klussenlijstje afwerken

Vanmorgen konden we zien dat Reginald de Windt zijn eerste partij op de Olympische Spelen verloren had. Jammer! Scheelt dat de Nederlandse judoka's er ook niet veel van bakken... Het zit niet mee...voor de grootste helft. Tja.
Dus is Ard verder gegaan met een klussenlijstje dat ik afgelopen weekend voor hem heb gemaakt. We zijn natuurlijk heel lang bezig geweest met het appartement. Zo lagen er hier allerlei dingen te wachten die geen haast hebben: armaturen ophangen (als je peertjes hebt hangen red je je ook wel), aanrecht kitten.
En ik had een hele berg wasgoed liggen! Wat fijn dat de zon dan schijnt en je zo 4 wassen droog hebt. Even goed is het een hoop werk om het nog weer in de kast te krijgen.
Daarom zijn we vanmiddag lekker naar de baai gegaan. We moesten tenslotte ook nog afscheid nemen van Julie, de kidsclub-juf. We hebben haar een doos Merci gegeven. Thijs en Ellen hebben zo vaak bij haar gespeeld. We zullen haar vast nog wel eens tegenkomen bij de baai, want ze blijft op het eiland en gaat op een voortgezet onderwijs-school Engels geven. Spannend, zei ze, maar wel een leuke uitdaging.

Politiek is het hier zo bizar. Een parlementslid zegt zijn steun aan de regering op. Terecht, maar dit terzijde. Vervolgens hoor je niks meer. Behalve allerlei lelijk gepraat over Cleopa. Van iemand anders wordt ook gezegd dat hij over wil stappen. En dan horen we vandaag dat ze volgende week dinsdag een keer gaan vergaderen! Het is maar de vraag of er nog genoeg steun voor de regering is. In Nederland zou er gezegd worden dat het pluche zo lekker zit. Hier wordt gezegd dat de zakken nog niet genoeg gevuld zijn. Hoe dan ook: macht trekt. Het is heel moeilijk om die macht weer uit handen te geven.
Het is wel duidelijk dat Curaçao niet bepaald positief in het nieuws is. Niet in Nederland, niet in de rest van de wereld. Om nog maar niet te spreken van de schietpartij in de gevangenis! Dat er wapens in de gevangenis gesmokkeld zijn is erg laakbaar. Het zou voor de minister van Justitie reden zijn om op te stappen. Behalve voor de minister hier...Niks doen, gewoon blijven zitten.

De planten in de tuin, die Marco en Theo met veel moeite in de grond gekregen hebben, doen het goed! Alles begint te groeien. De bananenboom krijgt een groot, nieuw blad. Aan de Oleanders komen voorzichtig kleine groene sprietjes. Nu goed de leguanen en de hagedissen in de gaten houden. Ook de Bougainvilles zitten vol blad. Alleen de bladeren van de palmen worden geel. Zal wel bij de tijd van het jaar horen. Ze zien er niet uit alsof ze dood gaan. Bij 1 komt er al weer een nieuw groen blad...

Ons appartement, een gastvrij pluspunt...

Ons leven op Curaçao: Ons appartement, een gastvrij pluspunt...

Iedereen weer thuis....

Vanmiddag zijn de mannen weer thuisgekomen uit Miami, de rust is weer gedaan want ze kletsen alle drie de oren van het hoofd. Ook Arjan heeft enthousiaste verhalen en wil volgend jaar weer. Als je even doorvraagt is er een nieuwe en andere reden: hij wil weer schildpadden zien! Gisteren heb ik (Ard) vrij vroeg op de avond een Loggerhead-vrouwtje van 1m de kant op zien kruipen, ik heb even gewacht tot ik wist waar ze ging leggen en toen de rest van het team gewaarschuwd.... we hebben allemaal kunnen genieten van een bijzonder moment, het sluiten van het nest en daarna de zware tocht terug naar zee. Iedereen was er vol van. (Alleen de schildpad was helemaal leeg...)

Voor de deur van de sportlokatie.

We hebben een druk judoweekend gehad, in en rond het hotel geleefd en in de sportlokatie, een grote hal (een soort Ahoy of Rai maar dan veel mooier en luxueuzer) en hebben heel wat beleefd. De voorbereiding, de wedstrijdstress, wegingsperikelen.....

 Voor een aantal judoka's was het wel erg indrukwekkend. Het was dan ook het zwaarste US-tournooi met deelnemers uit Korea, Japan, Oekraine, Canada, Peru, Equador, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, de VS zelf, Suriname, Puerto Rico, Cuba, de Bahama's, Bonaire, Venezuela, Brazilie en ga zo maar even door. We hebben hard geoefend op Engels en Papiamento. Het contact in het team was onderling erg goed en de jongens hebben daar beide op hun eigen manier aan bijgedragen. Het was erg leuk om ze zo mee te maken, ook in hun contacten met andere sporters en coaches. Zondagavond hebben we afgesloten met een diner voor alle deelnemers. Een chique lopend buffet, compleet met kelners en ander personeel. Hoe Amerikaans, het buffet bestond uit alle lossen onderdelen waarmee je een hamburger of hotdog kon bouwen, aangevuld met schalen ribbelchips en stapels Cookies. De jongens wiste niet hoe snel en met welke bijzondere combinaties ze hun porseleinen borden moesten vullen, maar het was wel de enige keer dat alles schoon op ging!

De judoresultaten waren niet denderend, maar beide mannen hebben hard geknokt en zo hun puntjes wel meegepakt. Geen medailles dus maar wel een koffer vol ervaring en nieuwe indrukken!

Even dwars kijken, dan weet je ook een beetje hoe het voelt als je tussen 50 coaches probeert te ontdekken waar en wanneer je judoka's moeten knokken. Denk er dan gelijk ook even lekkere oosteuropese zweetlucht bij gecombineerd met mexicaanse peperscheten.... zo stond ik dus in een kronkel voor het publikatiebord..... Maar goed, al met af was het dus een fantastische ervaring en hopen dat er nog heel wat meer wedstrijden volgen. Meer ritme opbouwen is erg belangrijk. In oktober/november wordt het iig Suriname, Barbados of de Bahama's.... geen slecht vooruitzicht toch?

Bijzonder

We hadden vanmorgen een bijzondere dienst in de kerk. Kevin Linzey deed belijdenis van zijn geloof. Hij studeert in Nederland, maar is hier opgegroeid. We hebben nogal eens een keer dopen in de kerk. Veel kleine kinderen. Weinig opgroeiende jeugd, dus zelden belijdenis-doen. Daarom was het een extra feestelijke dienst! Ds. de Vries leidde de dienst. Hij is hier met zijn gezin op vakantie. Hij heeft hier eerder jaren gestaan, dus dat maakte het ook speciaal. Alles kwam bij elkaar...
Na de dienst was er, natuurlijk, koffiedrinken. Dat is toch een goede gewoonte, hier. Door de week spreek je elkaar niet zo vaak, dan is het fijn om op zondag bij te praten. Al dan niet op geestelijk vlak.
Ook hebben we weer afscheid genomen van een gezin dat terug gaat naar Nederland.
Ellen heeft haar hart op kunnen halen in de crèche. Ze vindt dat geweldig.

Na de wraps, tussen de middag, zijn we naar de baai gegaan. Al was het maar anderhalf uur, toch heerlijk om even onder de palmen te liggen, te genieten van het geruis van de golven, de zon te voelen.
En vanmiddag weer naar de kerk. Ik ben weer helemaal opgeladen!

Ik heb Theo zijn reactie op het verdwijnen van de schildpad nog niet gehoord. Ellen en Thijs wachten in angst en beven af...

Verder ben ik aan het zoeken naar een mogelijkheid dat meelezers zich aan kunnen melden voor een bericht via e-mail. Het moet ergens kunnen. Maar ik weet nog niet alle mogelijkheden. Misschien dat ik nog eens even bij Annerieke aan moet kloppen. Handig zulke blog-vriendinnen!

Goed gejudood, geen medailles

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Ze hebben geen medailles in de wacht gesleept, onze jongens. Als ik Ard zijn mail goed begrepen heb komt er niet 1 medaille mee naar Curaçao. Jammer, maar het kan niet altijd feest zijn. Deze ervaring hebben ze wel mooi gehad! Daarbij, ze hebben allemaal goed gejudood en dat is ook belangrijk.
Morgen nog een rustige dag en dan komen ze maandag weer naar huis.

Bijschrift toevoegen

Arjan aan het judoën

gebroeders Vreugdenhil

Hier ging het ook goed, vandaag. Vanmorgen kwam ik uit bed en zag tot mijn verrassing dat ik de eerste was. Ik kan me niet herinneren dat Thijs langer uitsliep dan ik! Wel een teken dat ik ook op tijd in bed lag....

We zijn de dag dan ook heel rustig begonnen. Bolletje eten, ons vaste zaterdagochtendritueel. Toen kwamen onze buurkindertjes nog een poosje spelen. 

Ondertussen nog even skypen, althans een poging doen tot, met Anja uit Zeewolde. Toch fijn dat we even gechat hebben!! Sterkte ermee, de komende tijd.

Toen heb ik een snelle ronde met de sopdoek door de kamer gedaan. Nog even een wasje opgevouwen en 1 opgehangen.

Rond de middag zijn we naar Zuikertuintje gegaan. Thijs en Ellen wilden graag weer eens snuffelen bij de speelgoedwinkel. We hebben van te voren de afspraak gemaakt dat er nu niks gekocht gaat worden. Ze mochten iets uitkiezen, eventueel, dan erover nadenken, en als ze het dan nog steeds graag willen kopen gaan we volgende week nog een keer. Langzamerhand leren dat er niet al te impulsief gekocht moet worden. Daarbij, Ellen is een schoen kwijtgeraakt en ik heb met haar afgesproken dat als die niet terug komt zij de helft van de nieuwe schoenen moet betalen. Ze is toch al de grootste schoenenslijter bij ons thuis. Als je dan ook nog je goeie schoenen kwijtraakt! Overigens vond ze het na enig nadenken wel een redelijke deal.

We hebben ons verlekkerd bij de Top-1-toys en de Bruna. Ja, sorry, het lijkt wel Zeewolde, maar toch is het fijn om af en toe even Nederlandse dingen te bekijken. We hebben met z'n drieën staan kwijlen bij de nieuwe boeken van de Bruna. 't Is dat het eind van de maand is, anders had ik me niet in kunnen houden. Leuke informatieve boeken over je lichaam, het zonnestelsel, de wereld en nog meer. Komende week meester Wendel van de Dividivi nog even tippen! Als hij nog een beetje geld over heeft dan is dit wel echt iets voor school.

Daarna was het tijd voor een ijsje bij de lekkerste ijszaak van ons eiland: de Italiaan. Mmmmmmmmmmmmm.

Eigenlijk wilde ik vanmiddag nog naar het strand, maar Thijs wilde erg graag Snuf de Hond kijken. En Ellen had een nieuw blad waar ze mee aan de gang wilde. We hebben ons dus niet helemaal in kunnen houden. Bij de Bruna is een bak: 25 % korting, met bladen van vorige week of de afgelopen maand. En een bak met 50% korting met bladen van nog ouder. Daar hebben we 2 Donald Duckjes uitgevist, een Libelle en een 3D-blad met Hollandse kleuren. Ze heeft met een beetje hulp van mij een erg mooie kaart gemaakt. Die komt de komende week richting Holland... ze moet alleen morgen er nog wat op schrijven, dan gaat-ie op de bus. Eens zien hoe lang hij erover doet.

O ja, nog een droevige mededeling: onze turtle is de hort op gegaan. Toen we zaten te eten zagen we ineens dat het gaas om de bak erg scheef stond. Ik ben bang dat dat het werk is van de leguanen. Waarna Hop de benen heeft genomen, waarschijnlijk. Thijs en Ellen hebben alles afgezocht hier in de buurt. Misschien, heel misschien komt-ie nog terug.

Af en toe krijg je toch al de neiging om die leguanen een keer flink te pakken te nemen. Ze vreten bij tijden onze planten kaal. Of de hagedissen zouden dat moeten doen. We hadden een mooie pot met flinke plant op de porch staan, die moest even in de tuin toen we hier gingen coaten. Vanochtend zag ik ineens dat er heel veel bladen erg aangevreten zijn. Grrr. Gauw terug op de porch. Ze zullen wel weer aangroeien mag ik hopen.

Ook de oleanders worden steeds aangevreten. 

Ik heb een beetje hulp gevraagd hoe je reacties onder de blogs kunt krijgen. Gelukkig was er iemand die het precies wist. In de instellingen heb ik het nu veranderd. Als het goed is kun je nu zonder problemen anoniem een reactie geven. Dus wie wil!!

goeie berichten

Ik had net een mail van Ard. Ze zijn vandaag druk geweest met trainen. De sfeer is erg leuk. Ze hebben er allemaal zin in.
Gisteravond liep Ard nog laat op het strand en kwam daar een man tegen van de turtlewacht. Kwam er net een nest uit met eieren van de schildpadden. Die moesten geholpen worden naar het water. Heeft Ard even meegeholpen. Je zal zoiets meemaken! Ik ben bang dat daar geen foto's van zijn...

de poule van Theo, samen met vriend Wendell, dat is leuk

de poule van Arjan

Hier hebben de kinderen zich erg vermaakt. Met Playmobil gespeeld, rondje over de golfbaan gelopen, vanmiddag met elkaar naar de baai geweest. Erg gezellig.
Mochten Ellen en Thijs van mij naar de movie-avond. Het is de laatste week met Julie van de kidsclub. Waren er te weinig kinderen. Misschien doet ze volgende week nog een keer een avond door de week.
En dan is het voorlopig gedaan met de kidsclub. Er is geen nieuwe juf gevonden. Zijn er misschien nog meiden in Nederland die zin hebben in een paar maanden Curaçao? Stuur een brief naar Blue Bay...
Thuis hebben we de film van Bassie en Adriaan op Curaçao maar aangezet. Thijs wilde wel Snuf de Hond kijken, maar Ellen vond die eigenlijk te eng (en Roël ook). Aangezien we vannacht geen nachtmerries willen... Bassie en Adriaan blijft leuk. De kinderen zitten op het puntje van hun stoel om de bekende plekjes te roepen. Roël had deze film nog nooit gezien, dus dat was extra leuk.

Ik kreeg vanmiddag ineens een helder ogenblik. Als we nou de grote Ivar van Thijs zijn kamer op de porch zetten. Die is breed en diep. Grote bakken erin met snorkelspullen, gereedschap en ander schuurspul. Dit bij gebrek aan schuur. Dan zijn we voorlopig wel weer uit de troep.
En dan een simpele kast voor Thijs. Vooral met deuren! Want die open kasten is echt een ramp hier.

Na het weekend maar eens horen wat Ard hiervan vindt...

leuke gasten...

Zodra we 's morgens ons ontbijt op hebben piepen Ellen en Thijs er tussenuit naar het appartement. Kijken of de kleine gasten al wakker zijn. Wat meestal wel het geval is, want bij ons slapen ze best een beetje uit. De jongens, Thijs en Roël, doken de bosjes in om verder te klussen aan de hut. Een onuitputtelijke bron van vermaak. Grote hamer mee, zaag mee, ik hield een beetje mijn hart vast. Maar ze hebben al hun vingers en tenen nog.
Ellen en Bernice zijn van de barbies, het playmobil en de poppen. Bernice is nog maar 5 (en Ellen bijna 11) maar dat klikt heel goed. Ellen vindt zoiets heel gezellig. Zo waren ze allevier een hele poos zoet. Kon ik mooi beginnen om Arjan zijn kamer schoon te maken. Vooral de ramen is een ramp. Mooie ramen, heel veilig, maar het duurt een eeuwigheid voordat ik ze schoon heb. Zoveel randjes waar van dat fijne stofzand in gaat zitten.
Tel daarbij op alle bakken met snoertjes en draden en alle andere technische toeters en bellen. Echt, het wordt hier veel sneller en grondiger smerig dan in Nederland. Dus ik hoefde me niet te vervelen.
Om een uur of 11 kwam Ellen vragen of ze met de gasten meemocht naar Kokomo. Tja, prima, wat mij betreft. Thijs mocht ook mee, maar die moest ik tegen half 2 weer ophalen om naar de orthopedagoog te gaan voor een spelkamersessie. Waar hij zich ook heel erg op verheugde... Psychiaters, orthopedagogen en aanverwante zaken, onze kinderen draaien hun hand er niet voor om. Ze vinden alles leuk! :)
Zo was de dag zomaar weer voorbij. Wel erg gezellig, zulke gasten. De kinderen, daar heb je geen kind aan! Blij toe dat ze er nog een poosje zijn.

Toen ik bij Kokomo kwam om Thijs op te halen liepen er 3 koeien op de parkeerplaats. Jammer dat ik geen fototoestel had. Koeien bij Vaerssenbaai... Dat loopt daar dan gewoon los tussen de auto's. Toen ik terug kwam van het strand waren ze verdwenen. Ik kon ze niet meer terugvinden. Helaas voor Thijs. Die dacht dan ook dat ik een grapje maakte.

Mannen naar Fort Lauderdale

Van de week hebben we de kaart van Amerika er maar eens bij gepakt om te zien waar Fort Lauderdale eigenlijk ligt. Vlak boven Miami. Wel 2 uur rijden. Op de kaart lijkt het maar een kippeneindje. Ik had zopas een sms-je van Ard: We zijn er. Dan weet ik nog niet wat hij bedoelt, maar ik denk dat ze in FL zijn, en niet dat hij bedoelt dat ze in Miami zijn geland. Die gaan even een paar dagen genieten van het hotel-leven.
Vanmorgen zijn ze nog met de judo-pakken-met-geborduurd-logo naar Blue Bay geweest. Foto's gemaakt op het strand.

Toen ik weer terug was van Hato en boodschappen doen hebben we even wat leuke afspraken gemaakt. Met z'n drietjes is het toch best heel anders. Eerst even wat noodzakelijke dingen in huis doen en toen hebben we spelletjes gedaan. Kwartet. Niet echt mijn favoriet, maar je moet wel eens wat. Het is wel duidelijk dat Ellen weet wat verliezen is, het kan haar ook niet zoveel schelen. Thijs wint vaak en die kan héélemaal niet tegen zijn verlies. Iets om aan te werken, zullen we maar zeggen.

Na de afwas zijn we allemaal met een boek op de bank gekropen. Nieuwe afspraak: na het eten geen laptop meer aan (behalve als de kids naar bed zijn, dan mag ik weer... verschil moet er zijn). Lezen of een spelletje doen. Niemand protesteerde. Thijs las zo zijn boek uit. Mag hij morgen weer een nieuwe uitzoeken. Wat een geluk dat wij zoveel boeken hebben. Ellen is helemaal verdiept in Eelke van de boswachter. Ook een oud boek (jaren 60?) maar het blijft leuk. Net als Saskia en Jeroen, Lotje en Ernstjan en Snabbeltje. 

Morgen en overmorgen hebben de jongens eerst trainingsdagen. Ze gaan het vast leuk hebben met elkaar!

zou hem wel willen draaien, maar ik weet niet hoe dat moet... dus verdraai je nek, dan zie je Theo en Arjan op het strand van Blue Bay voor de show een potje judoën

Playa Jeremy

Vanmorgen heeft Ard eerst nog een keer de porch achter gecoat. Ziet er nu goed uit. Na nog een paar boodschappen (bolletjes, paprika, sla, voor een broodje gezond!) zijn we richting Bandabou gegaan. Aangezien Ard met de kinderen al verschillende baaien had gezien wilden we nu eens bij Jeremy gaan kijken. Het is iets verder dan Lagun. Best een eindje rijden. Maar het was mooi weer en we hadden geen haast. Als het niet iets leek zouden we doorgaan naar Grote Knip. Eigenlijk moet je zoiets niet afspreken met onze kinderen. Te vaag. We kwamen: rustige baai, niet zo groot, bijna alleen yu di Korsou... Hmm, best leuk zo. Laten we de koelbox maar pakken. Maar Theo vond het helemaal niks. Je kunt hier niet eens springen, zei hij. We lieten ons niet overhalen. Jammer dan voor je, ga maar eens boven op de rotsen kijken. Zoals het een echte puber betaamt heeft hij eerst een tijd zitten mokken. De andere drie moesten wel even omschakelen. Toen zagen ze de lol van deze baai wel in. Het was veel dieper dan het leek. Daar kun je leuke spelletjes mee bedenken.
Er kwam nog een bootje liggen. Het duurde even, toen ging Thijs toch eens een praatje maken en even later zat hij aan boord te kletsen.
Inmiddels hadden Theo en Arjan toch in de gaten dat je vanaf de rots kon springen. Het was alleen wel een eindje lopen, waardoor je je slippers ook echt wel aan moest. Die moest je dan eerst naar beneden gooien en dan erachteraan springen.
Als we er weer eens heengaan moeten we wel stoelen meenemen. Nu hadden we geluk dat we een tafel met bankjes konden bemachtigen. Het was geen zand waar je zo je badhanddoek neerlegt.
Hadden we met de kinderen afgesproken dat we bij Grote Berg een frietje zouden eten... was de friettent er niet! Aiaiai. Fout. En Ellen was zo handig geweest om geen bikini mee te nemen. Die had in haar T-shirt gezwommen, vandaag. Dus dat shirt was nog nat, dus konden we niet de Mac in: veel te koud in de airco. En thuis hadden we ook nog 2,5 kilo patat in de vriezer. Weer protest. Bij de super hebben we ze gelijmd met een ijsje. Je moet toch wat.
Vanavond heb ik de muur van de porch nog geverfd. Als dan toch alle spullen er niet staan is dat wel zo makkelijk. Alleen zie je bij lamplicht toch niet zo goed of het nu goed is. Ik ga er wel van uit.

Ard heeft vanavond angstvallig alle berichtgeving hier gevolgd. Het schijnt dat Schotte een knullige brief gemaakt heeft over de deelname van Curaçao aan de Olympische Spelen. Dat hij daar uitgenodigd zou zijn en dat Curaçao toch als land mee mag doen. Hij denkt dat hij het middelpunt is van de wereld ofzo. Rijp voor Capriles...
Voor de rest is het allemaal ook nog onrustig. Statenleden die zeggen  te overwegen af te treden. Vakbonden die nog niet tevreden zijn (en terecht). We wachten het maar weer af.
Morgen vertrekken Ard, Theo en Arjan naar Miami. Ook nog gesponsord door Blue Bay, compleet met geborduurd logo op hun pak. Eerst gaan ze een paar dagen trainen en dan zijn zaterdag de toernooien.

Playa Jeremy

Ellen, Thijs, Theo en Arjan: samen spelen in de zee

Thijs aan de babbel, die kletst tegen iedereen

Ellen springt ook, maar niet van 13 meter...

Laten we het eens proberen

Al een poosje twijfelden we of we door moesten gaan met waarbenjij.nu. Het meest irritante was dat we niet alle foto's konden plaatsen die we wilden. Het bleef een probleem. Elke keer zaten we aan het maximum. Maar ja, we hadden er al zoveel verhalen op. Tot ze afgelopen weekend de hele site plotseling veranderden. En we foto's kwijt zijn. En Curaçao zomaar van de landenlijst is verdwenen en ze zeggen dat we in Amsterdam wonen... Nou, echt niet!

De voorkant is nu helemaal geschilderd

ruige rotsen

acrobaten-toeren

springen bij Grote Knip

voorkant van het appartement

Dus heb ik de gok gewaagd en ben een nieuwe blog-site gaan zoeken. Aangezien er meerdere mensen die ik ken via deze site bloggen (Petra en Annerieke bijvoorbeeld...) gaan we het proberen. Jullie zien het wel gebeuren!