De dag erna...

Ik was al vroeg wakker. Thijs om 9 uur. Voor zijn doen is dat uitslapen, maar als je pas om 2 uur in bed ligt is het alsnog een kort nachtje. Dus een kort lontje.
Ard lag naast mij te broeien: koorts. Het zal de griep wel zijn, mag ik hopen. Die gaat hier al weken rond. Het kan ook nog Dengue zijn, door muggen overgebracht. Dat zou minder leuk zijn. Griep is nog te overzien, Dengue duurt beduidend langer. Tja, ergens houdt je weerstand op...
In elk geval heeft Ard 1 januari in bed doorgebracht. Ik geloof dat hij denkt dat hij dan morgen wel weer aan het werk kan... Ik geloof ook dat ik daar heel anders over denk. Dit terzijde.

Later kwamen Ellen en Theo ook vanzelf tevoorschijn. Maar Arjan kreeg ik bijna niet uit bed. Die sliep en sliep. Ik heb hem 3 keer geroepen.
Arjan wilde thuisblijven, wat ik wel een goed plan vond. Thijs, Ellen en Theo gingen mee naar de baai. Waar we Rosemarijn en Rianne troffen (afgesproken werk, hoor) en onze Bonaire-gasten. Het was druk bij de baai. Logisch, als je ook een nieuwjaarsduik kunt doen in 28 graden...
Halverwege de middag heeft Rianne Rosemarijn naar Hato gebracht. En ik heb onze gasten weggebracht. Arme Thijs, al dat afscheid nemen. Het leed werd een beetje verzacht doordat hij een lekker ijsje van ze kreeg!

Rianne kwam bij ons eten, die moet nu ook weer haar draai zien te vinden. Gelukkig woont ze nu vlakbij ons! Zijn we allemaal blij om.
Na het eten konden Thijs en Ellen gelijk naar bed. Toen het donker werd begon het vuurwerk op volle sterkte nog een keer. Maar blijkbaar waren ze zo moe dat ze er niks meer van gemerkt hebben.

Gister heeft Thijs zich helemaal uitgeleefd. Hij had zijn eigen vuurwerk. Hier gebruiken ze wierookstokken om het aan te steken. Werkt prima. Stinkt alleen geweldig. Blij toe dat ze dat bij ons in de kerk niet gebruiken.
Hij wilde zijn pijltjes tegelijk afsteken. Had ze tussen het grint gestoken en deed ze één voor één aan. Maar in het grint staan ze niet zo stevig als in de Flevolandse klei. Die dingen schoten werkelijk alle kanten op en best nog wel ver ook. Het was een wonder dat niemand er één tegen zich aan heeft gehad.
De knaller van de avond moest zijn een (ik weet niet meer hoe die heet). Helaas deed het ding het niet goed. Dus het hele geval in de vuurton gegooid. En ergens veel later, ineens een enorme knal! Deed-tie het toch nog... Zo gingen er ook pijltjes in, die dan later zjoeoef, er weer uit kwamen vliegen. We hebben wel gelachen.

Op oudejaarsdag is er om half 1 's middags altijd een pagara bij de poort van Blue Bay. Iedereen is daarvoor uitgenodigd. Vorig jaar regende het, waren we druk met verhuizen en schoonmaken. Dus nu wilden we het wel eens meemaken.
Ze leggen dan een mat helemaal om het huisje van de security heen. Dan staat het 10 minuten te knallen. (In de stad was er ergens een pagara die meer dan een half uur duurde!)
Maar het was wel leuk. Er waren oliebollen, iedereen kreeg champagne, fris voor de kids. Gezellige sfeer.
Toch is het ook nu nog een vreemde gewaarwording om oud en nieuw te vieren in de warmte. Voor mijn idee is het zo verbonden met koukleumen en nattigheid, dat nieuwjaarsdag ook zomaar voorbij is. Zonder dat je echt beseft dat het 1 januari is.