Weer thuis

Ziezo, iedereen weer onder de pannen, op Blue Bay. Althans, iedereen die hier ook hoort... Ik denk dat de honden en de poes erg blij zijn dat Herman en Anja er zelf weer zijn, want gisteravond was Dushi, de poes, niet naar buiten te krijgen. Ze verstopte zich op de buffetkast achter glazen vazen en stenen beelden. Het ging goed, maar dat was meer geluk dan wijsheid. Toen Arjan haar wilde pakken (ik ben helemaal geen held op dit gebied...) haalde ze uit met haar poot. We hebben haar met kattebrokjes en een beetje vlees van de kast gelokt en naar buiten, waar ze meestal 's nachts verblijft. Vandaag deed ze wel weer normaal, dat wel.

spelen met een touwtje vindt ze heel leuk

verstopt, en zie mij maar te krijgen!

De honden waren helemaal aan ons gewend. Het is wel raar om nu weer zonder dieren te zijn. Nu ja, de schildpadden dan, maar die zijn erg rustig.

Gister wilde Arjan graag vuurwerk kopen. Ik had vrij en we moesten toch nog wat boodschappen halen, dus vooruit, laten we gaan kijken. Arjan en Ellen hadden allebei bepaald dat ze voor 25 gulden aan vuurwerk wilden kopen. En net zo'n bedrag gaat er dan naar een goed doel. Ook het goede doel hadden ze al bedacht. Ellen de hondenopvang en Arjan de Turtle Conservation (hoe kan het anders!). Andere jaren gingen we natuurlijk naar de vuurwerkketen bij ons in de buurt. Maar vanaf Santa Catharina kom je weer andere locaties tegen. Het is hier heel gangbaar om vuurwerk te halen in een speciale vuurwerkkeet. Gewoon langs de weg. Eén van de bekendste vuurwerkverkopers is Alivio en ik wist dat ze een pand hadden aan de Caracasbaaiweg. Toevallig moesten we toch bij een Botica daar in de buurt zijn, dus kwam dat even mooi uit.
Wij die winkel in, ziet er allemaal behoorlijk professioneel uit, ik voel me daar niet echt op mijn gemak. Want ik heb in de eerste plaats helemaal geen verstand van die dingen. Heb in mijn leven nog niet meer aangestoken dan wat sterretjes... Arjan staat vervolgens alle planken te bestuderen. Wat is er en wat kost het? Wel handig dat ze bij de meeste dingen de prijs hebben staan. Na een tijdje komt Arjan tot de conclusie dat het hier allemaal veel te duur is. Ellen stond met een doos pijltjes in haar handen: 12 gulden. En 4 pakjes knallertjes, kleine, 1,25 per pakje. Op die manier bleef er niet veel over en ze stond heel erg te twijfelen. Wilde alles weer weg leggen. Maar dan zouden we zonder iets te kopen die zaak weer uit moeten, dat vond ik ook weer zo knullig. Uiteindelijk besloot ze dan die knallertjes maar te doen. Nu moet ze morgen alsnog voor 20 gulden iets op de kop zien te tikken.
Voorgaande jaren was Theo de gangmaker bij dit soort beslissingen. Die wist dan ook waar hij wilde zijn. Wat het leukste was. Nu zullen ze het zelf moeten uitzoeken. Gelukkig wil Ard wel met ze op pad, morgen. Volgens Arjan is het morgen ook goedkoper. Gaan ze alsnog hier ergens bij een keet kijken.

Vandaag was mijn laatste werkdag van dit jaar. Het was erg rustig. Relaxed! Volgende week zal het langzaamaan wel weer normaal worden. Kinderen naar school. Ziekenhuis vol patiënten. Dat soort normaal.

Ard heeft zich de afgelopen dagen met Thijs vermaakt. Zondag naar Klein Curaçao, hoogtepunt voor Thijs. Jammer dat er geen kleine schildpadjes meer gevonden zijn.

de trekker van Opa, grote vriend van Thijs

Maandag en dinsdag bij huis geklust. We hebben, mede dankzij een metselaar, nu nette opstapjes voor en achter en bij het appartement. Wat heerlijk!

voorporch

achterporch

Gisteravond zijn ze met een hike in het donker naar een baaitje gegaan waar ze een kampvuur gemaakt hebben. In het kader van hiken en vader/zoon-moment. Nog een hoogtepunt.
Vandaag waren ze naar Westpunt gegaan, want Thijs wilde nog graag met schildpadden zwemmen. Succes verzekerd. Thijs had 2 schildpadden aangeraakt en hij had zelfs een hele grote gezien. Als ik hem mag geloven was zij groter dan Thijs zelf. Het kan... maar een duikbril vertekent soms ook wat.
In elk geval vond hij het heel erg leuk. Nóg een hoogtepunt.

de bruine vlek is een schildpad onder Thijs

en op voor de derde snorkelronde, schidpadden blijven mooi!

en nog een keer of 10 springen natuurlijk.

Toen vroeg hij wat wij gegeten hadden, de laatste dagen. Tja, macaroni, boontjes met puree (Ellen had gekookt en ze gooide water, melk en poeder zo bij elkaar in de pan. Gelukkig liep het goed af, ze heeft dapper staan roeren...)
Met een glunder gezicht vertrouwde Thijs mij toe dat ze twee dagen patat hadden gegeten! Heel ongezond, zei hij. Alleen aten ze er gister witlof bij, dus ach, zo ongezond was het toch niet.