Het lukt niet altijd...

Nee, soms lukt het echt niet. Zoals vandaag, bij een lieve, oude, blinde meneer. Het is me niet gelukt om bloed te krijgen bij hem. Dat zijn van die situaties die ik eigenlijk niet mee wil maken. Over het algemeen sta ik wel bekend als een "goede prikker". Leuk voor mijn zelfvertrouwen. Maar af en toe sta ik voor verrassingen. Deze patiënt gaf zelf aan dat het meestal goed gaat, dus geen moeilijke patiënt, zoals wij dat noemen. Het leek wel of zijn bloed al in de naald stolde. Vreemde gewaarwording. Ook zag ik dat ik wel in de ader zat, ik heb ook wel wat bloed in een buisje gekregen, maar niet genoeg voor alle onderzoeken die de dokter aangevraagd had. En dan te bedenken dat hij in elk geval morgen weer moet...

als het dan met een gewone naald niet lukt, kun je het met zo-een nog proberen, maar als het dan nóg niet lukt...

Soms gaat het een paar dagen later ineens een stuk beter. Zo hadden we pas ook een patiënt waarbij de huid helemaal stuk was. Eén en al eczeem. Zie dan maar eens een bloedvat te vinden. Bij hem is het wel gelukt en daarna knapte zijn huid met de dag op. Dus werd het steeds makkelijker.
Verder had ik een mevrouw die in de wachtkamer al bijna van haar stokje ging. Dan ben ik heel blij met de ligstoel die we hebben staan. Dat hebben we niet op alle locaties, uiteraard. Tja, op een prikpost in de wijk kun je niet verwachten dat daar een ligstoel of behandeltafel staat. Maar die luxe hebben we wel op de prikpoli. In zo'n geval vraag ik ze vriendelijk, doch dringend om lekker te gaan liggen... Over het algemeen gaat het dan wel goed.
Al vergeet ik nooit meer het geval van Rita. Rita in Emmen (in een ver en grijs verleden) was een vluchtelinge uit Rusland. Ze was hoogzwanger en kwam bij ons in het ziekenhuis om voor controle geprikt te worden. De taal was een probleem en ze was zo bang voor prikken. Dus maakte ik haar duidelijk dat ze mocht gaan liggen. Dat deed ze. En ik prikte, waarna ze alsnog flauwviel. Dat wil zeggen, ze lag al, maar raakte wel buiten westen. Later legde de gynaecoloog uit dat het kwam door het gewicht van de baby op haar grote bloedvaten. Tja, daar leer je van, als doktersassistente zijnde. We leerden Rita en haar man beter kennen toen ze bij ons in de kerk kwamen. Het kindje is gezond geboren, een jongetje. Later zijn ze vertrokken naar Canada.

Voor de rest lukte het wél vandaag. De kinderen doen heel hard hun best om mee te helpen. Ze leren hun huiswerk, Ellen had een 8 voor breuken! Ze zei zelf al: Vorig jaar snapte ik er nog niks van en nu haal ik een 8! Ze hoopt volgende week een nog hoger cijfer te halen... ambitieus meisje.
Arjan gaat morgen met drie vrienden aan de slag voor een project. Of het goed is als ze hierheen komen. Ja, tuurlijk, als ik jullie maar niet op hoef te halen.
Nee, dat hoefde niet, dat was al min of meer geregeld.
En Thijs oefent elke middag op zijn geschiedenis. Dat had hij beter eerder kunnen doen, want hij had een 3,5. Maar gelukkig mag hij het over doen, komende maandag. De cijfers worden dan bij elkaar opgeteld en gedeeld door 2. Dus het is wel zijn bedoeling om nu minstens een 9 te halen, want dan is het een voldoende. Ja, rekenen gaat hem wel goed af.