Zonsopkomst op de Christoffel

Vanmorgen ging tegen half vier onze wekker. Berevroeg. Heel donker. Gelukkig hadden we alles klaar staan. Het was dus een kwestie van aankleden, broodjes uit de koelkast pakken, glas juice drinken en wegwezen.
Het was, zoals te verwachten op dat tijdstip, heel rustig op de weg. We konden in één streep doorrijden. Alleen bij Tera Korá even inhouden om over de hobbels en drempels te komen. Ondertussen aten we een broodje in de auto. Broodjes met salami, arme Thijs. Thijs eet alleen droog brood en zat nu verplicht in de geur van salami...
Om kwart over vier waren we bij Landhuis Savonet. Daar waren we niet eens de eersten. Ook Joyce en Leonie waren er al. Zij hadden een zekere Daniël meegenomen. Verder kwamen er nog wat onbekenden. Daarna volgde de rest van ons gezelschap: Peter, die hun gast Rik had meegenomen. Dirk, en een jong stelletje dat op huwelijksreis hier is en gister 'toevallig' bij ons in de kerk was.

Om kwart voor vijf gingen we met de auto het hek door, de berg op. Tot de parkeerplaats, waarna we verder gingen klimmen. Allemaal een zaklantaarn mee, want ook al scheen de maan, het was best donker. Ard was als eerste boven, daarna Joyce, toen Arjan, gevolgd door Leonie. Niet dat het een wedstrijdje was overigens. Als dat wel zo was geweest dan had ik het glansrijk verloren. Pff, het was weer eens afzien. Nog een geluk dat we tijd genoeg hadden. Want toen ook ik bovenop was aangekomen was het nog steeds donker.

Al gauw werd de lucht iets lichter. Eerst wordt de lucht licht, daarna kleurt het van rood naar oranje naar geel en dan komt de zon tevoorschijn. We konden het met z'n allen (een stuk of dertig mensen) heel mooi zien gebeuren.
Dirk had koffie meegenomen de berg op. Wat smaakte dat ongelooflijk lekker na die klimpartij. Peter had chocola mee. Daar kon Thijs meer van genieten dan van de boterhammen.

Tegen dat de zon opkwam hebben we 'U zij de glorie' gezongen. Kippevel! Van de koude wind en van emoties. Het was zo bijzonder... Om nooit meer te vergeten. Ellen heeft ons gefilmd.

De berg af was iets minder zweten, maar evengoed pittig. Je moet je voortdurend schrap zetten. Scheelde wel dat het licht was. We zijn allemaal gezond en veilig beneden aangekomen. Daar hebben we gezellig samen gezeten, broodjes eten, drinken, e-mailadressen uitwisselen. Want er zijn heel wat foto's gemaakt.

Thijs, hij heeft alle toppen beklommen, alle grenzen uitgeprobeerd, over alle randjes in de diepte gekeken en alle dames hartkloppingen bezorgd  ...