Gelukkig!

Omdat ik inmiddels weet hoe het hier werkt, zat ik om 7 uur vanochtend met mijn nummertje bij de dokter op de bank. Dat wil zeggen, bij de dokter op de buitenbank. Ik was nummer 26, om 7 uur. En dan beginnen ze om 8 uur... Daarom kom ik ook meestal niet zo vroeg. Het werkt een stuk sneller als je om half 10 komt. Maar in dit geval wilde ik ook nog bij de fysio langs voor een afspraak.
Al met al was het wel anderhalf uur wachten, met een zere rug, schouder, arm, niet heel fijn. De dokter was het wel met mijn eigen conclusie eens, dat het een beklemde zenuw was. Beklemd door strakgespannen spieren. Hij gaf mij een recept voor diclofenac, een ontstekingsremmer en pijnstiller.
Alleen wilde ik ook naar de fysiotherapie. Daar moest ik nog wel om vragen... vervolgens was het geen probleem.
Helaas was de fysio nog niet open. Dus ging ik eerst naar de botica, in de hoop dat als ik daar klaar was, de fysio inmiddels ook begonnen zou zijn. Goed gegokt. Vraagt de assistente: Kunt u vanochtend nog?
Heel graag! Kon ik om 11 uur al terecht. Poeh, dat was regelrecht gebedsverhoring. Opgelucht ging ik naar huis.

Keurig om 11 uur was ik aan de beurt. Bij die fysio weet ik nooit hoe het loopt. Hij doet het in z'n eentje, de wachtkamer kan vol zitten, maar het gaat meestal goed. Ik heb nooit lang zitten wachten.
De intake kost ook niet meer dan 2 minuten. Wijs maar aan waar de pijn zit. Even voelen, even met mijn armen op en neer en mijn hoofd heen en weer, zo goed en zo kwaad als dat nog ging. En ga maar liggen. Hoppetee, aanpakken die hap.
Hij kon ook heel precies aanwijzen waar mijn pijn zat, de ergste pijn, dan. Daar ging hij flink masseren. Daarna kraakte hij een serie wervels. Het was geen overbodige luxe. Nu voel ik weer dat er 7 wervels in mijn nek zitten in plaats van 1 onbuigzame massa. Toen nog een poos van die doppen erop om de spieren op te rekken. Allemaal niet echt een lekker gevoel, maar het idee dat daarmee aan de oplossing van het probleem wordt gewerkt, maakt dat het uit te houden is. Ik ben ook niet zo kleinzerig...
Morgen moet ik weer terug komen. Ik geloof dat hij het wel de moeite waard vond om snel aan te pakken.
Toch fijn als je dan in de auto zit en merkt dat je weer over je rechter schouder naar achteren kunt kijken. Ook wel iets veiliger... Over mijn linker schouder lukt nog niet, maar dat komt vast goed in de komende dagen. Gelukkig heb ik goede spiegels :)

Vanmiddag heb ik met Thijs sommen zitten maken. Ik begrijp niet waarom een juf de kinderen sommen op laat schrijven die ze moeten maken. Geef ze alsjeblieft een kopietje mee, de kans is erg groot dat er sowieso fouten zitten in het overgeschreven gedeelte. En maak dan de sommen nog maar eens goed... Nu ja, het is weer gelukt voor vandaag. Daarna hebben we nog synoniemen geoefend. Waarbij Thijs terecht opmerkte dat rood worden geen synoniem is van blozen. Dat is de betekenis. Inderdaad. En wat dacht je van 'barak', synoniem: 'loods'? Lijkt me niet...

Gelukkig. Ik denk dat ik vannacht alvast een stuk lekkerder in bed lig. Ik verheug me er nu al op!