Daarna ben ik naar het belastingkantoor gegaan om een formulier te halen voor een doktersverklaring. Grappig om daar eens binnen te hebben gekeken. Eerst stond ik in een rij, een lange rij. Maar toen ik eens in de rondte ging kijken en alle bordjes bestudeerd had die aan het plafond hingen, dacht ik dat ik beter maar eens aan iemand kon vragen of ik wel goed stond. Dus naar een portier. Hij verwees mij naar loket 1, waar niemand stond. Mooi, ik had zo mijn papiertje. In de auto heb ik het eens bestudeerd. Lachen, gieren, brullen: er stonden zo'n 10 vragen op in de trant van: Hebt gij last van toevallen, hebt gij dit, hebt gij dat. Mist gij het gebruik van een hand of een voet... Ik denk dat deze formulieren gemaakt zijn toen de rij-examens ingesteld zijn. En daarna zijn ze nooit meer aangepast. Ofzo. Ik wilde er nog een foto van maken, maar toen bleek dat dit stuk van het formulier bij de huisarts moest blijven. Ik heb alleen de andere helft teruggekregen waarop de handtekening en het stempel van de dokter staan. Dus helaas, geen bewijs... 10 gulden voor het formulier betaald en 40 gulden voor de handtekening van de dokter. Nu nog 95 gulden voor een nieuw rijbewijs. Dat wordt volgende week een keer. Om half 8 op de stoep liggen van Bureau Rijbewijzen en een boek meenemen, dan moet het lukken.
Toen ik zover was dat de papieren bij de dokter lagen, had ik nog net tijd om de boodschappen te doen bij de Centrum. In de tijd dat ik binnen was was het ineens gaan stortregenen. Balen, alle was weer kletsnat. Ard was wel thuis, maar die moest in allerijl zijn gereedschap in veiligheid brengen.
Snel snel de boodschappen opgeruimd en hup, weer in de auto om Ellen en Thijs op te halen.
Thijs had zijn rapport mee. Ziet er heel goed uit. Alleen voor schrijven een 5,5. Maar ja, zei ik, je gaat ook niet voor niks naar Wilmie. Hij zit er ook niet echt mee, de rest is goed. Zelfs voor spelling heeft hij een 7,9. Voor een kind met vermoedelijk dyslexie een prima cijfer. Als het meezit krijgen we over 2 weken de uitslag van de kinderpsychiater. Nog even geduld hebben.
Ellen nam van school haar 'lootje' mee. Zij heeft Jonathan, een jongen die vorig jaar bij haar in het leesgroepje zat. Een stuiterballetje met ADHD, zoals hij zelf eens vertelde. Maar zo'n leuk, spontaan kereltje. Altijd vrolijk. Het is net Theo in het bruin. Maar voor hem moesten we vanmiddag nog de hort op om cadeautjes te kopen. Gelukkig wilde Ard toen wel het eten klaarmaken. Heel fijn, thuiskomen en het eten zo op je bord kunnen schuiven! Lasagnette. Het was maar goed dat ik 2 pakken had, de kinderen hebben zitten bunkeren. Groot succes.
Ellen had aan juf gevraagd of ze maandag bij de weekopening het Bijbelverhaal mag voorlezen. Juf was al lang blij dat er één is die dat wil. Mocht ze zelf een verhaal uit haar eigen kinderbijbel zoeken. De kinderbijbel die ze heeft gekregen van 'de Werf' toen we naar Curaçao gingen.
Vanavond wilde ik samen met haar daarnaar kijken. Bleek dat ze er al over nagedacht had. Ze wilde het verhaal van de 10 geboden voorlezen. Dat verbaasde me. Leek me niet echt aansprekend. Toen ze een stuk gelezen had vroeg ik haar waarom ze dit verhaal wilde lezen. Waarop ze verontwaardigd vertelde dat er geld gestolen was op school en een camera en nog een paar dingen. Door kinderen van school!
Dat doe je toch niet!!, zei ze. En kijk, daar staat het: je mag niet stelen, en je mag ook niet liegen.
Dit verhaal leek haar dus uitermate geschikt om normen en waarden eens aan de orde te stellen.
Ik zal de juf hierover nog even inlichten. Ik denk dat ze haar dan ook moeten laten uitleggen waarom ze voor dit Bijbelverhaal gekozen heeft. Ik stond verbaasd hoe goed ze alles onder woorden kon brengen en met hoeveel vuur!
Daarna ging ze bidden. Op een gegeven moment zei ze: En wilt U zorgen voor de arme kinderen die geen Sinterklaas kunnen vieren of misschien ook wel.
Dan schiet ik inwendig in de lach. Ze praat zoals ze denkt... (ze zegt ook alles wat ze denkt).
Al met al hebben we nu het appartement dicht, half geverfd. Alle papieren binnen voor mijn rijbewijs. En zijn we een heel eind met onze Sinterklaascadeautjes. We doen het rustig aan dit jaar. Crisis enzo.... De kinderen accepteren het. Natuurlijk moeten er wel surprises gemaakt worden. Maar ook die zijn al voor een groot deel klaar.
Dus het is weer gelukt om het lijstje voor vandaag af te werken.
Morgen is er weer een nieuwe dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten