Vliegen

Jawel, de weken vliegen. Vliegen voorbij, welteverstaan. Ongelooflijk hoe snel dit jaar voorbij is gevlogen. Nog een weekje en dan staan we voor 2016.
Ook de afgelopen weken is er van alles gebeurd. Marlies en Leo hebben bij ons gelogeerd. Wat is het toch fijn om rustig bij te kunnen praten. Heel anders dan nieuwtjes per mail of per facebookberichtje te delen. We kijken terug op fijne weken!
Verder zijn Theo en Jacolien (een nichtje van ons) inmiddels gearriveerd. Theo stortte zich met hart en ziel in het Curaçaose leven. O, o, wat zal het afscheid weer heftig zijn... De prijs die je moet betalen voor 2 vaderlanden, zullen we maar denken.

We hebben allerlei boeiende activiteiten gedaan met elkaar. Theo mocht mee naar Klein Curaçao, een tikkeltje ter voorbereiding op een mogelijke stage hier. Het was wel hard werken: veel graven naar schildpadbaby's enzo. Maar wel leuk. Overigens mag Jacolien morgen mee.
Verder hebben ze de Christoffel beklommen, Shete Boka bezocht, met voor Theo daarachteraan nog de Bootcamprun. Misschien iets te veel voor één dag, maar gelukkig was het daarna zondag.

Vrijdagavond zijn we met elkaar de stad in geweest: lichtjes kijken.
En zondag heeft Jacolien bij ons de kerkdienst begeleid. Ging prima, zeker met zo weinig voorbereiding! Fijn, dat soort logees...
Ard heeft eindelijk weer eens echt vakantie. Het grote voordeel als je les geeft. Ik moet zelf wel werken, maar alleen op maandag en woensdag. 1e Kerstdag valt op een vrijdag en Nieuwjaarsdag ook, een mazzeltje dit jaar. Dat betekende vandaag dus uitslapen, wat een luxe.
Ellen wilde heel graag koekjes bakken. Ze had voor Sinterklaas een boekje gekregen met Whoopie-recepten. Nog nooit van gehoord? Ik ook niet, tot ik het boekje zag liggen bij de Bruna. Ze had zelf een boodschappenlijstje gemaakt. En vanmiddag is ze aan het bakken gegaan met een beetje toeziend oog van mij. Vervolgens wilde Thijs ook koekjes bakken, chocoladekoekjes. Hij is gek op chocola.
Maar eerst Ellen, die redt zich al prima met dit soort dingen. Leuk om te zien. Het uiteindelijke resultaat was niet helemaal hoe het zou moeten zijn, oftewel: niet plat genoeg, maar verschrikkelijk lekker, dat wel.

jammie, lekkere vulling ertussen

Toen mocht Thijs. Bloem, suiker, kaneel en bakpoeder door elkaar roeren dat ging nog wel. Maar daarna de boter erdoor kneden?? Ehm.... nee... veel te vies. Hij zal geen banketbakker worden, dat is wel duidelijk.
Ellen draait haar hand er niet voor om. Huppekee, het hele spulletje flink gekneed. Ook nog even de chocola fijn snijden? Kan ik best, zegt ze, ik kijk vaak naar zulke video's op You Tube. En inderdaad, met een aangeboren handigheid ziet ze kans om vlot een tablet chocola fijn te krijgen.
Ondertussen las Thijs het recept voor van de laptop. Kneed alles tot een platte rol. Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Ellen interpreteerde het zo dat ze een soort dikke plak kreeg. Ik heb er toen stukjes van gesneden en het hele zaakje in de oven gedaan. Ze werden wel iets te dik, daarom moesten ze er wat langer in. Uiteindelijk waren ze ook iets te zacht middenin, maar wel gaar. En gezien het tempo waarin de koekjes daarna in alle magen is verdwenen, vond iedereen het lekker.

Daarna was de keuken natuurlijk een puinhoop van vet, rondgewaaide bloem en poedersuiker van de Whoopie-vulling en gebruikte spullen. Dat hebben Ellen en Thijs keurig netjes afgewassen. Aangezien ik vond dat ik wel even pauze mocht hebben met een kopje koffie.

Ard was ondertussen aan het duiken. Hij had een bestelling voor een voorraad lionfish. En hij heeft me een dikke gevangen! Ongeveer 45 centimeter in de lengte. Hij was samen met een vrouw die eigenlijk helemaal niet van jagen houdt. Zij heeft dan ook niks gedaan, was mee voor buddy, want Arjan is, alweer, snotverkouden. En alle andere buddies zijn zo langzamerhand teruggekeerd naar Nederland. Of hadden andere bezigheden.