Eerst steil omhoog, dan een heel stuk redelijk vlak. Net na de stijging kijk je dan mooi uit over de Saliña's. Bijna bij Vaersenbaai kom je dan vlak naast de rotsen te lopen, daar gaat het haast recht naar beneden. Thijs wilde natuurlijk graag even over het randje kijken. Dat zijn van die momenten dat ik hem het liefst een ketting om doe.... Je zult je evenwicht daar maar verliezen, dan blijft er niet veel van je over! Overigens klimt hij met het grootste gemak van boven naar beneden en weer naar boven. Ik verbaas mij er altijd over dat hij dat zo goed kan. Net of hij een soort van vleugeltjes heeft.
Zoals altijd was het ook nu een succes, onze wandeltocht. De rotsen, de zee, de stilte, het groen... en de frozen cappuccino bij Kokomobeach...
Aan het eind, terug bij het vertrekpunt, was een hoge bult zand gestort. Daar klom Thijs ook even op. Alleen naar beneden was iets lastiger. Dat deed hij bij nader inzien op zijn billen. Overal zand in, dus.
 |
| een glijbaantje maken... |
Toen nog een lekker bakkie koffie thuis, nou ja, thuis bij het appartement. Ze gaan al weer bijna weg, onze gasten, dus moet ik er nu nog even van genieten.
Vanavond had ik weer Papiamentu. We hebben een rollenspel gedaan. Ik mocht mezelf spelen: als doktersassistente bij de bloedafname. Een enorme woordenstapel erbij! Morgen gelijk goed oefenen op mijn patiënten... Ik moest er wel even inkomen, eerst moest ik erg zoeken naar de woorden, maar geleidelijk werd het beter en kwam ik er meer in. Erg leuk om te doen!
Ellen heeft vanmiddag bij een nieuw buurmeisje gespeeld. Ze wonen tijdelijk hier op Blue Bay, dat is wel jammer. Maar de tijd dat ze hier zitten gaan ze het vast leuk hebben samen.
1 opmerking:
En weer ben ik jaloers als ik alles lees...
Lekker genoten samen?
Groetjes marry.
Een reactie posten