tandarts-perikelen

We hebben weer een middagje tandarts achter de rug. Best intensief. Vooral door het feit dat ze geen Nederlands spreekt. Ze is zelf Colombiaans, spreekt wel Papiamentu, maar met Nederlanders praat ze liever Engels. Dus, ik moet alle informatie die ze over me uitstort vertalen. Helemaal als ze dan met een mondkapje voor praat is het lastig.
Arjan gaf nog de meeste problemen. Nou ja, dat wil zeggen, Arjan zelf niet, maar zijn gebit. Blijkt dat de achterste kiezen niet allemaal doorgekomen zijn. Nu heeft hij teveel ruimte, kiezen gaan naar achteren, dat moet weer niet, want wie weet gaan de verstandskiezen nog wel doorkomen. Mogen we hopen... In elk geval wilde ze er graag een orthodontist naar laten kijken. Ze zei dat het nu een kwestie zou zijn van een jaartje, maar als je wacht totdat hij 20 is, duurt het veel langer. Máár, als we dat willen, moet er eerst een goede foto van zijn mond gemaakt worden. Ook om te kijken hoe de kiezen in de kaak zitten. Dús, moeten we eerst naar het Sehos. Aangezien ik daar nog nooit binnen ben geweest, lijkt me dat dan wel weer leuk. Gaan we doen dan, binnenkort.
Met Ellen zag het er prima uit. Die kan nog een half jaartje verder, dan zijn alle kiezen goed door. Nu al bijna... die Arjan dus niet heeft. Alleen Ellen heeft aan de voorkant een probleem, die mist een tand, heeft daardoor ook te veel ruimte en niet echt een goede beet. Dat gaan we dan in maart wel weer zien. Alles op zijn tijd.
Verder hebben ze allemaal hun gebit mooi recht staan. Als ik bedenk hoe ik mijn tanden had!!
Behalve Theo, die zag kans om aan de tandarts te ontsnappen. We hadden al een paar dagen gezegd: dinsdag met elkaar naar de tandarts. Denk erom, gelijk uit school ernaar toe. Het is tenslotte vlakbij de Albert Schweitzer. Arjan was er netjes om 10 over 2, Thijs lag toen al in de stoel. Wie er verder ook kwam, geen Theo. Ard wel, om de gemoederen in het gareel te houden. Ard naar school, geen Theo. Hij nam zijn telefoon ook niet op. Die zal wel thuis hebben gelegen. Thuis werd ook geen telefoon opgenomen. Grrrrr. Wij allebei kwaad!
Ard is naar huis gereden, die moest toch nog meer klussen doen. Ook daar geen Theo.
Bleek, toen ik eindelijk ook thuis was, dat Theo naar het WTC was. Daar was een informatie-dag over IT. Over 3-dimensionaal kopiëren. Van school werd gestimuleerd om daar heen te gaan, er reed zelfs speciaal een bus. Morgen is het weer, Arjan wilde dan ook gaan.
Theo had er wel iets over gezegd, maar niet serieus. Wij hadden allebei gedacht dat het een smoes was. Hij dacht toen: Mooi, dit komt wel goed.
Tja, als we geweten hadden dat het echt iets was, dan hadden we hem natuurlijk daar niet heen laten gaan. Afspraak bij de tandarts gaat voor... Hmmm. Toch even checken de volgende keer.
Binnenkort een nieuwe afspraak voor hem maken en dan zelf maar meegaan vanaf school, dan ben ik er zeker van dat hij ook bij de afspraak aankomt.

 

Vanmorgen ben ik bij tante Erna geweest. Ze wilde graag het telefoonnummer hebben van opa en oma Vreugdenhil. Ik had het boekje meegenomen. Stond het in haar agenda, zegt ze: Zullen we ze even bellen?
En zo hadden we even later contact met Nederland. Lachen hoor. Lekker impulsief.
Verder vertelde ze enthousiast dat afgelopen zondag de (aanstaande) dominee van de Papiamentstalige gemeente, haar gemeente dus, bij haar geweest was. Samen met de muziekgroep. Hadden ze met elkaar zitten zingen voor haar huisje. De dominee had een stukje uit de Bijbel gelezen en daarover gepraat. Ze was er zo gelukkig mee! Fijn voor haar, want ze kan niet echt meer naar de kerk. Ziet er ook steeds breekbaarder uit.

Morgen komt er weer een nieuwe dominee voor onze gemeente. Ard mag hem van Hato halen. Als hij zin heeft mag hij bij ons blijven eten. Het menu verschaft rijst met kip-kerrie. Om iedereen een beetje te vriend te houden. Je zal maar plompverloren binnenvallen in een eet-strijd... Leek me niet zo'n goed begin.