Ups en downs

Al weer een week voorbij gevlogen. Een week met ups en downs, zoals iedereen die kent.

Een up is wel dat Ellen een goed rapport tegemoet mag zien. Nog anderhalve week wachten, maar hoe dan ook ziet het er wel goed uit, dat blijkt wel uit de goeie toetscijfers. Papiaments, dat blijft een lastig puntje. Helaas is dat hier een belangrijke factor... Maar nu heeft ze dit weekend bladen meegekregen om te leren. Dingen als: een zwerm bijen, een kudde geiten, een school masbangu. En verder: wit als sneeuw, roken als... dan blijkt wel dat deze uitdrukkingen heel anders zijn dan in het Nederlands. Roken als een ketter is dan huma manera bapor (boot) en wit als sneeuw is: blanku manera lechi (melk). Dus hierbij hebben we de hulp van Vanessa ingeroepen, kunstoma van Ellen en Thijs, want daar kwamen we met z'n allen niet uit.
Gister is Ellen twee-en-een-half uur aan het oefenen geweest. Ze heeft zelf alles in wrts gezet. Wat een doorzetter! Net zo lang doorgaan met leren tot ze het helemaal kent. Ze hoopt dus op een 10, morgen. Ze krijgen de komende tijd twee keer in de week een lading huiswerk extra. De hele klas, Ellen niet alleen, om beter voorbereid te zijn op de EFO. Ook de meester is gemotiveerd om ze zo goed mogelijk voor te bereiden.
Ook een up voor Arjan. Van de hele klas van 30 leerlingen hebben er maar 6 voldoende punten om, mocht het nu overgangstijd zijn, over te gaan naar Havo 5. Arjan is daar, gelukkig, één van. Van die 6 zijn er 3 die al voor de tweede keer Havo 4 doen... Nu ja, ze hebben nog een maand of 7 om de cijfers op te halen. Arjan hoeft alleen maar CAV op te krikken. Daar is hier en daar iets fout gegaan. Dat gaat dan ook wel goed komen.
Een andere up was dat we woensdagavond met een groep van onze kring naar de film War Room zijn geweest. Ik dacht eerst dat het over de oorlog zou gaan, maar dat was niet zo. Het gaat over een stel met huwelijksproblemen, waarvan de vrouw kennismaakt met een oudere vrouw die haar vertelt wat zij zelf gedaan heeft: een ruimte in haar huis ingericht als 'War Room' waar ze bidt en uit de Bijbel leest, waar ze haar strijd voert tegen de duivel. Het is een film met een serieuze boodschap, maar ook met flink wat humor, wat het heel aantrekkelijk maakt. Wel heel Amerikaans, maar ja, daar moet je dan doorheen kijken. Een film die hier al een aantal weken elke avond uitverkocht is en dus nu nog met een paar weken verlengd is.
Wat mijn werk betreft, ikk heb te horen gekregen dat ik voorlopig op onze nieuwe locatie gestationeerd ben. En daar dus ook verantwoordelijk voor ben. Ik moet nog even zien hoe positief dat uit gaat pakken. Op zich ben ik er wel blij mee. Het is een prettige omgeving om te werken. We beginnen daar 's morgens met z'n tweeën, één van ons gaat dan de patiënten prikken die in het ziekenhuis liggen. Dat zijn er inmiddels soms wel meer dan twintig. Langzamerhand begint het steeds meer op een echt ziekenhuis te lijken... De sfeer is er ook prettig. Op de één of andere manier heeft iedereen zoiets van: met elkaar de schouders eronder en dan gaat het goed komen hier. Wat wel een beetje lastig is, is dat er helemaal geen Lab is. Dus al ons materiaal moet nog naar de hoofd-locatie op Groot Davelaar. Dat is soms best wel wat geregel.
Verder gaan we langzaamaan de regentijd in. Van de week hadden we al een hele ochtend regen met onweer. Jammer voor vakantiegangers, maar als Curaçaoenaars genieten we van zo'n dag. Ook vandaag viel er een dikke bui bij ons huis, maar Ard vertelde dat het bij de baai droog was. De natuur geniet ook van die regen, overal zie je het frisse groen te voorschijn komen.