Ard zou vandaag met het vliegtuig van kwart voor 7 terug komen naar Curaçao. Hij was voor een turtle-training op Bonaire. Was allemaal erg leuk geweest, zie Facebook foto's. Maar vandaag wachtte het werk weer.
Nu was de vlucht gecancelled en moest hij met de vlucht van 8 uur. OK, dat kan. Beetje later, maar vooruit.
Helaas, het vliegtuig had pech en kon niet vertrekken. Wachten op een nieuw toestel dat eerst hiervandaan moest komen...
Ondertussen hadden wij hier bedacht dat het dan wel handiger was dat ik met Leo, die hier inmiddels ook geland is, hun huurauto van Saliña ging halen. Hij dacht wel dat hij de weg terug zou kunnen vinden. We hebben op de heenweg alle belangrijke herkenningspunten aangewezen :)
Zodat ik gelijk even boodschappen kon doen bij de Appie. Van de nood een deugd maken.
Paste allemaal precies. Ik kwam thuis, snel de boodschappen in de koelkast. Sms-je van Ard: ik sta nog op Bonaire, vliegtuig heeft vertraging. Over een minuut of 10 gaan we weg.
Mooi, had ik nog even tijd om mijn bakkie koffie op te drinken.
Inderdaad, om kwart over 11, eindelijk, berichtje van Ard: ik ben geland.
Ik sms-te terug: Ik kom.
We hadden het zo mooi gepland. Over de dropoff, kan Ard gelijk instappen. Helaas, het duurde een half uur voordat hij zijn koffer had. Zal wel niet meegevallen zijn om de koffers van 15 mensen uit het vliegtuig te halen. Hoe komt het toch dat Insel zo vaak vertraging heeft???
Dus ik stond daar, niet zo gerust, te wachten bij de dropoff. Na een tijdje kwam, natuurlijk, de security. Ik reed een rondje, vliegveld af, boven langs, vliegveld weer op. Weer getoeter van die kerel. Nog geen Ard. Nog een rondje. Weer getoeter. Nog geen Ard.
Toen ben ik maar op de parkeerplaats gaan staan. Ik stond er nog niet of ik had een berichtje van Ard: ben bij de dropoff.... Tuurlijk, zul je altijd zien.
Snel naar huis, kon ik Ellen en Thijs gaan halen. En Ard moest door naar zijn jongensproject.
Weer een rondje stad, kids aan boord, ook Arjan, die begonnen is met zijn toetsweek.
Zijn we net thuis, ik zat nog in de auto, belde Ard: Ik zit bij de dokter... Ai no.
Heeft hij een hek in zijn been gekregen. Op de locatie waar ze de jongens-training op vrijdag doen, had hij nog even wat willen halen. Dus, geluk bij een ongeluk, dat het bij hem gebeurt en niet bij één van die 100 jongens! Ondeugdelijk hek, kun je wel stellen.
Een punt heeft een lelijke scheur in zijn been getrokken en zijn broek van onder tot boven in 3 repen gescheurd. Plus een dikke bloeduitstorting diep in zijn andere been. Of ik dus even een korte broek kon brengen. Hij zat al vanaf kwart over 12 in de wachtkamer, waar de assistentes koelbloedig meedeelden dat de dokter om 2 uur komt.
Het bloed was tot in zijn schoenen gelopen. En toen we dan ten langen leste bij de dokter naar binnen mochten, als eerste, dat is dan wel het voordeel, keek de dokter zeer bedenkelijk.
Hij spoot er flink alcohol op, jaste er een paar verdovingen in, gooide er jodium overheen. Ik hoorde Ard zijn tanden knarsen. En hoppetee, 3 hechtingen, flinke knopen erop. Klaar. Zalf erover, pleister erop en een recept voor een Tetanus-injectie. Geen risico's.
Ik heb bij de Botica gelijk maar even Sultana's meegenomen en een flesje sportdrink. Na zo'n akkevietje en zonder eten en drinken, dat is vragen om moeilijkheden.
Met de spuit tegen Tetanus weer terug naar de dokter, die die injectie even snel zette. Tja, dat had ik natuurlijk ook wel kunnen doen. Maar toch. Over 10 dagen moeten de hechtingen eruit.
Toen was Ard wel zo bijdehand om te vragen of ik dat mocht doen. Ja, hoor, geen probleem. Moet nog wel even een mesje ofzo regelen...
En dan met je been omhoog gaan zitten? Kom nou, de verdoving werkt nog wel even. Dus in de auto en snel naar de jongens op Soto. Ik hoop maar dat het goed komt...
Heb ik het nog niet eens gehad over Ellen en Thijs. Ellen had gisteravond krullers in haar haar gekregen van Marlies. Met rietjes. Sjaal erom geknoopt, zodat het goed blijft zitten. Geen gezicht. Het effect was wel boven verwachting. Ze moest wel haar wekker op 5 uur zetten, zodat ze de tijd had om al die rietjes weer eruit te halen. Met als gevolg dat ze heel mooi op tijd klaar was.
Thijs had ook tante Marlies eens lief aangekeken, of ze een kuifje wilde maken met gel. Tuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten