zaterdag 20 oktober 2012

The day after...

Iemand schreef: De koe is weg, nu de kater nog. Vond ik erg toepasselijk. Bij het wakker worden, vanmorgen, voelde ik weer de teleurstelling, het ongeloof, de verbijstering. Maar ik heb mezelf een beetje aangepakt. De wereld is niet vergaan. Het leven hier wordt niet van de ene op de andere dag compleet anders. Dus laten we niet bij de pakken neer gaan zitten. We zullen zien wat de heren gaan doen. Het is natuurlijk ook nog niet beklonken, allemaal. We hebben wel nieuwe Statenleden, maar nog geen nieuwe regering!
Ik had nog een stille hoop dat Schotte nu snel opgepakt zou gaan worden. Maar dat is helaas niet gebeurd. Wat mijn twijfels over het OM toch een beetje bevestigd. Ik hoop echt dat die twijfels niet terecht zijn.
Wel heel slim dat de Nederlandse Tweede Kamer zo duidelijk heeft gezegd dat Curaçao nu snel onafhankelijkheid moet aanvragen. De bal ligt in elk geval bij Wiels. Die zal moeten waarmaken wat hij zijn achterban jaren heeft beloofd: Onafhankelijkheid.
Hij heeft daarbij altijd gezegd dat Nederland dat tegenhoudt. Wat nooit zo is geweest. Waarschijnlijk durft hij  niet eens een referendum uit te schrijven. Die twee-derde meerderheid die nodig is om voor die onafhankelijkheid zal hij niet krijgen. En zijn Nederlandse paspoort wil hij bij nader inzien helemaal niet kwijt. Dan wordt het interessant wat zijn achterban gaat zeggen als hij nu niet doet wat hij heeft beloofd.

 



Vanmorgen is Ard met de jongens naar Banda Bou gereden. Daar hebben ze allerlei vlaggen gescoord. Uiteindelijk zijn ze bij San Juan terecht gekomen, waar ze de filmset bekeken hebben van de Tula-film. Binnenkort gaat daar gefilmd worden.





 

En ze zijn naar de Blauwe Kamer gezwommen. Zelfs Thijs, die zijn hoofd aan de rotsen heeft gestoten. Toch een beetje te hoog gezwommen.



Ik heb aan het eind van de ochtend Rianne opgehaald. Toen moesten we nog wachten op Ellen. Ze kon meerijden vanaf de zeeverkennerij. Het werd alleen een beetje laat...
Vervolgens bedacht Rianne dat ze een keteltje water op het vuur had gezet en vergeten was om dat uit te doen. Aiaiai. De meiden die hun appartement huren waren niet telefonisch te bereiken, dus zijn we zelf op goed geluk naar haar huis gereden. We konden er niet in, maar als echte inbrekers hebben we het anders opgelost. Ramen opengeschoven, arm tussen de shutters door en tussen de tralies door en zo het gas uitgedraaid. Nee, door dat gat komen geen inbrekers naar binnen. Het was precies genoeg om een ramp te voorkomen. Je moet er toch niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als die ketel helemaal droog gekookt zou zijn...
Ellen dacht nog een Man-vlag te pakken te krijgen. Komen onze mannen aan het eind van de middag thuis, zegt Ard: dat is geen MAN-vlag, dat is een stembureau-vlag. Stembureau #10. Oeps, wat dom van ons, niet gezien.
Rianne, Ellen en ik zijn nog wel naar de baai gegaan, al was het weer niet echt mooi. Erg bewolkt, nog steeds. En nog steeds windstil. Dit is zo onnatuurlijk. Elke dag verwachten we dat de wind gaat opsteken, maar het gebeurt niet. Het zeewater is dus ook vlak. Doordat het nu zo bewolkt is is het niet zo warm meer. En het douchewater wordt een stuk kouder!! Brr.

Vanavond hebben we weer met een volle tafel gezellig gegeten. Genieten hoor, met zulke leuke mee-eters! Maar dan nu zo naar bed, onder onze nieuwe lakens....



1 opmerking:

Unknown zei

Nee he, dat meen je niet! Dat kan toch nooit lekker slapen?! Je reactie na een nachtje slapen is voor mij ook goed. Toch wel even onrustig hoor. Ja, nee, ja, .... toch maar ja! We zien wel hoe het leven loopt, hier is het ook onzeker en herfst. Daar is het onzeker en zomer! Vanmorgen een mooie preek van ds Schelling. Toch wel een bijzonder verteller. Ik kon er goed naar luisteren. Zie in het brood en de wijn hetzelfde als Johannes zag bij de Jordaan, toen hij zei: Zie het heilig Godslam. Mooi toch?