Sorry, soms zijn wij heel traditioneel in het verdelen. Zo hadden Ellen en ik al heel lang het plan om eens sushi te gaan eten. Niet dat dit nu zo speciaal een vrouwending is. Ik denk dat er genoeg mannen zijn die het heerlijk vinden. Maar wel omdat we graag iets samen wilden gaan doen...
Vandaag was het dan zo ver. In Sambil, onze nieuwe shoppingmall, zit een foodcourt. Met onder andere een sushibar. Lekker dichtbij, gezellig, konden we ook nog even shoppen... toch, Thijs?
 |
| Sinterklaas komt aan (foto: Dick Drayer) |
Alleen hadden we beter een andere dag uit kunnen kiezen om te gaan. Want, vandaag kwam Sinterklaas aan op Curaçao. En kennelijk waren er nog heel veel mensen wel blij met dit feest. Vanmorgen was het al groot feest in de stad en vanmiddag, om half 5, toen wij net aankwamen bij Sambil, kwam de beste man met een enorme massa Pieten (zwart!!) ook daar aan. In de tussentijd was Sinterklaas met Pieten en muziek en al naar Westpunt geweest.
Ook al is Sambil een Venezolaans bedrijf, ze pakken heel handig ook de lokale feesten mee. Dus vandaag liep al het personeel in Sinterklaas-t-shirts. Klonken er Nederlandstalige Sinterklaasliedjes door de hele mall. En werd het verder op traditioneel Curaçaose manier gevierd. Dat wil zeggen, met een grote drumband. Dat allemaal binnen in een hoge, galmende ruimte... wij noemen dat herrie. Te zien aan de hoeveelheid Curaçaoenaars, Venezolanen en weet-ik-wat voor nationaliteiten nog meer die daar met z'n allen staan te dansen en te swingen, schat ik in dat het Sinterklaasfeest hier voorlopig nog niet afgeschaft is. Ook al is er een groepje mensen dat dat graag zou willen.
 |
| Heel Curaçaos... (foto: Dick Drayer) |
 |
| de protesten tegen Sinterklaas en Piet (foto: Dick Drayer) |
 |
| en de menigte vóór Sinterklaas en Pieten (foto: Dick Drayer) |
Ellen en ik hebben toch maar een hapje sushi gekocht. Al was er geen stoel meer vrij, zelfs geen puntje van een bank om even te zitten. Dus hebben we ergens aan de rand een plekje op de grond gezocht. Daar hebben we gesmuld van de sushi. Voor herhaling vatbaar... maar dan op een rustig moment.
Ondertussen was Ard met Arjan en Thijs de berg op die we vanuit ons huis kunnen zien. Aan de voorkant. Achter hebben we ook wel een berg, wat heet berg..., maar die is voor een andere keer. Ze hadden een rugzak mee met knakworstjes, broodjes en soep. Het was wel even doorzetten voordat ze boven waren. En als ik Thijs mag geloven was hij degene die de juiste weg vond, maar uiteindelijk kwamen ze boven en konden ze genieten van het uitzicht, de zonsondergang en de broodjes knakworst.
 |
| uitzicht vanaf de Jack Evertsberg, in het midden zie je ons huis |
 |
| en in de verte de Christoffel |
 |
| de trots en glorie van Curaçao (als je de regering mag geloven...) |
 |
| gebroeders |
 |
| als je goed kijkt zie het het Hilton, speciaal voor Margriet |
 |
| met nog 2 lucifers te gaan was het net op tijd gelukt om het vuur aan te krijgen |
Enne, shoppen... Thijs zijn definitie is: shoppen is dingen gaan kopen die je niet nodig hebt.
Hij heeft samen met Ard kleren gekocht. Dat was dus duidelijk geen shoppen, want het was hard nodig. Vond hij vooral zelf. Al was ik het wel een beetje met hem eens. Want zijn shorts kreeg hij bijna niet meer over zijn billen (en dat zijn nog wel zulke kleine kadetjes) en ze vielen bijna uit elkaar van ouderdom en gebruik. Ook zijn slippers hingen nog net in elkaar.
Thijs vond het verschrikkelijk oneerlijk dat hij geen kleedgeld krijgt. Hij wilde heel graag zelf kleren kopen. Je zal maar de jongste zijn... Nu had Ard wel een beetje medelijden met Thijs, dus hij had aangeboden om vanmorgen met hem de stad in te gaan. Thijs kreeg 50 gulden om kleren te kopen. Daar heeft hij 2 shorts, een paar slippers en 3 onderbroekjes van gekocht. Hij loopt er weer netjes bij. Met een gevoel dat hij ook groot genoeg is om zelf kleren te kopen. Al zal hij het voorlopig weer moeten doen met 1 gulden zakgeld in de week. Kleedgeld komt als hij 12 jaar is. Verschil moet er zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten