Vlakte van Hato

De kinderen waren stuk voor stuk verbaasd toen ze merkten dat ik ook meeging naar de vlakte van Hato. Dat was nog niet eerder gebeurd. Om half 10 reden we met elkaar naar de benzinepomp van Tera Kora. Waar Eli en zijn broer al stonden te wachten. Het wachten was op de meiden (stagiaires) die zondag ook bij ons waren. Ondertussen kwam Egbert (gemeentelid) met zijn dochter Alyia ook. Leuk voor Ellen!
Even later bleek dat die meiden bij de benzinepomp van Julianadorp stonden te wachten. Dat schoot niet op, dat was nog vlak bij de stad. Daarna reden ze nog een keer verkeerd. Maar uiteindelijk kwam het goed.
Trouwens, ook de ouders van Wouter Smit waren er. Die wilden graag de grotten nog zien.
Zodoende kwamen we met een hele club bij de grotten. Het had al weer geregend zodat er flinke plassen lagen op de vlakte.

Eerst gingen we de grotten door. Egbert nam de linkse, de gemakkelijke route. Dat leek me ook meer iets voor mij. Ellen en Alyia, de ouders van Wouter en mijn ouders gingen ook mee. De jongere garde ging onder de hoede van Ard naar de rechtse grot. Dat is een grot waarin je eerst 10 meter naar beneden moet klimmen met een touw... Leuk hoor, maar er moet nog iets overblijven voor een volgende keer.
Wij zijn voorzichtig de grot in gegaan. Je moet natuurlijk uitkijken voor alles wat boven je hangt, voor alles wat beneden op de grond groeit en wat er in de rondte vliegt. Zo kwamen we bij het einde van de grot waar luchtwortels naar beneden groeien. Alleen van ons uit bekeken was het natuurlijk wat omhoog ging. Ellen en Alyia klommen daar omhoog met Egbert en liepen daarna naar de andere grot waar ze de groep van Ard tegenkwamen. Met elkaar zijn ze daarna weer teruggegaan (weer langs de wortels naar beneden).
Wij vonden met enige moeite onze weg terug naar het begin.

Toen iedereen weer bij het begin aangekomen was, was het tijd voor het volgende onderdeel: scheuren over de vlakte. De echte bikkels gingen achterin de Pick-up zitten. Die zagen er uit als Indianen, toen ze terug waren. En de auto was niet groen meer, maar rood-bruin. Past ook wel bij Indianen...

Egbert, Arjan en Theo hebben een vuurtje gemaakt. Daar hebben we de blikjes knakworst op gezet. Voordat Ard er weer was, waren ze goed heet. Het kookte zelfs over.

Na alle klim- en klauterpartijen, race-routes en dergelijke, smaakt een broodje knakworst heerlijk! Er was ook nog een flinke bui gevallen, dus de bikkels uit de bak van de Pick-up waren kletsnat en vreselijk smerig. Thijs schoof op zijn hurken bij het vuurtje om weer warm te worden.
Het was ongelooflijk gezellig!

Na de marshmallows zijn we weer naar Tera Kora gegaan. Zwemspullen gehaald en mijn auto. En doorgegaan naar Playa Santa Cruz. Ik ben met papa en mama op het strand gebleven (het was er heerlijk rustig), Ard is met de rest naar de Blauwe Kamer gelopen. Half uurtje heen, half uurtje terug. Iedereen was enthousiast. Als je de foto's ziet dan snap je dat wel. Het is heel mooi!

Om half 5 zijn we terug gegaan naar huis. Een welbestede dag.
Grappig detail: aan tafel wilde Theo de leuke dingen van vandaag aan mij gaan vertellen. Tot Ard hem er aan herinnerde dat ik er bij was vandaag...