De hort op...

Vandaag ben ik bijna niet thuis geweest. Vanmorgen bij de Dividivi geplakt. Boeken, welteverstaan. Gelukkig heb ik versterking gekregen. Een leuke moeder van een samengesteld gezin, zoals dat tegenwoordig heet. Samen hebben we al heel wat boeken voorzien van een plastic laagje. Verder is er beloofd dat morgen de draadjes voor de computer gemaakt worden. Met computer eraan... Dusssss! Volgende week de hele bubs in de computer zetten, zou ik zeggen. Laten we niet te optimistisch zijn. Het was overigens erg gezellig om samen aan de gang te gaan. Volgende week komt Tamara ook weer. Samen zijn we sterk. De ochtend was zomaar om.
Tussen de middag liep het allemaal van een leien dakje. Zodat we veel te vroeg waren voor de oefentherapeut van Thijs. Daarom ben ik snel doorgereden naar huis, Ellen afgezet. Kon die mooi aan haar huiswerk gaan. Thijs heeft zijn best zitten doen op moeilijke figuren. Wilmi, de oefentherapeut, doet het heel leuk. Ze moedigt hem aan en hij zit ongeveer met het puntje van zijn tong uit zijn mond te zwoegen om het goed te doen. Daarna mocht hij nog heen en weer springen over een touw met een bal die hij heen en weer moest gooien. Om te stimuleren dat hij beide hersenhelften gebruikt.
Thuis hebben we even wat gedronken en heel even gezeten. Toen moesten we tandenpoetsen. Ellen bleef er over in zitten of ze wel of geen fluor-behandeling moest. De berichten waren nog steeds tegenstrijdig. Dat krijg je er van als je aan teveel kinderen vraagt.
We kwamen tegelijk met Theo en Arjan bij de tandarts aan. De mannelijke tandarts had gelijk tijd, dus Arjan mocht meteen naar binnen. Vroeg de assistente of het gebit ook schoongemaakt moest worden. Tja, na 1,5 jaar enkel poetsen was dit geen overbodige luxe. Doe maar! Arjan had aan Theo opgebiecht dat hij nogal eens een keer poetsen overslaat. Desondanks had hij geen gaatjes. Hij moet nog 3 kiezen wisselen en dan gaat de tandarts bekijken of hij een beugel moet. Aangezien zijn tanden al een eind gezakt zijn is het waarschijnlijk niet nodig. Heel fijn.
Theo had wel een gaatje. Eén maar... Ook Thijs, bij de moeder van een klasgenootje, had 1 gaatje. Zij is Colombiaanse, geloof ik. Spreekt geen Nederlands. Wij hebben haar geleerd: mond open. Het was wel lachen met elkaar. En het bleek dat Ellen ook een vreemd samengesteld gebit heeft. Dezelfde constructiefout als Theo: 1 snijtand voor ontbreekt, de andere is een raar klein puntje. Tot nog toe heeft Ellen iets te veel ruimte, maar wie weet groeit het nog een beetje dicht. Wel gek, als je eerst wel de juiste tanden hebt en ze vallen uit en er komt niks voor terug. Nog gekker is het dat je dat als moeder gewoon niet ziet! Over 3 weken gaat ze er een foto van maken om te zien of er iets in de kaak is achtergebleven. Aan de hand van de foto's gaan we dan een plan bedenken. Ik denk dat we voorlopig nog maar niks doen. Theo is nu 16 en daar ziet het er netjes uit. Ellen is nog maar 11, haar melkgebit zag er altijd heel mooi uit, dus laten we dan rustig afwachten hoe het er na het wisselen uit gaat zien.
Hoe dan ook, de gemoederen komen weer tot rust. Mensenkinderen, wat een stress kan een bezoekje aan de tandarts opleveren. O ja, en fluor-behandeling doen ze hier in principe niet. Er zit fluor in het water (volgens de krant zou het er nu niet meer in moeten zitten...) dus alleen in noodgevallen doen ze een fluor-behandeling. Normaal is alleen controle en schoonmaken. Ana, de moeder-tandarts, moest wel erg lachen toen ze hoorde dat het ons eerste bezoekje aan de Curaçaose tandarts was... Enne....dan zijn Ard en ik nog niet eens geweest. We moeten eerst nog eens goed de voorwaarden van de verzekering lezen.
Vanwege het goede gedrag van de kids mochten ze een ijsje. Totaal niet verantwoord natuurlijk, na de tandarts. Maar wel lekker. Uiteindelijk waren we tegen half 6 thuis. Bijna de hele dag de hort op geweest! Blij toe dat het morgen vrijdag is.