Afscheid

Vanmorgen ben ik naar het huis van Herman en Anja gegaan. Vast een tas met spullen meegenomen, want nu Theo en Jacolien vertrokken zijn, passen wij op de honden en de poes.
Theo en Jacolien hebben me alle ins en outs van huis, tuin, honden, kat, alarm en wat dies meer zij, uitgelegd. Desalniettemin was het wel spannend om het hele boeltje nu over te nemen. Maar het is goed gekomen.

De lakens heb ik zelf nog aan de lijn gehangen, vanmorgen. Toen zijn we naar Blue Bay gegaan. Broodje gegeten, hoewel Theo niet veel trek had, zei hij.
Het plan was om tegen drie uur weg te gaan, dan waren we nog vroeg genoeg. Maar om half drie zeiden ze allebei: "Zullen we vast gaan?"
Arjan, Ellen en Thijs hadden geen zin om mee te gaan. Dus het afscheid hebben we thuis afgehandeld. Er werden moedig wat tranen doorgeslikt. Was toch weer anders dan toen Theo in juni voor het eerst weg ging.

Ard en ik zijn wel meegegaan naar Hato. Theo en Jacolien wisten niet zo goed hoe het precies ging. Ze hadden net zo'n ingewikkelde vlucht als ik had anderhalf jaar geleden (maar dan in omgekeerde richting). Met Insel Air naar Aruba, daar overstappen op KLM, nog een tussenlanding op Bonaire en dan door naar Nederland. Je moet er wat voor over hebben om naar Nederland te komen :)
Gelukkig zagen ze bij de balie van Insel gelijk hoe het zat met hun tickets, dus geen enkel probleem. Theo zijn koffer had hij geschat op 10 kilo, en zowaar, op de weegband: 9,9 kilo. Wat een schatvermogen!
We hebben met elkaar nog wat gedronken en daarna zijn ze op tijd naar boven gegaan. Ach ja, waarom zou je dit soort dingen ook uitstellen. Even doorbijten. Allebei hopen ze snel weer eens hier terug te zijn. Hard sparen dus maar.

Wij hebben thuis de restanten van ons kerstdiner soldaat gemaakt. Die heerlijke ham is nu echt op. De honden van de achterburen kluiven nog een dagje op het bot (is het van een varken, vroeg Ellen, ik dacht van een haas...)
En als toetje was er nog ijs. Genieten dus.

Na de afwas hebben Arjan, Ellen en ik afscheid genomen van Ard en Thijs. Die twee gaan morgen naar Klein Curaçao. Die schildpadden krijgen er maar geen genoeg van. Mazzeltje voor Thijs, deze keer.
Aangekomen bij het huis van Herman en Anja hoorden we de honden al hun vreugdegeblaf aanheffen. We reden met hun auto, ook, dus dat geluid kennen ze. Ik ben bang dat ze dachten dat baas en bazin er weer aan kwamen, maar dat was een tegenvaller. Gelukkig kan Arjan, en ook Ellen, ze wel rustig krijgen. We hebben ze eerst eens lekker te eten gegeven, geaaid en beklopt. Toen ze genoeg aandacht hadden gehad gingen ze lekker liggen. Lijkt me een goed teken. Volgens Theo waren ze heel druk. Maar dat kan natuurlijk ook ergens anders aan gelegen hebben...

Ellen ligt nu in bed, ik kruip er zo naast. Arjan heeft zichzelf geïnstalleerd met de Top2000 en een boek op de laptop, op bed. Die gaat zich zeker wel vermaken, de komende dagen.