Kerst 2014

Ons feest begon gister al toen Thijs ziek werd... Die heeft zijn diner er weer uit gegooid, aan tafel. Daarna werd zijn buikpijn, waar hij al 2 dagen last van had, een stuk minder. Maar we besloten dat het dus wel beter was dat Thijs thuis bleef. Theo bood spontaan aan om bij hem thuis te blijven. Ze hebben samen een kerstverhaal gelezen.
Wij gingen al om kwart voor 9 naar de kerk, vanmorgen. Terwijl de dienst pas om 10 uur begon. Reden: Ard moest zingen (moest...) Arjan deed het geluid en ik wilde ook genoeg tijd hebben voor de beamer. Nog even checken of de foto's goed zichtbaar waren.

Blijft altijd spannend op een niet geheel witte muur met een hoop zonlicht. Mijn eerste plaatje heb ik ietsje lichter gemaakt, toen was het wel herkenbaar. Alleen jammer dat de ene foto van de dominee alsnog niet echt duidelijk was. Daar had ik nou net niet meer naar gekeken, was grijs, meestal gaat dat wel goed. Niet genoeg contrast.
Het was een mooie kerkdienst waarin veel talent zichtbaar werd. Het was ook mooi om de gemeenschap van de kerk te ervaren!

Na de dienst was er, zoals gewoonlijk, koffiedrinken. Nu nog uitgebreider dan anders, vanwege de lekkere hapjes. Omdat de Papiamentstalige gemeente geen dienst na ons had (zij hadden gisteravond een dienst) hadden we alle tijd.

Theo zijn lekkere grote ham heeft de hele dag zachtjes op het vuur geprutteld.

Wat fijn om een grote zoon te hebben die al werkt.... Verder heeft Theo, met enige hulp van Ard, het toetje verzorgd: appeltjes met rozijnen, suiker en kaneel, in de oven en daarna met gele vla erover heen.
Ellen had het voorgerecht bedacht: stokbrood met kruidenboter, voor deze gelegenheid eerst gesneden, besmeerd met kruidenboter en toen nog een poosje in de oven, heerlijk!
Thijs wilde graag sla, maar ja, helaas kon hij er zelf niet van mee-eten. Hij mocht een klein hapje ham proeven en een schaaltje vla. Voor de rest bestond zijn diner uit biscuitjes en een beetje drinken.

Ard is vanmiddag creatief bezig geweest: het idee zat al een poosje in zijn hoofd: een zoo-keeper beschilderen. Een lionfish in Delfts Blauw.

Gister is Ard, met Arjan en Ellen, Ruben en Gerjan, met een Canadese familie op pad geweest. Kennissen van Ruben die hier met een cruiseboat waren. Dat komt dan om een uur of één aan en om half 10 moeten ze weer op de boot zijn. In de tussentijd genoeg tijd om wat van Curaçao te zien. Ze hadden 2 meisjes mee van bijna 11 jaar en van 9 jaar. Die wilden heel graag snorkelen. Kan geregeld worden, hoor.

Zo zijn ze met een pick-up van Uniek Curaçao het eiland rond geweest. Dat wil zeggen: de westkant. Er zijn natuurlijk wel grenzen aan wat kan.

eind van de middag, bij Ascencion

Flamingo's kijken, Playa Forti (schildpadden) en landhuis Ascencion. Tot slot frietjes eten bij Piscaderabaai. Wat een belevenis, aan alle kanten.

Toen had ik 's morgens ook nog gewerkt. Maar aangezien er naar toe wordt gewerkt dat er zo weinig mogelijk mensen de Kerstdagen in het ziekenhuis hoeven door te brengen, was ons patiëntenbestand terug gebracht naar 2. Helaas moest er nog een mevrouw opgenomen worden, vooral voor haarzelf vervelend, natuurlijk. Omdat ook de poliklinische afdeling niks voorstelt op zo'n dag was er besloten dat één collega om 9 uur naar huis mocht (als het werk het toeliet, en dat zat natuurlijk niet mee, dat zul je altijd zien) en ik om 10 uur mocht gaan. Wow, wat een luxe! Iedereen was hoogstverbaasd, thuis, toen ik er om half 11 al weer was... De rest van mijn collega's bleef tot het werk klaar was. Het streven was wel om de tent om 11 uur te sluiten.
Volgende week woensdag nog zo'n dag. Wel leuk om mee te maken, de bijzondere dingen van een klein ziekenhuis.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de geweldige dag die we met onze kring hadden, afgelopen zaterdag, op Westpunt. Iedereen was er enthousiast over.

Eerst hadden we, na de koffie natuurlijk, het laatste hoofdstuk besproken van de Alpha Cursus: hoe nu verder. Je gelooft, hoe geef je dat vorm in je leven van alle dag. In wisselende tweetallen hebben we daarover gepraat. Met als afsluiting: de ladderproef. Wat mij het meest getroffen heeft was het feit dat Bob best snel de ladder op was, en er weer af. Een teken van heel veel vertrouwen in elkaar: want ga het maar eens proberen met een sloop over je hoofd!
Daarna de nabespreking. Genoeg om over door te praten...
Maar ook tijd voor zwemmen en snorkelen, schildpadden spotten. Ondertussen werd het eten klaargemaakt. We waren met z'n zeventienen, dus dat zijn behoorlijke hoeveelheden. Gebakken rijst met kipstukjes en garnalen erdoor, saté's, satésaus, witte kool met kouseband gebakken in kerrie, gekookte eieren met kerrie en zelfgemaakte kroepoek.
Tot slot hebben Ard, Arjan en Anton nog een duik gedaan. 3 lionfishes geschoten, die ik zondag lekker heb opgegeten...