Soms, heel soms, heb je dat. Dat alles precies zo loopt als je altijd zou willen. Zo'n moment hadden wij, zopas. We aten macaroni. Niemand mopperde! Iedereen nam een tweede keer, behalve Ard. Toen was de pan leeg. Ondertussen werd er een normaal gesprek gevoerd over van alles en nog wat. Zonder ruzie, zonder ergernissen.
Sjonge, jonge, in alle rust konden we uiteindelijk de maaltijd beëindigen. In stilte had ik nog meer te danken dan alleen voor daag'lijks brood, kracht en gezondheid.
Vanmorgen hebben Rianne en ik een enorme doos boeken ingevoerd in de computer, schoongemaakt en gecodeerd. Zodat de planken weer verder gevuld zijn! Er zijn nog wat dubieuze boeken, die heb ik meegenomen naar huis om zelf eerst te lezen.
Waar we echt nu naar op zoek moeten zijn boeken van AVI 7. Die zijn wel erg nodig en daar hebben we te weinig van. Maar ik denk dat Ellen haar klas donderdag verbaasd zal zijn over alle nieuwe boeken in de bieb.
Ard gaat morgen weer geheime missies uitvoeren. Ik denk dat de wekker héél vroeg moet staan.
3 opmerkingen:
de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vanmiddag bij de Heereen al een pastasalade penne met zalm had opgesmikkeld... was het toch nog mijn tweede bord..... en morgen wordt van 6.30 tot het einde de hele dag perfect voor me gezorgd, ontbijt met spek, eieren en bonen, fruit, yoghurt en allerhande dranken... lunch en noem maar op! als ik maar niet op mijn dure kleren knoei!
Mariëtte, had je aan de tafel al een kleine blik in het paradijs. Al zal die blik van Ard er anders uit zien.
Ja, dat vermoed ik ook, dat Ard zijn paradijs er anders uitziet dan dat van mij... Iets meer zee, iets meer bergen, iets meer uitdaging. En mijn paradijs?
Een reactie posten