Blij toe

...dat Ard zijn verzekering, zijn keuring én zijn wegenbelasting op orde heeft, nu. Want er rijden een gekken bij de weg, deze week. Het lijkt wel of je nergens meer naar hoeft te kijken, de week voor carnaval. Het is gestoord druk bij de weg. En mensen rijden levensgevaarlijk. Om de haverklap zie je een botsing, aanrijding, roadservice. Die moeten foto's maken voor de verzekering.
Tot nog toe zijn we elke dag veilig thuis gekomen. We doen ons best om dat zo te houden.

Gister is Rianne hier aangekomen. Veilig geland vanaf Bonaire. Om hier haar laatste dagen door te brengen voordat ze weer naar Nederland vertrekt. Hopi gezellig. Daarom hebben we vandaag als toetje dan ook Brownie gegeten...

Vanmorgen was het rustig op het Lab. We moesten alle bepalingen die we niet zelf doen, al vroeg verzenden. Dat wil zeggen: de bode brengt ze naar het andere Lab.
Ik kreeg nog een complimentje van een patiënt dat ze mijn Papiaments zo goed vond. Ze vertelde er gelijk een goeie grap bij, die ik ook nog begreep... zodat we samen hartelijk konden lachen. Ik zal hem hier maar niet vertellen, want hij was niet zo netjes.

En omdat ik nu de liturgie al vroeg krijg, kon ik vanmiddag al aan de gang. Presentatie op vrijdagmiddag klaar! Niet te geloven. Kon ik zonet met Thijs nog Pippi Langkous kijken en zometeen met Ard een stukje Tula!
Wel moet ik zien dat ik iets ga regelen voor de weken dat ik naar Nederland ga. Eens zien wie ik daarvoor kan strikken... Tijd om meer mensen in te gaan schakelen voor de beamer. Nog maar 7 weken!!

Nog een hoogtepuntje: vandaag kwam de onderzeeër Dolfijn op Curaçao. Helpen bij de drugsbestrijding. Geen overbodige luxe, maar dit is wel een bezienswaardigheid.

soms heb je zomaar een beetje geluk...

Of ik maar even mijn verhaal zelf op wil schrijven, vraagt Mariette net...


Nou, daar gaat'íe dan!              


Eergisteren was het dan eindelijk gelukt om 5 minuten voor sluitingstijd nog snel de verzekering voor de auto te betalen. Was ook wel een beetje boel nodig, maar a-la het is gelukt! Gisteren was het weer zo druk op het werk dat het niet lukte tussendoor de regeldingetjes te doen, waaronder het betalen van de wegenbelasting. Zoals wellicht bekend moet je daarvoor naar de bank met de papieren van de auto (keuring, verzekering ed) en dan nog wordt je wel een verrast doordat het nog niet in orde blijkt. Awel, dat had Mariette dus ook de afgelopen ronde en dat was knap frustrerend.


De druk voor mij liep aardig op, het is tenslotte bijna maart.... Het was dan ook na mijn coachings-afspraak van vandaag (die ook weer uitliep maar toch ook weer niet te bar veel) tijd om nu toch echt eens de belasting te gaan betalen. Ik heb al met al al best veel mazzel gehad en ben een jaar lang niet gecontroleerd, maar je kan te ver gaan....

Nu dus naar de bank, zaakjes geregeld en weer terug naar kantoor. Sla ik daar de hoek om, op 300 meter van het kantoor, staat de feestcommissie me al in uniform op te wachten! niet te geloven... of ik mijn kakelverse papieren wel even wil laten zien... controle meneer....!

Ik heb de beste man lief aangekeken en maar eerlijk verteld dat hij echt op het juiste moment op de juiste plek was.... ik was juist ook op de juiste plekken geweest en kon een beetje een triomfantelijk gevoel niet onderdrukken... je zal ook maar zo zwijnen...

Mijn band was ook weer klaar (weekje zonder reservewiel gereden) en zit weer op zijn plek, uitgelijnd en al, dus ik rij weer als een vorst!




Oh ja, Mariette komt op Goede Vrijdag aan in Nl en blijft tot 3 mei... de data liggen nu ook vast       

een goeie...

Thijs had pas een goeie mop. Achteraf. Want hij begon heel serieus. Het was in de auto, tussen de middag, onderweg naar huis. Zegt hij: Vanmorgen mocht ik meedoen met "het geluid van Curaçao". O, zei ik, wat leuk. Ik wist dat dat iets was op Paradise.fm. Dat is een zender waar ik niet vaak naar luister, dus ik ben niet zo op de hoogte met die spelletjes enzo. Ard heeft dat meestal 's morgens aan, als ze onderweg zijn naar school. Dus, ja, ik dacht: dat kan.

Ja, zei Thijs, papa vond het goed. En ik had het geluid geraden.
O, welk geluid was het dan?
Een hek wat openging.
Sjonge, wat goed van jou. En wat heb je gewonnen dan?
Een bon van 300 gulden, te besteden bij Freeport Jewelers.

freeport in Punda

zo'n armband dan graag, Thijs...

Dit dus allemaal zonder te haperen. Kwam eruit als een vloeiend verhaal. Waar ik zo intrapte. Ellen zat erbij, Thijs struikelde nog even over de Freeport Jewelers, waarop Ellen hem verbeterde, maar zo dat het volkomen echt leek.

Ik viel natuurlijk bijna van mijn autostoel. Waaaat? 300 gulden??? Er ging echt van alles door mijn hoofd.

Toen zei Thijs: grapje. U trapte erin, hè?
Nou, dat kan je wel zeggen. Pff, was best leuk geweest, 300 gulden.

Hij kan dus echt met een stalen gezicht de meest fantastische dingen beweren. Bij Theo en Ellen haal ik de grapjes en de leugentjes er zo uit. Arjan vertelt meestal alleen serieuze dingen. Maar Thijs! Gelukkig gebruikt hij deze gave alleen voor grappige dingen. Voor zover ik weet...

Toen hij uit school kwam, vandaag, vertelde hij (dit is de waarheid...) dat de moeders die gisteren mee waren met de (puzzel)tocht door Punda, voor vandaag al het fruit, dat ze dus voor die 5-guldens gekocht hadden, hadden schoongemaakt en geschild. Dat kregen de kinderen vandaag op school als fruitsalade. Super goed idee! De opdracht vond ik al zo leuk, Thijs ook trouwens. En dan ook nog zo'n gezonde afsluiter.
Ik zei al tegen Thijs dat hij voor mij in 't vervolg het fruit mag kopen bij de Barkjes. Een mango, een papaya, 3 stukken meloen (3 verschillende) een appel, een sinaasappel, een druif, een banaan en een lamunchi. Voor 5 gulden. Dat is toch netjes gedaan, nietwaar Rianne?? Jij kunt ook zo goedkoop fruit halen, daar...

Ellen en ik zijn vandaag naar de kapper geweest. De kapper tegenover Anja. Ze heeft het prima gedaan. En dan ook nog goedkoop: 52 gulden voor ons samen. Dat is omgerekend 21 euro. Dat haalde ik in Nederland niet! We hebben wel beloofd dat we de volgende keer iets eerder komen.... haha, nu waren de dooie punten wel heel erg lang. Voor dat geld kunnen we ook wel een keer vaker.
Daarna hebben we een bakkie koffie gedronken bij Herman. Die net aan het schrobben was op z'n vloer. Anja was nog niet uit school, maar Herman zijn koffie smaakt ook prima.
Ondertussen kwam de KLM binnen, en de American Airlines. Ging er een Awac weg. Die liet wel een spoortje rook na... Maar goed, de Isla is erger.

O ja, ook nog een goeie. Vandaag zou er een belangrijk persoon, een Chavez (familie van...) uit Venezuela komen. Er zou een MoU ondertekend worden. Soort van intentieverklaring. Er werd hier met enige spanning naar uitgekeken. Venezuela is niet direct een land wat zo betrouwbaar is. Er zijn ook vaker beloftes van dit gehalte gedaan.
Ons algemeen gevoel van wantrouwen klopte. Gister zegde hij af. Tja.
Maar hij komt na 10 maart. Jaja.
Hij zal ons hier aan het lijntje houden. Tot het te laat is. Venezuela heeft geen rooie cent, dus die Isla moderniseren, dat kunnen we hier wel op onze buik schrijven.
Overigens zijn we hier in dit huishouden eenstemmig in onze droom voor Curaçao: de Isla weg. Greentown erin! Hoe eerder hoe beter. Even met z'n allen door de zure appel heen bijten.
Helaas zijn wij er geen baas over...

Rigoureus

Vanmorgen hard gewerkt. Ik had zelfs geen tijd om even koffie te drinken. Uiteindelijk heb ik het gered om om kwart over 12 weg te gaan... Pff, net op tijd bij Ellen haar school.
Ellen is niet zo erg genegen om aan haar huiswerk te gaan, dus dat gaf vanmiddag weer een hoop ergernis. Het zou beter zijn als ze met haar huiswerk bij iemand anders terecht kon. Maar ja, dat wordt lastig. Eerst maar eens contact zoeken met de juf van Papiaments en overleggen hoe we het meer behapbaar kunnen maken. Ze heeft het nodig om succes-ervaringen te krijgen.

Aangezien Ard nog even stoom af wilde blazen in de zee, gingen we laat eten. Ard dacht dat hij de walvis (een bultrug) heeft gehoord tijdens een van de diepe duiken (20 meter)





op zoek naar lionfishes. Hij kwam met 3 vissen thuis, die liggen nu schoon en geknipt en geschoren in de diepvries...Dat gaf tegelijk voor mij gelegenheid om stoom af te blazen in de tuin: rigoureus de snoeischaar in de bougainvilles. Hatsjikidee, alle lange takken en sprieten eraf. De vorige keer hield ik mijn hart vast, maar binnen 2 weken groeiden er al weer allemaal nieuwe blaadjes aan, dus nu weet ik dat het wel goed komt. Theo en Arjan hebben de takken voor mij weggegooid, in ruil voor een afwasbeurt.






Thijs was vanmorgen met de klas naar Punda geweest. Ze hebben daar van alles gehoord over onze stad. Thijs vond het geweldig. Elke keer borrelden er verhalen en weetjes op, die hij aan mij wilde doorgeven. Ze hadden ook per groepje 5 gulden gekregen voor een wedstrijd: welk groepje kan het meeste en het meest verschillende fruit krijgen. Dus die kids zijn naar de Barkjes gegaan. Thijs zijn groepje had 10 stuks fruit, alle 10 verschillend. Knap hoor! Aan het eind zijn ze naar het Wilhelminaplein gegaan en hebben ze daar pizza gegeten. Wat een feest.
Alleen hadden wij er niet aan gedacht dat dat vandaag was... beetje slordig, moeder :)

Belbin

Vanavond weer een stuk wijzer geworden. Nooit te oud om te leren... Voor het werken in kringen in de kerk hebben we het gehad over Belbin. Alle mensen kunnen ingedeeld worden in zo'n schema. Hoeft niet, mag. Maar als je dat aanhoudt, wat kun je dan verwachten. Sowieso vind ik psychologie wel leuk, maar dit is echt zo grappig. Ik haalde mezelf er meteen uit. Meteen aan het eind dan... Maar ook Ard was heel herkenbaar. Arjan was weer een ander type. En ook voor mijn werk herkende ik het één en ander.
Echt een heel leerzame avond. Nu nog even herkauwen.

Vanmorgen was het gestoord druk op het lab. Voor 10 uur hadden we net zoveel mensen gehad als anders om 12 uur. Gelukkig heb ik lieve collega's, die bij het zien van zoveel mensen in de wachtkamer gelijk hielpen om de aanvragen in de computer te zetten, zodat ik alleen hoefde te prikken. Dat scheelt een hoop. En dus was ik netjes om 12 uur klaar... Beter kun je het vroeg op de ochtend druk hebben en het laatste uur niks meer, dan kan ik alles netjes afwerken. Als het de eerste tijd rustig is, en tussen 11 en 12 komt er nog van alles, dan loopt het juist enorm uit.

Ondertussen waren de kids hier thuis. Theo en Arjan hebben lekker uitgeslapen. Ze hebben groot gelijk. Ik weet niet hoe vroeg Thijs en Ellen uit bed waren, dat heb ik wijselijk maar niet gevraagd. Ze hadden zich wel vermaakt, vanmorgen. Toen ze dan vanmiddag door mij van de laptop gehaald werden (ik vond het welletjes) zijn ze weer de hort op gegaan. Langs de golfbaan, daar is altijd wel iets te beleven.

Morgen moet ik dan ook weer werken. Maar woensdag ben ik vrij.En de kinderen gaan de rest van de week ook nog naar school.

Uitgebeeld

Een paar weken geleden hadden de kinderen (tieners) op Target het gehad over dienen. Corine (leiding) had toen de voeten van de kids gewassen en zo het verhaal uit Johannes 13 uitgebeeld. Het verhaal dat de Here Jezus de voeten van de leerlingen waste. Het had ze erg aangesproken en ze hadden gevraagd of ze dit ook een keer in de kerk mochten laten zien.
Zo kwam het verhaal bij Gerard, die er wel wat mee kon. Hij had zijn vriend (een dominee) gevraagd of die een preek had liggen met dit thema. En ja, die had er wel één.
Vanmorgen was het dan zo ver. Ellen had een teiltje, washandjes en een handdoek mee, en zeep natuurlijk. Samen met nog 3 meisjes hebben ze tijdens de Bijbellezing de voeten van enkele mensen gewassen...

Het sprak Thijs ook wel aan. Laat hij nou juist vanavond in zijn dagboekje een stukje lezen over dienen, met weer het Bijbelgedeelte uit Johannes erbij.
Na kerktijd kwamen de Veeris-mensen bij ons op de koffie. We hebben gezellig bij kunnen praten. Esther had een lekkere cake gebakken! Mmmm, daar had ik zelf natuurlijk geen tijd meer voor, gisteren. Dus dat kwam heel goed uit.
We moeten al weer bijna afscheid nemen van Arko en Marieke, die in maart terug gaan naar Groningen... Gelukkig blijven Esther en Annemieke nog even op Curaçao.

Het is al weer bijna Carnaval, hier. Vandaag was de kinderoptocht. De weg naar de kerk wordt daarmee voor ons geblokkeerd vanaf begin van de middag.
Daarom gingen wij vanmiddag naar de baai. We hadden net een duikje genomen toen Herman en Anja er aan kwamen. Aangezien onze kinderen de golfbaan onveilig maakten, konden wij in alle rust bijpraten met z'n vieren. Ongestoord... En er was veel te praten. Het was zo maar 6 uur.

Toegerust...

Vanmorgen moest ik dus om half 8 bij de kerk zijn. Ard was nog eerder weg dan ik: hij moest opbouwen. Ik moest toegerust worden. Op je vrije zaterdagmorgen voor dag en dauw je bed uit... dan moet je wel echt gemotiveerd zijn. Ik was om zo te zeggen, niet in mijn allerbeste humeur. Maar het is verder wel goed gekomen. 2 mensen waren gister al afgehaakt. Eén kwam vanmorgen niet opdagen. Dus waren we eerst met z'n vieren, later kwam Billy nog, die zou ons ook ondersteunen. Onder de speurende blikken van Ard en Anton hebben wij een balans gemaakt: met 4 palen en een emmer. Zie foto...

Waarna we hebben ge-evalueerd. Het is gelukt, maar niet helemaal zoals ik het in gedachten had. In mijn herinnering ging het veel makkelijker bij Arjan en Thijs. Maar ja, zo handig ben ik zelf helemaal niet in die dingen, dus dan hou ik me maar liever stil. Soms moet je dat dus niet doen. Dat heb ik wel geleerd, vanmorgen.
Daarna hebben we de ladderproef gedaan. Die heb ik wel tig keer gezien en aangehoord. Toch even iets anders als je dan zelf met een touw in je handen staat: iemand wilde graag de leiding nemen en toen wist ik dat het niet goed zou komen. Dat heb ik even aangehoord, maar op een gegeven moment heb ik toch duidelijk kunnen maken dat we echt die ladder met de touwen in balans moesten houden, dat dat goed kwam, en dat Christine dan over de ladder naar boven zou kunnen en aan de andere kant weer naar beneden. Even goed vond ik het heel moedig van haar dat ze dat durfde. Wij stonden allemaal met een sloop over ons hoofd, niemand die iets kon zien. Behalve Ard en Anton. Later, op de film, zagen we hoe dichtbij ze stonden. Daar vertrouwde ik ook wel op, maar je ziet het niet op dat moment.

Gelukkig mochten we daarna aan de koffie. Poeh, daar waren we ook wel aan toe... Binnen zijn we nog verder gegaan met evalueren en bijpraten. Dat is iets meer mijn ding.

Vanmiddag heeft Ard zich nog even uitgeleefd op Hato.

Ellen heeft opnieuw zitten zwoegen op haar woordjes. Thijs en Arjan zijn naar de baai gegaan met de metaaldetector, waar ze een kwartje hebben gevonden.
En we hebben even geskyped met Putten: jarige opa en de rest van de familie. Alleen als het donker is zie je zo weinig. Bij ons was het licht, dus konden ze ons wel goed zien.

Vanavond gingen we naar Tempo Doeloe, waar Ard gister besproken had. Kwamen we daar op ons Paasbest aan,  hadden ze alleen live cooking. Nee, sorry, de keuken is dicht, zei de mevrouw, en ik denk niet dat het zo geschikt is voor de kinderen. Lekker dan! Maar misschien kunt u naar Pirate Bay gaan. Ja, hallo, wij weten zelf ook wel wat er in de buurt is...
We hadden er een hard hoofd in dat daar plaats zou zijn voor 6 personen, maar ze waren heel behulpzaam, nadat ze ons verhaal aangehoord hadden. We zijn er prima geholpen en het was heel gezellig en lekker. Alleen kreeg Ellen net zo'n toetje als Thijs: ijs met banaan en chocola. Terwijl ze om ijs met chocola had gevraagd: ze lust helemaal geen banaan. Overigens was het zo geregeld, kreeg ze alsnog een grote toeter ijs met belgische chocola!

Leuk nieuws...

Vanmiddag kreeg Ard een mailtje van Danitza, de moeder van het jongetje Ree, dat hij gereanimeerd heeft in november. Volgend weekend willen ze graag bij ons komen om bij te praten en te laten zien hoe goed het met hem gaat! Wow, we waren al bang dat we nooit meer iets zouden horen. Het is zo gaaf om zelf te kunnen zien dat het goed gekomen is. Ellen was ook al zo blij, toen ze het hoorde. Nog een weekje geduld...
Met Ellen haar toets was het niet zo goed gegaan. Een 3. Oei, oei. Dat wordt de komende week heel hard oefenen op de nieuwe bladzij. En geen spelletjes op de computer. We zijn vanmiddag meteen begonnen. Het kost mega veel tijd, dus nu hebben we Arjan gevraagd om elke dag met Ellen te oefenen. Hij heeft én tijd én geduld. Alleen niet altijd zin. Maar hij ging er wel akkoord mee, dus dat is mooi. Hij had gelijk nog een ander programma om mee te oefenen. Beetje afwisseling voor Ellen kan geen kwaad. We zullen zien of het lukt om volgende week een voldoende te halen.
Theo is aan de slag gegaan voor de toetsweek. Die over 2 weken begint... Ik bedoel maar, die is wel gemotiveerd. Een zorg minder.

Morgenochtend moeten we voor dag en dauw uit bed. En dat op zaterdag! Pff, hadden ze dat niet anders kunnen bedenken? Maar ik heb een toerustingsochtend voor kringleiders en Ard is bij de organisatie. Ik weet nog niet helemaal wat ik er van moet denken...

Eén troost, morgenavond gaan we uit eten, cadeautje van opa en oma Vreugdenhil, want opa wordt morgen 70 jaar! Feest dus. Alvast van harte gefeliciteerd met uw verjaardag en een fijne dag toegewenst van ons. Jammer dat we er niet bij kunnen zijn. Maar ja, om Theo zijn slogan te gebruiken: je kunt niet alles hebben.

Steeds meer zin...

Toen werd ik wakker vanmorgen en dacht ik: Yes!! Ik ga echt naar Nederland. Toen pas kwam de echte vreugde. En ik heb er zo'n zin in.
Ik had het er vanmorgen nog over met Maria, mijn hulp. Zij vroeg zich af of Ard zich wel zou redden met de kinderen. Gelukkig kon ik haar geruststellen. Dat komt wel goed. De kinderen zijn niet zo klein meer, die kunnen wel helpen. En Ard heeft ooit de opleiding gedaan voor huishoudkunde en verzorging... Je zou zeggen, dat moet wel goed komen. Ik maak me er niet druk over, in elk geval.
Nu nog wachten op bericht van KLM wanneer ik kan vliegen. Spannend!

Maria heeft weer haar krachten gewijd aan de slaapkamers, en de CD kast. Ze was ook nog druk bezig met de boeken, maar toen moesten we wel echt weg gaan. De Albert Schweitzer haalde ik al niet meer op tijd, dus heb ik eerst Ellen opgehaald. Dat is iets dichterbij en daar kan ik makkelijker parkeren.

Vanmiddag heb ik Ellen aan het werk gezet: Papiamentu oefenen. Morgen de toets. Hopen op een voldoende.
Thijs ging met zijn verslag over zintuigen aan het werk. Hij heeft als onderwerp "de oren" gekozen. best grappig om te lezen hoe hij zijn informatie weergeeft. Een beetje spelling-controle was geen overbodige luxe. Allerlei d's waar een t moest staan enzo. En dan ook geen idee hebben wat er fout kan zijn.
Toen ben ik zelf naar tante Erna gegaan. Ard had haar aan de telefoon, van de week, en toen klonk ze niet zo goed. Tijd dus om even poolshoogte te gaan nemen. Ze was erg verkouden, een hese stem. Maar vooral had ze last van haar knieën. Ze kon echt bijna niet lopen en staan. Omdat ik toch zelf nog boodschappen moest halen, heb ik gelijk voor haar een paar halve broden meegenomen en even wat andere lekkere dingetjes: pak sap, keeltabletten zonder suiker, bakje fruit wat al schoongemaakt is.
Het lukt haar niet meer om naar de kerk te gaan. Dus haar wereldje wordt steeds kleiner. Als er nog mensen zijn die wat leesvoer voor haar hebben, dan graag. Ze houdt van hobbybladen en van christelijke (vrouwen)bladen. Dus...

Aan het eind van de middag kwam Kirsten weer. Het is zo grappig dat we in hetzelfde circuit zitten, wat werk betreft. Veel herkenning, maar ook: hoe gaat dat bij jullie? Bij ons.... Elke week komt ze een avond eten. Kunnen we weer even bijkletsen.

Weer een jaar verder...

Of dichterbij, net hoe je het bekijkt. Vandaag is het 15 jaar geleden dat ons kleine meisje overleed. Het blijft een gemis, vooral op zulke gedenkdagen: haar sterfdag en haar geboortedag. Al zijn er door het jaar heen ook momenten genoeg dat ik denk: hoe zou het geweest zijn als... Hoe dan ook, we mogen zeker weten dat ze bij haar Vader in de hemel is en dat we haar daar terug mogen zien. Dat is al die jaren onze grote troost geweest. En zo zijn we nu weer een jaar dichterbij het weerzien.
Vanmiddag hebben we onze film "een goed begin" gekeken. Van vlak voor de geboorte van Thijs tot de zondag dat hij gedoopt is. Waarin het verhaal van Femke geweven is. Jammer genoeg is het niet meer terug te zien op Uitzending gemist. Maar voor wie het nog eens wil zien, wij hebben de DVD.
Thijs en Ellen vinden het heel heftig. Is het ook wel. Maar ook heel mooi.
Daarnaast is het ongelooflijk fijn om alle berichtjes en mailtjes te lezen die we vandaag gekregen hebben. Zo veel meeleven. Allemaal bedankt!

opa en oma Vreugdenhil waren vandaag bij de begraafplaats en hebben voor ons een foto gemaakt

Overigens was het niet alleen een dag van verdriet. Juist vandaag kreeg ik de verheugende mededeling dat mijn vakantiedagen goedgekeurd zijn. Yes, Ard heeft mijn reis al aangevraagd. Nog even afwachten wanneer de KLM plaats heeft, half april.

Ard reed vanmiddag een band lek. En dat is een behoorlijke band, van de Pick-Up, dus dat ging met een behoorlijk lawaai... Nog een geluk dat hij zijn reserve band mee had, want die ligt hier ook vaak genoeg bij huis.

kampvoorbereidingen

Normaal gesproken doet Ard zulke dingen. Maar nu ben ik eens aan de beurt. Ellen haar klas gaat, samen met nog 3 klassen, 2 dagen op kamp. De kinderen zijn helemaal in de gloria.
Vanavond werd er uitleg gegeven voor de keukenploeg. Ik heb met mijn oren zitten klapperen. Eten wordt dan wel iets anders ingevuld dan in mijn Nederlandse begrippen. Dus heb ik verder mijn mond gehouden. Ik dacht: Ze zeggen straks maar wat ik moet doen! Aros brua (dat is een soort van bruine rijst) maar dan bedoelen ze nasi. Of ze gebruiken die 2 begrippen door elkaar. Met kip die gepluisd moet worden... Naderhand begreep ik dat ze dan bedoelen dat je de kip van het bot haalt.
Bbq voor 's avonds... Of toch maar hamburgers. Maar dan wel met ketchup, mayo, mosterd, cheddarkaas en wat ze nog meer konden bedenken. ?? Oké, ik zie het wel.
's Ochtends bij het ontbijt brood met pindakaas, jam en hagelslag. Tja, dat klinkt dan wel weer heel Hollands. En een kopje thee erbij! Vraag van iemand: alleen thee?? Ja, zei een juf, want als je de keus te groot maakt maak je alleen maar problemen. Dat is een juf met ervaring.
Ik ga één dag mee, donderdag over 2 weken, want de vrijdag moet ik weer werken. En eigenlijk vind ik dat ook wel genoeg. Volgens mij hadden ze ook wel aardig wat hulpouders. Dat komt wel goed.

Vanmorgen heb ik weer eens administratieve klussen geklaard. Papieren uitgezocht, kranten weggegooid, plakkertjes geplakt in het nieuwe telefoonboek: dokter, ziekenhuis, politie, tandarts. Je zal het maar nodig hebben... Vond het zelf wel een helder idee. Van die pijltjes, die boven aan de bladzijde uitsteken, verschillende kleurtjes.
En de boeken moesten weer terug naar de bieb. Hadden we al weer geen tijd om boeken uit te zoeken. Want om 1 uur zou Maria bij de poort zijn. Dus ik heb de boeken snel teruggebracht voordat Thijs vrij was. En al weer snel, snel, nieuwe boeken uitgezocht. Met voor Ellen en Thijs allebei een Papiamentstalig boek. Gaan we samen lezen. Daar leer ik ook gelijk weer van.
Maria kwam vanmiddag om de rest van de ramen te wassen. Nu is alles lekker schoon! Wow, wat een heerlijk gevoel. Donderdag komt ze dan om de rest van het huis onder handen te nemen. Kijk, op zo'n manier hou ik tenminste tijd over om met de kids boeken te lezen en woordjes te oefenen... Niet dat zij dat graag willen, maar het is wel nodig.

En dan is het morgen 15 jaar geleden dat onze Femke terugging naar haar Vader in de hemel. 15 jaar, aan de ene kant een hele poos geleden. Er is zo veel gebeurd in die jaren. Aan de andere kant staat die dag in mijn geheugen gegrift... Daar zat ik vandaag ook aan te denken. Hoe ik, de dag ervoor, met Theo en Femke naar het centrum van Spakenburg gefietst was. Even boodschappen doen en foto's ophalen. Daar zaten zulke leuke foto's bij van de kinderen in de sneeuw, de week ervoor. Onder andere de foto die nog altijd bij ons in de kamer hangt...

Eindelijk...

Al een paar maanden (!) liep mijn ene voorband elke keer leeg. Tijd voor een nieuwe, dus. Maar dat kost wat: tijd en geld. Elke week dacht ik: deze week moet het maar een keer gebeuren, maar elke week lukte het niet. Dan weer de band oppompen en kon ik er even op vooruit. Vanmiddag, toen ik uit mijn werk kwam en ik de band opnieuw halfvol zag staan, was de maat vol. Ellen opgehaald, naar huis gereden, broodje gegeten en op naar de bandenman. Voor die tijd had ik in het woordenboek snel even opgezocht wat band is in het Papiamentu. Tayer is buitenband, chup is binnenband. Oké, gaan met die banaan. Daar aangekomen zag het er erg leeg uit. Een mazzeltje. Jacob, had meteen tijd om naar mijn auto te kijken. Die ene band was wel duidelijk, de andere voorband was volgens hem ook aan vervanging toe. Omdat ik daar zelf ook over twijfelde heb ik snel de knoop doorgehakt. Allebei vervangen, maar wel secondhand.
Hij ging aan de gang, ik zat op een bankje mijn boek te lezen. Dit is dan zo anders dan in Nederland. Gewoon, buiten, om het hoekje van de schuifdeur, op een gammel bankje zitten wachten tot je auto gemaakt is. Overigens was de klus vlot geklaard, goed een half uur. Ik mocht niet klagen. Deed ik ook niet. Toen had hij de banden er weer onder en kon ik mijns weegs gaan... Bij elkaar kostte het 133 gulden (omgerekend 53 euro).
Omdat ik toch onderweg was en de tijd mij erg meegevallen was, ben ik even bij de embroiderie langs gegaan. Voor een nieuwe polo voor Ellen met embleem van de school. Ik dacht dat ik die moest bestellen, maar ze hadden ze op voorraad. Nog een mazzeltje! Kon ik gelijk meenemen. Ellen was erg blij. Ik ook, want 2 schoolpolo's is een beetje krap.
Toen kon ik zelfs nog boodschappen halen bij de Centrum.
Ze hebben de afgelopen dagen alle hobbels uit het weggetje langs de waterzuivering gehaald. Zoals ik al zei, het is hier hollen of stilstaan. Op een afstand van iets meer dan een kilometer hadden ze 11 (22 zeggen Thijs en Ellen) hobbels gemaakt. Belachelijk, natuurlijk. Maar nu hebben ze ze allemaal er weer uitgehaald, terwijl er wel een opvang voor kinderen met autisme aan ligt, bijvoorbeeld. Was wel handig geweest om er een paar te laten zitten. We zullen zien of het aantal ongelukken omhoog gaat de komende tijd... want er zitten ook een paar flinke bochten in. Het grappige is dat iedereen alsnog afremt bij het zien van de plekken op de weg.

Toen ik Arjan en Ellen wegbracht voor Target reed ik er voor de derde keer deze dag overheen. En uiteindelijk, met Theo aan boord op weg naar judo, voor de vierde keer. Richting stad dan, hè. Ik ben ook 4 keer teruggekomen... Maar het bleef genieten vandaag, zonder hobbels en met nieuwe banden! Sommige dingen moet je eigenlijk niet zo lang uitstellen.

Genieten

Heerlijk, die zondagen. Vanmorgen hadden we een volle kerk. Met veel gasten en vakantiegangers. Fijn om zo met elkaar, hoe verschillend ook, kerk te zijn. Samen zingen, bidden, luisteren en natuurlijk na de dienst koffiedrinken.
We gaan ook allemaal (de gasten niet, natuurlijk) op de foto voor een "smoelenboek" van onze gemeente. Leuk idee!

Vandaag was ook het begin van de carnavalsperiode. Er wordt druk gebouwd aan allerlei stellages, banken en andere zitgelegenheden om de optochten te kunnen bekijken. Wat ben ik blij dat ik niet hoef! Vanmiddag was dan de paardencarnaval, een optocht met groepen paarden en verklede mensen.

Rianne en Anneke hadden gelijk na kerktijd hun auto weer ingeleverd en zijn met ons mee gegaan naar huis. Waar we nog even gezellig gezeten hebben. Maar daarna al snel vertrokken zijn naar de baai. Heerlijk, genieten van onze rust, zon, zee en strand. Het waaide best wel, waardoor er hoge golven waren. Als je dan op het vlot ligt (ja, hij lag weer op zijn oude plekje!) dan dein je lekker mee.

Thijs heeft heerlijk liggen lezen in Mees Kees, Bloedjelink. Het boek is al uit...

Ellen probeerde nog te snorkelen, maar het water was te troebel door de harde wind

Later heeft Ard de dames naar Hato gebracht. In de veronderstelling dat ze weer met Dividivi terug naar Bonaire konden. We hebben niks meer gehoord, dus het zal wel goed gekomen zijn.

Actie :)

Gister was nog zo'n race-dag. Werken, boodschappen, appartement klaarmaken, en tot 's avonds laat nog bezig met de presentatie voor zondag... pfff, blij dat ik naar bed kon.
Overigens hebben Ellen en Thijs wel een heel leuke dag gehad met hun Valentijn-feestjes. Thijs was helemaal happy met zijn cadeautje: een fles parfum. Zei ik tegen hem, toen hij het aan mij vertelde: voor jongens dan, zeker? Geeft hij als antwoord: Voor mannen, noem je dat dan! Haha... In elk geval was het erg leuk geweest op school, ze hadden maar een beetje gewerkt. En na schooltijd ging hij met Arjan naar huis, met de bus. Dan mogen ze in de stad even een ijsje eten. Altijd lekker.
Ellen had haar vriendje te spelen. Dat was dan weer toevallig op Valentijnsdag. Want ik had gezegd dat het vrijdag wel kon. Er niet aan denkend wat dat dan voor dag is. Kwam wel leuk uit, zo.

Vandaag begon de dag natuurlijk weer vroeg, Ellen naar de Zeeverkenners. Daarna moest Ard nog even naar school, open dag op de Havo-Vwo. Vervolgens een vergadering met de security commissie van Blue Bay. Dat wilden ze eerst om een uur of 5 doen, vandaag. Maar toen zei ik dat hij maar moest zeggen dat hij dan niet kon. Ja, zeg. Op zaterdagmiddag vergaderen... Zaterdagochtend is ook niet alles, maar toch beter. Konden we voor vanmiddag iets anders plannen: naar Daaibooibaai.
Op de terugweg van de Zeeverkenners hebben we Kirsten opgepikt. Caroline hadden we al mee, ook een Zeeverkennertje, zij zou vandaag bij Ellen spelen.
En om 1 uur kwamen Rianne en Anneke ook bij ons. Met z'n allen gingen we richting Bandabou. We hadden geluk, we konden nog net een plekje in de schaduw vinden.
De kinderen gingen aan het graven, want daar heb je een soort klei in de bodem. Dat is altijd leuk om op te graven en er iets van te maken.

Ard ging met de dames snorkelen en op jacht naar Lionfish. het lukte eerst niet om ze te schieten. Lag vast aan z'n nieuwe lenzen... Ze zijn met elkaar wel meer dan een uur weg geweest, ik denk wel anderhalf uur. Helemaal koud waren die meiden! Gelukkig scheen de zon lekker en konden ze weer opwarmen op het warme zand.

We hadden nog een flesje rosé mee, zodat we er echt een feest middag van hebben gemaakt.
Later ging Ard nog een keer jagen en schoot hij nog 4 Lionfishes, waarvan er toch nog weer één ontsnapte bij het strand. Die beesten zijn zo sterk, ze springen gewoon nog weer van die speer af, ook als ze al helemaal doorboord zijn.

Vanavond zaten we dus weer eens met een hele club aan tafel. Wraps, had Thijs uitgekozen. Met sla en komkommer en kipfilet. Heerlijk! En de Lionfish natuurlijk...

Vroeg uit de veren...

Gisteravond was het te laat om nog een blog te schrijven. Maar omdat ik vandaag een half uur later kan beginnen en omdat ik toch vroeg uit bed moest voor de rest van de familie, kan het nu nog even.
Gistermorgen bleek waarom mijn hulp dinsdagmiddag niet kon komen. Foutje van mijzelf... Ik had naar haar ge-sms-d hoe laat of ze kwam awe mainta (dat is: vandaag 's morgens) terwijl ik atardi had moeten schrijven. Dus reageerde Maria heel logisch met: dan kan ik niet want ik heb een ander werk.
Maar goed, ze heeft gistermorgen de eerste helft van mijn ramen schoongemaakt. Dinsdagmiddag komt ze weer en dan doet ze de andere helft. Heerlijk! We hebben heel goed afgesproken nu hoe laat ze komt, dat ik haar dan bij de poort ophaal en als ze eerder is dat ze mij dan belt.
Ondertussen kon ik het appartement verder schoonmaken, ook die ramen. Waar het stof en het zand van de rooi dus ook in alle richeltjes opgehoopt zat.
We hadden nog een vertaalprobleem. Zij wilde aan mij vragen of ik ook azijn had. Het duurde even voordat ik begreep wat ze bedoelde. Gelukkig had ik wel azijn. Voor het schoonmaken van de ramen...

Gistermiddag hebben Ellen en Thijs hun cadeautjes verder afgemaakt. Ze zijn erg leuk geworden. Helaas doet het fototoestel het weer niet. Ze hebben ook nog een lekkere koek mee voor hun juffen (en meester Wendell)

En gisteravond kwam Rianne met haar nicht. Ze zouden 's middags al komen, maar Dividivi vloog niet. Konden ze pas 's avonds mee met Insel Air. Beetje balen, maar het was heel gezellig dat ze nog wel bij ons wat kwamen drinken.

Nu ga ik eerst maar eens even kijken bij Muizenberg hoe het daar is. Prikken op de prikpost. Hopen dat het niet al te druk is.

Broederliefde...

Na een ochtend hard werken op het lab, volgde een middag vol huiswerk. Thijs een beetje, Ellen een boel! Maar gelukkig kwam Arjan thuis. Ellen schoot hem gelijk aan, want, zei ze, Arjan heeft hetzelfde boek en dezelfde juffrouw.
Dat klopt. En die juffrouw had tegen Arjan gezegd dat hij Ellen maar eens moest gaan helpen. Dat kwam dus mooi uit, allemaal.
Met eindeloos geduld hielp Arjan Ellen door de woorden heen. Het was een soort spelling: waar ligt de klemtoon, moet er wel of geen accent op, hoe deel je het in lettergrepen.
Ondertussen zat ik suf woordjes in te voeren op WRTS. Ellen kon daar een paar dagen niet op, om een of andere vage reden. Nu had ik het weer klaar gekregen, dus gelijk maar even flink doorbijten met die woorden. Blz 8, blz. 9 en blz 10. Met elk tussen de 60 en 70 woorden. Dacht ik dat het 10 over 3 was, bleek het kwart over 4 te zijn: Ellen haar laptop loopt nog een uur achter. Oeps, was het bijna tijd om eten te gaan koken...

In elk geval kan Ellen met oefenen weer een poosje vooruit. Ook rekenen had ze af. Thijs heeft geoefend met Bloon, nieuwe woorden en gelijk goed gedaan: maar 2 fouten. Vandaag had hij ook een toets gehad van woordenschat: een 9! Heel goed gedaan.
Verder hebben we ook nog gewerkt voor Valentijnsdag. Daar wordt hier veel aandacht aan geschonken. Best leuk, bij Thijs hebben ze lootjes getrokken en moeten ze voor elkaar een kleinigheidje meenemen. Ik had nog een schattig klein potje waar koffie in had gezeten. Rood dekseltje, daar hebben we wat snoepjes in gedaan en ballonnetjes gestanst en die erop geplakt.
Ellen wilde graag wat meenemen voor haar grootste vriend Sam. Dat wordt ook een potje met iets erin. Lekker creatief.

Theo was bij de Kustwacht geweest. Wat hij nou precies gezien en gedaan heeft, weet ik niet. Er komt niet zoveel verhaal uit, bij hem. Maar hij weet wel zeker dat hij daar of bij Defensie wil werken. Dus het zal wel leuk geweest zijn.
Hij was met een vriendin (een vriendin, hij heeft er meerdere...) naar de Mac geweest, wat niet mag onder schooltijd. Eindelijk was er eens iemand die daar iets van zei. Nu moeten ze gezellig vrijdagmiddag blijven op school. Tja, dat krijg je er van...

Gesprekken...

Gistermorgen had ik een soort functioneringsgesprek. Best een beetje spannend, ik was de eerste bij ons op de afdeling. Ze hadden het ook nog niet eerder zo gedaan. Dus ik was niet de enige met kriebels in de buik... Maar het was een positief gesprek. Natuurlijk gaat het dan toch over dingen die je kunt verbeteren. Waar je aan moet werken. Al zijn ook de dingen die goed gaan wel benoemd. In de loop van het jaar zullen we vaker een gesprek hebben, voortgangsgesprek.

Gisteravond had ik een ander soort gesprek. Met Theo en Arjan in de auto, terug van judo. Kwam het op "naweeën". Theo maakte daar een opmerking over waaruit ik begreep dat hij nog niet helemaal wist hoe de vork in de steel zat op dat gebied. Nu zal ik hier maar niet ons hele gesprek uit de doeken doen, het werd nogal plastisch. In elk geval is hij nu beter op de hoogte...

Vandaag was ik thuis. Vanmorgen eerst in het appartement aan de gang. Voor vrijdag moet het weer schoon en netjes zijn. Later op de ochtend ben ik op de koffie geweest bij Sandra. Zij zijn nog maar net een paar weken hier op Curaçao, vers uit Flevoland, op Blue Bay aanbeland. Erg leuk om kennis te maken!

Vanmiddag heb ik Ellen weer moeten stimuleren om bezig te gaan met de woordjes Papiaments. WRTS werkte niet, vandaag, dus moest ze het op de ouderwetse manier doen. Hopen dat het morgen wel weer lukt. Blijft lastig met al die woorden die in het Nederlands al moeilijk zijn: 'gedeputeerde' enzo. Tussendoor moest ik Theo ook nog bij de tandarts vandaan halen. Hij wilde er dan wel zelf naar toe gaan (het is vlak bij school). Ik had gezegd dat hij kiezen mocht: of ik bracht hem naar de tandarts en ging daarna naar huis, of hij ging zelf er naar toe en ik haalde hem op, zodat hij mee kon rijden naar huis. Gelukkig koos hij voor het laatste. Weer 2 gaten gevuld, zonder verdoving. Hij liever dan ik!

Arjan jarig!

Vandaag was dan echt de verjaardag van Arjan. 14 jaar alweer. Hij kreeg een nieuwe bureaustoel, zijn oude was echt af. Die was dan ook nog van mij van vroeger. Dus iets minder dan 30 jaar oud... Best oud voor een bureaustoel, was een goeie. Nu heeft hij een mooie blauwe, met armleuningen. Hoe luxe. Verder kreeg hij een vergrootglas. Hij had er ooit één, maar die is spoorloos verdwenen. Hij was er dus ook erg blij mee. Dan nog een apparaatje om je stem op te nemen en dan te veranderen in verdraaide stemmetjes. Spyware... En een balletje om bij de zee mee te spelen en nog een houten spelletje. Dat was al erg moeilijk uit elkaar te halen, laat staan om weer in elkaar te zetten! Een hersenkraker.

Arjan op zijn nieuwe stoel

Gelukkig voor Arjan hoefde hij niet op de stoel te staan in de kerk. Maar er waren wel veel mensen die hem feliciteerden. Dat is dan wel weer leuk. Alhoewel Arjan niet graag in de belangstelling staat... Hij had wel een jarig gevoel, vandaag.
Na de kerkdienst was het nog koffiedrinken bij Gerard Buitenhuis. Vanwege Arjan zijn verjaardag zijn we daar niet naar toe gegaan. We hebben thuis met elkaar koffie gedronken. Met cake volgens een recept uit Zeewolde. Bedankt, Alida, het was heerlijk!!
Natuurlijk mocht Arjan ook het eten bedenken: pizza. Deze keer heeft Ard het klaargemaakt. Kon ik een spelletje Triominos doen met Theo. Het was leuk, maar ik heb wel verloren.
Vanmiddag hebben Theo, Ellen, Thijs en ik ook nog spelletjes zitten doen. Van alles en nog wat: Padvinderen, Triominos, Blokus, Stratego. Je leert er wel verliezen door...
Morgen maar eens een spelletje Triominos doen met Thijs en Kiet. Thijs is er heel goed in, eens zien of Kiet dat ook zo goed kan.
Herman en Anja waren er vanavond nog, beetje feest meevieren...
En zo was de dag zo maar weer voorbij.

Feestje Arjan

Als je dan toch in het weekend jarig bent, dan is dat een mooie gelegenheid om meteen je feestje te vieren. En zo heeft Arjan vandaag 2 vrienden op bezoek gehad. 2 anderen hadden zich afgemeld. In de ochtend was het nog stralend weer, maar zo aan het begin van de middag begon de lucht dicht te trekken. En om 1 uur begon het te regenen. Nu kon de tuin wel een buitje gebruiken, maar liever niet vandaag.... Het was een flinke bui. Duurde niet zo lang, toen was het weer droog. Tot de volgende bui. Aiaiai, het bleef maar op en af gaan met de buien. Om kwart voor 3 was het weer even droog en gingen Ard en Arjan naar de baai, waar de jongens zouden komen. Zowaar, vertelde Ard even later, scheen bij de baai de zon. Ze wilden met elkaar graag snorkelen en bij de baai blijven, dus hebben ze het er op gegokt. Bij ons huis heeft het nog wel geregend, maar bij de zee bleef het droog. Heel erg fijn.
De jongens zijn nog bij de mijn geweest en ze hebben met Ard daar frietjes gegeten.

chillen bij de baai

het was niet druk, dus konden ze op de lekkere bedjes zitten op de dam

Ondertussen had ik hier met Theo, Ellen en Thijs friet met sla gegeten. Eerlijk verdeeld. Ellen heeft vanmiddag nog hard geleerd op haar Papiaments. Juf gaat maandag de eerste 15 woordjes overhoren. Dat wordt spannend.

En vanavond hebben we nog spelletjes gedaan: Ligretto. Terwijl Arjan met zijn vrienden een film keek, die hij zelf gedownload had.
Morgen is Arjan dan echt jarig. 14 jaar alweer! Als je jarig bent (geweest) wordt er voor je gebeden in de kerk. Ellen zei al: dan gaan ze voor je zingen. Haha, dat was voor haar, toen ze in augustus 12 was geworden. Ellen was ook op een zondag jarig. Maar Arjan hoopt dat ze dat voor hem niet gaan doen. Bidden is wel genoeg...

Soms lukt het niet om een titel te bedenken...

Vanmorgen heb ik eerst een paar wassen gedaan. Bedden verschoond enzo... Een cake gebakken en nog wat andere noodzakelijke klusjes. Ik dacht dat het een rustige dag zou zijn, maar dat viel toch tegen.
De medicijnen moesten nog gehaald. Dacht ik dat ze wel klaar zouden staan, maar dat was niet zo. Zit je toch weer een half uur te wachten. Maar goed, nu heb ik ze wel weer voor 3 maanden, dat dan wel. Normaal gesproken kun je hier je medicijnen maar voor 1 maand tegelijk meekrijgen. En dan zit ik dus elke maand een half uur minstens te wachten. In dat licht bezien valt het dan nog wel mee.
Daarna moest ik nog naar Zuikertuintje voor Arjan zijn verjaardag. Wordt vervolgd. Het moest wel snel, maar het is wel gelukt!
En toen was het al weer tijd om Ellen op te halen. Ondanks het oefenen in de afgelopen week had ze maar een 3 op haar woordjes Papiaments. Dat wordt nog meer oefenen, dus. Ze kreeg zinnen waar de de woordjes in moest vullen. Beetje lastig als je de zin al niet snapt. Het is te hopen dat de juf haar toets-manieren een beetje afwisselt.

Toen Arjan en Thijs opgepikt en vervolgens zijn we meteen doorgereden naar de baai. Want Ellen en Thijs mochten kanoën. Helaas, de kano's waren weg, dus dat feest ging niet door. Even goed hebben ze zich wel op allerlei manieren vermaakt. Om een uur of 3 ben ik ook naar de baai gegaan. Daar heb ik een poosje lekker liggen dommelen tot ik wakker schrok van druppels op mijn rug: een regenbuitje. Dat was balen! We zijn naar de Kidsclub gevlucht en al snel was het ook weer droog. Net wilden we naar huis gaan, toen kwam Ard er aan. Thuis was het droog, zei hij.

Vanavond heeft Thijs de film "Remi" zitten kijken. Ellen vindt hem te zielig, die kijkt niet. Zij heeft Ligretto zitten spelen met Theo. En ondertussen heb ik de presentatie voor zondag zitten maken. Die is nu af. Yes!
En Ard was nog naar een kerkenraadsvergadering... hij wilde een beetje op tijd terug zijn, maar dat is niet gelukt, zie ik. Het is inmiddels 11 uur geweest.

Yes!!

Na lang wachten, kwam vandaag het bericht via de mail: Som is online. Nu kunnen we inloggen naar school om de cijfers van Theo en Arjan te zien. In Nederland is dat vaak Magister, hier is het redelijk nieuw. Heel fijn, want er raken nog wel eens cijfers zoek in de herinnering van Arjan. Theo maakt het niks uit, wat voor cijfer ook, hij gooit het er meteen uit als hij thuis komt. Maar Arjan geeft nog wel eens verrassingen. Terwijl zijn rapporten wel goed zijn, dus er zijn ook genoeg hogere cijfers. Vanaf nu houden we het bij! Een goed gevoel. Controle.... hmm.

Vandaag is Maria weer geweest. Zo te zien houdt ze er erg van om de slaapkamers te doen, daar is ze veel tijd mee kwijt, dan ziet het er ook keurig uit. De bedden strak opgemaakt ( dat hoeft van mij nou ook weer niet). Voor de grap had ze Thijs zijn knuffel heel schattig op zijn kussen gelegd. En een hondje op de rand van zijn stapelbed. Thijs vond het geweldig, die houdt wel van zulk soort dingen.
Maar vervolgens houdt Maria geen tijd meer over om de keuken te doen, bijvoorbeeld. Ik denk dat ik dat volgende week maar eens aan haar zal vragen. Ze komt dinsdagmiddag om de ramen te doen. Een extra keer, anders gaat het nooit lukken. Logisch ook, want we hebben best wel een groot huis.

Ellen had vanmiddag bij Daniël gespeeld, een vriend en klasgenootje. Alleen bleef er niet veel tijd over om te spelen, want ze hadden alweer heel veel huiswerk. We zullen zien hoe de toets Papiaments morgen gaat. Het viel haar niet mee om het te leren, van de week. Maar vanmiddag hadden ze samen geleerd.

Thijs kon niet op Bloon, dus hij kon niet oefenen met zijn woordjes. Morgen maar eens kijken of hij weer op internet kan. Alleen wilden ze morgenmiddag naar de baai, samen, Thijs en Ellen. Want dan mogen ze kanoën in de baai. Wordt georganiseerd door de Kidsclub! Dus we moeten heel snel uit school naar huis en snel verkleden.

Vanavond, we hadden vroeg gegeten, is Ard nog naar de baai geweest. Hij wilde heel graag deze week nog een keer speervissen. Kirsten at vandaag ook bij ons en zij vond het ook leuk om mee te gaan. Bikini van mij aan... Ellen, Thijs en Arjan gingen ook mee. Arjan heeft zelfs zijn eerste lionfish geschoten! Ik doe het hem niet na...!

En dan heb ik na een "vrije" dag, nog een dag vrij. Heerlijk! Morgen eerst boodschappen doen en medicijnen halen. Cakes bakken voor Arjan zijn verjaardag. En misschien morgenmiddag ook even naar de baai?

Daar was-tie dan!!

Vanmiddag kwam Margriet bij ons. Gister met de blauwe vogel aangekomen. Nu bijgekomen. En morgen weer gevlogen... Maar vandaag was ze dus gezellig bij ons. En ze had de film meegenomen. Tula the Revolt. Thijs heeft als een speer zijn huiswerk gemaakt, zodat hij de DVD aan kon zetten. Eigenlijk was het niet mijn plan om hem vanmiddag al te laten kijken, maar hij was niet meer te houden. Vond het sowieso al heel oneerlijk dat hij de film nog niet gezien had, dat wij naar de bioscoop waren geweest. We zouden met z'n allen gaan. Maar ja, toen wist ik nog niet dat het 16+ was. Dat is tie natuurlijk nog steeds, dus hier en daar heeft Thijs even een oogje dicht gedaan. En op het laatst, als de rechtszitting is, is hij helemaal even bij de televisie weggelopen. Wat ik me wel voor kan stellen. In elk geval heeft hij nu de film gezien, Ellen heeft er ook een deel van mee gekeken. Nu staan we weer gelijk. Het leuke is wel dat je bij een DVD de boel even stop kunt zetten. Dat gaat je in de bioscoop niet lukken. Dus op de stukjes waar Ard en Theo staan hebben we even gepauzeerd. Ik denk dat we de film nog vaak gaan bekijken.

Theo en ik hebben bij de bank nog een vergeten handtekening moeten zetten. Kan hij eind volgende week zijn pasje ophalen. Die van Arjan en Ellen moeten komende vrijdag al klaar zijn. Misschien dat we dat beter gescheiden op kunnen halen. Dan hoeft niet iedereen weer verplicht mee...

Mijn hulp belde nog dat ze morgen om half 8 bij de poort staat. Wow, kan ik me weer echt op verheugen. Ze zal vast blij zijn dat het niet zo'n puinhoop is als vorige week.

brasa...

Vanmorgen was er een patiënt, spaanstalig, die blijkbaar minder leuke ervaringen had met bloedprikken. Dat kan, maar het hoeft niet altijd beroerd te gaan. We moesten allebei erg ons best doen om de ander duidelijk te maken wat we bedoelden. Spaans en Nederlands ligt niet zo dicht bij elkaar. Via het Papiaments kwamen we wel een heel eind, allebei poko-poko. Dus het was wel een leuk moment. Het prikken ging ook prima, zodat de patiënt, een jonge vrouw, erg opgelucht was. Ze was zelfs zo dankbaar dat ze me, voordat ze de deur uitging, een welgemeende brasa gaf. Geweldig, toch?
Verder had ik nog een meneer die nuchter was en na het prikken graag samen een broodje wilde eten. Haha, dat heb ik maar niet gedaan. Was ook wel als grapje bedoeld.
En een kindje van 2 jaar die zo sterk was, dat hij 2 armen blauw had van het wrikken en trekken. Maar uiteindelijk hadden we wel de 2 buisjes bloed die we nodig hadden.
En een Nederlandse meneer die vorige week ook al langs geweest was met een vermeende maagbloeding. Bleek naderhand een slokdarmbloeding te zijn. Ook niet leuk, natuurlijk. Hij had z'n hele ziel en zaligheid al uitgestort en nu kreeg ik het vervolg te horen. Dat zijn wel echt de leuke kanten! Mensen die vaker langs komen, die je leert kennen. Waarvan je van alles weet wat niks met bloedprikken te maken heeft.
Ondertussen wordt er hard verder gewerkt aan ons nieuwe magazijn. De eerste planken hangen al en er worden al spullen verhuisd. Als het klaar is zal ik wel eens een foto maken, als dat mag.

Vanmiddag hadden Ellen en Thijs heel veel huiswerk. Ellen moest ik helpen met rekenen. Ze heeft het niet eens af gekregen, maar toen vond ik het welletjes. Ze moest ook nog bezig voor Papiaments en met taal. Want dat was iets minder goed afgelopen dan ze gister dacht... Er moest een handtekening van mij bij! Dan weet je het wel.
Thijs had geen huiswerk.... Nee, hij moest oefenen. Dat hebben we dus maar gedaan. Algoritmen. Ik wist niet wat dat was, maar de juf van RT had gelukkig wel erbij gezet wat de bedoeling was. Samen kwamen we er wel uit. Stond er onder aan het blaadje: groep 6. Thijs vond het echt belachelijk dat hij iets moest doen van groep 6!! Dan weet ik het allemaal al voor volgend jaar. Dat kon toch niet de bedoeling zijn, dacht hij.
Gelukkig voor hem had hij een 8 gehaald op de toets van vandaag van woordjes.



Arjan heeft 3 dagen moeten wachten tot zijn bakjes met water en zout klaar waren. Hij wilde de zoutkristallen graag onder de microscoop bekijken. Het resultaat heeft hij op fb staan. Met glimmende ogen kwam hij bij me, vanmiddag. En hij zei: Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien onder de microscoop.
Heerlijk, zo'n reactie. Dat compenseert dan weer de hoop rommel op zijn kamer, alles wat hij nodig heeft om zijn onderzoeksdrift te botvieren.

dit zijn dus zulke zoutkristallen

Achtergebleven...

Een paar weken terug schreef ik over een ongeval hier op Curaçao waarbij de vader, en een paar dagen later de moeder, van een jongetje van 7 zijn omgekomen. Een dramatisch verhaal dat veel emoties opriep. Ook bij veel kinderen, die zich inleven in dat jongetje, nu zonder zijn ouders.
Op de Albert Schweitzer waren heel veel tekeningen en briefjes gemaakt voor hem, maar door omstandigheden kon dat niet aan hem gegeven worden. Nu is er iemand van onze gemeente naar Nederland. Zij had toch al veel te maken met dat gezin voor en na het ongeluk. En zij gaat het pakje, dat hier achtergebleven was, aan hem geven. Super fijn dat dat kan!
We wachten hier in spanning af wat dat jongetje ervan gaat zeggen...

Vanmiddag is Ellen heel hard aan het leren gegaan voor Papiamentu. Vrijdag weer een woordjes toets. Het is dan wel veel leren, maar het is ook de makkelijkste manier om een goed cijfer te halen. Alleen weet ik niet of Ellen dat met me eens is. Na een blik van mij in haar agenda bleek dat ze voor morgen een toets van taal heeft. Van woorden als: garage, percentage, historisch... zelfs als je Nederlands bent zijn sommige woorden nog moeilijk! Ik had wel iets uit te leggen. Het zou natuurlijk ook wel handig zijn geweest als ze iets eerder was begonnen met leren. Maar dit ter zijde.

Bij Thijs vond ik een map in de tas met oefeningen die hij gedaan zou moeten hebben. Laat hij al een paar dagen in zijn tas zitten. Ik zal hem morgenochtend nog even aan de tand voelen. Want vandaag was hij bij Kiet en samen naar judo. En als hij die oefeningen niet gedaan heeft, oei, dan zwaait er wat. Hij gaat tenslotte niet voor niks naar de RT-juf.

Dit was weer zo'n lekkere maandag. Dat Thijs bij Kiet is, dan Arjan en Ellen naar Target zijn vanaf 4 uur. Zodat Theo, Ard en ik met z'n drieën eten. En dat is me  rustig!!


http://vimeo.com/85691507">Vreugdenhil





Dit is nog een leuke reclame van de Vreugdenhil Supermarket op Curaçao. In carnavalsstemming.

Zo z'n gangetje

Soms heb je van die dagen, dan is er niet veel nieuws. We zijn gewoon naar de kerk geweest, vanmorgen. Maar wat is gewoon? Pas hoorde Thijs over de mensen in China, die geen Bijbel mogen kopen en niet naar de kerk mogen gaan. Sindsdien bidt hij elke avond voor de mensen in China... Dus, nee, het is niet gewoon dat we naar de kerk gaan. We zijn blij dat we mogen gaan. Daarbij is het ook nog eens fijn om onze broers en zussen daar te ontmoeten.
Ellen ging met oom Herman en tante Anja mee, daar was de stagiaire-opvang. Maar aangezien het aantal stagiaires minimaal is, momenteel, kon Ellen er wel bij voor de gezelligheid.

Het eten tussen de middag was spectaculair! Thijs wilde een paar weken geen soep meer eten. Oké, maar wat moet je dan op zondag? Ajam Paniki, zag ik in de winkel. Kip erdoor, rijst erbij, blik bonen. Lekker makkelijk. Alleen was het zo pika, zo verschrikkelijk pika! We hebben 3 liter water erbij gedronken en toen was de brand nog niet geblust. Ja, met z'n vijven 3 liter, natuurlijk. Ik denk niet dat we dat nog een keer eten. De volgende keer proberen we wel iets anders uit.

We waren lekker vroeg, zodat het ook de moeite waard was om naar de baai te gaan. Oooo, 2 dagen achter elkaar naar de baai!. Dat lekkere kleurtje heb ik nog even bijgewerkt, vandaag. Krijg je flink vitamines van, van die zon! En het is niet lang genoeg om te verbranden, ideaal dus.

Na de middagkerkdienst bleek er schuin achter ons een feestje te zijn. Met een live band, een verschrikkelijke herrie. Dat duurde tot een uur of 9. En nu vieren ze het feest verder zonder muziek en met veel lol. Ook herrie dus... Blij toe dat we dat niet ieder weekend aan hoeven te horen!

en toen zag Ard net deze 'Loesje' op de fb van iemand... zeer toepasselijk!

Lekker kleurtje

Vanmorgen had Ard kerkenraad. Hij was dus al vroeg weg, kon meteen Ellen en Caroline wegbrengen naar de Zeeverkenners. En naderhand weer ophalen. Erg praktisch.
In die tijd kon ik de achterporch soppen. Je moet toch wat... Het was mega-vies. Wat een stof en zand. Lekker gevoel dat dat nu weer schoon is. Ondertussen draaide de wasmachine weer. Alle lakens en handdoeken van het appartement zijn weer fris. Het ligt zelfs al in de kast. En nog een wasje shirts en schoolpolo's.
Daarna heb ik nog gezogen en gedweild. Het was even flink doorwerken, maar ik wilde graag vanmiddag naar de baai. Moest ik ook nog boodschappen halen en dat is niet handig op zaterdagmiddag. Sta je echt 20 minuten in de rij voor de kassa. Door de week gebeurt dat nooit.
Ik had net de auto voor ons huis geparkeerd, kwam Ard er ook aan met Ellen. Wat een timing. We hebben even wat gegeten en zijn toen samen naar de baai gegaan. Geen van de kinderen wilde mee. Het waaide behoorlijk hard en de wind stond naar het strand toe. Dat is niet vaak zo. Daardoor waren er ook flinke golven. Het vlot was van de week losgeslagen. Nu is het helemaal weg, maar het zal wel een keer weer terug komen. Thijs en Ellen vertelden later dat het vlot gister nog wel in de baai lag, maar dan aan de pier vastgemaakt. We wachten het af...
We hadden eigenlijk allebei wel zin om iets te drinken. Iets anders dan water. Maar we hadden geen portemonnee meegenomen. Gelukkig was er een bekende van de bediening op het strand. We vroegen of we het op konden laten schrijven, dat we het dan later betalen. Dat kon. Dus hebben we lekker genoten van een frozen cappuccino (Ard) en een glas rosé (Mariëtte).
Verder hebben we genoten van de  zon, zodat we nu een lekker kleurtje hebben.
Wat een geluk dat we hier mogen wonen!