Duikertjes

Ellen had vorige week tot haar verrassing een duik aangeboden gekregen voor haar verjaardag. Van Carlos, die een duikschool heeft. Een hartewens van Ellen. Vanmiddag mocht ze dan het diepe in. Ze had van te voren wel de kriebels, want ook al wilde ze heel graag, het was ook wel een beetje spannend.
Gisteravond, toen Ard en Carlos nog even aan het chatten waren over hoe en wanneer, opperde Carlos dat Thijs ook mee mocht en Ard zelf ook. Thijs vond het geweldig, maar ook geweldig spannend, meer nog dan Ellen.
Hoe dan ook, vanmiddag gingen ze naar Slangenbaai, net naast Blue Bay. Alleen moet je wel helemaal omrijden om er te komen.
Beide kids vonden het een feest. Ze waren super-trots dat het zo goed ging.
Nu zint Ellen op manieren om geld te verdienen om haar padi te halen...

Gister zijn Ellen en Thijs naar Sandra geweest. Die heeft weer 2 puppies die geaaid moeten worden. De ene, een klein ondeugend opdondertje, was al gesocialiseerd. De andere, al 3 maanden oud, was nog heel bang. Dat was een mager scharminkeltje, heel schuw, al ging het al een stuk beter dan de eerste dagen. Het is toch diep triest wat je hier uit de mondi ziet komen. Je snapt niet dat mensen het over hun hart kunnen verkrijgen om zo'n aandoenlijk kleine puppie te dumpen! Helaas is het hier aan de orde van de dag...
Wel heel grappig om te zien hoe verschillend Ellen en Thijs erop reageren. Ellen is echt een spontane dierenvriendin. Thijs vindt (ook dit) best wel spannend en is een stuk terughoudender. Al vindt hij het wel heel oneerlijk wat er gebeurd is met de honden die Sandra opvangt en had hij honderd-en-één vragen over de dieren. Uiteindelijk wilde hij ze ook wel aaien, maar liever nog de grotere die wat bezadigder zijn, dan het kleintje die lekker druk en speels was.

Feest aan alle kanten!

Het leek het hele weekend wel feest! Vrijdagmiddag hadden we eerst een 'house-warming' bij Fokko. Hij woont sinds kort definitief op Curaçao en heeft eigen woonruimte. Tijd dus voor een feestje. Erg gezellig, ook doordat we mensen tegenkwamen waarmee we weer connecties van vroeger hadden.
Daarna gingen we met de dominee eten. Helaas vertrekt domi Anne morgen weer naar Nederland. We hebben de afgelopen weken erg genoten van zijn preken en zijn aandacht voor heel de gemeente. Masha, masha, masha, masha danki, zoals Hellen schreef op facebook!

Toen was het zaterdag en vierden we 's avonds de verjaardag van Anja. Tot hun ergernis mochten onze kinderen niet mee. Van Herman en Anja had het wel gemogen, maar ik vond dat het dan veel te laat zou worden of wij moesten al weer vroeg naar huis gaan. Dus bleven ze thuis met wat lekkers...
En hadden wij een heel gezellige avond op Santa Catharina. Natuurlijk had ik al lang hun nieuwe huis gezien, want ook bij hun was er een 'house-warming'. Ze hebben een zee van ruimte om hun huis heen en aangezien we hier alle feestjes buiten doen, was er plaats genoeg voor iedereen.

Tja, en toen was het dan vandaag mijn verjaardag. Ter verhoging van de feestvreugde begon de kerkdienst vandaag pas om half 10. En hoefde ik niet te beamen. Ik had lichtelijk een hint gegeven dat ik wel zin had in thee op bed. Ard vindt het maar niks, kruimels in je bed. Maar ik vind het heerlijk. Niet die kruimels in bed, maar wel lekker genieten van een rustige start.
En zo kreeg ik dan vanmorgen van Ellen mijn ontbijt op bed: thee, juice, twee geroosterde boterhammetjes. En de deur dicht! Kon ik op m'n tablet alle berichtjes lezen die er al op facebook stonden, mails lezen, heel relaxed.
Na kerktijd gingen er nog wat mensen mee naar huis, waar we verder gingen met feestvieren.
O ja, en toen had ik nog niet eens verteld wat ik voor leuks gekregen had: een flesje met een heerlijk geurtje, een boekje met recepten met koffie en een druif. Er werd Ard gegarandeerd dat hij over een jaar al vruchten heeft. We zullen zien. Van de week even in de grond zetten en flink water geven.
Verder kregen Ellen en ik een envelop waarmee we samen iets leuks mogen doen. We keken elkaar aan, dat komt wel goed met ons!
Dan nog een stapel Eva's. Toch jammer dat ik nu niet meer op Damacor zit, waar het vaak zo rustig is dat ik wel een boekje kan lezen. Nu race ik weer rond op Groot Davelaar. Scheelt wel een ritje rijden om 11 uur in de ochtend, dat dan weer wel.
En een tas met Dove-producten, wat een verrassing uit Nederland! Precies wat ik heel goed kon gebruiken.
Met bonnen van de Bruna, dat wordt nog een middagje snuffelen bij één van onze favoriete winkels in Zuikertuintje. Dankjewel, Encelia-dames :)
Tot slot nog het één en ander aan feest-eten: flesje wijn, zakken chips, flessen fris.
Oftewel, het was echt feest.
We hebben met elkaar een grote pas kippensoep soldaat gemaakt, stokbroodje erbij. Jammer genoeg was er geen huzarensalade meer op het eiland, dus de kip-kerrie-salade ging niet door. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Toen de visite weer weg was en Ard met Ellen en Thijs en onze gasten naar de baai was, ben ik in de hangmat gedoken. Even lekker lezen en hangen...

Oftewel, heerlijk om op zondag jarig te zijn!

Dan nog een foto van een activiteit van gister: uitkoken van een warawarakop die we laatst gevonden hadden:

Hieperdepiep, verjaardag van Ellen!

De dagen vliegen voorbij, nu het nieuwe schooljaar weer begonnen is. Weinig tijd ’s avonds om te schrijven.

Gister vierden we Ellen haar verjaardag. 14 jaar geleden dat ze geboren werd als een piepklein meisje, nog geen 6 pond. En kijk nu eens: een spontane, vrolijke meid, die al bijna net zo groot is als haar moeder.

Voor de vijfde keer vierde ze haar verjaardag op de Dividivischool. Dus nog een keer trakteren en de klassen bij langs. Leuke cadeautjes krijgen van de juffen, want dat hoort er bij, hier. En natuurlijk in ‘vrije kleding’, dan is het wel echt feest.

Ze was erg blij met de mooie haarklem, die ze van ons kreeg, een schetsboek om kleding te tekenen, ponsjes voor kaarten en een hand van plexiglas, waar ze haar armbanden en andere sieraden aan kan hangen.

Natuurlijk moest er wel huiswerk gemaakt worden, tenslotte was het een gewone schooldag. Maar gelukkig hadden we ook genoeg tijd om ’s middags een bakkie koffie te drinken met elkaar en een lekker stukje cake te eten.

Ellen had stamppot andijvie uitgekozen om te eten. Tot ergernis van Thijs, maar omdat het een feestdag was, had ik voor Thijs sla gemaakt. Hij eet voor zijn plezier een hele schaal sla met komkommer leeg. Als hij maar geen aardappels hoeft te eten…

Nu, wij hebben heerlijk gegeten van de andijvie. Met worst, want die had Esther meegenomen uit Nederland. Esther logeert bij ons in het appartement, wat ze nog kende van haar tijd als vrijwilliger bij Encelia. Ook Annemieke was er. Zo dat we weer eens een gezellige tafel vol hadden.

Op verzoek van Ellen deden we na het eten nog spelletjes. Dat wil zeggen, Ellen, Esther, Annemieke en ik. Ligretto. Wat ik nog nooit gewonnen heb, gewoon omdat ik daar niet snel genoeg voor ben. Het geeft niet, we hebben wel een hoop lol gehad!

Verder rolt alles hier weer redelijk normaal door. Vorige week was de eerste volledige schoolweek, maar het lijkt al veel langer geleden dat het vakantie was. De eerste info-avonden zijn geweest, ik heb al een gesprek gehad met Thijs zijn juf. Volgende week een gesprek met Arjan zijn mentor. Al met al zitten we weer helemaal in het ritme.

Weekend op Westpunt!

Vrijdag 7 augustus

Met een lijstje voor me heb ik de spullen die we mee moesten naar Westpunt bij elkaar gezocht, vanmiddag. Ongelooflijk, wat een tijd geleden dat ik zo voorbereidingen heb getroffen voor een vakantie. En dan is dit nog maar 2 dagen.

Ik had tegen de kinderen gezegd dat we zo weinig mogelijk mee zouden nemen. Dat is natuurlijk een uitdaging. In de eerste plaats had ik een redelijk precieze planning gemaakt van wat we gaan eten. Want er is geen winkel dichtbij, dus ik wilde alles mee nemen wat we nodig zouden hebben. En op is dan op.

Verder zullen we voornamelijk in zwembroek en bikini leven, deze dagen, dus 1 korte broek en 2 T-shirts moet genoeg zijn. Wandelschoenen, want zondag is de Christoffel gratis te bezoeken. Ellen en ik laten dit graag aan de mannen over. Die willen zo’n kans niet zomaar voorbij laten gaan. Prima…

We hadden bedacht dat Arjan en Ellen wel met de bus naar Westpunt konden gaan, dan hadden we genoeg ruimte voor onze spullen. Want het krat met snorkelspullen gaat mee, en lakens. Ook badhanddoeken nemen nogal wat ruimte in.

Maar het viel reuze mee. Want Ard stouwde alles efficiënt in de achterbak. En het paste! Heel netjes van ons. Zo konden Arjan en Ellen ook mee in de auto. Nog even bolletjes gehaald bij de Centrum, voor een broodje hamburger. Daarna konden we door. Het was half 5.

Om 5 uur reden we Landhuis Savonet voorbij en 7 minuten later waren we bij het huisje. Een fantastische locatie op de rotsen, met uitzicht op Playa Forti.

De tassen waren in no-time uitgepakt, want zoveel zat er toch niet in. Ard heeft wat frietjes gehaald in de buurt en in die tijd heb ik hamburgers gebakken. Beetje sla gesneden. En daar zaten we toen.

Ellen had de vogels al een portie water gegeven. Vooral de suikerdiefjes waren daar heel blij mee. Ze gingen lekker badderen. Ook een kolibrietje vermaakte zich voor onze ogen in de flamboyant.

Ondertussen ging de zon onder. Wat heerlijk om zo relaxed het weekend in te gaan.

’s Avonds hebben Arjan, Ellen, Thijs en ik nog een paar spelletjes Uno gedaan.

Nu zijn de strandbedden klaargezet, want daar verheugen de kinderen zich het meest op: buiten slapen. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan…

Zaterdag 8 augustus

De kinderen hebben lekker geslapen, Ard ook. Ik iets minder. Het ligt toch niet heel  comfortabel, op een strandbedje. Is natuurlijk ook niet bedoeld voor een hele nacht. Toen het nog donker was, hoorden we de vissers al. Ze hadden netten leeggehaald en de eerste kopers waren er ook al.

Toen het licht werd, zo om half 7, zag ik Thijs langswandelen. Die was al weer wakker. Gelukkig zag hij niet dat ik ook wakker was en ging hij, met boek, terug naar zijn bed.

Om 7 uur was Arjan ook wakker, die ging eveneens liggen lezen.

Nog heerlijk in dromenland

daar komt de zon op, boven de bergen

Flamboyant, en de zon net op de bootjes

Nog een half uur later was ook Ellen wakker. En zo kwam er van echt uitslapen niet veel terecht. Ach, het geeft niet. We hadden een vrije dag voor ons liggen. Nergens druk om maken, het komt vanzelf goed.

Ard ging eieren bakken, ik ging thee zetten. Met een bolletje en plakje ontbijtkoek hadden we een uitgebreid ontbijt.

Tijdens het ontbijt bespraken we de mogelijkheden van deze dag. Ard heeft pas een boekje gekregen met Hiking Trails. Dat is hij ijverig aan het bestuderen. Er stond ook iets in van het mijnwerkersdorpje bij Playa Jeremi, een eindje hier vandaan. Van Billy hadden we daar ook al eens iets over gehoord. Zullen we daar eens naar op zoek gaan? Het is een dorpje van wel 150 jaar oud en er is dus ook niet veel meer van over.

het is een lekker stel, maar de kleding heb IK niet uitgezocht, deze morgen...

Wat ruïnes van huizen en een pad waar ooit een treintje heeft gereden. Het kostte ons wel enige moeite om de toegangsweg te vinden, maar het is gelukt. Een bijzondere omgeving! Met een groot veld bromelia’s als beloning.

Thuisgekomen hebben we onszelf een beetje verwend met crackertjes met brie, we kregen bijna een Frankrijk gevoel…

Daarna tijd om een frisse duik te nemen. We kunnen hier een pad naar beneden nemen, dan zijn we in 5 minuten bij de baai. In de hoop dat de schildpadden in de buurt zijn. Het duurde even, maar toen spotte Arjan een schildpad. Thijs heeft hem ook gezien en ik ben er een tijdje achteraan gezwommen. Ik vind het zo’n mooi gezicht hoe ze door het water bewegen, met rustige slagen van de voorpoten. Ik kon hem wel een tijdje volgen, maar ineens ging hij sneller zwemmen, waarschijnlijk naar de bootjes die net aangelegd waren. Vissers, met vis. Dat visafval vinden de schildpadden ook heerlijk.

Ik zwom naar Ard, Arjan en Thijs toe, die ergens anders in de baai iets bijzonders zagen. Ze riepen mij. Tot mijn verrassing was daar een zeepaardje. Die had ik nog niet eerder gezien. Ook dat zijn heel mooie diertjes. Kleiner dan ik dacht, maar zo sierlijk! Ik ben heel blij dat ik er nu eens één in het echt heb gezien.

Ellen had geen zin om te zwemmen, die was op de kant bezig om schelpjes te zoeken. Dat kan ze uren volhouden. De oogst was helaas maar klein, deze keer.

Na deze lichamelijke bezigheden ben ik op mijn strandbedje in slaap gevallen. Heerlijk, zo’n slaapje in de middag! Schrik: werd er een haai gevangen! Wel leuk om dat zo van boven af te kunnen zien.

In die tijd ging Ard met Arjan en Thijs naar Kura Hulanda Lodge, naast Playa Kalki. Daar vonden ze een gat in de rotsen, waar je ver beneden het water kon zien. Een eindje verder was een trap naar beneden, waar ze bij een piepklein meertje uitkwamen, dat in verbinding stond met de zee.

Na het avondeten, wraps, jammie!, zijn we daar nog een keer naar toe gelopen.

Kura Hulanda Lodge is een soort van hotel, appartementen. Een mooi terrein, met veel bomen en ander groen overal tussendoor. En dus dat gat in de rotsen.

brr, heel koud water

’s Avonds heb ik met de kids een paar spelletjes Uno gedaan, net als gisteren. Het is een spel wat ze allemaal goed kennen en we hadden dan ook een hoop lol!

Nu liggen Thijs en Ellen al weer een tijdje in bed. Ook al is het anders dan thuis, ze waren snel vertrokken…

Zondag 9 augustus

Vanmorgen werd ik wakker van de zon, die tussen de shutters door scheen. Wij waren toch maar op een gewoon bed gekropen, gisteravond. Maar als de zon op is, dan moet het al wel 7 uur zijn. Ik keek op de klok in de keuken en ja, dat klopte. Dus maakte ik Ard wakker, want hij wilde met Arjan en Thijs de Christoffel op.

Nadat de bolletjes gesmeerd waren, waren de jongens nog niet wakker. De slaapkoppen.

Kwart voor 8 vertrokken ze naar de Christoffel, 7 minuten rijden, hadden we vrijdagmiddag genoteerd. Natuurlijk moesten ze er een wedstrijdje van maken, hoe snel komen we boven en hoeveel mensen kunnen we inhalen. Een half uur lopen vanaf de weg naar de parkeerplaats en daarna nog een half uur naar boven. 39 mensen ingehaald...

Vanwege het 60-jarig bestaan van Carmabi waren deze dag alle activiteiten van Carmabi open. Onder andere Christoffelpark, Landhuis Savonet met museum en Shete Boka.

Er was veel animo voor, het was een groot succes!

Om kwart voor 11 waren onze mannen weer thuis. Tijd voor een bakje koffie met een koekje. Daarna hadden Arjan en Thijs geen zin meer om nog terug te gaan voor het museum. Dus gingen Ard, Ellen en ik daarheen. Het was bij landhuis Savonet één groot feest. Leuk om nu ook eens in het museum geweest te zijn!

Boka Tabla

Daarna zijn we nog naar Shete Boka geweest, naar Boka Tabla, de onderwatergrot. Altijd mooi om daar te kijken, maar daar was het nu ook druk…

Thuisgekomen hebben we eerst de preek van deze dag gelezen. Anne was zo vriendelijk om hem naar Ard te sturen, zodat we niks gemist hebben van Jakob. Het was weer een wijze les, waar iedereen zijn eigen les uit kon halen.

Toen was er nog een klein stukje middag over. Ard wilde nog graag van Playa Piscado naar Playa Kalki snorkelen. Ik wilde nog graag gewoon bij Playa Piscado snorkelen en wie weet, het zeepaardje zien. De kids zaten verwikkeld in een potje Uno, die wilden niet meer mee de zee in. Ook prima.

Helaas was het zeepaardje niet te vinden, maar ik heb nog wel een schildpad gezien.

Ard vond heel andere dingen op zijn pad: bedden, pannen, bestek, een loopauto. Allemaal in zee gekieperd, expres of per ongeluk. De huizen en appartementen staan daar boven op de rotsen, dus het kan wel makkelijk dat iets de zee inwaait of valt, alhoewel, een compleet bed? Wel jammer van de natuur…

Om half 5 gingen we opruimen en inpakken en om 5 over 5 zaten we in de auto. Netjes gedaan.

Het was een heerlijk weekendje weg. En 2 dagen zonder internet? Ging prima. Met boeken en spelletjes vermaken wij ons ook best. Voor herhaling vatbaar…

Van welkom en afscheid

Vanmorgen heb ik helpen schoonmaken in de nieuwe klas van Thijs. Een heel mooie gelegenheid om vast kennis te maken met de juf. Het grootste gedeelte van de ouders was op komen dagen, dus het was gezellig, vol, rook heerlijk naar schoonmaakmiddel en verf. Want als wij het doen, dan doen wij het goed. Niet alleen zijn alle kasten uitgesopt van boven tot beneden, van voor tot achter en van links naar rechts, de shutters gesopt en de vloer gedweild. Ook de muren zijn schoongemaakt en waar nodig en leuk geverfd. Ondertussen kon er bijgepraat worden en konden de kinderen die mee waren lekker met elkaar spelen. Thijs vond het zo in elk geval een groot succes. Eigenlijk wilde hij nog niet mee naar huis, om 12 uur.
Een warm welkom voor de juf, op deze manier.

Om goed 8 uur, voordat we naar school gingen, hadden we Arjan bij het Hilton afgezet. Hij ging daar vanochtend duiken met de Atlantis. Gasten vermaken onder water. Veel visjes, maar niet echt wat bijzonders, zei hij naderhand.
Om kwart over 12 hebben wij hem weer opgepikt.

Toen was het vanmiddag dan tijd om echt afscheid te nemen van Jelte. Dat hadden we woensdagavond met de kring ook al gedaan. Vanessa had een surprise-party georganiseerd. Iedereen nam wat te eten en/of te drinken mee. Alleen had niet iedereen begrepen dat het voor Jelte een surprise moest zijn. Zo was hij minstens 4x gemaild met de vraag of hij woensdagavond wel kon komen... Even goed was het erg leuk. We hebben nog twee liedjes voor hem gezongen, zelfs met gitaarbegeleiding van Vanessa!

nieuw talent...

Dat was één afscheid.
Gisterochtend zijn Ard en Arjan, Jelte, Carlos en Pieter in alle vroegte gaan duiken. Een afscheidsduik, bij Snakebay (Boca Sami). Dat was het tweede afscheid:

Gisteravond had Jelte nog een afscheid in de stad. Wie wilde komen was welkom. Ard is namens ons gegaan. Naar ik gehoord heb was ook dat erg gezellig geweest. Héél gezellig. Tot vanmorgenvroeg zelfs...
Dat was het derde afscheid.

Maar vanmiddag moest dan uiteindelijk de koffer gepakt worden. Het viel niet mee om alles ingepakt te krijgen. Jelte heeft bij ons de helft weer uitgepakt en Ard heeft hem geholpen om alles redelijk geordend weer in te pakken. Alles paste er in, dat wel. Alleen woog het een tikkeltje veel.
Hoe dan ook was hij sneller klaar bij het inchecken dan Anton en Minke, laatst. Met hen hebben we een uur voor de balie gestaan :)

niet alleen z'n kleren moesten mee, maar ook een compleet Chikungunya-onderzoek...

Het is niet te geloven dat Jelte maar 3 maanden op Curaçao is geweest, het lijkt veel langer. We zullen hem wel missen: niet meer samen met Ard duiken op zaterdagmiddag, geen lekkere toetjes meer (zoals Ellen zei), geen onverwachte bezoekjes meer... het zal even wennen zijn.
Toen we thuis kwamen zag Ard het berichtje van Edward, die ook mee was naar Hato, op facebook:

Tot het laatste moment wist hij te verrassen. Ik was al onderweg naar huis toen ik rechtsomkeer kon maken en hem toch nog even kon zien (om een zakmes overhandigd te krijgen). Ik ga jou en je acties missen Jelte.

Want dat was ook Jelte: altijd vergat hij wel iets. Zijn zonnebril, zijn sleutels of een hele tas. Wat hebben we vaak gelachen met elkaar. Gelukkig zag hij zelf er ook altijd wel de humor van in. Altijd relaxed.

En als laatste actie van deze dag heeft Ard, met Ellen, fijn gaas langs het schildpaddenverblijf gemaakt. Zodat het kleine schildpadje van Thijs (hij heeft nog steeds geen naam) daar ook in kan. Want het is een kleine wegloper: elke keer laat hij zich uit zijn bak vallen en neemt de benen. Vaak zoekt hij een donker hoekje, maar het gebeurt ook wel dat we hem in de berging terugvinden. Of dat hij naast de bak ligt, op z'n kop. Dat kan niet goed voor hem zijn... tijd dus om hem een groter huis te geven, bij de andere schildpadden. Nu waren we bang dat hij door de grote gaten van het hek zou gaan. Daarom moest er eerst fijner gaas tegenaan. Nu dat voor elkaar is kan hij de ruimte in.

jammie, lekker, komkommer met tomaat! Dit zijn Tonnie en Ukkie

en daar komt ook Nelis onder de ton vandaan