Ontspannen

Tot mijn grote vreugde stapte ik vanmorgen mijn bed uit zonder pijn in mijn rug. Terwijl ik gister nog niet wist hoe ik mij een klein beetje comfortabel moest bewegen, was de pijnlijke plek zomaar verdwenen. Geen idee hoe het kan. Misschien toch door de oefeningen die ik regelmatig even doe?
Met mijn armen zwaaien, me voorzichtig opdrukken bij de rand van een tafel (achterstevoren) om de spieren boven in mijn rug te verstevigen. Dat soort dingen.
Hoe dan ook, het voelt een stuk fijner! Nu de pijn in mijn arm nog...

Het begint in het (mijn...) ziekenhuis weer een beetje drukker te worden. Normaal, zeg maar. Wij zijn echt het ziekenhuis voor de diabeten. Een lekker gevoel om weer op de afdeling te lopen (die zijn dus een paar weken dicht geweest in verband met de feestdagen en ziekte van een internist) en betrokken te zijn bij de zorg voor patiënten.
Zo kwam ik vanmorgen, aan het eind van mijn dienst op de hoofdlocatie aan om de materialen te brengen. Kon ik gelijk weer rechtsomkeert maken, want er was een patiënt gekomen die met spoed geprikt moest worden. Ik vind het erg leuk om dan, samen met de verpleging, te zorgen dat het goed komt. Dit was een patiënt die niet alleen diabeet was, maar ook reumapatiënt. Wat dan weer heel andere bloedtesten zijn.
Van de week had ik ook een patiënt die mij waarschuwde dat ze heel moeilijk te prikken was. Het was de laatste tijd drama geweest, begreep ik van haar. Dat was gelukkig poliklinisch geweest en niet bij ons laboratorium. Ik prikte in één keer goed. De mevrouw was zo dankbaar en ik eigenlijk ook.... Fijn gevoel! Dat is natuurlijk ook wel een beetje de sport, sowieso om meteen goed te prikken, maar zeker bij mensen die zelf al aangeven dat het meestal lastig gaat.
Gelukkig was het zowaar rustig op de weg. Was ik nog redelijk snel heen en weer. En was ik zelfs niet al te laat bij Ellen haar school. Het nieuws van half één was net voorbij toen we bij de school van Thijs aankwamen. Mijn streven is altijd wel om uiterlijk half één bij Thijs te zijn, maar dat lukt dus niet altijd. Hij stond gezellig met Shavony te kletsen, met zijn drie-dubbel-dikke Kameleonboek onder zijn arm.

Vanmiddag kwam Bob om Ellen en Thijs te helpen met taal. Ze strugglen nogal met persoonsvorm, voltooid verleden tijd en al die andere tijden. Bob had aangeboden om ze op weg te helpen. Ellen was iets gemotiveerder dan Thijs, maar ze hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk te snappen. Het is voor Ellen eigenlijk het enige onderdeel van taal wat ze nog steeds lastig vindt. En dat kan ik ook wel begrijpen.

Ik geloof dat Thijs het nut niet zo inziet van al die tijden en hoe je dat vervoegt. Hij strooit op goed geluk met d's en t's en ziet wel wat er van terecht komt. Maar nu hebben we Bob zijn methode erbij. Dan moet het toch lukken om voor juni daar het meeste van in Thijs zijn hoofd te stampen.
Thijs vertelde dat hij zich verheugt op morgen en op vrijdag. Morgen, omdat hij dan zijn huiswerk in moet leveren en dan niet meteen nieuw huiswerk op krijgt. En vrijdag, omdat hij dan een feestje heeft bij het nieuwe Aquapark bij Mambobeach. Het zusje van een vriendje is dan jarig en hij mag mee. Heeft hij ook eens mazzel!