Daarna werd ik doktersassistente. Een redelijk relaxte ochtend met 7 patiënten. Klinkt natuurlijk naar niks, vroeger in Zeewolde hadden we normaal gesproken zo'n 40 op een ochtend. Of meer. Maar goed, hier doe ik ook meer secretaressewerk (dat is 3) wat ik wel erg leuk vind.
Om 11 uur terug naar het ziekenhuis, daar nog even wat gerommeld en om 12 uur ging ik naar de Albert Schweitzer om Thijs en vriend Kiet op te halen. De jongens hebben het best naar de zin bij juf Joyce. Inmiddels was ik moeder (ook een belangrijke...). Kiet vergat eerst zijn judopak. Het is zo'n lekker jochie en zo lekker verstrooid. O jaaaa! Judopak. Ligt nog bij mijn moeder in de auto.
Tja. Thijs had meteen de oplossing: ik heb nog wel een oude. Inderdaad, die hebben we speciaal voor zulke gelegenheden in de kast liggen. Zitten wat gaten op de knie, maar dat mag de pret niet drukken.
Gelukkig haalde Ard Ellen op, die waren dus ook iets sneller thuis, waar Ard meteen de macaroni heeft gekookt. Dan ruikt het meteen lekker toen wij het huis binnenkwamen. En Ellen had de was al afgehaald!
Zo konden we alsnog vlot aan tafel. Heerlijk!
Na het eten tijd voor huiswerk. Ja, dat is echt weer begonnen. Thijs en Kiet waren er in de auto al achtergekomen dat ze iets vergeten waren. Allebei hun spellingschrift. En Kiet ook nog zijn papiamentsschrift. Nog een geluk dat Thijs die mee had. Anders hadden we niet geweten welke woordjes ze moesten leren... nu kwamen we er met een woordenboek wel uit. Want Thijs schrijft wel over wat er op het bord komt, maar daar zitten alsnog wat fouten in. Dat heb je met dyslectie. We hebben een goed woordenboek, alleen moest ik Thijs wel ervan overtuigen dat je beter het woordenboek kunt vertrouwen dan zijn schrift. Kostte enige moeite.
Ik zou de woordjes anders ook nog in wrts hebben gezet, maar dat lukte niet omdat elke keer het internet uitviel. Erg irritant.
Ook voor het vergeten spellingschrift hadden we een oplossing. Al denk ik dat ze liever hadden gehad dat ik niet zo bijdehand was... Ik opperde dat we op Bloon konden zien welk woordpakket ze begonnen waren. Nou, het leek de jongens dat dat veel te ingewikkeld was, dat ze best een andere methode konden hebben dan vorig jaar, dat het ook niet nodig was. Helaas. Ik was aangekomen bij de baan: huiswerkbegeleider. En dat moet je serieus nemen.
Zo zocht ik op Bloon groep 6 op, woordpakket 1a.
Ze kregen allebei een schrift van mij. Morgen weer in te leveren voor een volgende gelegenheid... waar ze de woorden 2 x in geschreven hebben. Thijs deed zelfs ook nog zijn best om netjes te schrijven! Dikke pluim.
Daarna mochten ze spelen. Op de laptop, wat anders?
Theo kwam thuis, die moest even wat eten en toen naar de kerk gebracht voor catechisatie. Wat hij leuk vindt. De dominee ligt hem wel. En de onderwerpen ook, zei hij. Vandaag hadden ze het over Bijbelse geschiedenis. En dat vindt hij sowieso leuk. Geschiedenis, van wat voor soort ook, is onze gedeelde interesse.
Thuisgekomen heb ik de kleine mannen in hun judopakken gepraat en was het al weer tijd om ervandoor te gaan. Onderlangs, bij de waterfabriek, de brug over, langs Saliña, naar Janwé. Daar heb ik de jongens afgezet. Nog even gechecked of het inderdaad judo was. Het zal me maar overkomen dat ik ze daar afzet en wegrij en dat het dan geen judo is!
In één streep door naar de kerk om Theo weer op te halen en door naar huis. Wat was ik blij dat Ard Thijs weer op kon halen om 7 uur, ik had het helemaal gehad in die auto.
Even een bakje koffie, relaxen met de e-reader. Toen nog 3 wassen opvouwen. Wat bewijst dat we best samen kunnen werken, want het enige dat ik er verder aan had gedaan was zorgen dat die wassen in de machine gestopt werden. Andere leden van mijn gezin hebben was opgehangen en afgehaald, dus ik mag niet klagen!
In elk geval heb ik op zo'n dag heel wat banen... ik ben de tel kwijtgeraakt :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten