Ongerust, daar zat ik toen een tijd over na te denken. Ard kent mij natuurlijk langer dan vandaag. Hij weet dat ik mij wel snel ongerust maak...
Gister nog, bijvoorbeeld. Ellen had bijles gehad en zou met een ander meisje mee naar huis komen. Dat meisje heeft na Ellen bijles bij Anja en zij woont ook hier op Blue Bay. Een heel handige constructie. De ene week rij ik, de andere week haar moeder. Prettig geregeld.
Ik wist zeker dat ze dus met Ginger mee naar huis zou komen. En omdat Ginger daarna gelijk paardrijles heeft, zijn ze ook altijd op tijd. Nu waren ze wel drie kwartier later dan normaal. Dus ik had het niet meer. Ik zag ze al in de kreukels langs de weg liggen. Verwacht bijna de politie aan de deur. Tot mijn opluchting kwam Ellen er toen zelf aan. En was er een volkomen logische reden waarom ze zo laat was. Gingers moeder moest nog even met juf Anja praten. Tja.
Wat heb ik me vaak ongerust gemaakt over Theo. Dan kwam hij later thuis, na vakantiewerk ofzo. O ja, we moesten het werk nog afmaken. Wat kan er nou gebeuren?
Ik denk dat de meeste moeders dit wel enigszins kunnen begrijpen. Je geliefden, daar ben je snel bezorgd over. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar.
Daarnaast, na het plotselinge overlijden van onze Femke 17 jaar geleden, weet ik dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen 's avonds weer gezond en wel in bed ligt. Bezorgd en overbezorgd, het ligt dicht bij elkaar. Ik doe mijn best om niet té ongerust te zijn. En de meeste dagen lukt dat wel...
Vanmiddag ging Ard met Thijs en Arjan kajakken. Ik twijfelde nog of ik mee zou gaan, maar uiteindelijk vond ik het niet verstandig voor mijn rug en schouders. Helemaal toen ik hoorde dat ze de zee op gingen. Piscaderabaai is nog rustig, maar zo de zee op richting Venezuela, dan heb je wel de echte golven. Daarom zei Ard, om mij gerust te stellen, dat ik mij niet ongerust moest maken... Thijs had een zwemvest aan. En gaan met die banaan. Ze hebben er van genoten. Lekker rammen op de golven. Zij liever dan ik.
Binnenkort hopen Ard en Arjan nog eens met Ryan (van de kajaks) naar Aruba kajakken. Hij heeft hen daarvoor uitgenodigd en hij heeft erg veel ervaring. Het schijnt leuk te zijn. Ryan heeft de nodige connecties: dan kunnen ze met het vliegtuig terug. Wel zo handig, want naar Aruba toe hebben ze de wind mee. Fijn, die noordoostpassaat. Altijd uit dezelfde hoek. Vanmiddag hebben ze dus alvast wat getraind daarvoor.
Voor ik me ongerust kon maken, waren de mannen weer terug bij Piscadera, vanmiddag. We hebben daar nog even in het zonnetje gezeten, eind van de middag, relaxed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten