuke dag!

Vanmorgen had ik een rustige ochtend op Muizenberg. Weinig patiënten, dus had ik lekker tijd om uit mijn dikke boek over de Antillen te lezen. Heel boeiend.
Gelukkig was de bode er snel, zodat alles op het Lab ook mooi vroeg klaar was en ik naar Sherila kon voor mijn evaluatie. Altijd spannend. Maar het was een goed gesprek. Ze is heel tevreden hoe het gaat. Het enige punt van aandacht is dus de taal. We hebben als doel gesteld dat ik volgend jaar alle gesprekken in het Papiamentu kan, en hopelijk Spaans kan verstaan. Dat is nog een hele kunst. Misschien moet ik samen met Arjan gaan oefenen.
O ja, en ze vonden dat ik niet zo veel praatte... tja, da's de aard van het beestje.

Vandaag was het natuurlijk ook een feestdag: Herman en Anja waren 12 en een half jaar getrouwd. Reden genoeg om een feestje te vieren. Dus zijn we met elkaar naar de baai geweest, hebben daar friet en andere lekkere dingen gegeten. Heel gezellig.

Theo was helemaal blij dat zijn werkweek er op zit. Hij verft en klust met veel plezier, maar het weekend voelt dan ook echt als weekend. Wat ik me wel voor kan stellen.

Arjan vindt het allemaal een stuk minder leuk: die klust in het huishouden. En hij mist Theo echt, overdag. Om 3 uur zit hij steeds op de klok te kijken: komt Theo nog niet thuis.

Nu heb ik zelfs de presentatie voor zondag al af. Dat is mooi, want morgen zijn er weer genoeg andere dingen te doen. Kan ik hem vast doorsturen, want zondag gaan wij naar de Fortkerk. Wouter neemt dan afscheid, helaas, helaas. Collega van Ard, vriend, gemeentelid. In elk geval willen wij daar dan graag naar de kerk. Gelukkig was er een aardige zuster in de gemeente die wel wil beamen. Dus stuur ik het hele pakket zometeen door. Hoef ik er ook niet meer over na te denken.

donderdag 20 juni 2013

En wederom....

... al weer 2 dagen gewacht op Curgas. De leidingen zijn klaar, volgens Ard. De gasfles afgekoppeld, zodat ze kunnen testen. Maar al wie er komt, geen gasmannen. En nu wordt er ook niet op mail en telefoon gereageerd. Grrr.
Vanavond had Ard, dan maar, de kleine gasfles binnen aangesloten op het gasfornuis. En ik had al bij Anja gekookt. Nog een geluk dat er geen vreemden in het appartement zitten! Kan ik in elk geval morgen weer gewoon koken... Was de gasfles van het appartement leeg. Toen de aardappels nog niet gaar waren. Het is soms wel behelpen.
Morgen zit ik op de prikpost vlakbij Curgas. Het is wel heel verleidelijk om dan even tussendoor daarheen te gaan. Kan eigenlijk niet, maar als het rustig is... wie weet.

Gistermorgen heb ik voor het eerst de dagopening gedaan. Een stukje uit de Bijbel lezen, een overdenking erbij doen en bidden. Wel spannend, maar het ging goed.
Het was weer druk. En de koelbox met materiaal van Muizenberg kwam pas om kwart voor 12. Tja, dan weet je zeker dat het niet meer gaat lukken om op tijd weg te komen. Uiteindelijk was het na 1 uur dat ik weg kon. Toen had Ard al gebeld dat hij toch naar Julianadorp moest en dat hij Thijs en Ellen wel thuis kon brengen. Fijn, scheelt een hoop stress.
Kon ik nog een stukje pizza nemen, daar trakteerde Sherila op omdat we vorige week 2x de hoogste aantallen patienten gehaald hadden. Het wordt dus inderdaad steeds drukker.

Gister heb ik even met Rianne geskyped. Die heeft het voor elkaar dat ze komend jaar weer voor een stage deze kant op komt. Nu niet naar Curaçao, maar naar Bonaire. Dichtbij genoeg om elkaar weer te zien! Yes.

Gisteravond hadden we een gemeentevergadering. Die was zeer opbouwend. Het is goed om te merken dat er zoveel betrokkenheid is. Je merkt het niet altijd, in de drukte van het bestaan, maar het is er dus wel degelijk. En de bereidheid om met elkaar de schouders er onder te zetten.

Vanmorgen is Arjan naar de GGD geweest. Ze hebben op school, en op nog een paar scholen, een project gedaan over Biba Amor. Het had te maken met hoe je verandert als puber, wat liefde en verliefdheid inhoudt, hoe ga je om met seks. Aan het eind van het project was er een afsluitende toets. Arjan had daar een 9 op en daarom mocht hij, met nog 2 leerlingen van de Albert Schweitzer, naar de GGD. De minister zou er ook zijn. Dat was niet zo, maar wel een stuk of wat andere mensen van het ministerie. Ik heb na afloop nog even met de juffrouw van verzorging gepraat. Zij was mee. En zij vertelde dat Arjan wel opviel. Door zijn kleur, maar ook door zijn manier van verwoorden, hoe hij vragen kon beantwoorden. Jammer genoeg hebben wij geen Telecuraçao, daar zou het op te zien zijn, vanavond. Arjan vond het een leuke ervaring.
Daarna hebben Arjan en ik Ellen opgehaald en zijn we met z'n drieën naar de stad gegaan: schoenen gekocht, jeans voor Ellen, een short voor Arjan. En slippers voor Thijs, die was hij kwijtgeraakt bij judo.
Zaterdag ga ik nog een keer: schoenen kopen voor Theo en Thijs. Thijs mocht met Kiet mee, ze zijn vanmiddag weer bij de skateshop geweest. Daar is een skatebaan bij, vinden die jongens helemaal leuk. Kost niks en ze hebben een hoop lol.
En zo was mijn vrije dag weer voorbij gevlogen! O ja, nog wel een grote verrassing: vandaag kwam met de post mijn geboorteakte. Helemaal super. Nu wordt er nog aan gewerkt dat die van Theo ook komt. Maar anders gaan we ervoor om zonder geboorteakte toch een verlengd paspoort te krijgen.

En morgen vieren we feest: Herman en Anja zijn 12-en-een-half jaar getrouwd.

dinsdag 18 juni 2013

Verrassend!

Vandaag een verrassende zaak: mailtje van mijn zusje, die onze vouwwagen willen lenen deze zomer. "We hebben gebeld naar het adres waar hij zou staan, maar daar is hij niet." Ik was echt perplex. Dus ik heb Ard gebeld. Die wist het ook niet. Maar later op de middag heeft hij naar onze oude stalling gebeld, kennissen uit onze Bunschotense tijd. En welja, daar bleek hij nu te staan. We hebben geen idee hoe dit gegaan is. Maar ik was al blij dat het ding boven water kwam, want in mijn gedachten zag ik hem al meegenomen door een vreemdeling en spoorloos verdwenen. Gelukkig, dat viel weer mee.
Dus, Bernadette, nieuw telefoonnummer komt er aan...


Vanmorgen heb ik even een gesprekje gehad met de juf van Ellen. Die heeft er alle vertrouwen in dat het goed blijft gaan met haar! Volgende week dinsdag laatste ochtendje voor mij op de Dividivi. Ik neem wat boeken mee en ga ik voorlezen. In elk geval in de groep van Ellen. Als de andere juffen het leuk vinden zal ik daar ook voorlezen. Hummel en Krummel maar weer meenemen, van Max Lucado.



Bij de Albert Schweitzer kwam ik de mentor van Theo tegen. Ook even mee gepraat. Die was helemaal in de gloria: onze Havo heeft de beste score van Curaçao, Aruba en Bonaire! Wow, dat is natuurlijk een mooie prestatie. Het was hard werken, het afgelopen jaar. Voor leerlingen en docenten. Maar met zo'n resultaat is het dan ook echt feest. En Theo gaat ook mooi over, geen bespreekgeval. Zij, en wij ook, gaat er van uit dat hij dan ook goed door het examen komt, volgend jaar.
Heerlijk, zulke gesprekjes!
Nu nog even afwachten hoe Arjan het jaar afgesloten heeft. Die vergadering is vanmorgen geweest, maar we hebben nog geen bericht gekregen.

Nu duik ik nog even in mijn boek: een dikke pil over de Antillen. Erg boeiend! 828 bladzijden...

maandag 17 juni 2013

Vakantie en werk...

De vakantie is begonnen, voor Theo en Arjan. Theo kon dus vandaag beginnen met werken. Een hovenier, die een verfklus aangeboden kreeg, vroeg zijn hulp in. Theo zag dat wel zitten. Vanmorgen om 7 uur moest hij op locatie zijn: Groot Piscadera, dat is bij Blue Bay rechtsaf, eindje rechtdoor en dan weer links. Hooguit 10 minuten fietsen. Want dat is echt lachen: Theo gaat op de fiets! Gisteravond heeft hij de banden opgepompt. Vanmorgen waren ze nog best hard, dus dat kon.
Tegen 4 uur was hij weer thuis. Armen een beetje verbrand, want niet gewend om zo lang buiten aan het werk te zijn. Gelukkig had hij wel een pet op. Maar zijn gezicht was desondanks helemaal wit-gespetterd.
Hij is wel blij met die invulling van zijn tijd en met het geld dat het oplevert.
Arjan daarentegen was aanmerkelijk minder blij met de overvloed van vrije tijd die hij nu heeft. En met de invulling die ik hem opdring... Was ophangen, bed verschonen, onkruid wieden.

Ellen kreeg vandaag haar verkeersdiploma. Haar diploma voor de vijfkamp, met medaille. En haar rapport. Het ziet er prima uit! Voor taal en rekenen mooi vooruit gegaan. En een aantekening van de juf dat die haar verschrikkelijk gaat missen. Ik denk zelf ook wel dat Ellen het meest fantastische jaar gehad heeft, hier op school. Wij zullen omgekeerd juf Jean ook erg missen... Een super-juf.

Thijs zou ook zijn rapport meekrijgen. Maar dat was niet gebeurd. Juf was het vergeten. Hij vertelde het in de auto. Ik reageerde met: Nou ja, is de juf het echt vergeten? Hoe kan dat nou??
Waarop hij zei: Als u zo reageert wil ik er niet meer over praten.
Oeps! Foute reactie van mij, zo te horen. Ik ben er maar niet meer op in gegaan. Als het goed is krijgt hij het morgen mee.
Met de boterham met salami wilde het dus ook niet. Hij weigerde pertinent. Met als gevolg dat hij tegen de avond een dik bord macaroni heeft gegeten. Gelukkig maar, want daarna had hij judo. Hij heeft zijn gele band gekregen, met het gele-band-diploma. Vriend Kiet ook, nu staan ze weer gelijk. Allebei reuze-trots. En de papa's en mama's ook, natuurlijk.

Nu nog zien dat we de nieuwe paspoort van Theo en mij binnenkort in de wacht kunnen slepen. Anders kan Theo niet mee naar Miami. En dat zou toch jammer zijn... Met de geboorte-aktes gaat het niet meer wat worden, ben ik bang...

zondag 16 juni 2013

dol fijn!!

Vandaag was het vaderdag, dat wordt hier vrij uitgebreid gevierd en daar hou ik (Ard) niet zo heel erg van.... doe maar normaal dan doen we hier al gek genoeg...:-).

Het was verder ook een drukke zondag dus was er niet zo veel tijd voor luieren in je stoel en je te laten verwennen... laten we het er maar op houden dat het vooral Vaderdag was!

Vanmorgen dus een drukke dienst, ikzelf preeklezen en zingen, Theo de techniek, Mariette de PPT en de koek en zopie na de dienst. Vanmiddag heb ik de leerdienst nog geleid en toen was het ook wel even genoeg zo...


Maar tussen de diensten door aan de baai was het super dol fijn....
Ik heb een mooie school dolfijnen gezien en kunnen fotograferen... wow wat mooi! Ik heb ze wel vaker gezien, maar zo dichtbij en goed te 'platen' nog nooit! dat maakt het missen van de Open Dagen van de Luchtmacht weer goed, al was dit dus een soort Marine demo....

Nu maar gewoon wat mooie foto's om van te genieten!


 
 

zaterdag 15 juni 2013

Broek maar weer opgehesen.

Gister viel weer eens het internet uit. Daarom nu maar even verder waar we donderdagavond gebleven waren.
Ard ging dus met de eigendomspapieren naar Curgas, gister. Tot zijn stomme verbazing zegt de vriendelijke mevrouw achter de balie: Maar meneer, die papieren hebben we niet nodig. U kunt gewoon betalen: 750 gulden, voor de nieuwe aansluiting (waar ze werkelijk niks aan hebben hoeven doen!) en de druktest.
Ard sprong bijna uit zijn vel, het ging maar net goed.
Of tie dan maar even 750 gulden wilde betalen. En de pin deed het niet, maar de ATM is hier vlakbij.
Grapje.... Wij kunnen maar 500 gulden per dag opnemen, dankzij de bank.
Zegt de mevrouw: Doet u dan eerst maar 250 gulden.
O ja, en de druktest komen ze woensdag doen. O ja????? Zitten we dan wel in het systeem????
Blijkbaar.
Maar het verhaal gaat nog verder. Ard ging dus even geld pinnen, 250 gulden, zoals ze zei.
Komt hij terug bij de balie, schrijft ze een bon: 265 gulden. Want er kwam nog OB bij. Tadaaa.
Ik zal het netjes zeggen, maar Ard was niet blij. Hij was zelfs zo boos, dat ze van schrik een nieuwe bon gemaakt heeft, van 250 gulden... Ik heb zo'n vermoeden dat ze daar nu echt niet meer vergeten wie de familie Vreugdenhil is, van Blue Bay BL34b.

Ook op kantoor was het al een drama geweest, aangezien de mail eruit lag. Tja, daar wordt niemand blij van. Ook al niet.

En tenslotte hebben we dan 's middags Janwillem uitgezwaaid. Anderhalf jaar hebben we veel met elkaar opgetrokken, kan ik wel zeggen. Als ik onverwacht een auto door het grind hoorde, was het meestal Janwillem die even wat kwam drinken. Tja, dat is nu voorbij. Maar het was wel een gezellig afscheid op Hato. Met de Veeris-mensen erbij hebben we nog wat gedronken. Thijs was mee, Ard had hem uit school gehaald, dus hij moest wel. "En u weet toch wel waarom ik nooit mee wil naar Hato om mensen weg te brengen?" Arm kind. Hij heeft zich weer groot gehouden.

Omdat Ard uit eten moest met een paar mensen van zijn werk, had ik bedacht dat wij maar bij de baai gingen eten. Dat is wel zo relaxed, anders vliegen ze mekaar toch maar in de haren.
Maar daarna ging Thijs helemaal door het lint. Hij was boos om alles, maar vooral omdat hij geen film meer mocht kijken. Ik was toen ook niet zo vriendelijk meer en hield voet bij stuk. Waarop Thijs zijn badhanddoek pakte, zijn ondergoed, korte broeken en zijn shirts erop smeet en aankondigde dat hij vertrok. Doei, hij wilde hier niet langer zijn. Zo'n rotmoeder, zo'n rothuis.


Gelukkig was het vanmorgen weer allemaal goed. Ellen hoefde niet naar de Zeeverkenners met die hoest, die keel, en alles wat verstopt zit.
Ard ging met Theo en Arjan naar de kerk, daar werd grote schoonmaak gehouden. Alhoewel Theo en Arjan ook zo verkouden zijn als wat, hebben ze zich goed geweerd.

en nog meer kleine helpertjes...


Thijs en Ellen gingen aan het eind van de ochtend samen naar de baai. Het zonnetje scheen lekker, ze hadden samen in alle vrede en eensgezindheid Thijs zijn kamer opgeruimd.
Zodoende kon ik mooi hier in huis aan de gang, daar was van de week helemaal niets van gekomen. Tussen de middag, Ard en de jongens waren nog niet thuis, heb ik een broodje met makreel gegeten. Jammie! Ik had al zo'n vermoeden dat er bij de kerk al gegeten was (en dat klopte).

Ard heeft vanmiddag nog een vloertje gemaakt voor de gasflessen. Ook weer voor mekaar. Nu nog het laatste lekje in de gasleiding verhelpen. Jammer, pap, dat u er nu niet bent... Nu draaien we steeds de gaskraan binnen dicht. Die had Ard donderdagavond er nog op gezet. Maar ja, even snel...

Theo heeft vanmiddag met zijn wattige hoofd nog de presentatie voor morgen in elkaar gezet. Die heb ik net gecontroleerd. Het klopte wel aardig. Hier en daar een puntje erbij. Nog wat dia's van Ard ertussen (die leest nl. morgen een preek). De tas met koffiespullen staat klaar.
Hèhè, klaar voor de zondag.

donderdag 13 juni 2013

Broek op half 7

Ging Ard vandaag naar Curgas, om de zaken verder te regelen. Krijgt hij tot zijn stomme verbazing te horen dat "we verder niets voor u kunnen doen, u zit niet in het systeem". Daar zakt je de broek toch van af?
Ard liet het briefje zien dat die man gister achter had gelaten, waarop aangekruist staat wat er nog moet gebeuren. Ja, dat was wel van Curgas. Maar nee, u staat niet in het systeem. Dan moeten we eerst het eigendomsbewijs hebben.
En dat heeft Ard daar al 3x moeten laten zien, is gekopieerd.
Dus toch morgen maar weer naar Curgas met de papieren. Hopeloze zaak.

Oké, ander onderwerp.
Vandaag is Thijs op schoolreisje geweest. Om 8 uur zijn ze ingestapt bij school, in een heuse luxe bus met airco. Op naar Shete Boca. Daar hebben ze "even maar" gewandeld, zei Thijs.

met de hele groep

in het Tula Museum


Toen zijn ze doorgereden naar Knip. Daar zijn ze in het Tula-museum geweest. Thijs was het meest onder de indruk van een muziekinstrument uit oude tijden. Ik kreeg het helemaal uitgelegd.
Maar het meest indrukwekkende was de lekkere arepa di pampoen (soort pompoen-pannekoekje). Inderdaad, die heeft Laurina een keer voor ons gemaakt: heerlijk!
In elk geval hebben ze een leuk dagje gehad. Tegen half 1 waren ze weer op school, waar tante Anja hem opwachtte. Als we die toch niet hadden...
Kon ik Ellen ophalen toen ik klaar was met werken. Die was erg moe van alles. Ik zag het ook wel aan haar: wallen onder de ogen. Die is toe aan een dagje rust, morgen maar even thuis blijven. Lang weekend en dan nog 2 weken doorhobbelen.

Theo heeft tot zijn verrassing een 7,8 teruggekregen voor Papiamentu. Met dank aan tante Norin, die zijn betoog vertaald heeft van Nederlands naar Papiamentu. Vervolgens heeft Theo het zelf weer uit zijn hoofd geleerd. En goed, blijkbaar. Volgens hemzelf staat hij nu een 5,48 voor Papiamentu... Da's in elk geval wel een ruime 5.
Arjan kreeg nog een 7 en een 8 terug. Die was ook blij. En wij ook. Onze jongens zijn het eerste jaar op de Havo goed doorgekomen. Super.

woensdag 12 juni 2013

nog meer!

Arjan kwam thuis met een 8,5 voor Spaans, wow! En nog een goed cijfer... oeps, weet alleen niet meer waarvoor. Papiamentu was iets minder: een 5,3. Volgend jaar toch maar een tandje erbovenop.
Morgen nog even voor Theo en Arjan en dan kunnen ze voorlopig hier in huis aan het klussen.
Thijs heeft morgen een schoolreisje: met de bus naar Bandabou. Eerst naar Shete Boka, de noordkust.




En dan nog een stop bij Grote Knip. Ze mogen shorts aan, zonnebrillen op, broodje mee en een gezonde snack. Ha, zulke juffen, daar hou ik van.

springen bij Grote Knip, dat gaan ze niet doen, mag ik hopen...


Mijn collega Josepha was ziek vandaag, iets van keelontsteking. Dus die mag de komende dagen niet werken. Dus hebben ze gevraagd of ik morgen extra wil komen. Aangezien ik nog niks op de planning had, kon dat wel. Wel een beetje jammer van mijn rustige ochtend.
Het was vanmorgen gestoord druk bij ons. Veel patiënten voor bloedprikken en ook veel mensen die voor de dokters kwamen die ook bij ons in het gebouw zitten. Maar we hebben het weer gered.
Ik denk dat alle mensen van Curaçao die moeilijk te prikken zijn vanmorgen bij mij langs zijn geweest. Niet normaal meer. Maar ook dat is uiteindelijk goed afgelopen.

En niet te geloven: vanmiddag waren die mannen met de gasflessen bij ons! Niet dat we gasflessen kregen... Eerst moeten we nog het één en ander aanpassen. Onder andere een betonnen vloertje maken waar de gasflessen op komen te staan. De leiding is te kort, die moet verlengd. En binnen, achter de stoof, moet een veiligheidskraantje voor het gas. Oké, werk aan de winkel.
Daarna komen ze terug om 24 uur de gasleidingen te controleren. Wij koken er al anderhalf jaar op, maar nu ja. Meten is weten, tenslotte.

dinsdag 11 juni 2013

Cijfers!

Theo was helemaal in de gloria: hij had een 6,5 op scheikunde, zodat het nu wel bijna zeker is dat hij doorgaat naar Havo 5. Overigens is hij erg blij dat hij niet dit jaar examen doet! Wat een ellende, zeg. Je zal maar in angst en beven je cijfers afwachten en wat hangt er boven je hoofd?
Hier stond vandaag ook een mogelijk geval van fraude in de krant: op een school hier op Curaçao hebben van de 18 groep-8-leerlingen er 12 het Havo-niveau gehaald. Hier is het dus zo dat de resultaten die je haalt op de EFO (soort Cito) bepalen naar wat voor school je gaat. En op die school hebben er in de afgelopen 20 jaar nooit meer dan 2 kinderen Havo gehaald. Dus de directeur van de Openbare Scholen, waar deze school onder valt, heeft dit gemeld. Wow, dat is wel lovenswaardig! Iemand die de ernst van de situatie onderkent. Want als deze 12 kids naar een Havo gaan zonder dat zij echt dat niveau hebben, gaan ze alleen maar hard onderuit. Daar wordt niemand gelukkig van, zijzelf het minst.
Theo zei dat die kinderen dat nooit zelf gedaan kunnen hebben. Tja, misschien niet. Dan moet je de leerkracht verdenken?? Goed dat het uitgezocht gaat worden.
Arjan kreeg vandaag een 9 terug voor bio. En een 7 voor wiskunde. Hij weet nu al zeker dat hij voor zijn rapport een 8 heeft. Dat gaat dus goed.

de nieuwe auto van de buurman, hij gaat net op weg naar zijn werk. Met deze bak kan je ook wel naar de vlakte van Hato (als je wilt...)


Thijs liet vanmiddag even zien dat hij best tafels kent. Geen idee waar hij dat geleerd heeft. Toch op school, waarschijnlijk, want thuis wilde hij echt niet oefenen.
Met onlineklas deed hij de ballonnetjes-oefening, met de tafels 1-5 en 10. Terwijl de sommen over het scherm schuiven rekende hij hardop. 8 x 5 = 4 x 5 = 20, dus 40.
9 x 3 = 10 x 3 = 30 - 3 = 27
Theo en Arjan stonden erbij. Theo zei in opperste verbazing: Hoe reken je dat uit??
Waarop Arjan laconiek zei: Zo doe ik het ook...
Dat verbaasde me niks. En zo zie je toch patronen terug. Theo en Ellen hebben, zei het met enige inspanning, de tafels goed geleerd. Arjan en Thijs krijgen de tafels nooit goed onder de knie, maar ze redden zich er prima mee. Misschien krijg je dan geen tafeldiploma, maar je haalt wel een 8 voor wiskunde op je rapport. Bijvoorbeeld.
Theo heeft trouwens ook een 8 voor wiskunde, dat wel.

Ellen studeert voor zeemeermin, zaterdag op het feestje van Janwillem

Thijs zat te bedenken hoe hij toch kon gaan zwemmen, terwijl mama het nadrukkelijk had verboden
(omdat hij al snipverkouden was en er een koude wind blies)


Vanmorgen zou ik visite krijgen, maar dat ging niet door. Kwam mooi uit, kon ik weer eens een bezoekje brengen aan Curoil. Omdat we nog steeds geen gasflessen hebben, geen grote dan.
Eerlijk gezegd werken die dames aan de balie prima. Je hoeft er nooit lang te wachten. Ze kletsen niet met elkaar, alleen om eens iets zinnigs te vragen.
Maar even goed stonden we nog steeds niet in hun computer systeem. Kon ik met een schuine blik zien. Ik werd er wanhopig van. Weer een papier invullen. Naam, adres, telefoonnummer. En u wacht al vanaf januari?
Ja, januari 2012!!!!!!!
Ze keek me aan: Dat meent u niet! Bent u dan niet eerder geweest?
Jawel, maar dan moesten we weer een papier invullen. Het klopte nooit.
Ze ging staan, zei tegen mij: Wacht u even.
Inderdaad, even later was ze terug. Ze zei: Mevrouw, morgen zijn we bij u.
Kijk, dat klinkt kordaat. Als ze gelijk krijgt, kan ze van mij een lintje krijgen.
Anja houdt morgen de wacht. Want je zult zien dat ze anders verdwenen zijn voordat ze de aansluiting gevonden hebben. Ard heeft vanavond na het eten de aansluiting gemaakt zoals het de bedoeling is. Ze hoeven het alleen maar goed te keuren.
We wachten met spanning af. Wordt vervolgd.

maandag 10 juni 2013

Toch Papiamentu leren...

Kreeg ik vandaag de vraag: Hoe vind je het zelf gaan, vooral de communicatie met patiënten?
Ik, nogal enthousiast, vond het best goed gaan. Alleen met mensen die alleen Spaans verstaan is het lastig, maar dan vraag ik een collega.
Oeps, fout. Blijkt dat er iemand bij de evaluatie (brief die alle patiënten krijgen en invullen) aangegeven heeft dat er een personeelslid is dat geen Papiamentu spreekt. En die vond dat niet leuk.
Dus aan de bak. Hoe denk je dit aan te gaan pakken? Ehm, tja, misschien toch maar les nemen? Met de collega's meer Papiamentu praten? Het klonk in elk geval wel zo dat ik actie moet ondernemen.
Verder had ik een patiënt afgezet. Die wilde cash betalen, is hier iets normaler dan in Nederland. Had ik wel in de map gekeken. Maar of ik heb scheel gekeken, of het staat er echt verkeerd. Ik had 66 gulden binnengehaald. En het kostte maar 26 gulden. Nu krijgt die meneer het netjes terug, zo zijn we dan ook wel weer met elkaar.

Met alle toestanden was het laat geworden op het Lab. En vergat ik in mijn haast uit te klokken. Wat ik natuurlijk pas bedacht toen ik al bijna bij Ard zijn kantoor was. Daar de kinderen ingeladen en weer terug naar het ziekenhuis. Ellen wilde graag mee naar binnen. Helaas voor haar vond ik dat niet goed. Ik zag mij al met 3 kwebbels achter mij aan door het ziekenhuis stiefelen.


Toen door naar mijn bandenman. Want gister stond mijn band leeg. Gelukkig heeft Ard er even een reserve op gezet. Die band was nog goed genoeg om te plakken en zo was ik voor 10 gulden weer klaar, zat de goede band er ook weer omheen. Geweldige man, die bandenman.
Gelijk maar even getankt, want dat was er toch vlakbij.
En boodschappen gedaan bij de Centrum.
Pfff, toen was het na 2 uur dat we thuis waren. Waar ik tot de verheugende ontdekking kwam dat Anja alle was al opgevouwen en zelfs gestreken had! Zodat ik mezelf een uurtje lezend op bed heb gegund.



Gister hadden we een heel fijne, gezellige zondag.
Na de morgendienst hebben we bij ons thuis de preeknabespreking gehouden. Als alternatief voor de middagdienst. Erg voor herhaling vatbaar! We hadden een mooie preek gehad over 'Ken de Heer in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken'. Daar was dus nog lang over door te praten. Tenminste, dat hebben wij wel gedaan met elkaar.
Waarna we nog een broodje knakworst hebben gegeten. De jug met juice zat nog half vol. We waren aan alle kanten gesterkt.
En 's avonds hadden we visite voor Ard zijn verjaardag. Niet iedereen kwam die uitgenodigd was, maar met degenen die er wel waren hadden we een goede avond. Super!

 
 
Ard spotte nog een dikke Antonov op Hato

zaterdag 8 juni 2013

de laatste keer...

Voor Janwillem dan, de laatste keer naar de vlakte van Hato. De rest gaat vast nog eens vaker. Het was weer een gezellige bende. Vraag me niet hoe ze thuis kwamen! Het stof zat tot diep in hun oren, hun neus en weet ik waar nog meer. Ik heb persoonlijk Thijs geschrobd. En zelfs toen kwam er nog een lading rood stof op de handdoek.
Maar ze hadden een leuke dag gehad.

Tera Kora (rode aarde), de grond is droog en gebarsten.

hoogtepunt wederom: driften op de vlakte

vanmorgen was dit t-shirt wit...

normaal gesproken is deze indiaan een witman

ideaal die grote jug: onbeperkt drinken, en reken maar dat je dorst krijgt van al dat stof!

dit was een stalagmiet, hoe mooi!

onderonsje


En tot slot hebben we bij Janwillem (dat wil zeggen, die had een ander adresje geregeld...) gebarbecued. De laatste barbecue. Want de komende week hoopt hij terug te gaan naar Nederland. Ook dat was erg gezellig!
Tja, dus komende week weer iemand uitzwaaien op Hato Airport.