Vanmorgen hebben we weer een fijne kerkdienst gehad. Al misten we best wat mensen, het was een dienst met een saamhorigheidskarakter. Of gemeenschap der heiligen, met een ouderwets woord. In de afgelopen week is er op Curaçao een ernstig ongeluk gebeurd. Waarbij een Nederlandse man omgekomen is, zijn vrouw ernstig gewond in het ziekenhuis is beland en hun zoontje van 7 jaar ligt ook in het ziekenhuis. Ze waren hier op vakantie. Een wreed einde van die vakantie... Vandaag is ook die vrouw overleden. We hebben in de kerk voor dat jongetje en de familie gebeden. Verschillende mensen uit onze gemeente waren bij dit gezin betrokken geraakt, na het ongeluk. Het was ook zo'n zinloos ongeluk: iemand haalde een file in. En als je weet wat files zijn, hier op het eiland. Een lachertje vergeleken met de files in Nederland. Plus dat de wegen niet zo breed zijn dat je kunt inhalen. Dat blijkt maar weer.
De oma van het jongetje was inmiddels hiernaartoe gekomen en een oom. Zij hadden ook aangegeven het heel fijn te vinden als er voor hun gebeden zou worden. Maakt met zoiets ook niet uit of je elkaar kent of niet, broeders en zusters in de ene Heer.

Ard was met Ellen en Thijs naar een dienst van de VPCO, startdienst van het jaar. Het was een bijzondere start van het nieuwe jaar, in een klein kerkje van de EBG, een van oorsprong Surinaamse gemeente.

Vanavond hebben we de sleutels van het appartement overgedragen aan onze nieuwe gasten, ze zijn al op het eiland bij familie en brengen binnenkort hun hebben en houden hier heen. Het was heel gezellig om vast uitgebreider kennis te maken onder het genot van een kopje koffie. Familie van familie, met andere familie in Julianadorp, dus lekker dichtbij.

En dan nu de werkweek weer in. Gelijk 3 dagen werken, maar dan een lang weekend! Deze week mijn laatste les Papiamentu. Dus nu moet ik hard verder oefenen op mijn patiënten...