Zo heeft hij vanmorgen de was in de gaten gehouden (en net op tijd voor de bui afgehaald), overigens de was die Ard opgehangen had... mijn huishoudelijke mannen.
En toen wij allemaal, behalve Arjan, om kwart voor 1 thuis kwamen, had Theo een grote pan macaroni klaar. Wat een luxe!
Nu was z'n kamer al een tijdje een puinhoop. Af en toe werd de ergste rotzooi opgeruimd, dat dan wel. Maar schoonmaken, dat bleef er een beetje bij. Zo had hij ook vanmorgen wel het één en ander opgeruimd, voor het oog en uit de verte leek het wel wat. Maar van dichtbij...
Dus hebben we samen een sopje gemaakt en zijn gezellig samen aan het boenen gegaan. Samen is toch altijd leuker, dat bleek. Zo zijn de kasten weer fris en fruitig. Alleen de boekenkast onder zijn bed moet nog. Dat is voor mij een brug te ver. Zo diep bukken en door de knieën lukt niet. Er moet nog wat over blijven voor volgende week :)
Toen Ard vanmiddag thuis kwam, een bakje koffie ophad, ging hij nog met Theo in de tuin aan de gang. Het laatste beetje gras (klein understatement) moest nog uit de grond. Het verschil met de rooi is groot. Zo erg was het dus bij ons ook.
Om meteen in de flow te blijven zijn ze daarna een muur in Theo zijn kamer gaan schilderen. Er stond nog een restje blauw.
Zo is er heel wat opgefrist, vandaag.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over nieuwe uniformen die wij krijgen. Daarvoor moest ik speciaal nog naar het ziekenhuis, vanmiddag. Iedereen is van top tot teen gemeten. Van onder tot boven, van voor tot achter en van links tot rechts... Wat zullen die uniformen als gegoten zitten.
Voor de vrienden heb ik nog pannenkoeken gebakken. Ze hebben er van zitten smullen, Thijs en Kiet. Ook al hadden ze een paar uur daarvoor 2 borden macaroni gegeten, maakt niet uit.
We kregen nog een geheim te horen: Thijs is verliefd... ze heet Elisa en ze zit bij hem in de klas. Ze hebben het heel gezellig gehad in het computerlokaal, waar ze naast elkaar zitten, cito-toetsen maken. Thijs vertelde dat ze niet mochten praten, maar wel communiceren.
Hoe doe je dat dan?
Nou, met gebarentaal... o ja, natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten