Een heel nieuw jaar...

Een nieuw jaar ligt voor ons. Wat gaat het ons brengen? In ieder geval wil ik iedereen die meeleest een gezegend jaar toewensen. Een jaar waarin we allemaal onze eigen moeiten en zorgen, onze eigen feesten en leuke momenten zullen hebben.
Een nieuw jaar om samen met God in te gaan...

Vanochtend heb ik lekker ontbeten met een oliebol. Er waren nog een paar over. Ook Ard ging voor deze lekkernij. Thijs heeft de slagroombus leeggegeten... ieder zijn smaak.

Arjan en Ellen liggen nog (kwart over 11) in bed. We zullen ze zo maar eens eruit gaan trekken. Die hebben vannacht het langst doorgefeest met hun babypijltjes. Je zult maar een doosje van 144 stuks leeg moeten maken, dat duurt even.

We zijn om half 12 naar de baai gegaan. We wisten dat er daar mooi vuurwerk afgestoken zou worden. En inderdaad, het was mooi. Ellen heeft er een filmpje van gemaakt. Enorme pijlen die in de lucht een zee van sterretjes lieten zien. En pijlen die in het water neerdaalden en daar uiteenspatten in dansende sterretjes. We hebben met bewondering staan kijken.
Al gauw na de vuurwerkshow zijn we weer naar huis gegaan, want daar lag nog het vuurwerk van Arjan en Ellen. Thijs had alles in de loop van de avond afgeschoten, die was al klaar.

Thijs zijn voorraad, voor 12 uur was het op

We hadden om half 7 geskyped met Theo, met opa en oma en met mijn zus en zwager en kids. Was een goed idee van Jacolien om voor 12 uur bij hen al te skypen, want om 12 uur is het vaak moeilijk om verbinding te krijgen. Ook per telefoon. Nu konden we nog even meegenieten van hun feestje en, al was het op afstand, toch meedoen met de jaarwisseling. Vlak na 7 uur werd de verbinding verbroken. Maar toen hadden wij al uitgebreid gepraat.

Woensdagmiddag, de 30ste, hebben we afscheid genomen van Timmie, Amiga en Dushi. Aan het begin van de avond zijn Herman en Anja zelf weer gearriveerd op hun geliefde Curaçao en namen de zorg voor hun grappige, ondeugende en eigenwijze huisdieren over.

Gistermorgen heb ik onze oliebollen gehaald bij de supermarkt. Ik had dan wel gedroomd dat ik ze zelf zou bakken met Ellen, maar dat soort dingen voelt meer als een nachtmerrie. Laat mij maar even in de rij staan bij de Centrum, helemaal prima. Het leek wel alsof de halve stad daar samen met mij stond, maar met een beetje geduld lukte het om 40 oliebollen te scoren. Die thuis dankbaar ontvangen werden.
Toen ik thuis was ging Ard op pad met de kids voor vuurwerk. Het is goed gekomen, zie begin van de blog. Maar ik heb het vermoeden dat we even goed dinsdag het vuurwerk uit hadden kunnen zoeken. Voor de prijs hadden we het niet hoeven laten liggen. Tja, inflatie, zullen we maar denken. Toen ze 's avonds van Theo hoorden dat je in Nederland nog geen babypijltje af mag schieten, waren broers en zus helemaal verzoend met hun ietwat klein uitgevallen voorraad vuurwerk. 't Is maar net waar je het mee vergelijkt, dat blijkt.