Leguanen vangen. Valt nog niet altijd mee, het leek zo gemakkelijk toen die ene man van de week achter elkaar een paar leguanen ving. Maar uiteindelijk had Theo er ook eentje. Tja, en wat doe je er dan mee?
Slachten was niet echt een optie. Doen we wel weer als oom Hermen er een keertje is.
Ard heeft zijn poten bij elkaar gebonden en na rijp beraad hebben we hem vanmiddag, op weg naar de kerk, bij de waterzuivering in de mondi laten gaan. In de hoop dat hij niet weer de weg terug vindt naar onze tuin.
Ellen heeft vanmorgen voorin de kerk het lied: Van A tot Z meegezongen voor de microfoon, samen met de oudste 2 kinderen van onze tijdelijke dominee (want die kenden het lied ook goed). Overigens was het voor onze gemeente een nieuw lied, maar ging het heel goed en al gauw zong iedereen mee. Lekker enthousiast.
Nu is Ard op weg om Ellen met vriendinnetje op te halen van het Kerstdiner van de Zeeverkenners. En zijn we nu zo'n beetje door de kerstdiners heen...
Over het algemeen mis ik niet zoveel van Nederland, behalve onze familie dan... Maar in deze tijd kan ik toch wel een beetje jaloers worden op de zangtalenten van de koren uit Zeewolde. Als ik die foto's en andere berichten zie, zou ik graag bij geweest zijn. Helaas, je kunt niet alles hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten