Ik hoorde vanmorgen, tijdens het werk, wel regelmatig een donderslag. Af en toe een roffel regen op het dak. Maar van de kinderen begreep ik dat het toch wel aardig te keer was gegaan. Her en der stond er water op de weg. Niet zo erg dat je er niet meer door kon, we hebben wel ergere buien gehad.
Thijs vond het wel gezellig. Na gym was er niet zo veel meer van werken gekomen, vertelde hij. Juf kwam niet meer boven het onweer en de regen uit. Zal op Saliña dan ook wel weer het ergste zijn geweest.
Om 12 uur gaf de Curaçaose meteo een weeralarm af. Dat is dan erg grappig: heel de ochtend dondert en bliksemt het... om 12 uur komt een alarm en daarna is het over. Het bleef wel zachtjes spetteren, maar dat was het. Overigens bleven ze volhouden dat het code oranje was. Pas op, veel regen, storm, onweer, aardverschuivingen. Dat vindt Thijs dan weer minder leuk, die vraagt voortdurend wat je dan moet doen. Wat moet je doen als je thuis bent, wat moet je doen als je in de winkel bent. Ondertussen viel het beetje regen dat er viel, recht naar beneden. Ik zag het probleem niet zo.
Nu is het avond, we zullen zien wat het vannacht wordt. In elk geval wel alle ramen dicht. leek me op z'n minst handig om te doen.
Ellen klaagde al een paar dagen over bultjes op haar rug. Soms jeukte het, soms deed het zeer. Omdat ik toch naar de dokter moest voor nieuwe recepten, mocht ze mee. Daar kwamen we er achter dat ons medisch centrum een nieuw systeem heeft bedacht. Heel de dag open, van 7.30 tot 7.00 uur pm. Yes, wat een helder ogenblik! Wij waren er om kwart voor 2, niemand in de wachtkamer, alleen iemand voor ons bij de dokter. In no-time waren we aan de beurt. Het is zo'n aardige dokter! Hij zei tegen Ellen dat ze zo'n mooie naam had. Vroeg daarna aan haar wat er aan de hand was. Ik wilde al antwoord geven. Oeps, helemaal niet nodig. Ze kon het prima zelf vertellen. Blijkt het herpes zoster te zijn, in de volksmond gordelroos geheten. De dokter zei dat hij het nog nooit bij zo'n jong kind had gezien.
Natuurlijk hebben we thuis even gegoogled. Ellen gaat vooral voor de foto's. Daar zie je de meest verschrikkelijke varianten. Brrr. Ik wilde meer weten over het hoe en nu verder. Ze heeft een zalfje gekregen. Het komt van hetzelfde virus als waterpokken. Tja... dat kan... Nu moet ze weer antistoffen aan gaan maken en dan komt ze er wel weer overheen. En die weerstand omhoog. Toch blij dat we hier niet langer mee doorgelopen hebben.
Toen heb ik de dokter even lief aangekeken voor nieuwe recepten voor onze springkikkers. Er is er één van Ard verdwenen, nergens meer te vinden. Dus we liepen nogal uit de pas. Het was erg creatief medicijnen delen. Gelukkig snapte de dokter het wel, die gaf vervolgens voor 5 maanden recepten mee. Dankzij onze connecties met Botika Brievengat kon ik voor 3 maanden recepten inleveren. Waarvoor onze hartelijke dank, Ben! Nu goed oppassen op die resterende 2 maanden recepten...
Zo vliegen de dagen wel om. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die was die wel gedraaid was, maar niet opgehangen kon worden. Lakens! Dan heb je eigenlijk wel een waslijn nodig. Nu hangt het, bij gebrek aan beter, aan een klein rottig rekje over de deur en de rest gaat over de wasrekjes. Hopen dat het morgen weer normaal weer is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten