kerst dus....

De meest logische titel voor een blog vandaag... we hebben na een week met allerhande voorbereiding de kerstdienst gehad vanmorgen. Kerst zonder hollandse franje, hoogstens de typisch curacaose versieringen en bonte kleuren. We hadden een volle kerk, na de foto (zie hieronder) liep de kerk nog voller en hebben we met de laatste stoelen bijna iedereen een zitplaats kunnen bieden. Het thema van de dienst was Wereldnieuws en daar hadden we wat extra's bij bedacht.

 

 

Theo zat achter het mengpaneel, Mariette verzuchtte dat ze dagenlang met de ppt bezig was geweest en bijna de credits niet kreeg voor al het werk omdat ik suggereerde dat Arjan die gemaakt had, maar die had nu dus juist een dagje vrij. Ellen heeft een gedicht opgezegd, Thijs zong (oa met Ellen) 'Wereldnieuws' en Ard heeft staan roeptoeteren door een megafoon met sirene.

 

 

 

 

Dick Bruna-schapen en figuren voor de vertelling van de kerstgeschiedenis, door de kinderen van de bijbelclub. Afgelopen week hebben we ze ook gezien op de viering van de Albert Schweitzerschool, maar nu kwamen ze beter uit de verf.

 

 

Bij de voorbereiding van de dienst, vorige week, kwamen we al uit op een (houten) opstelling waarin de elementen van de dienst duidelijk ondersteund zouden worden. Papa had in de preek een gedicht van Piet Los (rijmt niet...) verwerkt;

 

Hout

Hij heeft iets met hout

zijn wieg

zijn kruis

nog timmert

zijn liefde aan mij

 

 

 

 

 

 

 

Zo kwamen we op deze elementen waarbij de kroon als laatste in de kribbe werd gelegd. Vandaag hebben we we (kerkelijk) afscheid genomen van Rosemarijn. Ik (Ard) mocht haar namens de gemeente de traditionele kerk-mok met toespraakje overhandigen.  Na de dienst hebben we koffie gedronken bij gemeenteleden aan het Spaanse Water, waarna we tante Erna hebben opgehaald en thuis gezellig hebben geborreld, gegeten, gepraat en ge-appt met serieuze en minder serieuze familieleden. Nou ja, iedereen is wel serieus maar praat niet altijd even diepzinning...

 

Tante Erna was er dus ook bij, lichamelijk niet meer helemaal de oude (of juist wel...) maar geestelijk lekker actief en scherp. We hebben het goed gehad met elkaar en vanavond haar weer naar haar huisje gebracht waar ze nu een dagje kan bijkomen van alle belevenissen hier.

Op de porch is mevrouw duif druk aan het broeden, al schrikt ze bij tijd en wijle wel van onze levendigheid. Theo en Arjan zijn helemaal verdiept in de Top2000, daar horen en zien we dus niet zoveel van....