Frustratie...

Donderdag 3 maart

Dit is zo’n dag dat je denkt: Nu moet er niks meer bij komen, anders ontplof ik.

Vanmorgen begon het al met dat er geen internet was. Nu valt het wel vaker even uit, dus maakten we ons daar nog niet druk over. Plus dat we ’s morgens ook niet heel veel tijd hebben... even snel mail checken en facebook bij langs kijken.

In de loop van de ochtend werd ik gebeld door mijn leidinggevende, of ik alsjeblieft, alsjeblieft langer wilde blijven, want het werk kwam niet op tijd klaar. Voor vandaag was dat geen punt, ik had er rekening mee gehouden. Thijs mocht met een vriendje mee naar huis en Ellen had EFO-training, die was tot twee uur onder de pannen. Ik had alleen gepland om voor twee uur nog boodschappen te doen bij de Albert Heijn.

Inderdaad, we hebben het druk gehad tot één uur. En uiteindelijk was het bijna half twee toen ik weg ging. Snel de AH door en daarna naar de Dividivi. Ellen stond al te wachten, maar dat kwam omdat zij lekker op tijd klaar waren. Rap naar huis.

Onderweg twijfelde ik of ik zou tanken of niet. Het lampje brandde nog niet. En met diepvries-spinazie en bevroren hamburgers achter in de auto vond ik het raadzamer om gelijk naar huis te gaan.

We kwamen tot de aangename ontdekking dat de aanleg van de rotonde, aan het eind van ons ‘tussendoorweggetje’ al mooi opschiet. Er is een helder licht komen werken bij het ministerie van verkeer en vervoer, lijkt het. Want de weg is niet eens afgesloten geweest. Ze werken eerst de middenstukken af. Het lijkt een chaos, maar wel redelijk georganiseerd. In elk geval wordt de overlast voor het verkeer tot een minimum beperkt.

Thuisgekomen bleek dat het internet nog steeds niet werkte. Ik kreeg het vermoeden dat er ergens iets niet goed gegaan was met een betaling. Maar ja, geen internet, dus geen e-banking.

In het telefoonboek heb ik het nummer opgezocht van UTS. Drie kwartier later had ik eindelijk iemand te pakken. Nee, u loopt achter met betalen, daarom bent u afgesloten. Lekker dan. Wat nu?

Volgens haar kon ik ermee naar de UTS store in Renaissance Mall, dat was voor ons het dichtstbij. Maar ja, ik moest eerst te weten zien te komen hoe het met die betaling fout kon zijn gegaan. Was het van onze rekening afgegaan of niet?

Ik zal maar niet zeggen hoe ik dat aangepakt heb, want het was op z’n zachtst gezegd niet verstandig. Tot mijn geruststelling kon ik zien dat de betaling niet gedaan was. Dus het geld ook niet ergens verkeerd terechtgekomen. Aan de andere kant was het erg frustrerend om te zien dat ik die opdracht wel gegeven had, maar dat de bank hem niet verwerkt had. Geen idee wat er fout gegaan was. In elk geval was februari wel weer verwerkt.

Waarom we dit niet automatisch af laten schrijven? Het is tenslotte elke maand hetzelfde bedrag. Omdat je hier niks automatisch af moet laten schrijven. De kans dat er dan dingen fout gaan is nog vele malen groter. Tja, waarom zouden we het makkelijk doen als het moeilijk kan? En dan mag ik al blij zijn dat ik het digitaal over kan maken. Ga er dan alleen niet van uit dat het dan geregeld is, controleer nog steeds daarna of het geld inderdaad afgeschreven is.

Denk ook niet dat je een herinnering krijgt of iets dergelijks. Wellicht dat dat volgende week nog komt, dat kan ook. Maar we sluiten u vast af, dat is de snelste manier om je geld te krijgen.

Toen ik zover was met mijn informatie ben ik naar de UTS store gegaan. Kan ik hier betalen?

Het meisje dat mij hielp was wel meelevend genoeg, maar kon mij niet verder helpen. Nee, betalen moet je ergens anders doen. Brievengat ofzo. En het was inmiddels bijna half zes, terwijl ik om zes uur Thijs op moest halen op Saliña. Ze beloofde me wel dat we dan binnen 24 uur weer internet zouden hebben. Ik heb haar een beetje meewarig aan staan kijken. Gaan jullie dan vanzelf het internet weer aansluiten??

De snelste manier was naar Botica Brion gaan om daar met Pagafasil te betalen.

Daar stond ik op straat. Bijna half zes. Helemaal naar het Brionplein en daar linksaf om in die straat de Botica te zoeken. Nee, dat gaat echt te laat worden.

Helaas, morgenmiddag maar.

Bijna bij de auto: Maar als ik niet nu betaal, dan gaat het sowieso voor het weekend niet meer lukken. Daar maak ik geen vrienden mee.

Wat als ik langs het viaduct ga en zo in de Breedestraat uitkom? Misschien dat dat snel genoeg gaat.

Ik neem de gok, loop langs het busstation van Otrobanda en het viaduct.

Bij de Breedestraat denk ik: Links of rechts? Rechts.

En ja, twee minuten later zie ik de Botica. Pff, wat een mazzel!

Betalen is ook een kwestie van twee minuten. En precies om twintig voor zes zit ik weer in de auto. Zodat ik om zes uur bij Thijs ben. Hij heeft lekker gespeeld en bijles gehad van moeder Shadira.

Nog één dag werken. Ook voor morgen is mij gevraagd om langer te blijven. Alleen, hoe pak ik dat met Thijs aan? Arjan moet tot twee uur naar school, dus samen in het busje naar huis is geen optie. Alleen met het busje? Nee, dat ziet Thijs niet zitten.

Dan moet hij tot één uur op mij wachten, minstens. Er zijn bijna geen mensen die aan onze kant van de stad wonen én die kinderen op de Albert Schweitzer hebben.

Dan bedenk ik iets waarvan Thijs de lol wel in ziet: je mag bij de Mac wachten. Tegenover de school is een MacDonalds. We komen er zelden. Al weet ik niet of Arjan (en Theo in het verleden) mij dat ook na kunnen zeggen. Maar voor morgen zie ik geen andere oplossing. Thijs is groot genoeg om daar een uurtje op mij te wachten, dat vindt hij zelf ook. Hij mag zijn boek, van Arjan geleend, mee nemen. Mp-3 speler mee. Beetje geld mee voor een Happy Meal.

Kunnen we na die tijd gelijk Ellen ophalen, want we hoeven het andere Blue Bay-meisje niet mee te nemen. Kijk eens aan, scheelt ook nog eens heen en weer rijden.

Als het dan heel erg meezit hebben we, als we thuiskomen, weer internet. Al ben ik daar wel sceptisch over.

Dat was een uur geleden. En nu, 21.55 uur, springt ineens, pling-plong, het internet er weer op. Eigenlijk had ik net gedacht dat het ook wel lekker rustig was, zonder piepjes. Maar dit is prettiger. Nog even wat mail versturen...