Verdeeld...

Vanmorgen liep de wekker eerst al om kwart voor 6 af: tijd voor Ard en Thijs om uit bed te komen. Thijs had er zo'n zin in. Hij was niet teleurgesteld, het was net zo mooi als hij gedacht had. Ze stonden vooraan om te starten en waren dus ook mooi vroeg bij de finish. Op de terugweg naar de auto hebben ze hun rozen aan een vriendelijke dame in een rolstoel gegeven, die de stoet zat aan te moedigen.
Later zei Thijs tegen Ard: Wordt u daar ook zo blij van als je iets voor een ander kunt doen?
Lekker jochie!

Om 7 uur ging de tweede wekker: Theo en Arjan moesten eruit. Dat ging iets luidruchtiger dan de eerste 2. Maar vooruit, ze waren netjes op tijd klaar toen hun taxi kwam voorgereden. En volgens de berichten was het allemaal goed gegaan met beeld en geluid...

Als laatste konden wij opstaan. Konden... Ellen en Daniël waren al wel op en wilden net aan een lekker ontbijtje beginnen: melk met cruesli. Aangezien er geen yoghurt voorhanden was, en Ellen wel heel graag de cruesli wilde eten, moest het met melk. Tot haar eigen verbazing vond ze het nog lekker ook.
Het is heerlijk om eens rustig aan te beginnen op zondagmorgen. Dat maken we niet vaak mee.
De dienst in de Emmakerk, met meesters en juffen en kinderen van de Dividivischool was mooi. Echt gericht op de kinderen. Ellen mocht, samen met een anderen jongen, de kaarsen aansteken. Op de terugweg vroeg ze aan mij: Waarvoor doen ze in die kerk een paashaaskaars aan?
Waarop ik geprobeerd heb uit te leggen dat het om een paaskaars ging en de paashaas hier niks mee te maken had.
Zelf vind ik het wel een mooie symboliek, elke week er bij bepaald worden dat Christus is opgestaan!

Vanmiddag zijn de kinderen nog met Ard mee geweest naar de baai, terwijl ik met veel moeite skype aan de gang probeerde te krijgen. Het is gelukt, maar het viel niet mee.
Ook aan de hut is nog hard gewerkt. Het blijkt dat ze alle 3, Thijs, Ellen en Daniël een eigen hut aan het bouwen zijn. Toch fijn dat we zoveel ruimte hebben voor zulke activiteiten. Alle vingers zijn nog heel. En alle voeten ook. Want her en der zwierven wat planken met spijkers die omhoog stonden. Leek me een gevaarlijke toestand, dus ze moesten wel die planken van mij aan de kant leggen en bij voorkeur met de spijkers naar beneden. Gelukkig snapten ze dat.

Ellen verstopt zichzelf in het hoge gras en de "mais chiki"

Daniël heeft een plekje iets verderop gezocht,waar het gras al meer plat ligt...

Onze nieuwe gasten zijn ook gearriveerd. Met on-Curaçaose snelheid door douane en immigratie gekomen. Het kan wel...