maandag 31 maart 2014

Positief

Laten we het vooral positief bekijken. Er wordt hier heel hard aan de weg gewerkt. Eerlijk waar, er is in jaren niet zoveel gebeurd als in het laatste jaar. Nu mag er ook nog wel heel wat. Want als ik door Julianadorp rijd met gasten, dan schaam ik me wild. Het is er een gatenkaas. Maar vooruit, alles kan niet tegelijk gebeuren.
Nu zijn ze weer begonnen aan de Julianabrug, de hoge brug over het Schottegat. In november hebben ze de ene helft gedaan. Dat was maar 2 dagen te laat klaar! Een geweldige prestatie.
Het nadeel is natuurlijk dat je met z'n allen over 2 banen moet, bij de brug. En dat geeft enigszins vertraging. Bijvoorbeeld vanmiddag, toen ik om half 1 uit het ziekenhuis kwam, via de Albert Schweitzer waar ik eerst Theo en daarna Arjan, Thijs en Kiet opgepikt heb, door Saliña naar de brug ging. Tot aan de brug ging het nog wel, de gewone drukte. Maar eenmaal in de rij schiet het niet meer op, moet er van links en rechts nog wat invoegen, loopt de temperatuur van mijn auto op en trekt hij niet harder meer op dan met 20 km/u. En dat bezorgt me de zenuwen... Tijd om die auto even na te laten kijken!

Toen ik vanmorgen naar Muizenberg reed, ik moest op de prikpost werken, kwam ik tot de ontdekking dat ze daar ook met de weg bezig zijn. Ik moest een creatieve route zien te vinden. Een vriendelijke patiënt vertelde me hoe ik het snelst richting de stad kon komen. Ook dat is aan het eind van de ochtend weer gelukt.
Zo kom je nog wel eens voor verrassingen te staan. Maar: het wordt echt mooi.

Vandaag stond er een leuke foto in de Amigoe (de krant) van het bezoek van de Zeeverkenners aan de Citro:
het meisje links op de foto is Ellen... (voor de duidelijkheid)

zondag 30 maart 2014

Humor

Vanavond reed ik met Thijs en Ellen terug naar huis. Ik zal eerst de grap maar vertellen. Stonden er bij de Burger King 2 grote brandweerauto's. Thijs zei: Hé, zou er brand zijn bij de Burger King?? Sensatie...
Maar ik zei, kijkend naar de stilstaande auto's, zonder licht, zonder mensen: Nee, ik denk dat ze even wat lekkers halen bij de Burger King...
Waarop Thijs reageerde met: Jaja, vanmorgen stond er een brandweerauto voor de Petshop. (Dat was ook zo.) Die gingen daar zeker even een hondje halen.
Heerlijk kind.

Verder was het een bijzondere dag. Vanmorgen moest Ellen al vroeg op school zijn. Op zondag?? Ja, de laatste activiteit van Vijfkamp, en ze wilde zo graag meedoen! Vooruit dan maar, op naar de medaille. Wat sport betreft is het een fanatiekeling. Heeft ze niet van mij. Maar ik heb haar wel weggebracht... dat dan weer wel.
Daarna hadden we alle tijd om te eten en ons klaar te maken voor de kerk, ook al moesten we vroeg zijn.
Beamer, koffie enz.
De voorganger was vanmorgen Rudsel, onze nieuwe Papiamentstalige dominee. Nou ja, niet echt van ons, maar een beetje toch wel. Het gaat heel erg goed, en Marloes tolkt dan, dat gaat ook prima. Een mooie dienst.

Vanmiddag hadden we tijd om uit te rusten, aan de baai. Ook daar was het rustig. Heerlijk.

En vanavond hadden we dan de eerste echt wijkkring. Bij Billy en Vanessa. We hebben eerst lekker gegeten, local, aros (rijst), galiña (kip) en kouseband (boontjes) en bakbanaan. In een relaxte sfeer konden we bijpraten. Op deze manier kunnen ook (onze) kinderen meedoen. Het toeval wil dat er in onze kring heel weinig kinderen zijn. En die van ons zijn groot genoeg om mee te doen.
Na het eten ben ik met Ellen en Thijs naar huis gegaan, anders zou het voor hun te laat worden. Theo en Arjan zijn gebleven met Ard, die de leiding dus op zich nam.

Waarna de zondag weer voorbij was en we de nieuwe week inzeilen... Morgen weer met volle kracht vooruit!

zaterdag 29 maart 2014

Van feesten en examens...

Vanmorgen hadden we Thijs zijn feestje. De vriend met waterpokken kwam niet, maar de net herstelde gebroken arm wel, gelukkig. Zo waren ze met z'n vieren. Een gezellig clubje.
Eerst hebben ze even in de tuin en in de rooi gespeeld. We zeiden nog tegen elkaar: Als we verder niks gaan doen vermaken ze zich ook wel.
Thijs was heel erg blij met, vooral, het pistooltje van Kiet. Zo'n ding die wij vroeger ook hadden, met een rolletje erin, als je dan schiet dan gaat dat zo lekker naar kruit ruiken. Nostalgie!
Na een beker drinken met een cupcake (AH heeft lekkere mix voor cupcakes) met marshmallow smurrie, zijn we naar Boka Sami gereden. Vriend Guido heeft daar het eerste jaar gewoond, en dat was ook ons eerste jaar op Curaçao, en ineens kwamen er allemaal herinneringen boven. Zo grappig.
Het is een wandeling van gemiddeld ongeveer 3 kwartier. Ard en Theo kunnen het heel snel, binnen een half uur! Als je met kleine kinderen loopt doe je er nog iets langer over. Normaal gesproken reken ik 3 kwartier heen, 3 kwartier terug en tussendoor een half uurtje zitten op Kokomo. Ik heb hem al zo vaak gelopen met gasten, het blijft mooi!
Die jongens vanmorgen konden goed doorlopen. Want we hebben het binnen 3 kwartier gedaan. Ik hoefde ze ook niet één keer aan te sporen. Het liep als een trein... Ondertussen kletsten ze honderduit. Allemensen, het is niet te hopen dat ze dat in de klas ook zo doen. Arme juf.

Thijs en Kiet, friends forever


Halverwege kwamen we Ard tegen, die had de auto omgereden en was bij Vaerssenbaai omhoog geklommen en ons tegemoet gelopen.
Weer bij de auto kregen ze de opdracht om van 3 palen een katapult te maken. Dat lukte nog niet met elkaar, zodat Ard ze geholpen heeft om het geheel stevig in elkaar te knopen. Oude fietsbanden er aan en dan een bal proberen weg te schieten. Dat was toch moeilijker dan ze dachten.
Maar ze hebben wel lol gehad.
Daarna konden ze nog een uurtje zwemmen in de baai.
Feestje geslaagd, alle kids blij (en paps en mams ook...)

Ondertussen had Ellen met de Zeeverkenners een uitje naar de Citro, dat is een soort van vrijwillige reddingboot. Ze had de dag van haar leven. Die ziet zich al daar werken gaan, de enthousiasteling.

Theo was met Herman aan het helpen bij mensen die in onze wijk komen. Vandaag gingen ze verhuizen en ze zaten om hulp verlegen. Ard kon niet, maar Theo was niet te beroerd om de handen uit de mouwen te steken.
Later vanmiddag heeft hij nog de banden van één mountainbike geplakt. Thijs zijn band heeft hij uitgebreid bekeken in een emmer water, maar er waren geen luchtbelletjes te zien. Nu zit de band er weer omheen en wachten we af of hij morgen nog hard is.

Vanmiddag hebben Ard en Arjan dan het examen afgelegd voor hun padi. Nog 2 duiken te gaan onder begeleiding, maar de theorie en de verplichte oefeningen hebben ze gehad. Ze verheugen zich enorm om straks te gaan duiken. Ard hoopt alle lionfishes te gaan speren, Arjan wil graag voor het onderwatergevoel. Ze doen maar lekker.
Arjan krijgt lucht van Ard, buddy-breathing

zonder duikbril verder... simulatie verloren uitrusting...


ademen met halfopen mond uit een afblazende (dolle) ademautomaat..


Als afsluiter van deze dag heb ik pannenkoeken gebakken. Iedereen heeft zitten smullen en zelf heb ik net de laatste opgegeten. Smaakte ook best bij een glaasje rode wijn. Kunnen de kinderen er morgenochtend tenminste geen ruzie om maken.

vrijdag 28 maart 2014

Lang gewacht...

Vanmiddag ben ik met Ellen naar de Top-1-toys geweest. Ze had er heel lang op gewacht, wel 2 weken! Ahum. En in die 2 weken heeft ze bijna elke dag gebeld of de elastiekjes er al waren. En elke keer weer verzekerden ze haar dat ze echt zouden bellen als ze binnengekomen waren. Maar Ellen vertrouwde die belofte voor geen cent, dus die bleef doorgaan met bellen. Maar goed, vandaag was het dan zover. Ik denk dat ze vanmorgen gebeld hadden, maar tijdens mijn werk heb ik mijn mobiel op stil staan, dus ik hoorde er niks van.
Voor Theo moest ik langs de Cost-U-Less, dus die had ik gestrikt om Thijs mee te nemen. Scheelde weer een school.
Ellen en ik naar de speelgoedwinkel. Ze hadden een héleboel zakjes. Ellen had haar opgespaarde geld mee, dus die kon lekker uitzoeken. Ze heeft nog maar een paar bestellingen lopen. Ja, het klinkt net echt.
Wat was ze blij met haar zoveel duizend elastiekjes.


En ze was dus ook not amused toen ik haar verbood om naar de baai te gaan, want dat is haar afzetgebied voornamelijk. Maar ze heeft maandag een spreekbeurt en ze kent het nog niet eens goed. Eerst je schoolwerk en dan de rest...
Na Zuikertuintje zijn we nog even bij het Advent Ziekenhuis langs gegaan. Want morgen viert het ziekenhuis haar verjaardag en er zou ook voor mij een cadeautje zijn. Helaas, het was nog niet klaar. Maar Ellen kon wel mooi even binnen kijken waar ik werk. En Josefine, een collega, heeft later een soort van fruitschaal met lekkers bij ons thuis gebracht. Zij woont richting Boca Sami, dus dat is aardig in de richting.

Kirsten is weer geweest, heeft alweer de presentatie voor zondag gemaakt. We hadden alles mooi vroeg, dus nu is het helemaal klaar. Een heerlijk gevoel. Vooral omdat we morgen Thijs zijn feestje vieren en ik daarna nog voor de wijkkring moet voorbereiden voor zondagavond.

En de Cost-U-Less ben ik alsnog vergeten, vanmiddag, zodat ik daar morgenmiddag ook nog achteraan moet. Komt goed uit, allemaal, want Thijs zijn achterband stond vanmiddag helemaal plat, die moet geplakt. Thijs dacht al dat je dan meteen de hele fiets weg kon doen, viel weer een tikkeltje mee. Die is duidelijk niet meer gewend aan een fietsend leven. Maar vlakbij de Cost-U-Less zit een fietsenwinkel (ja, echt!) daar kan ik bandenplakspul kopen. Komt dat even goed uit!
Vriend Kiet belde nog voor morgen. Hij zei: Mijn moeder en ik staan nu bij de speelgoedwinkel. Daar zie ik iets wat Thijs, denk ik, heel erg leuk gaat vinden. Maar mijn moeder weet niet of hij het wel mag hebben.
Vertel maar eens, zei ik.
Het is een pistooltje waar je klappertjes in kunt doen en dan knallen ze als je schiet, was het antwoord.
Het klonk zo lief!
Ik zei: Ik weet zeker dat Thijs dat heel leuk vindt. En inderdaad vind ik het iets minder leuk. Maar het mag wel. Thijs wordt er vast heel blij van.
Ha, die weet morgen niet wat hij ziet. Kijk, echte vrienden, ze kennen elkaar door en door (en moeder erbij...)

donderdag 27 maart 2014

Hoop

Het heeft hier al een maand of 2 minstens niet meer geregend. Dat geldt niet voor het hele eiland, maar wel voor Blue Bay. In elk geval wel voor onze tuin, duidelijk gespecificeerd. Nu hingen er vandaag best donkere wolken, maar er is hier niet meer gevallen dan een paar spetters. Zet niet echt veel zoden aan de dijk. Het enige effect is dat mijn auto er nog smeriger uitziet dan hij al was. Veel stof en zand en dan even een aantal druppels, heel goor. Ik denk dat we morgen Bob maar eens in moeten schakelen. Bobs Carwash, niet Bob Baan... Tijd voor een flinke poetsbeurt, dat kan maar beter bij de wasstraat want hier thuis zou ik al veel te veel water kwijt zijn.

Thijs en ik zijn vanmiddag uit school naar Kooyman geweest, op zoek naar een leuk dingetje om aan de jongens mee te geven, na het feestje. We hebben wat leuks gevonden.
Bij school had ik al een paar moeders gesproken, gechecked of ze de digitale uitnodiging gekregen hadden. Eén jongen heeft waterpokken, zijn moeder wilde hem al thuis houden, want van de juf mag hij niet naar school. Ik vroeg of hij er ziek van is, dat was niet zo. Nou, dan mag hij van mij best komen... Een ander had zijn arm gebroken, die is net weer geheeld, maar hij kan nog niet klimmen. Dus mams vroeg wat we precies van plan zijn. Lopen zou best gaan, er mankeert niks aan zijn benen, maar verder niet te gewaagd. Toen ik zei wat we gingen doen, was ze wel gerustgesteld. Met een beetje hulp van mij komt het wel goed. Denk ik.
Verder blijft Kiet gezellig heel de dag. Thijs vond dat ook een goed idee. Dat wordt lekker rondjes fietsen, zaterdagmiddag!

Maria heeft vanmorgen ons huis gesopt en ik het appartement, voorzover nodig. Morgen komen er mensen vanaf Bonaire, even voor een weekend. Altijd gezellig.

woensdag 26 maart 2014

Ayo, tot gauw!

Helaas is er al weer een eind gekomen aan de logeerpartij van Harm en Joke, Henk en Bieuwkje. Vanmiddag hebben Ellen en ik ze uitgezwaaid op Hato. Harm en Henk hebben vanmorgen nog geprobeerd om een paar lionfishes te vangen, maar dat is niet gelukt. Jammer, had ik best zin in gehad.
Ard is tussen de middag even thuis geweest om onze gasten een goeie reis toe te wensen. En Ellen en ik zijn dus mee gegaan naar Hato. Thijs twijfelde nog even of hij ook mee zou gaan, maar de afkeer van afscheid op Hato is te groot. Een goed teken, het was dus erg gezellig.
De rij voor de incheckbalies was mega. Maar daardoor was er nog wel tijd om na het inchecken nog even een frozen cappuccino te drinken.
Toch leuk om dan te kunnen zeggen: tot gauw! Eind april... Tenminste, als KLM mijn naam nog veranderd krijgt, want op het e-ticket staan nu: Vreugdenhil ev Koops. Dombo's, niet goed op mijn paspoort gekeken. Wat een geluk dat ik zelf zo op de details ben, want Ard had het ook niet gezien. Die had trouwens ook niet gezien dat er 19 april stond, in plaats van 17 april. Helaas, zo wordt mijn verblijf in Nederland even met 2 dagen ingekort. Grr.

Morgen lekker een dagje thuis. En als het goed is ben ik volgende week ook de dinsdag weer vrij. Tijd om achterstallige dingen weg te werken. Administratie enzo. Daar heb ik ook geen hekel aan, maar het kost wel tijd. Verder zal ik maar eens achter een nieuwe gasfles aan gaan, want de tweede moet al weer een eindje leeg zijn. Met de eerste grote hebben we 4,5 maanden gedaan. Toch iets minder dan ik had verwacht. Gasoven en stoofpotjes, dat neemt wel behoorlijk gas.

dinsdag 25 maart 2014

Oefening baart kunst

Een oeroud gezegde, maar ja, het is wel waar.
Zo knutselt Ellen armbandjes en leert ze steeds meer. Nu zoekt ze op Youtube filmpjes van mensen die er nog veel meer van weten. Oefenen, oefenen, en ze kan steeds meer. Ze heeft al 80 gulden verdiend...
Verder oefent ze zich suf met Papiaments. Dat gaat ook steeds beter. Alleen is het armbandjes knutselen natuurlijk veel leuker, dat snap ik ook wel. Af en toe kijk ik even om het hoekje van haar deur en dan zie ik een doos elastiekjes, haakjes en wat er nog meer bij hoort, filmpje op de laptop (die ze dan snel wegklikt en waarna ze wrts opent). Dan is het tijd om er naast te gaan zitten.

Ook Thijs oefent. Voorlopig meer op taal dan op Papiaments, Nederlandse taal. Hij krijgt al een hele tijd RT en dat begint zijn vruchten af te werpen. Vandaag had hij 0 fouten gemaakt in een toets. Dat was het eerste wat hij naar mij toeterde toen ik hem zag bij de Dividivi, tussen de middag.

Maar ik merk het bij mij zelf ook: dat oefening kunst baart. Ik ben nu bijna een jaar bezig in het Advent Ziekenhuis. Het was soms best pittig, al die dingen die nieuw waren. Het prikken niet, maar de rest wel! Nu gaat het goed. Zo goed, dat ik morgen een collega in mag gaan werken. Voelt wel een beetje als een compliment.

Theo heeft vandaag zijn paperassen opgeruimd. Hij had alles bewaard van de afgelopen 2 jaar. Nu mag het weg. Alle brieven van school enzo. Ik hoop dat hij dan niet te veel weggooit... tenslotte is het examen nog niet geweest en de diploma-uitreiking is nog verder weg. Maar ik ga er van uit dat hij zijn gezonde verstand gebruikt.
een stapel tot de bovenkant van zijn bureau

Vanavond aan tafel hebben we erg gelachen. We hadden het over gasten die volgende week vrijdag komen. Bekenden, ze zijn in oktober ook op Curaçao geweest (in een ander appartement) voor het installeren van computersystemen. Toen hebben de kinderen ook kennis gemaakt met hen. Daar hadden ze onder andere de drijfmat aan over gehouden. Die kerels houden wel van een geintje, daar ging dus het gesprek ook over.
Zegt Ellen: Waarom kómen die mannen met die grappen?
Antwoordt Ard: Omdat ze die niet thuis kunnen laten...

Thijs had trouwens ook een leuke: Waarom leggen kippen eieren?
Als ze er mee gaan gooien, dan breken ze...

Toen deed Arjan ook een duit in het zakje: Waarom kijkt een boer 's morgens uit het raam?
Maar die kenden we allemaal, dus klonk het in koor: Omdat hij door de muur niks ziet...

Thijs studeert ook uit een moppenboek. Vandaar dat er te pas en te onpas grappen stromen.

En als afsluiting hebben we heel gezellig met onze gasten nog een lekker drankje gedronken bij de baai




zondag 23 maart 2014

Zo slim!

Thijs is zijn gym t-shirt kwijt. Ja, ik weet, het is nog zondag. Maar net hebben we de spullen klaar gelegd voor morgen. En op maandag heeft Thijs gym. Vorige week maandag was-tie al weg. De maandag daarvoor was Thijs ziek. Twee maandagen daarvoor was het carnaval, dus ja, lang geleden dat hij gym had, niet meer te traceren waar dat shirt is gebleven.
Zegt Thijs vorige week: Ik doe niet mijn gymbroek aan, maar een gewone broek met een schoolpolo, dan denkt juf dat ik mijn gymspullen heb vergeten. Dat is minder erg dan dat ik moet zeggen dat ik het kwijt ben. Slim jongetje... Hij heeft wel gevoel voor psychologie.
En idd, juf had er verder niet naar gevraagd.
Nu kan hij morgen natuurlijk niet nog een keer met dat verhaal aan komen. Dat snap ik zelfs.
Omdat we op zondagavond iets meer tijd hebben om na te denken dan op maandagmorgen kon ik de moeder van Kiet sms-en of hij misschien zijn shirt daar had laten liggen, ooit ergens lang geleden. Zij sms-te terug dat dat zomaar zou kunnen, maar dat ze zoveel heeft dat hij er sowieso wel een van hun mag hebben. Heel fijn, probleem opgelost. Niet helemaal voor Thijs, want die moet toch dan met zijn schoolpolo en gymbroek naar school, waar hij Kiet zijn moeder dan treft. Hij vindt dat echt niet kunnen, maar ik wel.

Ellen was vandaag weer druk met armbandjes maken. Ze is zo blij met haar doos, van de 1600 elastiekjes heeft ze al weer heel veel gebruikt. Ook Margriet kreeg er één van haar: lichtblauw, donkerblauw en wit, past mooi bij haar KLM-uniform!
Inmiddels kan ze zelfs figuurtjes maken die je als een soort bedel aan de armband kunt hangen. Ik vind het knap. Na de kerkdienst zat ze gezellig met Alyia samen armbandjes te maken. Die kan het ook al zo goed. Sommige rages zijn toch duidelijk leuker dan andere... Laat ze dit nog maar een tijdje volhouden.

Verder hadden we een rustige zondag. Kirsten heeft gebeamd, ging prima.
We waren trouwens laat bij de kerk, want er was een wielerwedstrijd. Ik kon, tegen 8 uur, nog net de Schottegatweg opdraaien, maar bij de eerste verkeerslichten richting Post 5 stond een agent al het verkeer tegen te houden. Toen zag ik de eerste renners ook al aankomen.
Moest ik dus linksaf de wijk Buena Vista in. Daar kom ik nooit. Het was een gok hoe we moesten rijden. Even goed zijn we er gekomen, en met maar een kwartier vertraging. Ineens reden we de Sint Johnsweg in. Dat was grappig, want daar heeft Ard vroeger gewoond, de eerste jaren dat ze op Curaçao woonden. Zo kom je dus nog eens ergens.
Vervolgens was iedereen laat bij de kerk, want overal was de rondweg afgezet. Dat is ook de eerste keer dat we dat meemaken, want normaal gesproken laten ze alles doorrijden en gaan de wielrenners er gewoon tussendoor. Dit is irritant, vooral omdat het nergens vooraf wordt gemeld. Maar het is wel een stuk veiliger. Voordat we naar huis gingen was alles al weer open en de wedstrijd ongeveer klaar. Ik kon nog net de laatste renners zien aankomen.

zaterdag 22 maart 2014

Zweten!

Vanmorgen zijn Ard en Arjan voor hun tweede duik gegaan. Ze zijn helemaal enthousiast, het gaat goed en het is leuk. Het leek Henk ook leuk om nog eens te duiken (gast van ons...) dus hij ging mee. Tot slot zagen ze nog een lionfish, alleen had Ard zijn speer niet mee, dus dat wordt de volgende keer. Hopen dat-tie er dan nog zit.



Ondertussen was Ellen naar de zeeverkenners en croste Thijs op zijn fiets de L-sectie rond. O, wat is dat mannetje blij met zijn fiets.
Had ik hier een grote pan soep gemaakt, ons bed verschoond, verschillende wassen gedraaid. En om 12 uur Ellen opgehaald van de Zeeverkenners.
Ard was aan het eind van de ochtend weer thuis, daarna hebben ze snel hun spullen gepakt, en zijn ze naar de vlakte van Hato gegaan. Ard, Harm en Joke, Henk en Bieuwkje. In de grotten heeft Ard ze even flink laten zweten. Daar heb je geen wind meer, wel de warmte, dus het duurt maar even, dan loopt het zweet in straaltjes langs je rug.
Om 2 uur was ik bij landhuis San Juan, mijn lievelingsplekje hier. Oké, samen met Shete Boka dan. Ik had al wel verwacht dat ik er iets eerder zou zijn dan Ard met de rest, dus ik had een stoel meegenomen, mijn e-reader en een flesje water. Daar zat ik dan lekker onder de boom in de wind. Ik zat daar met aan de ene kant het landhuis en aan de andere kant het bos. Daarboven die geweldige blauwe lucht, zoals we hem niet zo vaak hebben hier op Curaçao (meestal hebben we ook flink wat wolken). Genieten! Het is zo'n geweldige plek, ook het idee dat daar al zo'n 400 jaar mensen gewoond hebben. Ik hou wel van geschiedenis...

Na een kwartiertje ofzo kwamen de anderen er aan. We hebben de buitenkant bewonderd van het landhuis, Ard heeft alle verhalen van Tula, de film, verteld. En toen zijn we doorgereden naar Playa Mansaliña, één van de baaitjes die bij San Juan hoort. Het plan was eerst nog om later door te gaan naar de Blauwe Kamer, maar het was te lekker bij de baai.... Je kunt ook te veel willen op één dag.


Thuis hadden de kids zich wel vermaakt. Thijs was zelfs naar de baai geweest op de fiets. Ellen en Thijs hadden de ieniemienie puppies van Sandra, ook hier op de L-sectie, bewonderd. Die waren net 1 of 2 dagen oud. En nee, nee, nee, we nemen geen hond. Zelfs niet zo'n verschrikkelijk lief klein puppietje. Maar ik snap dat ze het heel erg lief vinden.

Met z'n tienen hebben we gezellig een grote pan kerriesoep leeg gegeten, 3 stokbroden erbij.
Morgenochtend hebben we dan weer een nieuwe gast erbij, Margriet belde dat ze gister aangekomen was en of ze morgen mee mocht naar de kerk! Yes!! Altijd leuk.

vrijdag 21 maart 2014

Zelfvertrouwen...

Vanmiddag zat Thijs mij achter de broek: mama, het zadel van mijn fiets moet omlaag, wanneer gaan we dat nou doen??
Nadat hij zelf de goeie sleutel opgezocht had, de schroef (of wat is het...) losgedraaid had en probeerde om het zadel naar beneden te draaien, ben ik hem gaan helpen. Mijn kracht is nog iets groter dan die van Thijs. Voorlopig. Samen hebben we het zadel helemaal naar beneden gekregen.
Toen liep Thijs weg met de fiets. Ik wachtte af.
En ja hoor, na een tijdje kwam hij terug bij de achterporch, waar ik zat te lezen. Hij was helemaal gelukkig, hij kon weer fietsen. Ik moest natuurlijk meteen mee om te kijken. Eerst nog voorzichtig en onzeker, maar langzaam aan steeds moediger, fietste Thijs ons pleintje rond. Een ideaal stukje om te oefenen, ongeveer het enige stukje vlakke weg in de wijde omtrek...
Een paar uur later durfde Thijs zelfs al de hele L-sectie rond te fietsen. Wow, zijn zelfvertrouwen groeide kilometers. Een heerlijk gezicht om hem zo lekker bezig te zien. Want natuurlijk ben ik een poosje op de voorporch gaan zitten, zodat ik hem bezig kon zien.

Vanmiddag laat kwam Kirsten, die de presentatie heeft gemaakt voor zondag. Met een beetje hulp van mij, nog. En later kwamen ook Herman en Anja, nog voor Thijs zijn verjaardag. Zodat we een gezellig volle tafel hadden. De frietjes waren lekker uit de schone pan. En de brownie was nog lekkerder....

En vanavond zijn we nog even bij fort Nassau geweest. Dat had Kirsten nog steeds niet gezien. Het is zo mooi in het donker als je alle lichtjes van de stad ziet!

donderdag 20 maart 2014

Feest!!

Vandaag was Thijs zijn dag: 9 jaar geleden werd hij geboren, 's morgens om goed 7 uur. De zon kwam net op, het werd een mooie zondag. En nu is het al een grote jongen aan het worden: die AVI-uit leest, die rekent als de beste, die een heleboel moppen kan vertellen. En die heel erg van voorlezen houdt. Dat doen we dan 's avonds altijd nog even, Snuf de hond enzo... Lekker spannend. Alleen mis ik hele stukken tussendoor, want als ik wegga van zijn kamer, leest hijzelf nog even door. Omdat het zo spannend is.

Thijs ging vanmorgen met een grote mand met spekjes de deur uit, bakje met paaseitjes. Blijkbaar was hij toch bij minder juffen langs geweest dan hij gedacht had van te voren, want hij nam de helft weer mee naar huis. Vonden wij niet erg, ze komen hier ook wel op. We waren er onderweg vast aan begonnen.
En hij had een hele stapel stickervelletjes gekregen, van de juffen waar hij wel langs was geweest. En een jojo van juf Anja, helaas was die voor hij naar huis ging al spoorloos verdwenen. Hopelijk komt die morgen nog te voorschijn op school...

Ellen wilde nog héééél graag langs Mensings. Dat is een soort Bruna, maar dan iets Curaçaoser. Daar hadden ze weer elastiekjes. Had papa gezien, gister. Onder protest van Theo en Thijs zijn we daar dus toch eerst heen gegaan. Het was nog moeilijk kiezen, maar Ellen heeft een grote doos gekocht met 1600 elastiekjes en een zakje met verschillend gekleurde. Die is voorlopig wel zoet.

Vanmorgen heb ik eerst de frietpan schoongemaakt. Morgen friet, in een frisse, schone pan. Als ik daarmee bezig ben denk ik altijd: nu niet weer zo lang wachten met schoonmaken, dan kost het veel minder tijd.
En toch gaat dat altijd weer fout. Zit het zo aangebakken dat het uren kost om dat ding fatsoenlijk schoon te krijgen, een halve fles afwasmiddel en liters heet water... Na strijken het meest irritante karweitje, denk ik. En strijken heb ik ook nog gedaan, vanmorgen. Verder heb ik heerlijk muffins gebakken, een boterkoek en een brownie. Toetje voor morgen.

Thijs heeft vanmiddag wanhopig zijn best gedaan om te fietsen. Ze zeggen dat je het niet meer afleert, maar dat gaat denk ik niet voor iedereen op. In elk geval stapt Thijs niet zo op de fiets en rijdt weg. Ard en ik hebben allebei al ettelijke rondjes op het plein gerend, maar we moeten hem nog bij het zadel vasthouden, anders kiept hij zo om. Beetje gebrek aan zelfvertrouwen. 't Is of we 5 jaar terug in de tijd gaan... Oké, kost even tijd, maar het zal wel weer komen, mag ik hopen. Jammer dat we hier niet zo'n lekker recht stuk weg hebben als langs de Boomkleverlaan. Alhoewel, deze heuveltjes op en af, dat is wel goed voor onze conditie. Zo kunnen we straks meedoen aan de halve marathon ofzo.

Thijs en ik hebben vanmiddag nog knus een aflevering van Wie is de mol zitten kijken, allebei één oortje in. Het was de aflevering van vorige week. Zodat ik vanavond nog de laatste aflevering kon kijken! Wow, het was leuk en de ontknoping vond ik zeer verrassend.

Nog maar 4 weken, dan zit ik in het vliegtuig naar Nederland!! Yes.

woensdag 19 maart 2014

Voorbereidingen

Aangezien onze kleinste smurf morgen jarig is, moeten we wel even in actie komen. Zometeen de slingers ophangen. Als je 9 wordt vind je dat nog wel erg leuk. Verder staat de traktatie al klaar. Thijs wilde graag, net als vorig jaar, zakjes met spekjes uitdelen aan de kinderen. Prima idee! Makkelijk klaar te maken, allemaal zakjes, dus geen vies geklieder met plakkerige snoepjes in de warmte.

Moesten we alleen nog een goed idee krijgen voor de juffen. Stond er bij de AH, waar we toch moesten zijn voor de spekjes, een grote stelling met chocolade-eitjes. Aha, lekker! Even creatief zijn, want zulke dingen kun je hier natuurlijk niet ongestraft zo in je tas stoppen naar school. Voor 10 uur zijn ze allemaal gesmolten... Maar in een trommel met een koelelement kan het wel. Nu staan ze nog veilig in de koelkast. Dus Anja, je weet vast wat je kunt verwachten, morgen...
Thijs zijn "vrije kleding" ligt al klaar, ook zo'n feestelijk iets. Had ik eerst een nette korte broek voor hem gepakt, maar die vond hij niet goed. Want die broek was nog te kort. Komt tot de knie, maar volgens Thijs moet een broek ruim over de knie vallen, anders vindt juf het niet goed. Oké, dan eentje die nog iets ruimer valt. En dan natuurlijk wel met sokken en schoenen, want slippers naar school is uit den boze.
Nog een grappige bijzonderheid: de kraamverzorgster bij Thijs was..... Joke! Die nu bij ons logeert in het appartement. Hoe toevallig.
het cadeau staat klaar, al bijna 3 jaar een grote wens van Thijs

Ellen heeft weer hard geoefend met woordjes. Het gaat best goed. Vandaag kwam er ook nog een lading Engels bij, morgen heeft ze daar een toets van. Dat wist ze vorige week donderdag al, maar plannen is best lastig. Ze heeft die woorden zelf in wrts gezet en ik heb het gecontroleerd. Met een paar keer heen en weer oefenen ging het heel goed.

Vandaag hadden wij op het Lab een werkbespreking. Meestal krijg ik daar niet veel van mee, omdat er dan altijd patiënten zijn om te prikken. Nu was het vrij rustig aan het begin van de ochtend, zodat ik voor een deel mee kon doen. Best leuk. Aan het eind werd mij ook gevraagd of ik nog speciale op- of aanmerkingen had. Ik dacht: nu of nooit. Gooi de knuppel in het hoenderhok... Dus ik wierp het revolutionaire idee op om de kopieën die nu altijd gemaakt worden van de aanvragen van patiënten te laten vervallen. We gebruiken ze bijna niet, het is voor een extra check en ze worden eventueel gebruikt voor het maken van de aanvragen die verzonden worden naar een ander lab. Die kunnen we echter ook wel van het origineel af maken. Vond ik.
Mijn collega's waren het met mij eens. Met elkaar hebben we het idee zitten verdedigen tegenover het hoofd. Die heeft er een beetje een hard hoofd in, want stel je voor dat we dingen over het hoofd zien... :)
Daar heeft ze wel een punt. Dus nu is het aan ons om te bewijzen dat het ook zonder kopieën goed gaat. Eerst een week uitproberen. Gaat veel papier schelen, tijd van de secretaresse die het kopieert, opruimtijd van ons en scheelt een hoop voor de papiervernietiger, waar het uiteindelijk na een week of 4 in beland. Erg leuk om te merken dat we best veel voor elkaar willen doen: met elkaar er voor gaan om deze pilot te laten slagen. Maar de eindverantwoordelijkheid ligt wel bij mij... althans, op de dagen dat ik werk.
Gelukkig ben ik morgen vrij!

dinsdag 18 maart 2014

Het nieuws.

Gisteravond, begin van de avond, had ik dus Marlies op de chat. Die vertelde vers van de pers dat hun dochter was geboren. Met de mooie naam: Elin. Ellen en Thijs waren nog op, die waren ook helemaal in de gloria dat ze gelijk een foto van Elin konden zien. Wat is de moderne techniek toch een geweldig iets! Anders hadden we over 2 weken een geboortekaartje gehad ofzo... Maar ja, ik kan natuurlijk niet hier gaan rondbazuinen op fb dat de baby van Leo en Marlies is geboren terwijl ze zelf nog iedereen moeten bereiken in Nederland. Dat doe je nl. niet om 12 uur 's nachts. Vandaar de blog van gister.

Vandaag had Theo weer eens 2 leguanen gevangen. En wel 2 in één keer. Raad eens wat ze deden...
De dikkerd heeft-ie onder een stoel gevangen gezet. De kleinere mocht op zijn kamer. Alleen dacht dat beest er zelf anders over. Die is in een onbewaakt ogenblik onder de deur door gekropen. Heeft daarbij zijn staart half verloren. Liet een bloedspoor achter, waardoor ik op onderzoek uitging. Ik dacht eerst nog dat het Theo zelf was die ongesteld was... Leguaan zat inmiddels zielig te zijn in de tuin. Wordt vervolgd.

We gingen eten. Thijs met frisse tegenzin, want we aten stamppot broccoli. Broccoli vindt hij al niet geslaagd, maar stamppot krijgt hij zeker niet door zijn keel. Dus daar zat hij met een hapje op zijn bord. En het vooruitzicht op 2 dagen geen laptop. Bij Arjan werkt die regel inmiddels. Ook al vindt hij iets niet lekker, hij eet toch wat. Thijs ondergaat de straf onder protest, maar eten doet hij alsnog niet.
Waren we aan het toetje toe, zegt Ard: Als je nu je toetje opeet met de staart van de leguaan voor je neus, dan vervalt de straf.
Thijs kon het eerst niet geloven. Hij checkte wel 3 keer of hij het goed begrepen had. En zei toen: Oké.
Ellen zei: dan eet ik niet aan tafel. En dat idee had ik ook.
Waarop Ard Thijs met schaaltje yoghurt en staart op de mat parkeerde. Thijs bedacht zich niet en at snel zijn schaaltje leeg met een schuin oog naar de staart.

In de staart werkten nog wat spieren. Ard vroeg of Thijs hem op wilde pakken. Thijs liet zich niet kennen en pakte het ding op, gelijk begon de staart een beetje te kronkelen. Thijs schrok zich een hoedje en liet hem gauw weer vallen.
Als ik een leguaan was, zou ik vooral niet in de buurt komen van huize Vreugdenhil...


maandag 17 maart 2014

En dan moet je nog je mond houden...

Soms is het een voordeel, dat tijdsverschil. Dan zijn wij hier nog wakker, terwijl iedereen in Nederland slaapt. En dan krijg je een leuk bericht door, maar dan moet je nog je mond houden, want een heel netwerk moet nog ingelicht worden. Dat gaat dan pas morgenochtend.
Het is zo leuk! Morgen zal ik vertellen wat het is...

Verder was het vandaag een dag, waarvan ik achteraf denk: had ik het maar anders gedaan. Beetje planningsprobleempjes.
Eerst was ik al aan de late kant bij het ziekenhuis weg. Ik hoefde niet naar de Dividivi (Ellen was vrij). Maar dan dus wel naar de Albert Schweitzer om Thijs, en Kiet, op te halen. Dat is dan geen handige tijd, want op een school met 700 leerlingen is het natuurlijk druk rond afhaaltijd. Theo had op mij gewacht, na een inhaaltoets Engels, dus 3 jongens in de auto geladen. Op naar Daniël, vriendje van Ellen, die vanmiddag kwam spelen.
Met de hele mikmak door naar huis. Waar Arjan en Ellen zaten te wachten. Helaas hadden ze nog niet de tafel gedekt, dus dat moest eerst gebeuren. Met z'n zevenen aan tafel, geeft een beetje geharrewar. Is niet echt een moment dat je denkt: jongens, wat een gezelligheid. Schoolstress moest er nog wat uit enzo. Een meevallertje was dat er nog wat vlees van zondag over was. Iedereen een stukje en sommigen een stukje meer. En dan gauw door naar het einde.
Huppetee, Ellen en Daniël naar de baai. Thijs en Kiet een uurtje op de laptop. Theo moet nog hard leren voor de rest van de week, toetsen, profielwerkstuk en dat soort geintjes. Kon ik even genieten van de rust in huis, terwijl ik de afwas deed....
Daarna was er was. En bedden die weer opgemaakt moesten worden. Een geluk dat de buurvrouw de was aan de lijn had gehangen :) Bedankt, buuf!
Toen smoothie maken. Van de lekkere bananen van Herman en Anja. Mazzel, we hebben voor nog 2 keer bananen.
En weer een was in de machine, dan kan Thijs zijn bed ook nog schoon. Scheelt morgen weer. Soms verdeel ik het over de dagen, soms komt het toch handiger uit om het samen te doen. Alleen als je een bed afhaalt, moet je het ook weer opmaken. Voor de nacht. Maar goed, het is wel weer gelukt.
Ook de boodschappen moesten nog gehaald. Aangezien ik nog niet alles voor het eten in huis had. Macaroni, dat gaat wel lekker snel.
Dat moest ook wel, want inmiddels was het 4 uur geworden. En om 5 uur moeten Thijs en Kiet wel weg naar judo. Zie je, echt teveel in één middag gepropt.
Maar, om half 5 was de macaroni klaar. Hebben die jongens een bordje vol gegeten (om 1 uur brood met vlees eten en dan om half 5 al weer warm eten... hmm ik mag nog blij zijn dat ze zo zaten te smullen). Ard kwam tegen 5 uur binnenrollen. At ook een snelle hap en ging met Thijs en Kiet de deur weer uit. We hadden net tijd om even de dingen te bespreken die Ard tegen Thijs zijn juf moest zeggen. Pff.
Vervolgens gingen wij ook aan tafel, wel een beetje vroeg, maar het eten was nu warm. We hadden amper de laatste hap in onze mond, stond Jason voor de deur: of Theo en Arjan meegingen naar judo?? Ze sprongen op, pakten hun pakken en waren de deur uit.
Ellen en ik keken mekaar aan: poeh, hé, dat scheelt.
Moesten we natuurlijk wel de afwas samen doen. Dat wel. Daarna was er ineens tijd over.
Voor mij dan, want toen Ard thuis kwam moest hij al weer door naar de kerkenraad.
Zegt de buurman: Hebben jullie ook wel eens vrije tijd? Alleen 's nachts zeker...
Nee, het is maar goed dat niet alle dagen zo gaan. Ik had nog meer mazzel, want Theo en Arjan konden meerijden naar huis met Maud en haar moeder.

Ik denk dat het slim is om vroeg te gaan slapen. Blij toe dat ik mag.... de wasmachine draait al weer met judopakken, maar dat vinden we morgen wel weer.

zondag 16 maart 2014

Op z'n zondags

Vanmorgen was iedereen al vroeg bij de pinken. Op zondag uitslapen is er hier nooit bij. Zodat we allemaal, ook de gasten, op tijd bij de kerk waren.
Arjan startte de beamer en de laptop op, ik ging koffiewater heet laten worden en de andere spullen klaarzetten, Theo deed dan toch, toe maar weer, het geluid. Officieel is er ook iemand anders voor, maar die laat het nogal afweten op het moment. Zodat Theo elke zondag achterin de kerk zit om aan de knopjes te draaien. Ellen werd gevraagd voor de crèche, al stond ze niet op het rooster. Al met al hebben we zo onze bezigheden...

Na kerktijd konden we dan genieten van de rust. Eigenlijk vind ik dat één van de heerlijkste momenten van de week. De kinderen vermaken zich een poosje op de laptop. Kopje koffie met een koek en de stilte en de rust. Na de koffie zijn we even bij onze gasten neergestreken. Even tijd om bij de praten.

Tussen de middag heeft Ard broodje gezond gemaakt en daarna is hij met Ellen en Thijs naar de baai gegaan. Ze hebben weer een zeepaardje gezien!
Ik wilde nog mijn stukje voorbereiden wat ik woensdag voor de dagopening moet doen. Over groei... daarom ben ik thuis gebleven.

En vanavond hebben we gezellig met elkaar gebarbecued. Voor de verandering... Maar er was nog het één en ander over van gisteren, dus waarom niet?

Tenslotte zijn we ook nog lang niet uitgepraat met onze gasten (volgens mij zijn we over 2 weken nog steeds niet uitgepraat...).
en naar de film "Tula" gekeken, vanavond

zaterdag 15 maart 2014

Een goed begin

We hebben vandaag een goed begin gemaakt met onze kring. Wow, wat was het gezellig. Hoewel ik het best spannend vond, liep het als vanzelf. Geanimeerde gesprekken, mensen die elkaar nooit eerder gesproken hadden, heel uiteenlopende onderwerpen. En een heerlijke bbq, door de toegewijde zorg van Theo en Arjan.
Serieuze en minder serieuze verhalen kwamen aan bod bij het kennismakingsspel. Ard had bedacht om kaartjes uit te delen van memory. Je moest dan degene opzoeken die net zo'n kaartje had als jij. Elkaar iets serieus en iets grappigs vertellen wat de ander dan later in de kring moest vertellen. Het meest komische moment was toen 2 mensen een uitgebreid gesprek hadden gehad en aan het eind er achter kwamen dat ze dezelfde kaartjes hadden. Dat kan dus ook...
Uiteindelijk hebben we ook afspraken kunnen maken over hoe we verder gaan.


Ard en Arjan hebben vandaag gedoken. Ze waren allebei erg enthousiast. Het was leuk, het ging goed. En ook Carlos, de instructeur, was erg tevreden. Het was voor Arjan de eerste keer dat hij ging duiken met flessen, maar hij was natuurlijk al vaker diep geweest met free diven. Hij deed het daarom verrassend goed voor een eerste keer.

Ik had mijn relaxmoment al genomen, vanmorgen. Om 9 uur ben ik naar de baai gegaan. Dankzij Maria hoef ik niet persé op zaterdag meer het hele huis door. Alhoewel er altijd wel werk ligt... Maar kon ik even heerlijk liggen lezen. De jongens waren aan het werk voor school. Ellen was naar de Zeeverkenners. Die heb ik om 12 uur opgehaald en daarna zijn we naar huis gegaan. Alwaar Ellen eerst weer woordjes moest oefenen voor Papiaments.

vrijdag 14 maart 2014

Hebbes

n.

Vanmorgen, goed half 6, de wekker was net gegaan, ketel water op het vuur om thee te zetten, liep ik eerst maar eens naar de berging om te kijken naar de val. En ja: muisje in de val. Mooi, dat is één. Ik hoop dat het hierbij blijft... Voor de zekerheid zetten we vannacht
nog een keer de val, je kunt nooit weten...


In elk geval hebben we jullie hond niet nodig, zo, Sandra. Hoewel het misschien wel handiger is als een hond het beestje vangt en opeet? Want er was toch niemand die veel zin had om die val leeg te maken. Dus toen moest Ard, als het hoofd van het gezin, die taak wel op zich nemen.... En dat alles op de vroege morgen. Ellen vond het overigens  heel zielig, allemaal. Tja, had-ie maar niet zo dom moeten zijn.

Vanmiddag kwam Kirsten. Ik had haar gevraagd of ze ook wel eens de presentatie voor zondag wil maken. Gelukkig wilde ze dat wel. Dus heb ik haar ingewijd in mijn systeem. Volgende week gaat ze het zelf doen en kijk ik mee en de week daarna gaat ze het helemaal zelf doen. Kan allemaal nog net mooi voordat ik naar Nederland ga!






Ard heeft het vandaag druk gehad met inbraken en alarmsystemen op de scholen. Het is weer bar en boos. En helaas geldt daar nog geen "hebbes" voor. De kans dat gejatte spullen nog opduiken is erg klein.

Dacht ik dat Thijs mooi op tijd in bed lag voor de vrijdagavond, bleek de klok stil te staan, het was 3 kwartier later dan ik dacht. Nieuwe batterij doet wonderen...

donderdag 13 maart 2014

Ongewenst bezoek...

Thijs heeft morgen een uitje met de klas. Ze gaan naar het Seaquarium. Erg leuk natuurlijk. Gewoon schoolkleren aan, dat wel. Maar een pet mee, extra drinken. En ze mogen wat lekkers meenemen. Niet dat dat op het lijstje staat, maar dat vertelde Thijs zelf. Oké, ik heb niet zo veel meer in huis, eind van de week enzo. Hij had de keus uit: sultana, biscuitjes of een rolletje pepermunt. Hij koos voor een rolletje pepermunt, had ik ook wel verwacht.
Dus ik maak zijn tas klaar, pet erin, rolletje pepermunt uit de berging halen. Denk ik: wat ruikt het toch sterk, die pepermunt! Oooo, neeeee, door het plastic heen is er aan die pepermunt gevreten. Ik kijk nog eens goed op de plank, zie ik dat er ook aan een zakje zoute koekjes is gevreten, gewoon, met plastic en al. En ook een gaatje in de zak met spaghetti.
Grr, muizen?
Met veel plezier zetten Theo en Arjan vervolgens de muizeval neer. Nu maar eens afwachten of het effect heeft.

Vanmiddag waren we naar de tandarts geweest. Arjan, Ellen en Thijs. Geen gaatjes, althans, niet die er nog niet waren. Maar Ellen is onder handen genomen. Ana, de tandarts heeft een niet zo gangbare oplossing gezocht voor die ongelijke tanden van Ellen. Ze heeft het kleine tandje uitgebouwd tot een wat bredere. Ziet er best mooi uit. Het duurde alleen errug lang. Ondertussen kon ik wel mooi met Thijs zijn sommen maken. Zaten best lastige bij. Liters en centiliters, daar heeft-ie niet zoveel mee. Voor de rest doet hij het op zijn eigen manier. Die ik niet kan volgen. Bij het optellen hoor ik hem mompelen: de 5 doet niet mee. Of: over de 5. Ik geloof dat hij het splitsen overal bij betrekt. Voorlopig telt vooral het resultaat, dus als de juf het goed vindt, vind ik het ook goed.

Morgen maar eens een mooie foto van Ellen maken om dat lekkere bekkie te laten zien. Ze was vooral trots op het feit dat ze zo lang in die stoel heeft stil gelegen. Zegt ze: Ik moest alleen mijn ogen dicht doen toen ze met die blauwe lamp in mijn mond ging schijnen.
Wat?? Vroegen wij allemaal, doe je je ogen niet dicht dan, als je in die stoel ligt?? Bleek dat we allemaal onze ogen dicht doen als de tandarts bezig is. Maar Ellen niet, die wil graag alles zien...

woensdag 12 maart 2014

Glimlach

Vanmiddag hebben de jongens weer flink geoefend met skeeleren. Thijs en Theo hebben nog een langere plank gebietst bij een kavel waar ze aan het bouwen zijn. Theo had al bedacht dat hij graag nieuwe skeelers wil voor zijn verjaardag. Dan kan Arjan die van hem... jaja. Ze zijn al aardig versleten. Nu mag hij zelf even uitzoeken of ze een beetje te krijgen zijn hier op Curaçao, anders mag ik ze meenemen uit Nederland.

Toen ik Thijs naar bed bracht en zijn avondgebed aanhoorde, kon ik een glimlach niet onderdrukken. Hij zei: Here God, dank U wel dat we lekker konden skeeleren, vanmiddag. En dank U wel dat we konden stunten.

Ik dacht er achteraan: dank U wel dat ze weer heelhuids binnen zijn...

Maar ja, daar zijn het jongens voor. En ook wel fijn dat ze zich zo vermaken. De laptop is toch al zo'n trekpleister.

Ondertussen was ik naar Hato geweest om onze nieuwe gasten op te halen. Héél gezellig!
En gelukkig ben ik morgen vrij. Kan ik mooi het één en ander voorbereiden voor zaterdag, als we hier starten met de kring. Boodschappenlijstje heb ik al... Nu het geestelijke boodschappenlijstje nog.

dinsdag 11 maart 2014

Ik mis Nederland zo!!

Denk nou niet dat dat een uitspraak van mij is. Nee, het was een patiënt die dat vanmorgen tegen mij zei. Dat vind ik dan weer zo bijzonder. Zij is van geboorte Curaçaos, en Antilliaans. Maar heeft vanaf haar 7de tot voor 3 jaar terug in Nederland gewoond, gewerkt. Ik durfde niet echt te vragen waarom ze dan hierheen is gegaan. Ze vertelde dat ze werkt in de Taams-kliniek. Ze miste de Nederlandse cultuur en het Nederlandse leven. Ze kon maar niet wennen aan het leven hier. Ook sneu...
Ik vind het hier heerlijk. De zon, elke dag! Het verveelt nog nooit. Voor een deel begrijp ik wel wat ze bedoelt: gemakzucht van mensen, de criminaliteit en dat soort dingen. Alleen loop ik daar niet elke dag tegen aan. In mijn werk kun je goed afspraken maken, mensen houden zich er ook aan. Verder wonen we op Blue Bay, lekker veilig. Dan hoor je op de radio en lees je in de kranten wel van een hoop ellende, maar dat is toch anders. Daarbij, dat heb je in Nederland in de grote stad ook wel.
Dus, tja, wel grappig, dat een echte Antilliaanse zo terug verlangt naar Nederland. Dat is trouwens ook één van de redenen dat de goed opgeleide Antillianen liever in Nederland blijven. Want met al die toestanden van de Bosman-wet zou je denken dat er alleen maar criminelen richting Nederland gaan, maar dat is niet waar. Er zijn ook een heleboel positief ingestelde Curaçaoenaars die in Nederland hun studie doen en dan daar blijven hangen. Logisch... Wel jammer, want eigenlijk zijn ze hier ook zo hard nodig.
Leuk, zulke boeiende gesprekken. Verder was het niet zo druk. Het liep allemaal gesmeerd, zodat ik mooi om 12 uur weg kon. Ideaal. Eerst Ellen opgehaald en toen door naar Thijs, die bij juf-tante-Anja was. Want Ard kon niet tussendoor even weg, dinsdag zit niet in zijn systeem... dit was wel een mooie oplossing. Gelukkig was ik dus ook redelijk op tijd. Er liepen nog een heleboel kinderen op het schoolplein.

Ellen vertelde aan mij dat ze met bibberende benen en de kriebels in haar buik de toets van Papiamentu had gemaakt. Ze dacht dat het wel goed gegaan was, ze wist alles. Nu hopen dat ze ook alle accenten de goeie kant op heeft gezet.
Op naar het volgende project: een spreekbeurt over astma. Komende maandag. Dat wordt nog even hard doorwerken.

Ook Theo en Arjan waren tevreden over hun toetsen. Het zal nog wel even duren voordat ze alle cijfers hebben gekregen.
Om de stress een beetje kwijt te raken gingen ze vanmiddag skeeleren. Aangezien ik druk was met van alles en nog wat, zag ik niet wat er gebeurde. Tot ik deze foto tegenkwam. En dacht: "Nee, dit is toch niet echt??"
papa, we willen een schans bouwen...

Ik ben bang dat het wel echt was. Maar goed, ze liggen allemaal weer veilig en zonder gebroken benen in hun bed.

       

maandag 10 maart 2014

Het was weer zo laat...

Vandaag hebben we weer eens afscheid genomen van Rianne. Dat doen we nogal eens... Maar nu wel weer voor langere tijd. Ze gaat in Nederland weer verder met de studie. Ze hoopte nog even dat ze een nachtje langer kon blijven. KLM was overboekt, dat is trouwens bijna standaard tegenwoordig. Helaas voor haar, ze kon toch mee. Het zijn wel leuke grapjes: je krijgt dan 300 euro voor een volgende reis. Verder een overnachting in een leuk hotel met gratis eten en drinken.
We hebben het in elk geval gezellig gehad, de afgelopen 10 dagen. Thijs heeft er vandaag nog even extra van genoten, want die is niet naar school geweest en mocht met Rianne naar de baai, vanmorgen vroeg. Lekker uitrusten op een bedje in de zon. Hij had daar een heel boek gelezen. Dan wordt je snel weer beter... Morgen gaat hij weer naar school. Zijn buik rammelde nog wel erg, vanavond. Maar we hopen dat dat komt omdat het juist weer beter gaat.

Ellen is mee geweest naar Hato. Die wil dat wel, Thijs echt niet! Afscheid nemen thuis, dat gaat nog. Maar op Hato staan, dat vindt hij verschrikkelijk. En na Hato werd het al tijd om Ellen en Arjan naar Veeris te brengen, waar zij een afscheidsfeestje hadden van Target. Want Arko heeft het afgelopen seizoen meegeholpen met Target, Bijbelonderwijs voor de tieners. En Arko en Marieke vertrekken donderdag. Ja, het is deze week echt een week van afscheid nemen!
Gelukkig kunnen we ook weer mensen ophalen van Hato...

Theo had een goed gevoel over zijn Papiamentstoets van vandaag. Met behulp van tante Norin heeft hij een verhaal gemaakt, dat moest hij vandaag dan weer reproduceren. En ook Arjan was tevreden over zijn toetsen. Die heeft er bijna 2x zoveel als Theo. Nogal een verschil: 2de klas of 5de klas.

Toen ik vanmiddag thuis kwam lag er een berg zand in de tuin. Huh?? Een uurtje later lag er ook nog een berg grint naast.
Aha, daar hadden we het over gehad. Dus Ard en Theo zijn hard bezig geweest om het grint te verdelen. Ons oprijpad ziet er nu een stuk netter uit. Kale plekken in de tuin zijn gevuld. En er is een begin gemaakt met het verder opvullen van de tuin, achter ons huis. Sorry, het was al donker, ik kon geen foto's meer maken. Het grappige is dan dat de nieuwe stukken in het maanlicht echt oplichten. Net of er sneeuw ligt.

zondag 9 maart 2014

Voor de verandering...

Rianne wilde nog wel heel graag een keer proberen om lionfish te schieten. Dat lukt het beste aan het eind van de middag. Dus, Ard en Rianne gingen na de kerkdienst vanmiddag, gelijk door naar de baai. Andere kids hadden geen zin. Ja, Ellen, maar die mocht natuurlijk niet...
Arko en Marieke waren er ook. Die gaan van de week terug naar Nederland, na een jaar vrijwilligerswerk in de kinder-crisis-opvang. Arko heeft al flink geoefend met schoonmaken van de vis.
Zul je altijd zien: geen enkele lionfish te bekennen, voor de verandering. Helemaal niets! Tja, helaas. Voor de rest was het leuk.
en de Target-tieners zongen een afscheidslied



Thijs was niet lekker. Beetje soort van buikgriep en erg moe. Die mocht dus thuisblijven, vanmiddag. Met Arjan, want zei hij zelf: daarmee kan ik het beste opschieten.
Niet dat er veel op te schieten was,  want Arjan vertelde later dat Thijs in ons bed was gekropen en in slaap gevallen. Arjan had hem later wakker gemaakt (weet je wel hoe veel moeite dat kost!!) omdat hij nog wel moest douchen. Gelijk daarna was hij in zijn eigen bed gegaan en verder gaan slapen.

Ard was vanmorgen na kerktijd nog weer langs Hato gegaan. Voor de verandering zijn ze niet weggestuurd... Bij de FOLbasis hebben ze een beetje een hekel eraan als mensen staan te koekeloeren. Maar goed, Ard heeft weer mooie foto's. Blijft boeien, die enorme bakken van vliegtuigen uit Amerika. Niet dat ik er veel mee heb.

...maar Ard wel

zaterdag 8 maart 2014

Porto Marie en een bijzóndere belevenis...

Vandaag dus een dagje er tussen uit. Eerst hebben we heerlijk uitgeslapen. Ellen kwam om 9 uur haar bed uit. En ze lag er gisteravond om 8 uur in, nog iets eerder zelfs. Toen sliep ze ook snel, want we hebben haar niet meer gehoord of gezien. Dat is al bijzonder.... Daarna dus een flinke nacht gemaakt.
Thijs en Rianne waren wel eerder wakker, maar die hoor je allebei niet :) Wij waren ook om een uur of half 9 wel uit bed, maar alleen al het idee dat je nergens voor hoeft te haasten!
Rustig een bolletje eten, kopje thee, kopje koffie.  Theo kwam er even bij zitten met zijn bolletje. Arjan sliep ook uit. Die had geen haast. Theo wel, want hij had een heel programma voor vandaag. Te lezen op zijn fb is het allemaal gelukt. Knap van hem dat hij toch kans ziet om structuur aan te brengen in zijn studie!

Tegen 10 uur zijn wij weggegaan. Rianne met de kids achtergelaten. Doen we trouwens met een gerust hart, want dat loopt altijd prima. Zo ook vandaag.
We moesten wel iets kiezen om naar toe te gaan. De keus is natuurlijk niet zo groot als Nederland, maar toch. Daaibooi waren we de laatste tijd al een paar keer weer geweest. Cas Abou is zo prijzig. Santa Cruz is een zooitje. Laten we eens gaan kijken bij Porto Marie. Daar heeft Ard goede herinneringen aan, van vroeger. Al is het nu wel heel anders geworden. Wel een strandje met sfeer. Het was ook niet zo druk.

Er was een troepiaaltje, een kleintje, die kruimels brood at uit Ard z'n hand, zo grappig.


Maar nog bijzonderder was dat ik een rog heb gezien, door Ard z'n duikbril. Ard zei al: de kinderen zullen het niet geloven.
Huh?? Nou, die geloven echt wel dat wij een rog hebben gezien.
Nee, zei hij, dat jij mijn duikbril op hebt gehad.
Inderdaad, ze vielen bijna van hun stoel, maar ze geloofden het wel.
spotted eagle ray, oftwel een rog

ongestoord een boek lezen!

En vanavond hebben we lekker bij de Buurvrouw gegeten. De Buurvrouw op Grote Berg, dan wel. Een leuk, gezellig restaurantje. Betere service dan bij Tempo Doeloe. Ze stonden al bij de deur om ons welkom te heten. We zaten net, toen kwamen ze al vragen wat we wilden drinken. En de bestelling stond binnen de kortste keren voor onze neus. Al met al weer een goede ervaring.

vissersbootjes die voorbij varen...

Wat een heerlijke dag!!