Kriebels

Vanmorgen zou ik Ellen naar school brengen, ook al was het mijn vrije dag. Meestal neemt Ard dan Ellen ook mee en rijdt een rondje scholen voordat hij naar zijn eigen school gaat. Maar vandaag deden we het anders. Ik moest namelijk nog steeds voor een ECG en Thoraxfoto naar de röntgen, een keuring voor iedereen in ons ziekenhuis.
Gistermiddag werd de motor al vrij warm, van onze rooie Dodge. Dan krijg ik het ook warm...
En vanmorgen pruttelde hij al toen ik bij huis wegreed. Daar krijg ik dus echt de kriebels van. Bij de poort stond de meter al bij het eerste streepje. En aan het einde van ons 'tussendoorweggetje' stond-tie bij het tweede streepje. Inmiddels was mijn hartslag verdubbeld. Ik heb het niet zo op metertjes die ongecontroleerd omhoogschieten.
Bij de rotonde Palu Blanku begon de auto echt tegen te sputteren en te borrelen. Met het zweet in mijn handen, knikkende knieën en m'n hart kloppend in mijn keel reed ik de rotonde driekwart en kon zo met een zucht van opluchting bij de benzinepomp van de weg af draaien. Pfff, gelukt.
Ik ben gestopt en heb Ard gebeld. Wat kan ik doen, wat moet ik doen??
Ard zei: Ik breng de jongens naar school en dan kom ik naar je toe.

Ellen zat zich op te winden dat ze te laat op school zou komen. Dat gebeurt anders nooit, dus ik kon me niet voorstellen dat dat problemen op zou leveren. Buiten dat, ik had wel wat anders om me druk over te maken.
Ard was er bijzonder snel. Ik had de motorklep al open en geprobeerd om het water bij te vullen. Dat had ik gistermiddag ook nog gedaan. Toen ging er wel wat in, een liter of 2. Nu amper een halve liter, naar mijn inschatting. Maar er was nog een andere dop, Ard draaide die er af en daar ging minstens 4 liter in. Aha, vandaar dat geborrel. Alles verdampt en dan wordt de motor snel heet.

En zo was ons probleem toch nog snel opgelost. Zelfs Ellen was nog net op tijd op school. Scheelt een aantekening op haar rapport...

Ik ging door naar het ziekenhuis. Wel leuk om eens patiënt te zijn in je eigen ziekenhuis. Nu ja, patiënt: even een foto maken en een ECG.
We moesten ook allemaal bloedprikken. Op je eigen afdeling is dat natuurlijk helemaal een kwestie van een paar minuten. Dat had ik dan vorige week ook al even snel tussendoor gedaan.

De juffen van Ellen en Thijs waren nog steeds ziek. Thijs heeft gesmeekt om morgen thuis te mogen blijven. Helaas, deze strenge moeder vond dat hij gewoon naar school moest. Maandag en dinsdag zijn ze allemaal extra vrij. Dus vrijdag is nog een gewone schooldag. Leuk of niet leuk.