Van een judotoernooi, een feestje en een beurs...

Oftewel, van alles en nog wat. Denk nu niet dat het judotoernooi geleid heeft tot een feestje. Alhoewel, Thijs was tweede en Theo en Arjan ook. Hoe het allemaal precies gegaan is... eerlijk gezegd weet ik het niet. We zijn voor het einde vertrokken, gezien de drukke bezigheden in verband met de toetsweek. Thijs had toen net zijn medaille binnen. Het toernooi was afgelopen, Arjan zat te kniezen met een zere enkel en voet, maar de prijsuitreiking was nog niet klaar en kon nog wel even duren....

De ochtend begon al lekker. Ik zou Ellen bij de poort afzetten, zodat ze mee kon rijden met haar vriendinnetjes (naar de Zeeverkenners). Na 20 minuten gewacht te hebben, zijn we maar vertrokken. Uiteindelijk bleek dat ze helemaal niet kwamen omdat hun moeder op Bonaire zit. Balen! Voor ik weer terug was waren we meer dan een uur verder.

Toen ben ik met Joram naar de Marchena geweest om verfspullen te halen.

Na een bak koffie, en 2 wassen verder, was ik wel benieuwd hoe het met de jongens ging. Nog niks van Ard gehoord... Bleek dat ze alledrie één wedstrijd hadden gewonnen en één verloren.
Na een hoop logistiek gegoochel is Ard naar Ellen gegaan om haar op te halen, en ben ik naar Suffisant gegaan om de jongens op te halen. Waar ik dan net voor Ard aankwam. Aangezien het helemaal niet opschoot met de prijsuitreiking, zijn we met elkaar naar huis gegaan.

Theo heeft zich direct gestort op zijn Nederlands. Hij moet voor maandag een power point presentatie maken. Dat is nu klaar. Maar het was wel enige uren werk.
Arjan moest nog Spaans leren. Het lukte niet zo best. Hij had hoofdpijn, maar later begrepen we dat het waarschijnlijk migraine was. Heeft-ie nog niet eerder gehad, ik wel! Met paracetamol heeft hij een paar uur geslapen, toen ging het weer een beetje. Alleen denk ik dat er niet veel is blijven hangen van het Spaans.

Ellen had nog een feestje van haar beste vriendin, Zita. Ze gingen met elkaar barbecueën. Daarbij hebben ze allerlei leuke spelletjes gedaan. Gewoon thuis. Alle kinderen enthousiast! Een vader en een moeder en een grote zus die allemaal meehelpen. Heerlijk, zo'n gezin. Ik snap wel waarom Ellen daar zo graag komt.

Na het eten, en de instructies aan de jongens, zijn Ard en ik naar een Living-beurs geweest. Het was leuk. Maar de stand waar ik het meest in geïnteresseerd was, meubels van pallethout, die was er nou juist niet. Verder hebben we genoeg meegekregen. Pennen, sleutelhangers, visitekaartjes. Ard heeft zijn netwerk weer uitgebreid. We zijn te weten gekomen dat de weg bij de Albert Schweitzer aangepakt gaat worden. Want het ministerie van Ruimtelijke Planning (enzo) stond er ook. Geen overbodige luxe, die weg. De gaten zijn wel een halve meter diep. Geen wonder als je wielen scheef gaan staan.

 

Ard heeft gelijk ook even een klachtenformulier ingeleverd over de 11 hobbels op de weg langs de waterzuivering. 11 hobbels op, wat zal het zijn, 2 kilometer?? Beetje veel van het goede. Wie weet, halen ze de helft eruit.
Ook was er een stand van de bloedbank. De link ontging me een beetje. Maar het was wel leuk. Even een gesprekje gehad. Ze hebben over 2 weken een sponsorloop. Aangezien Ellen en Thijs steeds vragen hebben over bloed-geven, leek ons dit een leuk evenement. Ze willen vast wel meedoen... Die 2 zijn altijd in voor sociale acties. Op zondagmorgen om 6.30 uur een wandeling van 5 kilometer. Kan mooi voor kerktijd. Alleen even iemand anders regelen voor de beamer.