Vorige week vrijdag zijn Ellen en Thijs weer eens naar de
tandarts geweest. Ze hadden in maart al gemoeten en we hadden ook een afspraak,
maar die is vervallen doordat onze tandarts vertrok. Er bleef wel iemand over,
maar we werden niet vanzelfsprekend ingepland. Dus bleef het erbij. Tot Thijs
begon te klagen over kiespijn. Toen ik dan uiteindelijk belde voor een afspraak
duurde het nog een week of 6 voordat ze terecht konden. Ik had het in de agenda
staan voor afgelopen donderdag, maar op dinsdag werd ik gebeld dat ze woensdag
om 4 uur bij de tandarts moesten zijn (ze bellen altijd een dagje van te voren
om zeker te zijn dat mensen niet hun afspraak vergeten, best een handig
systeem, dat zie je zo maar weer). Oeps, ergens een foutje gemaakt. Geeft niet,
woensdag kon ook, scheelde weer een dagje voor Thijs, die heel erg graag wilde.
Helaas, op woensdagmiddag werden we gebeld dat de tandarts ziek geworden was.
Nu konden ze vrijdagmiddag nog wel terecht. Tja, kwam niet zo goed uit, maar
doe maar…
Tot onze verrassing werden we vrijdagmiddag opgewacht door
een jonge, vrouwelijke, Nederlandstalige tandarts. Onze vorige was ook
vriendelijk en vrouwelijk, maar niet jong en niet Nederlandstalig. Wat vooral
Ellen erg lastig vond. Dus dit was een aangename verrassing.
Jammer voor Thijs, maar ze wilde niks doen aan zijn gaatjes.
Binnenkort gaan die tanden er wel uit, zei ze. En Ellen haar gebit zag er prima
uit. Ellen was zo opgelucht, ze wil graag nog een keer…
Zaterdagmiddag hadden Thijs en ik happy-hour van Thijs zijn
klas. Natuurlijk was iedereen welkom, maar de rest van de familie had andere
bezigheden. Dit soort activiteiten zijn altijd aan de andere kant van de stad,
dat is dan wel jammer. Voor ons een eind rijden. Maar het was gezellig. Thijs
heeft lekker gespeeld met zijn vrienden. Voetballen, natuurlijk, en ook
zwemmen. En ik heb een hoop gelachen met andere moeders (en een vader).
Toen was het zondag.
Bij de baai zag Ard een man met een nogal grote camera, hij zei er iets van en vervolgens bleek dat diegene in Emmen in de dierentuin werkte als dierenarts. Met als speciaal project: schildpadden! Hoe bestaat het... Genoeg gespreksstof :)
Aan het eind van de middag is Ard met
Arjan naar Bandabou gegaan. Er zou een nest schildpadjes uitkomen en daar moest
bij gewaakt worden. Helaas, toen ze kwamen lagen er al vijf dode schildpadjes.
In de loop van de avond kwam er nog eentje uit, die wel fris en fruitig
wegliep, maar verder niks meer.
 |
| klein of groot, het blijven mooie beestjes |
Gistermiddag zat er een motvlinder op Thijs zijn hor. Hij
wilde dat ik hem naar buiten bracht, maar ik zei dat hij vanzelf wel de
vleugeltjes zou nemen. Nooit meer aan die vlinder gedacht. Tot we zopas
thuiskwamen uit school en werk en de vlinder, pieremotje, op de grond lag in
Thijs zijn kamer. Thijs barstte in tranen uit: zie je nu wel dat u hem gister
naar buiten had moeten brengen? Oei, groot drama. Daarna hoorde hij het verhaal
van de schildpadjes. Wat een verdriet…
Nu zit hij te zwoegen op spelling en woordenschat. D’s en
t’s, vuilniszak en anderszins, geenszins en graszaad. En dan zo meteen nog fagot,
klavecimbel, klarinet en saxofoon… Plus twee bladzijden versterkingen:
hemelhoog, grasgroen, spiegelglad, wildvreemd en bloedheet. Nou, bloedheet, dat
hoef je hier niet uit te leggen, we weten allemaal wat dat betekent.
Ellen moet voor Spaans een stad maken, samen met Qiony.
Eerst maar eens karton verzamelen en een idee krijgen.
En Theo zwoegt in Nederland op zijn komende tentamens.
Spannend…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten