Thuis

Zondagmorgen. Rust in huis. Iedereen is naar de kerk en ik ben alleen thuis. Al een paar dagen heb ik mijn nek en schouders vast zitten. Het zal vast wel eerder begonnen zijn, maar ineens zat het muurvast en kan ik niet meer naar links en naar rechts kijken. Het lijkt wel of iemand met een schroevendraaier boven in mijn rug staat te duwen. Heel vervelend. Natuurlijk net in een lang weekend... of misschien wel logisch, dat weet ik ook niet.
Gelukkig kwam Anja gister op het geweldige idee om Gerard Buitenhuis te vragen, die is masseur (naast dat-tie ook IC-verpleegkundige is). Hij wilde mij, tussen de bedrijven door, wel even masseren. Met als gevolg dat ik nu mijn hoofd weer een beetje kan draaien. Ik heb ook weer wat beter geslapen, vannacht. Maar ergens zit er nog iets vreselijk klem, want de pijn straalt door tot in mijn linkerhand. Vandaar dat ik niet mee ben naar de kerk, want ik weet werkelijk niet hoe ik een beetje fatsoenlijk kan zitten.
Hopelijk lukt het nog om morgen bij de dokter langs te gaan, maar ik vrees dat het lastig wordt. In de eerste plaats moet ik morgenochtend werken en zit ik alleen op de poli. 's Middags met Ellen naar Yudaboyu. En daarbij, onze eigen huisarts is er alleen 's morgens. Plus dat het natuurlijk heel druk is, met allemaal mensen die het weekend met hun klachten zijn doorgelopen. Het is hier niet anders dan in Nederland, ik weet hoe het werkt.

Gelukkig is er internet en heb ik net een mooie preek beluisterd uit Zeewolde. Bemoedigt en versterkt kan ik dan toch deze nieuwe week ingaan. Dit zijn de zegeningen van ons digitale tijdperk.

Het lijkt erop dat we ook de rest van de dag wel thuis door zullen brengen. Want er hangt een grijze lucht. Af en toe komt er een bui uit (goed voor de tuin...) en de zon lijkt ver weg. Echt zo'n dag om dan lekker op de bank te hangen, een boek te lezen, een spelletje te doen. En een lekkere grote pan kippensoep te maken. Gaat het huis zo heerlijk van ruiken!