Om half 10, iets later, waren Rianne en Maarten er. Ik was ook iets te laat. Wij hadden, na lange tijd, weer eens stroomuitval. Aqualectra had niet genoeg capaciteit. En dan gaan ze schakelen. Dat betekent: een aantal wijken afsluiten van de stroom. 2 uur later stroom er weer op en andere wijken afsluiten.
Gelukkig kunnen we dan nog wel water koken op het gas, dus konden we lekker een bakje koffie doen (en thee en fris...) Alle verhalen werden verteld. Als je elkaar 5 dagen niet hebt gezien, dan heb je best veel te vertellen.
Ard kwam tussen de middag ook thuis om te eten, die nam Ellen mee. Ik had Thijs opgehaald. Onder het eten liet Rianne de foto-film zien die ze gemaakt had. Best veel foto's waar wij of op staan of op een andere manier iets mee te maken hebben. Oftewel: we hebben veel meegemaakt, samen! Dat zal best even afkicken zijn, de komende tijd. Maar, wie weet, komt Rianne volgend jaar terug voor een nieuwe stage!! In ieder geval heeft ze genoeg spullen hier gelaten en dat is een veelzeggend teken...
Om kwart over 2 was het tijd om naar Hato te gaan. Bleek dat ze vrijwilligers vroegen om nog een nachtje te blijven, vliegtuig was overboekt. Ha dat wilden Rianne en Maarten wel! Nachtje in het Hilton, ontbijt en lunch en 300 euro voor een volgend ticket. Maar helaas, dat feestje ging niet door. Nu weet ik nog niet of ze genoeg plek in het vliegtuig hadden of genoeg vrijwilligers. Dat horen we dan nog wel.
We hebben gezellig met Ellen nog een frozen cappuccino gedaan. Toch raar afscheid nemen als je denkt dat je elkaar straks misschien nog wel weer ziet.
Toen wij thuis kwamen waren onze gasten hun koffers in de Pick-up van Ard aan het leggen. Dat scheelde mij een derde ritje naar Hato. Ondertussen kon ik doorgaan met was in de machine doen, ophangen, opvouwen. Door die stroomuitval van vanmorgen was er stagnatie gekomen. En er lag me een berg! Maar het schiet al mooi op. Morgen, als het weer goed blijft, ben ik er wel weer doorheen.
Anja, je hoed is van de kast. Het stof van een jaar is er afgesopt. De zon schijnt, eh... scheen. Morgen is-tie er hopelijk weer. En kun je het symbool van een nieuw begin, een nieuwe levensfase, weer in ontvangst nemen.
O ja, bijna vergeten. We hebben vanavond (Ard, Theo en ik) met veel belangstelling gekeken naar de uitzending van Zembla over de Isla. Een redelijk verhaal. Ard vond het wel heel fout dat ze geprobeerd hebben om kinderen te interviewen. En heel logisch dat ze dat niet goed vonden op school.
Minister Whiteman kwam niet bepaald sterk over. Wel tekenend voor hoe er hier door het gros van het bestuur van het eiland naar gekeken word.
Gelukkig heeft Plasterk ook geblunderd, dat maakt het dan weer iets minder erg.
En nu is het wachten op de Kamervragen... Overigens verwacht men hier dat de Isla per 2019 wel stopt. Maar ja, dat is nog wel 6 jaar bagger inademen. Wij ruiken hier soms ook de Isla, vooral die zwavelverbindingen zijn smerig! Denk aan rotte eieren-lucht. Voor de rest hebben wij hier veel minder last van allergieën dan in Nederland. Dus het is niet per definitie veel slechter.
Komende zaterdag is er een informatiedag in het WTC van Green Town. Een organisatie die het hele terrein van de Isla wil veranderen. De hele rafinaderij weg, alle zooi uit de bodem (jaren werk voor alle werknemers van de Isla, over werkgelegenheid gesproken) en dan een groene stad maken. Ik denk dat we daar maar eens gaan kijken, zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten