Verliezen

Dat valt niet mee: verliezen. Of je denkt dat je gaat verliezen. Dat overkwam Thijs, vanmiddag. Nadat we naar Wilmie waren geweest voor de motoriek-oefeningen. Thijs wilde graag een spelletje doen. Het snelle kaartspel van Kolonisten.

Meestal doen we dat samen, maar Ellen wilde ook wel meedoen. Met z'n drieën is het toch weer wat anders dan samen. Thijs pikt mijn straten in, Ellen had haar straten veilig, Thijs ging als een speer. Zat op 9 punten (en je moet er 10 hebben) toen ik zijn straat met punt afpikte. Hij zat al te stuiteren dat hij ging winnen....en ineens kwam er een kink in de kabel. Boos dat hij was. Hij smeet bijna de kaartjes van de tafel, rende weg, kwam weer terug. Ellen en ik zaten mekaar aan te kijken: moeten we de boel op gaan ruimen? Maar Thijs ging toch verder.... nog een stad erbij....en toen toch die ene straat weer terugpakken.

O, o, hij moet nog wel leren wat verliezen is! Dat valt niet mee als je meestal wint. Ellen kan dus ook veel beter tegen haar verlies. Zo zie je dat het veel verschil maakt hoe je op situaties reageert, door wat je meemaakt in je leven. En dat zit hem dan in de kleine dingen, ogenschijnlijk onbelangrijk... Alhoewel karakter ook meespeelt.

We hebben trouwens ook al bijna een nieuwe regering. Best snel, nog geen anderhalve maand na de verkiezingen. Alleen houden we allemaal ons hart vast wie de nieuwe premier wordt. Wiels houdt de spanning er nog even in.

wordt hij het??? we houden onze adem in...

Voor de verandering is nu Ard zijn auto naar de garage. Hij had een slippende V-snaar. Reedt elke morgen met afschuwelijk gepiep weg.

Tijd om er iets aan te laten doen. Morgen moet hij toch met mijn auto naar de keuring om de laatste afhandeling te laten doen. Dus ik ben thuis, kan nergens heen. Alle tijd om het appartement weer te soppen... Kan nog net voor vrijdag!

En dan zijn volgende week dinsdag opa en oma Vreugdenhil hier weer, bij leven en welzijn. We tellen de dagen af!