Details

Ellen wilde vanmiddag graag naar de baai om schelpjes te zoeken. De afspraak was dat ze dan daarna haar huiswerk zou gaan doen. Aangezien ze goede cijfers heeft en bewijst dat ze haar verantwoordelijkheid daarin weet, kan ik zoiets wel goed vinden.
Zo ging ze dan met een plastic bakje richting strand. Want komende zaterdag gaan ze met schelpen knutselen bij de Zeeverkenners.
Toen ze terug kwam liet ze zien wat ze allemaal gevonden had. Een heleboel horentjes en andere schelpjes die je in Nederland in een zakje kunt kopen in de winkel, decoratiemateriaal... Ik heb me al veel vaker verbaasd over Ellen haar oog voor details. Ze had, namelijk, ook een ieniemienie klein zee-appeltje gevonden. Ongeveer een halve centimeter groot. Het is een wonder dat zoiets groeit in de zee, maar het is een nog groter wonder dat je zoiets vindt tussen de rotsen en de stenen.

je kunt zee-appels dus vinden in verschillende maten

Zee-appels zie je niet zo veel bij Blue Bay. Bij Westpunt zijn er megaveel. Dan leven ze nog (een soort van...). Trap er niet in met je voeten, want dan ben je niet blij. Ze zitten helemaal vol stekeltjes die in je vel gaan zitten en die je er niet uit kunt halen. Ze moeten er uitzweren met z'n allen.
Als een zee-appel dan dood is gegaan, blijft er een soort schelp over.
Je hebt ook een platte variant, die heet zanddollar. Ik weet niet of dat een officiële naam is, maar zo worden ze hier in huis genoemd.

Arjan heeft zich met andere details beziggehouden, vanmiddag. Ze waren met vier vrienden, op onze achterporch, aan het oefenen voor CAV. De opdracht: zoek muziek en maak er een dansje bij.
Ik heb geen beeldmateriaal, want er werd angstvallig voor gewaakt dat er geen foto's gemaakt werden. Jammer, want het was zeker de moeite waard...
Ze hebben het opgenomen met de webcam van een laptop, dus de film komt wel (maar niet op de blog :) )
Overigens vind ik het knap dat je kans ziet om vier knapen van een jaar of zestien een dansfilmpje te laten maken. En dan ook nog zo gemotiveerd. Leuk vonden ze het niet, maar ze gaan wel voor een goed cijfer. Arjan was de leider en die was niet snel tevreden. Ze hebben het minstens twintig keer overnieuw gedaan.
Daarna hebben ze, ter compensatie, met de luchtbuks op leguanen geschoten. Ik geloof niet dat er één geraakt is, maar het voelde vast goed voor hun mannelijkheid, denk ik.
Die training die Ard gegeven heeft over hoe om te gaan met jongens in het onderwijs, is misschien ook wel handig voor de juf van CAV...