Ons leven op Curaçao: Van welkom en afscheid

Vanmorgen heb ik helpen schoonmaken in de nieuwe klas van Thijs. Een heel mooie gelegenheid om vast kennis te maken met de juf. Het grootste gedeelte van de ouders was op komen dagen, dus het was gezellig, vol, rook heerlijk naar schoonmaakmiddel en verf. Want als wij het doen, dan doen wij het goed. Niet alleen zijn alle kasten uitgesopt van boven tot beneden, van voor tot achter en van links naar rechts, de shutters gesopt en de vloer gedweild. Ook de muren zijn schoongemaakt en waar nodig en leuk geverfd. Ondertussen kon er bijgepraat worden en konden de kinderen die mee waren lekker met elkaar spelen. Thijs vond het zo in elk geval een groot succes. Eigenlijk wilde hij nog niet mee naar huis, om 12 uur.
Een warm welkom voor de juf, op deze manier.

Om goed 8 uur, voordat we naar school gingen, hadden we Arjan bij het Hilton afgezet. Hij ging daar vanochtend duiken met de Atlantis. Gasten vermaken onder water. Veel visjes, maar niet echt wat bijzonders, zei hij naderhand.
Om kwart over 12 hebben wij hem weer opgepikt.

Toen was het vanmiddag dan tijd om echt afscheid te nemen van Jelte. Dat hadden we woensdagavond met de kring ook al gedaan. Vanessa had een surprise-party georganiseerd. Iedereen nam wat te eten en/of te drinken mee. Alleen had niet iedereen begrepen dat het voor Jelte een surprise moest zijn. Zo was hij minstens 4x gemaild met de vraag of hij woensdagavond wel kon komen... Even goed was het erg leuk. We hebben nog twee liedjes voor hem gezongen, zelfs met gitaarbegeleiding van Vanessa!

nieuw talent...

Dat was één afscheid.
Gisterochtend zijn Ard en Arjan, Jelte, Carlos en Pieter in alle vroegte gaan duiken. Een afscheidsduik, bij Snakebay (Boca Sami). Dat was het tweede afscheid:

Gisteravond had Jelte nog een afscheid in de stad. Wie wilde komen was welkom. Ard is namens ons gegaan. Naar ik gehoord heb was ook dat erg gezellig geweest. Héél gezellig. Tot vanmorgenvroeg zelfs...
Dat was het derde afscheid.

Maar vanmiddag moest dan uiteindelijk de koffer gepakt worden. Het viel niet mee om alles ingepakt te krijgen. Jelte heeft bij ons de helft weer uitgepakt en Ard heeft hem geholpen om alles redelijk geordend weer in te pakken. Alles paste er in, dat wel. Alleen woog het een tikkeltje veel.
Hoe dan ook was hij sneller klaar bij het inchecken dan Anton en Minke, laatst. Met hen hebben we een uur voor de balie gestaan :)

niet alleen z'n kleren moesten mee, maar ook een compleet Chikungunya-onderzoek...

Het is niet te geloven dat Jelte maar 3 maanden op Curaçao is geweest, het lijkt veel langer. We zullen hem wel missen: niet meer samen met Ard duiken op zaterdagmiddag, geen lekkere toetjes meer (zoals Ellen zei), geen onverwachte bezoekjes meer... het zal even wennen zijn.
Toen we thuis kwamen zag Ard het berichtje van Edward, die ook mee was naar Hato, op facebook:

Tot het laatste moment wist hij te verrassen. Ik was al onderweg naar huis toen ik rechtsomkeer kon maken en hem toch nog even kon zien (om een zakmes overhandigd te krijgen). Ik ga jou en je acties missen Jelte.

Want dat was ook Jelte: altijd vergat hij wel iets. Zijn zonnebril, zijn sleutels of een hele tas. Wat hebben we vaak gelachen met elkaar. Gelukkig zag hij zelf er ook altijd wel de humor van in. Altijd relaxed.

En als laatste actie van deze dag heeft Ard, met Ellen, fijn gaas langs het schildpaddenverblijf gemaakt. Zodat het kleine schildpadje van Thijs (hij heeft nog steeds geen naam) daar ook in kan. Want het is een kleine wegloper: elke keer laat hij zich uit zijn bak vallen en neemt de benen. Vaak zoekt hij een donker hoekje, maar het gebeurt ook wel dat we hem in de berging terugvinden. Of dat hij naast de bak ligt, op z'n kop. Dat kan niet goed voor hem zijn... tijd dus om hem een groter huis te geven, bij de andere schildpadden. Nu waren we bang dat hij door de grote gaten van het hek zou gaan. Daarom moest er eerst fijner gaas tegenaan. Nu dat voor elkaar is kan hij de ruimte in.