Rondje Curaçao

Toch eerst maar eens opschrijven hoe het was, de wandeltocht van Ard en Theo.

dit zijn de zoutpannen bij Jan Kok, ergens halverwege de ochtend

Zaterdagmorgen om kwart voor 5 kwam Theo bij ons op de slaapkamer om Ard wakker te maken. Natuurlijk was ik het eerst wakker, dat is altijd zo... En voordat ik dan weer in slaap ben. Maar vooruit. Ard en Theo hadden alles zo'n beetje klaar staan en waren dan ook om goed 5 uur de deur uit. Om half 8 liep ook mijn wekker af, want Ellen moest naar de Zeeverkenners. Ik hoefde haar niet te brengen, alleen op te halen, dat is dan toch iets relaxter.
Ik keek op facebook en zag dat Ard en Theo al bij Willibrordus waren.

Dat is best al een stukkie lopen. En om half 12 waren ze bij Lagun.
Achteraf hoorde ik dat de heuvels bij Knip het moeilijkst waren geweest. Theo beweert dat hij dat nooit meer doet. Die heuvels zijn hen het meest in de benen gaan zitten.

Juist, Westpunt was in zicht. Op Westpunt mochten ze in het huisje van Billy en Vanessa (leden van onze wijkkring) een dutje doen. Het was hun eigen keus om het bij een paar uurtjes te houden...

En zo liepen ze aan het begin van de avond naar Watamula. Ik vond het een tikkeltje spannend, het is niet het meest veilige plekje van ons eiland, zacht gezegd. Om daar nu tegen de avond samen langs te lopen.... Arjan, Ellen en Thijs troostten mij met het idee dat ze allebei goed kunnen judoën. Ja, zei Anja later, maar als ze een pistool  op je richten, dan begin je niet veel meer met judo. Gelukkig waren ze toen al veilig thuis.
Om een uur of 8 kreeg ik een sms-je dat ze Shete Boka al voorbij waren. Ard zei later dat het er veel meer zijn dan "shete" (7), minstens 10. Ergens zijn ze ook door een boka gegaan, omlaag en weer omhoog met hun zaklantaarn, want het was toen allang donker, in hun mond. En daarna de weg kwijt. Leuke ideeën.

Na Shete Boka gingen ze langs de weg naar Ascension. Het plan was om daar weer naar de vlakte van Hato af te buigen om langs de Noordkust richting vliegveld te gaan. Maar toen ze bij Ascension langs de weg zaten om even wat te drinken, kwam er een politie-auto langs. Die agenten vroegen wat of ze aan het doen waren, een speurtocht ofzo? Nee, een wandeling. Waarop de agenten hun verboden om over de vlakte te lopen, want dat was veel te gevaarlijk. Ze moesten langs de weg blijven. Toch grappig, die bezorgdheid. Ik ben wel benieuwd wat ze gedacht hebben: Die gekke Nederlanders ook?
Vlak daarna kreeg ik een sms-je dat ze naar Hato liepen en daarna naar huis zouden afbuigen. Aha, een rondje Curaçao, dat wel, maar Oostpunt was "net iets te ver weg".

Ik heb nog aangeboden om ze op te halen, bel maar als het niet meer gaat. Wetende dat dat alleen in noodgevallen zou gedaan worden.
Helaas was er een groot uitgevallen feest met heel veel herrie, net buiten Blue Bay, maar vlakbij ons huis. Het was net of ze in mijn slaapkamer de feestmuziek aan hadden. Dat werd een beetje moeilijk slapen.
En om kwart voor 5, het was inmiddels toch stil geworden en ik sliep, kroop Ard naast mij in bed. Ze hadden het gehaald. Net binnen 24 uur.

Om 7 uur liep mijn wekker af, maar daar heeft Ard niks van gemerkt. Ik ben daarom met Arjan, Ellen en Thijs naar de kerk geweest en toen we terugkwamen lagen de wandelaars nog steeds op één oor. Al gauw kwam Ard uit bed, maar die heeft nog wel een paar keer een dutje gedaan. Theo sliep tot half 2 en was toen weer helemaal zichzelf...

's Avonds hadden we kring bij Herman en Anja. Anja had heerlijke pasta gemaakt: met spinazie en spekjes, die gaan we thuis ook eens proberen. Uiteraard kozen onze kids voor de veilige variant: tomatensaus met knakworstjes...
We hadden het over boosheid, best een lastig onderwerp. Maar we hebben er goed en zinvol over kunnen praten. Billy had het voorbereid en met zijn kennis en levenservaring werd het een leerzame avond.

En nu is het Koningsdag. We zullen zo de vlag eens uit gaan hangen. Ook op Curaçao is het groot feest. Maar wij gaan het appartement verder schoon maken, want vanmiddag komen Job en Rosemarijn. Die zijn afgelopen vrijdag getrouwd en gaan hierheen op huwelijksreis! 2 jaar geleden was Rosemarijn hier voor stage, samen met Rianne. We hebben toen een heel leuke tijd gehad met hun. Dat blijkt wel, anders had ze er vast niet voor gekozen om nu terug te komen. Onze kinderen hebben de weken afgeteld, zoveel zin hebben ze erin. En dan is het ook nog eens vakantie deze week!

En dan ben ik nog vergeten om te vertellen dat Arjan zijn eigen zaakje begonnen is. Wat is facebook toch handig... Arjan's computer clean en repair. https://www.facebook.com/arjanpcrepair?fref=ts
Met dank aan oma Koops die het idee inbracht. Studenten (is hij nog niet helemaal...) die hun kennis van computers gebruiken om er geld mee te verdienen. Handig toch? Gelukkig wilde hij mij gister gratis helpen toen skype het niet meer deed. Het afspeelapparaat hield er mee op. Maar Arjan kreeg alles weer aan de praat! Waarna ik 7 minuten heb geskypt, toen hadden we zo'n slechte internetverbinding dat het alsnog niet ging.