Frisse start

Gister ben ik begonnen op mijn nieuwe werkplek. Wat mij betreft mag ik daar wel voor vast gezet worden. Het is de bedoeling namelijk dat we gaan rouleren, maar voorlopig ben ik degene die op Damacor, de wijk waarin de 'oude Taamskliniek' staat, de zaak mag runnen.

Er zitten nog een stuk of 8 artsen op de locatie, best veel, vind ik. Met hun assistentes en secretaresses. Zij hebben hun eigen oficina's, zoals dat hier heet. Met bijbehorende toiletten en behandelkamers. Verder is het ziekenhuis leeg. En omdat wij als eerste afdeling daar aan de gang zijn gegaan, is er hard gewerkt om de ruimtes die wij gebruiken schoon te maken en te verven.
Overigens is het alleen de prikpoli die gestart is, de rest van het lab is nog gewoon op Groot Davelaar. Voor mijn lezers hier op Curaçao zou ik zeggen: Kom voor de lol eens daar bloedprikken. Ik ben best trots op hoe het daar eruit ziet. Veel ruimte, fris geverfd, een rustige sfeer, een luxe prikstoel...
Maar voordat ik de prikkamer gevonden had! Zondag had ik al eens bij het Laboratorium naar binnen gekeken. Hmm, allemaal dozen en een kale boel. Het leek me dat er nog heel wat moest gebeuren voordat we met prikken konden beginnen.
Dus stond ik maandagmorgen daar voor de deur. Ik wist dat mijn collega, die eigenlijk vakantie had, toch zou komen helpen. Maar er was niemand. Toen ik daar een poosje had gestaan, zag ik het briefje op de deur: Ingang Lab aan de voorkant. In het Papiaments...
Ik naar de voorkant, daar door de hoofdingang naar binnen. Zag daar de functieafdeling en het secretariaat van de longartsen, maar niks wat op een Lab leek.
Verder gelopen, zag ik weer bordjes met 'Laboratorium'. Toen ik de bordjes had gevolgd kwam ik weer bij het oude Lab, waar stond dat je voor het Lab naar de voorkant moest gaan. Ondertussen liep er ook een meneer te zoeken. En een mevrouw die naar de longartsen moest, haar kon ik in elk geval geruststellen door te melden dat die er gewoon waren.
Waarop ik toch maar weer naar de voorkant ging en door de hoofdingang naar binnen kwam. Bij het bordje 'Laboratorium' kwam ik tot mijn grote vreugde een medewerker van het Advent Hospitaal tegen. Eindelijk! Zij was ook de kluts behoorlijk kwijt, wist nog niet precies welke deuren ze open moest maken, maar ze had al wel gevonden waar de prikkamer was en kon mij dus vertellen waar ik langs moest.
Het bleek de voormalige 'huiskamer' van een verpleegafdeling te zijn. Opgevrolijkt met zacht-gele en zacht-groene stoelen. De zoekende meneer, die ik kort daarvoor buiten had gezien, zat al in de prikstoel. We lachten naar elkaar en ik zei tegen hem: U hebt het sneller gevonden dan ik!
Het was wel jammer, want de min of meer officiële opening had ik dus gemist. Hoorde ik aan het eind van de ochtend op Groot Davelaar...
Maar het was wel gezellig, met een paar dames van de schoonmaak, onze eigen internist dr. Mejia, en de directeur van het Advent zuster Cenaida.
Het was niet heel druk, uiteindelijk hebben 16 mensen de weg gevonden naar ons. Ondertussen had ik alle tijd om uit te vinden hoe de ligstoel werkte. Met alle voetpedalen voor voorover, achterover, rugleuning naar voren en naar achteren, hele stoel naar boven en naar beneden. We hebben zelf ook geprobeerd hoe je het makkelijkst ligt in die stoel. Ook het verrijdbare tafeltje waarop we de buizen en naalden hebben heb ik op 4 plekken gehad voordat ik de definitieve plek bepaald had. Wel heel leuk als je het zelf mag bepalen en als je dan ook nog alle ruimte hebt. Want dat vind ik nog het meest heerlijke eraan: die zee van ruimte. Wat een rust geeft dat.
De sfeer is heel erg gezellig, ook vandaag weer. Een club mannen is aan het verven, wat geen overbodige luxe is, maar waarvan je ook meteen resultaat ziet. Een likje verf en het oogt gelijk weer netjes.
Ik zal morgen, als ik tijd heb, wel wat foto's maken. Het is een mooie locatie, met binnenin een mooie tuin, waarin gezellige zitjes staan.

Later op de ochtend heb ik van mijn collega nog een rondleiding gekregen. Toen vertelde ze me ook dat zij en onze leidinggevende, zondag hard aan de gang zijn geweest met het slepen van de stoelen, het kopen en strijken van de gordijnen. Omdat ze Adventisten zijn, waren ze op zaterdag al naar de kerk geweest... de zondag is voor hun wat voor ons de zaterdag is.
Vandaag moest ik het alleen zien te rooien. Mijn inschatting was dat het nog wel rustig zou zijn, maar dat was een tikkeltje optimistisch. Er stond al 5 mensen te wachten toen ik kwam. Oeps, hoe ga ik dat een beetje vlot wegwerken? Er heeft niemand geklaagd, maar sommige mensen moesten wel even geduld hebben.
Morgen ga ik daar samen met een collega, een nieuwe collega, beginnen. Zij is er dan tot 9 uur en gaat met de buizen terug naar het ziekenhuis, ik blijf dan tot 11 uur op Damacor. Zo gaan we langzaam aan onze weg vinden in de nieuwe situatie. Ik ben in elk geval positief.