overdenking

Vanmorgen hadden we een kerkdienst waarin een preek werd gelezen. Het ging over Galaten 3, waarin staat dat we niet meer onder de wet leven. Alleen de conclusie die de dominee uiteindelijk daaruit trok was dat we niet elke week de wet hoeven te horen. We kunnen toch niet voldoen aan de wet. We worden dus alleen maar gefrustreerd. Dat hoeft niet. Christus is voor ons gestorven, we leven uit genade.
Wat ik in de preek miste was een uitleg over waarom Paulus die brief aan de Galaten schreef. Wat is de achtergrond?
En wat verstaan we onder 'de wet'. Wat is dat: de wet? Vorige week hadden we het in de middagdienst over het belijdenisartikel: Christus heeft de wet vervuld. Toen werd er uitgelegd dat de offerwetten vervuld zijn, die hoeven we (gelukkig) niet meer te onderhouden. Christus' offer was voor eens en altijd genoeg.
Maar dan hebben we nog de 10 geboden, samengevat in: Gij zult de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart, heel uw ziel en heel uw verstand. En heb je naaste lief als jezelf.
Het was voor mij een moeilijke ochtend. Ik was het er niet mee eens. Gelukkig kon ik thuis even stoom afblazen.

Lijkt me duidelijk dat dit niet iets is wat we zomaar naast ons neer kunnen leggen. Door de zonde, die nog steeds in ons aanwezig is, kunnen we deze geboden, de 10 geboden uit de wet,  niet volmaakt houden. Konden we dat maar! Daarvoor zullen we moeten wachten op de jongste dag, de dag dat Christus terugkomt.
We hoeven ook niet krampachtig ons best te doen om de zaligheid te verdienen door ons aan die wet te houden. Dat gaan we niet redden. We kúnnen onze zaligheid niet verdienen. Die krijgen we uit genade.
Toch ben ik er van overtuigd dat het goed is om elke week de 10 geboden te horen. Je hoeft er niet bang van te worden. Je mag er zo tegenaan kijken: deze leefregels heeft God aan zijn volk gegeven om samen gelukkig te zijn. Uit dankbaarheid voor je redding, de genade die je gratis en voor niks gekregen hebt, wil je graag naar die regels leven.
Elke avond zie je weer dat het niet gelukt is. En elke avond weer mag je om vergeving bidden. Door het lijden en sterven van Christus ziet God je als Jezus. Dit staat in 1 Johannes 4.

Daar kwamen we dan vanmiddag weer bij uit. Dat was voor mij een bijzondere ontdekking. Een rechtstreeks antwoord op de vragen die vanmorgen in mij opkwamen.
Vanmiddag ging het over artikel 26 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis:
Christus is onze Middelaar, de enige weg om bij God te komen. Het kruis is de brug over de kloof tussen God en mensen.

Als God ons zo heeft liefgehad, moeten ook wij elkaar liefhebben. Gods liefde zien we in het feit dat Hij zijn eigen Zoon naar de wereld heeft gestuurd, opdat wij door Hem zouden leven.

Daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus!

Wow, heb ik dat vaker gelezen? Het is me nooit opgevallen. Ineens zag ik het. Zo zie je maar, ook al lees je elke dag in de Bijbel, toch kom je steeds weer verrassingen tegen. Wij zijn in Gods ogen net zo zonder zonde als Jezus is. Ongelooflijk!