Om half 10 reed ik bij school weg. En prompt stuitte ik bij Veeris op een controle! Het hart klopte me in de keel, laatst een minder leuk verhaal gehoord over iemand die haar papieren niet in orde had. Gelukkig mocht ik zo doorrijden, ze hielden niet iedereen aan.
Thuis eerst maar eens gekeken hoe het zat met de verzekering enzo. Stond in de autopapieren die wel in de auto lagen. Daar werd ik ook niet blij van. Verzekering liep in juli af en de keuring was ook al meer dan 2 jaar geleden! Ik heb op de terugweg naar school een klein omweggetje genomen. Om het noodlot niet te tarten...
Vanmiddag heeft Ard gebeld met Ennia, de verzekering. Papieren lagen daar klaar. En nu is zelfs mijn auto al bij de garage, moest toch na gekeken worden omdat het olielampje toch steeds weer ging branden. Hij lekt geen olie, misschien dan de oliedruk? Gelijk voor de keuring. Hopelijk kijken ze de rest ook na. Ik heb geen idee hoe dat hier gaat. We hebben geen Bovag, in elk geval. Het schijnt dat je met een lief lachje ook makkelijk je auto gekeurd, dwz goedgekeurd, krijgt.
Morgen komt een aardige meneer van onze kerk naar de elektriciteit kijken. Ard was bij Aqualectra geweest. Daar konden ze hem niet verder helpen. (Soms zou je ze over de tafel heen willen trekken!!). Vervolgens kwam Gérard bij hem om over de stroom op school te spreken. En ineens kreeg Ard een helder ogenblik en vroeg hem om eens te kijken naar de rekening van Aqualectra. Aangezien Gérard een echte elektricien is met een behoorlijk bedrijf en we hem verder ook goed kennen hebben we er wel vertrouwen in dat hij met kennis van zaken zinnige dingen hierover kan zeggen. Hij vond het een vreemd verhaal, daarom heeft hij beloofd om morgen bij ons de boel door te komen meten. Kijken waar het probleem zit. Vannacht gaan alle airco's weer aan. Eens zien wat de meter dan doet...
Ellen moest vanmorgen op school een opstel schrijven. Dat was voor de eerste keer. Ze kon er niet over uit dat juf de titel noemde. Het moest persé over "de speurneus" gaan. Ze had al een half kantje van een schrift volgeschreven over een man die naar kantoor was. Toen kwam er een dief in zijn huis die zijn portemonnee wilde stelen.
De hond die 'de man' had bleef slapen. En de man kwam er bij de Dominoos achter dat hij zijn portemonnee niet had. Toen ging hij naar huis waar de dief net de deur uit glipte met portemonnee.
Helaas voor haar vond juf dit niet genoeg. Ellen vond dat ze haar best wel gedaan had en had niet veel zin om hier nog verder over na te denken. Nu vond ik ook wel dat ze haar best gedaan had. Er zaten wat schrijffouten in. Ze begon een zin ook wel vaak met 'en de' maar het was wel een verhaal met hele zinnen.
Vervolgens hebben we een uur strijd gehad omdat ze er even snel een zin achter aan wilde plakken met daar achter aan: en ze leefden nog lang en gelukkig. Dat leek mij vrij onwaarschijnlijk. Ik heb haar met korte zinnetjes een stuk verhaal aan de hand gedaan. Waar ze nog zelf in verdwaalde. Uiteindelijk hebben we de dief zijn petje laten verliezen, waardoor de hond achter hem aan kon gaan (ergens moet je dan toch een speurneus verzinnen) de man en de hond in het park de dief vonden.
Waar de man (waarom heb je hem geen naam gegeven? Ellen kon geen naam verzinnen. Ik zei: Ard, lekker kort, lekker makkelijk. Ze keek me aan of ik gek was. Ja, ik zal een man of een dief papa's naam geven! Ook Kees was geen optie, vanwege oom Kees. Haha! Voel je je vereerd, Kees? Nu ja, iets van Bas ofzo. Misschien dat er dus in het volgende opstel een Bas voorkomt) zei: Geef hier die portemonnee. Toen gaf de dief de portemonnee.
Nee, zei Ellen eerst, dat doet een dief niet zomaar.
Helemaal gelijk, meid. Maar op deze manier ben je eindelijk wel klaar met je opstel. Anders moet je er nog veel meer bij verzinnen. Hier waren we al de halve middag zoet mee geweest.
Ik moest ook zo om haar lachen. Ze vroeg zich af wat het nut was van een opstel. Dus ik zei dat juf dan kan zien hoe het met je fantasie is. Dat dat ook belangrijk is, net als lezen en rekenen.
Ja, maar dit was geen fantasie!!! Dit kon zo echt gebeurd zijn!!! Wat nou fantasie. Bittere werkelijkheid. Voor Ellen.
En dat die hond aan een petje kon ruiken en dan achter de dief aan gaan! Daar wilde ze ook niet aan. Ik heb er tegen moeten praten. Maar ja, ik dacht: anders wordt het nooit een speurneus-verhaal. Honden kunnen echt goed ruiken. Jaja, politiehonden, dat wilde ze wel geloven. Maar een gewone huis-tuin-en-keuken-hond? Vast niet. Had ze nooit gemerkt bij Joris. Nee, dat was ook niet de meest geschikte speurneus hond. Ik hoop niet dat juf elke week een opstel laat maken. Mijn fantasie is in elk geval niet zo nadrukkelijk aanwezig. Ik kan beter schrijven over wat er echt gebeurd is. Écht gebeurd...
Arjan had gedacht dat hij vroeg vrij was, vanmiddag. Dat hij met mij mee kon om half 1. Kom ik bij school. Wel Thijs, gelukkig, geen Arjan. We hebben even gewacht, maar iedereen zat hoog en breed in de klas. Tja, en wat dan? Ik vond het toch een beetje link om zo weg te gaan. Stond ik net te twijfelen of ik naar de secretaresse zou gaan, kwam Willy er aan. Moeder van een vriendje van Thijs, lerares wis- en natuurkunde. Zij heeft op het rooster gekeken en zei dat Arjan wel wiskunde had. Vorige week was het uitgevallen, nu was de beste man terug uit Nederland en gingen de lessen gewoon door. Logisch...
Waarop Willy Arjan voor mij uit het lokaal heeft geplukt, ik hem 5 gulden kon geven voor de bus en hij mij kon vertellen dat hij al met Theo af had gesproken dat Theo zou wachten en ze samen naar huis zouden komen. Pak van mijn hart. Thuis heeft Theo dan een groot woord, dat Arjan het moet leren alleen enzo. Maar als puntje bij paaltje komt is hij toch de grote broer die hem er wel doorheen helpt. Toen ze thuis kwamen heb ik ze maar een lekker waterijsje gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten