Yes, yes, yes!!

We gaan een weekend naar Bonaire. Ku Dios ke, zeggen ze dan hier. Bijna alles is geregeld. Ik ben een vrijdag en een maandag vrij. Dat wil zeggen: dagen geruild... De kids zijn onderdak (Norin: hartelijk dank!) Er zijn toch maar weinig mensen die ik ons hele stel in één keer durf te geven. Maar Ben en Norin zijn zulke mensen. Heerlijk.

 

 

Nu nog de vlucht boeken. Het leukste is dat we hopen te verblijven in het appartement van de mensen die afgelopen week in ons appartement logeerden. We hebben dus nog maar kort kennisgemaakt, maar het smaakt naar meer! Dus is het heel bijzonder dat we elkaar zo snel al weer zien: 18 oktober. Ondertussen komen er Bonairianen in ons huis. Zo helpen we elkaar.

Verder had ik vandaag een bijzondere ervaring. Terwijl ik dacht dat ik de enige was die een tikkeltje verbaasd was over het vakantie-beleid in het ziekenhuis, bleek vandaag dat dat toch niet zo was. Ik viel middenin een verhitte discussie. Die voor mij dan toch lastig te volgen is in het Papiamentu. Ik weet waar het over gaat, maar de details pik ik nog niet op. Hard verder oefenen, dus. In elk geval is het een positief gevoel om te merken dat er meer zijn die hun bedenkingen hebben.
Gelukkig zijn er nog wat dingen waar ik me op kan verheugen, dit najaar! Weekend Bonaire, bijvoorbeeld. Maar ook het bezoek van een nichtje, en later van een tante van mij.

Inmiddels is het appartement met de franse slag gesopt. Nou ja, dat wil zeggen, ik heb de ramen niet meer geboend. Waarschijnlijk kan Joram er zo ook nog wel doorheen kijken. Maar het is in elk geval weer netjes. Hij kon er zo zijn koffer inschuiven toen hij thuiskwam van een baai. Alleen het bed heeft-ie zelf op moeten maken, dat lukte net niet meer.