Pesterijen?

De afgelopen tijd hebben we vaak stroomuitval. Een beetje vreemd. Waarom valt zo vaak de stroom uit, terwijl we, tot voor een paar weken terug, hooguit één keer in de twee à drie maanden stroomuitval hadden.

Misschien heeft het te maken met het feit dat wij horen bij het gebied waar de meeste protesten tegen de Isla zijn. Rechtszaken, beslaglegging, protestmarsen...
Overal hangen posters: Stop pollution, clean the refinery.
Tja, de raffinaderij wil ons doen geloven dat ze geen wetten overtreden, dat ze geen vervuilde uitstoot hebben, dat ze de internationale codes aanhouden.
Nu heeft iemand een dag gefilmd en dit versneld op facebook gezet. Wat zie je dan gebeuren? Dat het overdag wel meevalt met affakkelen en de rook, maar dat 's nachts de vlammen meters hoger worden. Dat vermoeden had ik al. Tenslotte kom ik er nog al eens langs. In het donker zie je de vlammen van het affakkelen kilometers ver in de omtrek. We worden mooi voor de gek gehouden.
Toch lijkt het er op dat er steeds meer protest komt. Vooral met de boodschap: de raffinaderij moet schoner. Ze hoeven niet persé dicht, maar het moet afgelopen zijn met de vervuiling.

Zonder miljoenen te investeren gaat dat natuurlijk niet lukken. Dus ja, het komt er dan wel op neer dat het waarschijnlijk toch op sluiten af gaat.
Maar al deze commotie vindt de directie van de Isla niet leuk. Dat hoor je terug in de onzin die de woordvoerder de media in slingert. Eén en één is twee. Jullie, onder de rook van de Isla, roepen het hardst? Ha, dan zullen jullie het merken. We sluiten de stroom minstens een keer of drie per week af. Bij voorkeur 's avonds of 's nachts. Nu zitten we inmiddels in het minder hete seizoen. Dus ook zonder stroom, dus zonder airco of ventilator... Ach, dat is best te doen. Als we dat er voor over moeten hebben, dan doen we dat.

Verder hadden we de afgelopen week alle avonden wel wat. Dat zijn we hier niet gewend. Druk, druk. En gisteren had ik een dag van het ziekenhuis. Retiro Spiritual, ik weet niet zo goed hoe ik dat in het Nederlands moet zeggen. Een geestelijke dag.
We gaan dan met z'n allen naar een hotel, dit jaar Hilton... We zingen veel, er is een soort van preek, toespraak door een pastor. En alle afdelingen moeten een presentatie doen. Dit jaar was het thema: feestvieren. Gelukkig heb ik een heel creatieve collega, die zonder moeite leuke ideeën uit haar mouw schudt. Ik wil best meedoen, zeg maar wat ik moet doen, als ik het maar niet hoef te bedenken.
Overigens was het een mooie dag. Het grootste feest was wel dat het ziekenhuis 45 jaar bestaat. Ter gelegenheid daarvan kregen we aan het eind dan ook een enorme taart, model bruidstaart. Heerlijk!
Vijf jaar geleden kon er geen feest gevierd worden, dus dit was des te mooier. Want 5 jaar geleden was net de storm Thomas over Curaçao gegaan, met vooral heel veel regen. Er heeft in ons ziekenhuis een meter water gestaan. Alle apparaten die op de grond stonden waren kapot. Dat was bijna alles, bij ons Lab. De patiënten waren op tijd geëvacueerd, maar voor de rest was het een drama. Nu is alles weer opgebouwd. Je ziet nergens meer aan dat het toen zo'n watersnoodramp is geweest. Behalve misschien doordat wij zoveel nieuwe apparaten hebben staan. Dankzij de sponsoring van verschillende bedrijven. Eigenlijk past dit verhaal dus helemaal niet onder het kopje 'pesterijen'.

Thijs wordt wel gepest, en nog wel door mij :) Althans, dat vindt hij. Want, zo zei hij vanmiddag, ik heb niks meer om aan te trekken.
Haha, dit is meer een meisjes en vrouwen uitspraak. Nu horen wij Ellen dit nooit zeggen. Die heeft dan ook pas een vloed van kleren gekregen. Tot haar onuitsprekelijke geluk.
Tja, Thijs heeft niet zulke connecties. Die moet het doen met wat van Arjan overblijft. Zo lang hij nog wat heeft om aan te trekken, zie ik de noodzaak niet zo om nieuwe kleren te kopen. Maar een beetje gelijk heeft hij wel. Want zijn schoolbroeken zijn aan de korte kant. Zijn shorts worden een beetje krap... Maar hij is heel kritisch op nieuwe kleren. Het moet precies goed zitten, niet te wijd, niet te strak, niet te hard (van stof), niet te kriebelig. Nogal sensitief ingesteld... Zelfs als hij zelf mee gaat om nieuwe kleren of schoenen te kopen, dan nog zal het even duren voordat hij die dingen ook daadwerkelijk aantrekt.
Dus we stellen het shoppen nog maar even uit.
O ja, dat was ook nog een mop. Thijs stelde voor dat hij met papa erop uit zou gaan.
Om te shoppen, zei Ellen. Nee, zei Thijs, om kleren te kopen.
Ellen en ik waren lichtelijk verbaasd. Eh, wat is het verschil?
Volgens Thijs is shoppen: dat je met tassen vol kleren weer thuis komt. En kleren kopen is dat je naar een winkel gaat, daar aanschaft wat je nodig hebt en dan weer naar huis gaat. Juist, definities. Misschien dat hij dan inderdaad maar beter met papa op stap kan gaan. De kans zit er in dat het met mij dan toch meer op shoppen zal gaan lijken...

Of heeft iemand nog een paar shorts liggen??