Soms heb je van die dagen...

Dat alles anders loopt dan je van te voren denkt. Nu ja, alles is een beetje overdreven. Maar toch.
Vannacht hoorden we het al regenen. En een beetje onweren. Ard is er nog uit gegaan om de stekkers van de laptops eruit te halen. We nemen geen enkel risico.
Met die regen hadden we ook geen haast om uit bed te komen. Schilderen kun je toch niet doen. Maar om 9 uur werd het langzamerhand wel tijd. Potje thee gezet, tafel gedekt, koffie er bij, stukje kerststol... Heel relaxed hebben we ontbeten. Toen we bijna klaar waren, kwamen opa en oma er aan. Die hadden ook geen haast, het regende nog steeds. Dus hebben we tijden zitten praten. Genoeg gespreksstof.

Ard zei nog: Ik wilde gaan schilderen, maar er wordt van Hogerhand beslist dat dat vandaag niet gaat worden.
Inderdaad, het ging weer steeds harder regenen. Totdat aan het eind van de ochtend de rooi weer vol zat. Hij liep nog net niet over.
Overigens hoefden we ons niet te vervelen. Ard werd gebeld dat er stroomstoring was op kantoor. Dus die moest daarheen. Opa en oma gingen boodschappen doen, alvast voor de Kerst. En ik ging met Ellen naar La Curaçao. Daar stroomde het water ook al door het dak naar binnen. Her en der stonden emmers. Voor de deur moesten we tot onze enkels door het water waden. Even goed hebben we ons daar wel een anderhalf uur vermaakt.
Thuisgekomen moest ik met de 'rijst-met-kip-kerrie' aan de gang. Ellen had beloofd dat ze dat mee zou nemen naar het Kerstdiner van de Zeeverkennerij.
Ard zou met de jongens naar Daaibooi, Maritha van Veeris vierde haar verjaardag. Bij nader inzien deed ze dat toch maar op Veeris zelf, om niet weggespoeld te worden aan zee. Toch sneu. Ben je een keer jarig in de tropen, is het net op die dag Nederlands Nat.

Om 3 uur zat er 40 + 45 mm regen in de meter, in 12 uur tijd. Toch leuk, zo'n regenmeter. En de kikkers kwaken!
Aan het eind van de middag heb ik Ellen naar de Zeeverkennerij gebracht. Daar was het al een gezellige boel. Tafels mooi gedekt, lichtjes aan.

Alle meiden namen een klein cadeautje mee en
met een spel werd dat dan verdeeld.
Omdat opa en oma er nu vlakbij wonen kon ik daar ondertussen een bakje koffie drinken. Want om 9 uur moest ik Ellen weer ophalen.
En zo was deze dag zomaar om!